Οι 50 μεγαλύτεροι "Ιούδες" της μπάλας!

Η ποδοσφαιρική Ελλάδα είναι γεμάτη από τέτοια παραδείγματα, με παίκτες να λατρεύονται σαν επίγειοι Θεοί και ύστερα να πέφτουν στα τάρταρα επειδή άλλαξαν σελίδα στην καριέρα τους, όμως και η υπόλοιπη Ευρώπη δεν πάει πίσω...
Η αγγλική εφημερίδα "Daily Mail" φιλοξένησε μάλιστα φωτογραφικό αφιέρωμα με τους 50 μεγαλύτερους "Ιούδες" της "στρογγυλής Θεάς", έχοντας βέβαια ως βάση της το αγγλικό πρωτάθλημα, και το SPORT 24 σας παρουσιάζει τις ιστορίες (προδοσίας) τους...

No 50: Πίτερ Μπίρντσλι
Μετά από 4 άκρως πετυχημένα χρόνια στη Λίβερπουλ όπου πρόλαβε να συμπληρώσει συνολικά 175 συμμετοχές και να πετύχει 59 γκολ, ο Άγγλος μέσος βρέθηκε κάποια στιγμή εκτός των βασικών επιλογών του Κένι Νταλγκλίς και έτσι τον Αύγουστο του 1991 μετακόμισε στην Έβερτον. Αξίζει να σημειωθεί πάντως πως οι οπαδοί των "κόκκινων" συγχώρεσαν την "προδοσία του" καθώς στενοχωρήθηκαν με τη φυγή του και έριξαν ευθύνη για αυτό περισσότερο στη διοίκηση του συλλόγου παρά στον παίκτη. Μάλιστα, σε μία ψηφοφορία που διενεργήθηκε το 2006 από την επίσημη ιστοσελίδα της Λίβερπουλ αναφορικά με τους "100 παίκτες που συγκλόνισαν το Kop" και στην οποία πήραν μέρος περισσότεροι από 110.000 φίλαθλοι για να επιλέξουν τους 10 αγαπημένους τους παίκτες όλων των εποχών, ο Μπίρντσλι κατέλαβε την 19η θέση. Είναι επιπλέον ένας από τους δύο μόνο παίκτες που έχουν σκοράρει και για τις δύο ομάδες στο ντέρμπι του Μέρσεϊσαϊντ.

No 49: Πατ Τζένινγκς
Ο Βορειοιρλανδός γκολκίπερ (έχει μέχρι σήμερα το ρεκόρ συμμετοχών με την εθνική ομάδα της χώρας του με 122 ματς) αγωνίστηκε από το 1964 μέχρι το 1977 στην Τότεναμ, διάστημα στο οποίο φόρεσε τη φανέλα των "σπιρουνιών" 472 φορές για το πρωτάθλημα και 591 σε όλες τις διοργανώσεις. Τον Αύγουστο του 1977 οι άνθρωποι της Τότεναμ πίστεψαν πως σε ηλικία 32 ετών πλησίαζε προς το τέλος της καριέρας του και έτσι τον άφησαν να πάει στο "αντίπαλον δέος" του Λονδίνου, την Άρσεναλ, με τον Τζένινγκς να τους διαψεύδει κατηγορηματικά. Έπαιξε για άλλα οκτώ χρόνια ποδόσφαιρο και όταν κρέμασε τα γάντια του το 1985 είχε ήδη συμπληρώσει 327 εμφανίσεις με τους "κανονιέρηδες". Αναμφίβολα, χάι-λάιτ της καριέρας του το γκολ που πέτυχε (!) στον τελικό του Τσάριτι Σιλντ κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 1967, όταν με ένα βολέ του έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα του αντίπαλου γκολκίπερ Άλεξ Στέπνι.

Νο 48: Φρανκ Λάμπαρντ
Ο Λάμπαρντ εντάχθηκε το 1994 στην ομάδα νέων της Γουέστ Χαμ, με τον πατέρα του να έχει τη θέση του βοηθού προπονητή στην ανδρική ομάδα, ενώ ένα χρόνο αργότερα υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο. Από τη σεζόν 1998-99 και μετά έγινε βασικός στα "σφυριά", όμως στη συνέχεια η αποχώρηση από την ομάδα του πατέρα του και του θείου του Χάρι Ρέντναπ, είχε ως αποτέλεσμα να αναζητήσει και αυτός την πόρτα της... εξόδου από το "Απτον Παρκ" και να μετακομίσει σε μία άλλη λονδρέζικη ομάδα, την Τσέλσι. Αν και έχουν περάσει οκτώ χρόνια από τότε, οι οπαδοί της Γουέστ Χαμ εξακολουθούν να μη τον έχουν συγχωρέσει...

Νο 47: Κρις Κόμονς
Τη σεζόν 2007-08 η Νότινχαμ Φόρεστ κέρδισε μετά από πολλά χρόνια προσπάθειας την άνοδό της στη Λιγκ 1, όμως έχασε έναν από τους σημαντικότερους παίκτες της, τον Τιμ Κόμονς, ο οποίος παρά την αγάπη που διατυμπάνιζε πως τρέφει για τους "ξυλοκόπους" τελικά πήγε στη μεγάλη τους αντίπαλο, τη Ντέρμπι. Το εντυπωσιακό είναι πως φέτος ο Σκωτσέζος μέσος έχει φύγει και τις δύο φορές νικητής από τις ισάριθμες επισκέψεις του στην έδρα της Νότινχαμ ("Σίτι Γκράουντ") ως παίκτης της Ντέρμπι. Η πρώτη ήταν για τον τέταρτο γύρο του Κυπέλλου Αγγλίας όπου πέτυχε το νικητήριο γκολ στο 3-2 επί της πρώην ομάδας του ενώ η δεύτερη ήταν για το πρωτάθλημα, με τα "κριάρια" να επικρατούν με 3-1.

Νο 46: Λουίς Ενρίκε
Αφού ξεκίνησε την καριέρα του στη Σπόρτινγκ Χιχόν, ο Λουίς Ενρίκε πέρασε όλη σχεδόν την καριέρα του στους δύο μεγαλύτερους συλλόγους της Ισπανίας. Αρχικά στη Ρεάλ Μαδρίτης όπου έμεινε για μία πενταετία (1991-96), ενώ στη συνέχεια όταν τελείωσε το συμβόλαιό του και έμεινε ελεύθερος μετακόμισε στη μισητή για τους Καστιγιάνους, Μπαρτσελόνα. Οι οπαδοί των Καταλανών καθυστέρησαν φυσικά να τον "αποδεχτούν" ως παίκτη της ομάδας λόγω του γνωστού μίσους που χωρίζει τις δύο πλευρές, όμως τελικά ο Ενρίκε όχι μόνο έμεινε για οκτώ χρόνια (1996-2004) άλλα έφτασε στο σημείο να γίνει και πρώτος αρχηγός στους "μπλαουγκράνα".

Νο 45: Ρόμπι Κιν
Μετά από έξι πετυχημένα χρόνια στην Τότεναμ (2002-08), ο Ρόμπι Κιν έφυγε το περασμένο καλοκαίρι με προορισμό το Λίβερπουλ και την ομάδα που αγαπούσε από μικρό παιδί όπως υποστήριζε, τη Λίβερπουλ, όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως θα τα περίμενε. Ο 28χρονος Ιρλανδός στράικερ βρήκε μόλις 5 φορές το δρόμο προς τα δίχτυα στις συνολικά 25 συμμετοχές του, με τον Ράφα Μπενίτεθ να δίνει το "ΟΚ" στην μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου για την επιστροφή του στα "σπιρούνια", υποστηρίζοντας ότι απλά δεν μπόρεσε να "ταιριάξει" με την υπόλοιπη ομάδα.

Νο 44: Νάιτζελ Κουάσι
Ο Άγγλος μέσος φόρεσε για πέντε ολόκληρα χρόνια τη φανέλα της Πόρτσμουθ, όμως το καλοκαίρι του 2005 έληξε το συμβόλαιό του με τους "πόμπεϊ", και από τη στιγμή που έμεινε ελεύθερος δεν δίστασε να περάσει στην αντίπερα όχθη και τη Σαουθάμπτον. Δεν έμεινε πάντως για πολύ εκεί καθώς μετά την αποχώρηση του Χάρι Ρέντναπ εγκατέλειψε και αυτός τους "αγίους", με επόμενο σταθμό της καριέρας του τη Γουέστ Μπρόμιτς Άλμπιον.

Νο 43: Μαρκ Βίντουκα
Ο Αυστραλός επιθετικός είχε αφήσει εξαιρετικές εντυπώσεις στην τριετή παρουσία του στη Μίντλεσμπρο (μάλιστα την τελευταία του σεζόν πέτυχε 19 γκολ) και ο Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ του πρότεινε νέο συμβόλαιο για να συνεχίσει στη "Μπόρο", όμως εκείνος επέλεξε να πάει ως ελεύθερος στην παραδοσιακή "εχθρό" Νιούκαστλ.

Νο 42 Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ
Ο Βούλγαρος επιθετικός σημείωσε 27 γκολ στις 70 παρουσίες του με τη φανέλα της Τότεναμ τη διετία 2006-08, όμως από το ξεκίνημα κιόλας της δεύτερης σεζόν του στο "Γουάιτ Χαρτ Λέιν" οργιάζαν οι φήμες πως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα κατέθετε πρόταση για να τον κάνει δικό της. Τελικά, οι φήμες επιβεβαιώθηκαν και ο Μπερμπάτοφ μεταγράφηκε στους "κόκκινους διαβόλους" την 1η Σεπτέμβρη 2008, με την Τότεναμ να δέχεται την ίδια ημέρα πρόταση και από τη Μάντσεστερ Σίτι αλλά τον παίκτη να θέτει βέτο και να πηγαίνει στην ομάδα του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον.

Νο 41: Μάικλ Κάρικ
Από το 2006 και μετά ο Μάικλ Κάρικ προσφέρει τις υπηρεσίες του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όμως προηγουμένως έχει φορέσει τις φανέλες δύο εκ των ιστορικότερων ομάδων του Λονδίνου. Ο 27χρονος μέσος ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά στη Γουέστ Χαμ στην οποία αγωνίστηκε από το 1999 μέχρι το 2004, όμως όταν ήρθαν προτάσεις από Άρσεναλ, Πόρτσμουθ και Τότεναμ δεν μπόρεσε να "αντισταθεί" και τελικά μετακόμισε σε μία από τις μισητές συμπολίτισσες των "σφυριών", την Τότεναμ.

Νο 40: Ντον Ρέβι
Αφού κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια ως παίκτης της Λιντς, για την ίδια ομάδα φόρεσε το κοστούμι του προπονητή και την οδήγησε σε μεγάλες επιτυχίες στα 13 χρόνια που ήταν στο τιμόνι της (1961-1974). Ακολούθως αποδέχτηκε την καθόλα δελεαστική πρόταση να αναλάβει την Εθνική Αγγλίας, όμως δεν μπόρεσε να σημειώσει την επιτυχία που είχε στα "παγώνια", με τα "λιοντάρια" να μένουν εκτός της τελικής φάσης του Euro 1976. Σα να μην έφτανε αυτό το 1977 παραιτήθηκε αιφνιδιαστικά από τη θέση του προπονητή για να αναλάβει τον αντίστοιχο ρόλο στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, με την αγγλική FA να φτάνει ακόμα και στα δικαστήρια με τον Ρέβι κατηγορώντας τον πως έριξε σε ανυποληψία το ποδόσφαιρο της χώρας.

Νο 39: Ίαν Ντάουι
Μετά από τρία χρόνια στην Κρίσταλ Πάλας (2003-06) ο 44χρονος πλέον -βοηθός του Άλαν Σίρερ στη Νιούκαστλ- Ίαν Ντάουι έλυσε κοινή συναινέσει το συμβόλαιό του στις 22 Μαΐου 2006 μετά από συζητήσεις που είχε με τον πρόεδρο του συλλόγου Σάιμον Τζόρνταν. Οκτώ ημέρες όμως αργότερα κατάφερε να εξοργίσει τον παράγοντα της Πάλας αλλά και τους οπαδούς της, καθώς επέλεξε να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της συμπολίτισσας (και "εχθρού") Τσάρλτον. Όπως μάλιστα υποστηρίζουν οι της Κρίσταλ Πάλας, ο Ντάουι επικαλέστηκε ως δικαιολογία για να λύσει το συμβόλαιό του πως ήθελε να βρίσκεται πιο κοντά στην οικογένειά του, που ήταν στο Μπόλτον.

Νο 38: Λίαμ Ρίτζγουελ:
Ο 24χρονος Άγγλος μέσος ξεκίνησε την καριέρα του από τη Γουέστ Χαμ και το 2001 μετακόμισε στην Άστον Βίλα, ομάδα στην οποία έμεινε για έξι ολόκληρα χρόνια, έχοντας 79 συμμετοχές και 7 γκολ. Η 3η Αυγούστου του 2007 δεν θα ξεχαστεί πάντως εύκολα για τους φίλους των "χωριατών", με τον Ρίτζγουελ να πηγαίνει έναντι 2 εκ.λιρών στη μισητή Μπέρμινχαμ και γίνεται ο πρώτος παίκτης που παίρνει μεταγραφή από τη μία ομάδα στην άλλη μετά τον Ντες Μπρέμνερ το 1984.

Νο 37: Μπίλι Μποντς
Αφού πέρασε όλη σχεδόν την ποδοσφαιρική του διαδρομή στη Γουέστ Χαμ (1967-1988, 793 συνολικά συμμετοχές), ο Μποντς ανέλαβε για μερικά χρόνια στις αρχές της δεκαετίας του '90 την αγαπημένη του ομάδα, πριν αναλάβει τα ηνία ο Χάρι Ρέντναπ, όμως γέμισε με "πίκρα" τους οπαδούς της όταν επέλεξε να πάει προς το τέλος της προπονητικής του καριέρας στην Νο 1 εχθρό τους, τη Μίλγουολ.

Νο 36: Μπερν Σούστερ
Ο Γερμανός ήταν από τα βασικά γρανάζια της μηχανής της Μπαρτσελόνα στη δεκαετία του '80 καθώς έμεινε για οκτώ ολόκληρα χρόνια στο "Καμπ Νόου", όμως το 1988 αψήφησε το απύθμενο μέσος μεταξύ των δύο αυτών ποδοσφαιρικών κόσμων και μεταγράφηκε στη Ρεάλ Μαδρίτης, στην οποία έπαιξε για δύο χρόνια. Φαίνεται πάντως πως οι αντιπαλότητες των ισπανικών ομάδων δεν τον... πολυενδιέφεραν, αν αναλογιστεί κανείς πως ο αμέσος επόμενος σταθμός στην καριέρα του στην Πριμέρα Ντιβισιόν ήταν η Ατλέτικο Μαδρίτης.

Νο 35: Ερνάν Κρέσπο
Μετά από τις Πάρμα και Λάτσιο, ο Αργεντινός στράικερ αποφάσισε να κάνει ακόμα μεγαλύτερο βήμα στην καριέρα του και έτσι το 2002 εντάχθηκε στο δυναμικό της Ίντερ. Η σεζόν του στους "νερατζούρι" δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή λόγω και ενός τραυματισμού που είχε στις αρχές του 2003 και έτσι έφυγε το καλοκαίρι για την Τσέλσι, στην οποία δεν μπόρεσε να "ριζώσει" ποτέ. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι "μπλε" είχαν τα δικαιώματα του παίκτη για πέντε συναπτά έτη, όμως από το 2003 μέχρι το 2008 αγωνίστηκε μόνο δύο σεζόν για αυτούς. Τη σεζόν 2004-05 αγωνίστηκε ως δανεικός στη Μίλαν, με την οποία έπαιξε μάλιστα (βασικός) και στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ από το 2006 και μετά ντύθηκε "νερατζούρο" για να υπηρετήσει την άλλη μεγάλη ομάδα του Μιλάνου.

Νο 34: Ίαν Ράιτ
Ο Άγγλος πρώην επιθετικός ήταν μέχρι από λίγα χρόνια ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Άρσεναλ σε όλες τις διοργανώσεις (τον ξεπέρασε ο Τιερί Ανρί), όμως ενώ οι οπαδοί των "κανονιέρηδων" θα τον θυμούνται πάντα με καμάρι, οι αντίστοιχοι της Κρίστας Πάλας -στην οποία έκανε τα πρώτα του βήματα- δεν θα τρέφουν τα ίδια συναισθήματα... Αιτία; Το γεγονός πως πανηγύρισε γκολ που πέτυχε κατά της Κρίσταλ Πάλας με το οποίο υποβιβάστηκε η πρώην ομάδα του, έναν χρόνο μάλιστα μετά τη μετακίνησή του στο "Χάιμπουρι".

Νο 33: Μαρκ Χιουζ
Ο πρώην Ουαλός επιθετικός αγωνίστηκε με τα χρώματα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τις περιόδους 1980-86 και 1988-95, κατακτώντας μάλιστα και αρκετούς τίτλους με τους "κόκκινους διαβόλους" στη δεύτερη θητεία του στο "Ολντ Τράφορντ", όμως πλέον αποτελεί έναν "εχθρό" για τους φίλους της Γιουνάιτεντ. Ο λόγος φυσικά το ότι από το περασμένο καλοκαίρι βρίσκεται στον πάγκο της "αιώνιας αντιπάλου", της Μάντσεστερ Σίτι...

Νο 32: Τέντι Σέρινχαμ
Οι σημαντικότεροι σταθμοί στην 25χρονη καριέρα του Τέντι Σέρινχαμ είναι χωρίς αμφιβολία η Τότεναμ (1992-97, 2001-03) και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (1997-2001), με την οποία πανηγύρισε μάλιστα την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ το 1999, όμως δεν μπόρεσε και εκείνος να αποφύγει την "προδοσία" κατά τη διάρκεια της ποδοσφαιρικής του διαδρομής. Και αυτό γιατί έχοντας υπηρετήσει για οκτώ χρόνια τη Μίλγουολ (1983-1991), επέλεξε ως τελευταίο σταθμό της καριέρας από τις ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ την "μισητή" για τους φανς της Μίλγουολ, Γουέστ Χαμ.

Νο 31: Στιβ Μπρους
Ο άνθρωπος που έχει συνδέσει την ποδοσφαιρική του καριέρα με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (1987-1996), κατάφερε μέσα σε μερικούς μήνες το 2001 να αλλάξει τρεις πάγκους... Τον Απρίλιο του 2001 ανέλαβε τη Γουίγκαν και μετά την αποτυχία της να πάρει το εισιτήριο για την Πρώτη Κατηγορία μέσω των πλέι-οφ έφυγε με προορισμό την Κρίσταλ Πάλας. Μολονότι όμως οι Λονδρέζοι ξεκίνησαν πολύ καλά στις πρώτες αγωνιστικές και έδειχναν ικανοί να επιστρέψουν στην Πρέμιερ Λιγκ για πρώτη φορά μετά τη σεζόν 1997-98, ο Μπρους υπέβαλε την παραίτησή του (δεν είχε καν συμπληρώσει τρεις μήνες στον πάγκο) για να πάει στη Μπέρμινχαμ, ομάδα στην οποία είχε αγωνιστεί την περίοδο 1996-98.

Νο 30: Κένι Μίλερ
Ο 29χρονος στράικερ αποτελεί αναμφίβολα περίπτωση παίκτη που έχει γραφτεί στα βιβλία της ιστορίας του σκωτσέζικου ποδοσφαίρου. Το 2000 μετακόμισε στη Ρέιντζερς από τη Χιμπέρνιαν, όμως στο "Άιμπροξ Παρκ" δεν έκανε και πολλά πράγματα με αποτέλεσμα να βρει το ποδοσφαιρικό του λιμάνι στην Αγγλία με τη φανέλα της Γουλβς. Όταν επέστρεψε όμως μετά από μία πενταετία δεν γύρισε στους "τζερς" αλλά προτίμησε τη Σέλτικ, της οποίας φόρεσε τη φανέλα τη σεζόν 2006-07. Και επειδή είχε μάθει τη... διαδρομή έκανε το ίδιο "κόλπο" για άλλη μία φορά... Το καλοκαίρι του 2007 άφησε τους "καθολικούς" και επέστρεψε στην Αγγλία και τη Ντέρμπι, ενώ πέρυσι επαναπατρίστηκε και πάλι, προτιμώντας αυτή τη φορά τη Ρέιντζερς!

Νο 29: Ρον Άτκινσον
Ο 70χρονος πρώην προπονητής, γνωστός και ως "Big Ron", ήταν μάνατζερ στη Σέφιλντ Γουένσντεϊ από το Φεβρουάριο του 1989 μέχρι τον Ιούνιο του 1991. Παρά το γεγονός ότι η ομάδα του υποβιβάστηκε στη Δεύτερη Κατηγορία το 1990, έναν χρόνο μετά την ανέβασε και πάλι στην Πρώτη Κατηγορία ενώ κατέκτησε και το Λιγκ Καπ κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (1-0 στο "Γουέμπλεϊ"), χωρίς όμως το γεγονός αυτό να τον κρατήσει στην πόλη. Στις 31 Μάη 1991 δήλωσε πως θα παραμείνει στο "Χίλσμπορο", όμως μία εβδομάδα αργότερα έκανε τους φίλους της Γουένσντεϊ να τον αντιπαθήσουν καθώς υπέγραψε συμβόλαιο με την Άστον Βίλα. Έξι χρόνια αργότερα επέστρεψε στη θέση του Ντέιβιντ Πλιτ, όμως παρά την καλή πορεία τη σεζόν 1997-98 δεν του ανανεώθηκε το συμβόλαιο. Η αιτία σύμφωνα με πολλούς είναι πως οι διοικούντες το σύλλογο ήθελαν να πάρουν εκδίκηση για τον τρόπο που άφησε ο Άτκινσον την ομάδα για χάρη της Άστον Βίλα.

Νο 28: Χάουαρντ Γουίλκινσον
Ο Άγγλος πρώην παίκτης και προπονητής τίμησε για πολλά χρόνια τα χρώματα της Σέφιλντ Γουένσντεϊ και με τις δύο ιδιότητες (1962-66 ως παίκτης, 1983-88 ως προπονητής), όμως το καλοκαίρι του 1988 πήρε την απόφαση να αφήσει την ομάδα που αγαπούσε μία ζωή για χάρη της "μισητής" Λιντς, που βρισκόταν μία κατηγορία πιο κάτω από τις "κουκουβάγιες".

Νο 27: Νικολά Ανελκά
Ο Γάλλος επιθετικός ήταν μία από τις πολλές "ανακαλύψεις" του Αρσέν Βενγκέρ την περασμένη δεκαετία, παίζοντας μάλιστα για την Άρσεναλ την περίοδο 1997-99 και κερδίζοντας τη δεύτερη σεζόν του τον τίτλο του καλύτερου νέου παίκτη του πρωταθλήματος. Μετά από αυτά τα επιτεύγματα όμως ο Ανελκά άρχισε να ζητάει αύξηση των απολαβών του, ο κόσμος των "κανονιέρηδων" τον κατηγορούσε για έλλειψη ενθουσιασμού και τελικά κατάφερε με την πρώτη ευκαιρία να φύγει με προορισμό τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Νο 26: Αμπέλ Ξαβιέρ
Πέρα από το έντονο πλατινέ χρώμα στα μαλλιά και το μούσι, που αποτέλεσε σήμα κατατεθέν του για πολλά χρόνια στα ευρωπαϊκά γήπεδα, ο Αμπέλ Ξαβιέρ κατάφερε να προκαλέσει αίσθηση στα αγγλικά γήπεδα και για έναν ακόμα λόγο... Αυτός δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι μετά από τρία χρόνια στην Έβερτον (1999-2002) επέλεξε να πάει στην συμπολίτισσα Λίβερπουλ, όπου συμβιβάστηκε μάλιστα και σε ρόλο αναπληρωματικού στους "κόκκινους".

Νο 25: Γκους Πογιέτ
Μετά από επτά άκρως παραγωγικά χρόνια στη Σαραγόσα (239 συμμετοχές-63 γκολ) ο Ουρουγουανός μέσος επέλεξε να συνεχίσει την καριέρα του στην Τσέλσι, με το "Στάμφορντ Μπριτζ" να αποτελεί το ποδοσφαιρικό του σπίτι από το 1997 μέχρι το 1991. Η έλευση όμως του Κλαούντιο Ρανιέρι στους "μπλε" του Λονδίνου έφερε αλλαγές, καθώς ο Ιταλός ήθελε να μειώσει τον μέσο όρο ηλικίας, και έτσι ο Πογιέτ ζήτησε μεταγραφή και μετακόμισε σε μία παραδοσιακή αντίπαλο, την Τότεναμ.

Νο 24: Μάικλ Μπούλντινγκ
Ο 33χρονος επιθετικός "γύρισε την πλάτη" στην Γκρίσμπι όχι μία αλλά δύο φορές... Τον Σεπτέμβριο του 2001 άφησε τη Μάνσφιλντ για την ομάδα της Πρώτης Κατηγορίας Γκρίσμπι και στην πρώτη του σεζόν εκεί άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις καθώς τερμάτισε πρώτος σκόρερ της ομάδας με 11 γκολ σε 39 εμφανίσεις. Με το συμβόλαιό του να λήγει ο σύλλογος του πρόσφερε νέα συνεργασία, όμως εκείνος προτίμησε να πάει στην Άστον Βίλα. Τον Ιανουάριο του 2003 επέστρεψε στη Γκρίσμπι, όμως μετά από 17 γκολ και 42 συμμετοχές στη δεύτερη θητεία του, προτίμησε τη Μπάρνσλεϊ το Φεβρουάριο του 2004 για ένα ποσό της τάξης των 50.000 λιρών. Όπως μάλιστα παραδέχτηκε αργότερα, η απόφασή του να αφήσει τη Γκρίσμπι ήταν το χειρότερο λάθος στην ποδοσφαιρική καριέρα του.

Νο 23: Ντέρεκ Ποσέ
Μπορεί οι οπαδοί της Μίλγουολ και της Γουέστ Χαμ να έχουν απίστευτο μίσος ο ένας για τον άλλο, όμως οι παίκτες παραμένουν αυστηρά επαγγελματίες... Απόδειξη ο Ντέρεκ Ποσέε, ο οποίος -όπως και οι Τέντι Σέρινχαμ και Μπίλι Μποντς- δεν δίστασε να φορέσει τις φανέλες και των δύο λονδρέζικων ομάδων.

Νο 22: Ντέιβιντ Μπέντλεϊ
Ο 24χρονος Άγγλος μέσος αποτελεί έναν πολυσύνθετο μέσο, γεγονός που του έχει χαρίσει και θέση στην Εθνική Αγγλίας, ενώ παρά το νεαρό της ηλικίας του έχει προλάβει ήδη να παίξει σε τρεις από τις πιο γνωστές ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ: Άρσεναλ, Μπλάκμπερν και Τότεναμ. Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε πάντως σε αρκετούς Άγγλους φιλάθλους η δήλωσή του πως είναι οπαδός της Τότεναμ, καθώς κάτι αντίστοιχο είχε υποστηρίξει στο παρελθόν και για την -τότε ομάδα του- Άρσεναλ.

Νο 21: Πιερ Φαν Χόιντοκ
Ο βετεράνος πλέον Ολλανδός στράικερ αγωνίστηκε και στην Πρέμιερ Λιγκ με τη φανέλα της Νότινχαμ Φόρεστ τη διετία 1997-99, "καταφέρνοντας" να έρθει σε ρήξη με όλους σχεδόν μέσα στο σύλλογο. Κατά τη διάρκεια της θητείας του εκεί, τσακώθηκε με τον πρόεδρο εξαιτίας της μεταγραφικής πολιτικής που ακολουθούσε ο τελευταίος, με αποτέλεσμα ο Φαν Χόιντοκ να φτάσει στο σημείο να κάνει... απεργία και να γίνει "ξένο σώμα" για οπαδούς αλλά και συμπαίκτες του. Μάλιστα μετά από ένα γκολ που είχε βάλει στο ντέρμπι κόντρα στη Ντέρμπι, οι συμπαίκτες του αρνήθηκαν να το πανηγυρίσουν μαζί του άλλα έτρεξαν να συγχαρούν τον Σκοτ Τζέμιλ, ο οποίος του έδωσε την ασίστ!

Νο 20: Γκόρντον Ντούρι
Έχοντας συμπληρώσει μία πενταετία στην Τσέλσι (1986-1991), ο Σκωτσέζος πρώην επιθετικός εξέφρασε στους διοικούντες την επιθυμία του να φύγει για να βρίσκεται πιο κοντά στην οικογένειά του που ήταν στη Σκωτία. Οι παράγοντες των "μπλε" αντιμετώπισαν με κατανόηση το "πρόβλημά" του και έλυσαν τη συνεργασία μαζί του, όμως εκείνος αμέσως μετά συμφώνησε με τη συμπολιτισσα Τότεναμ.

Νο 19: Χάρι Κιούελ
Ο 30χρονος πλέον Αυστραλός ήταν μέλος της καλής "φουρνιάς" της Λιντς, η οποία έφτασε δύο διαδοχικές σεζόν ισάριθμες φορές σε ημιτελικά ευρωπαικών Κυπέλλων (το 1999-2000 για το UEFA κόντρα στη Γαλατάσαραϊ και το 2000-01 με αντίπαλο τη Βαλένθια), όμως τα οκτώ χρόνια παραμονής του στο "Έλαντ Ρόουντ" δεν ήταν αρκετά για να φύγει με ευχάριστες αναμνήσεις από εκεί. Το 2003 πήρε μεταγραφή για τη Λίβερπουλ, όμως πριν ακόμα βάλει τα κόκκινα είχε παραχωρήσει μία περιβόητη συνέντευξη στο BBC, υποστηρίζοντας πως το ιατρικό επιτελείο της Λιντς είχε συντελέσει στην επιδείνωση των τραυματισμών του και ότι οι συμπαίκτες του τον είχαν εξοστρακίσει από την ομάδα.

Νο 18: Κρεγκ Μπέλαμι
Όταν ο Κρεγκ Μπέλαμι υπέγραφε στις 10 Ιουλίου 2007 πενταετές συμβόλαιο συνεργασίας με τη Γουέστ Χαμ, υπογράμμιζε πως ο λόγος που έφυγε από τη Λίβερπουλ ήταν πως ήθελε να παίζει βασικός και όχι να κάθεται χωρίς να παίζει και να κερδίζει χρήματα. Πάντως, δεν κατάφερε να μείνει ούτε δύο χρόνια στο "Άπτον Παρκ", με τις σειρήνες της Μάντσεστερ Σίτι να τον δελεάζουν τον περασμένο Ιανουάριο να πει το "ναι" στην δική τους πρόταση. Μάλιστα, σύμφωνα με διάφορα σενάρια, ο 29χρονος Ουαλός φορ δεν κατέβαινε σε αρκετές προπονήσεις της ομάδας του για να την αναγκάσει να τον πουλήσει στη Μάντσεστερ Σίτι.

Νο 17: Γουίλιαμ Γκαλάς
Το καλοκαίρι του 2006 ο Γουίλαμ Γκαλάς αρνήθηκε να υπογράψει νέο βελτιωμένο οικονομικά συμβόλαιο με την Τσέλσι (της οποίας ήταν παίκτης από το 2001), λέγοντας πως ο σύλλογος δεν του πρόσφερε αρκετά χρήματα, ενώ εξέφρασε παράλληλα την επιθυμία του να παίξει στη Serie A, είτε με τη Γιουβέντους είτε με τη Μίλαν που αμφότερες είχαν δείξει ενδιαφέρον. Τελικά μετά από αρκετούς μήνες "ψυχρών σχέσεων" με το σύλλογο, ο Γάλλος στόπερ βγήκε "νικητής" από την κόντρα αυτή καθώς πέτυχε να πάρει μεταγραφή, και μάλιστα στη συμπολίτισσα Άρσεναλ. Μετά τη μεταγραφή, η Τσέλσι εξέδωσε ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία ο Γκαλάς είχε απειλήσει να βάζει αυτογκόλ (!) σε περίπτωση που δεν του επιτρεπόταν να φύγει από τους "μπλε". Από την πλευρά του ο παίκτης διέψευσε τους ισχυρισμούς και κατηγόρησε την ομάδα του Δυτικού Λονδίνου ότι κρύβεται πίσω από ψευδείς κατηγορίες.

Νο 16: Λι Κλαρκ
Ο Άγγλος πρώην μέσος ξεκίνησε την καριέρα του στην ομάδα που υποστηρίζει, τη Νιούκαστλ, στην οποία έμεινε από το 1990 μέχρι το 1997. Τότε, εγκατέλειψε τις "καρακάξες" και πήγε στη μεγάλη τους αντίπαλο τη Σάντερλαντ, με την οποία πανηγύρισε στη δεύτερη σεζόν του εκεί (1998-99) την άνοδο στην Πρέμιερ Λιγκ. Όμως, κατά τη διάρκεια του τελικού του Κυπέλλου Αγγλίας το 1999 (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Νιούκαστλ) εντοπίστηκε με τους οπαδούς της Νιούκαστλ να φοράει ένα t-shirt με το σλόγκαν "Sad Mackem Bastards", γεγονός που σήμανε την αποχώρησή του από τη Σάντερλαντ.

Νο 15: Ρομπέρτο Μπάτζο
Ο "θεϊκός κοτσιδάκιας" του ιταλικού ποδοσφαίρου έπαιξε για πέντε χρόνια στη Φιορεντίνα και αγαπήθηκε πάρα πολύ από τους οπαδούς της ομάδας, σε βαθμό που να τον θεωρούν ως έναν από τους κορυφαίους παίκτες που φόρεσε τη φανέλα των "βιόλα". Το 1990 πουλήθηκε στη Γιουβέντους αντί του ποσού των 12 εκ.δολαρίων (παγκόσμιο ρεκόρ χρημάτων για την εποχή) και η Φλωρεντία παραλίγο να... γκρεμιστεί από την οργισμένη αντίδραση του κόσμου. Από τις διαδηλώσεις στους δρόμους της πόλης πάνω από 50 άτομα τραυματίστηκαν, με τον κόσμο να ποτίζεται με μίσος για τη "βέκια σινιόρα" λόγω της "αρπαγής" του Μπάτζο. Ο ίδιος ο παίκτης δικαιολογήθηκε στους οπαδούς αργότερα λέγοντας ότι εξαναγκάστηκε τότε να δεχτεί τη μετακίνησή του.

Νο 14: Ντένις Λόου
Μετά από περισσότερα από 300 παιχνίδια με τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ένας από τους σημαντικότερους παίκτες που πέρασαν από το "Ολντ Τράφορντ", ο Ντένις Λόου, πότισε... φαρμάκι τους φίλους των "κόκκινων διαβόλων" καθώς μετακόμισε στο αντίπαλο στρατόπεδο, αυτό της Μάντσεστερ Σίτι. Τραγική ειρωνεία; Ήταν αυτός που με το το περιβόητο τακουνάκι του το 1974 στο μεταξύ τους ντέρμπι σφράγισε τον υποβιβασμό της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στην Πρώτη Κατηγορία!

Νο 13: Ρίο Φέρντιναντ
Ο Άγγλος κεντρικός αμυντικός έκανε το δρομόλογιο Γουέστ Χαμ-Λιντς το Νοέμβριο του 2000, με το κόστος της μεταγραφής του να φτάνει τα 18 εκ.λίρες και τον ίδιο να γίνεται ο πιο ακριβοπληρωμένος αμυντικός στον κόσμο. Τον Αύγουστο του 2001 πήρε το περιβραχιό του αρχηγού στα "παγώνια", όμως δεν ήταν γραπτό να μείνει για πολύ καιρό στο "Έλαντ Ρόουντ". Ο Άλεξ Φέργκιουσον τον είχε ήδη "βάλει στο μάτι" και έτσι στις 22 Ιουλίου του 2002 μεταγράφηκε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ υπογράφοντας πενταετές συμβόλαιο συνεργασίας. Εκείνη την ημέρα, ο Φέρντιναντ έγινε ο πιο ακριβός Βρετανός αμυντικός στην ιστορία του ποδοσφαίρου αλλά και από τα πλέον αντιπαθή άτομα για τους οπαδούς της Λιντς.

No 12: Ερίκ Καντονά
Αφού το "προξενιό" του με την Λίβερπουλ αρχικά και την Σέφιλντ Γουένσντεϊ στη συνέχεια δεν ευοδώθηκε, ο άγνωστος τότε στο αγγλικό κοινό Γάλλος επιθετικός κατέληξε τον Ιανουάριο του 1992 στη Λιντς, και έτσι αποτέλεσε μέλος της ομάδας που κατέκτησε το τελευταίο πρωτάθλημα της Πρώτης Κατηγορίας πριν αυτή μετονομαστεί σε Πρέμιερ Λιγκ. Οι φίλοι των "παγωνιών" όμως δεν πρόλαβαν να δουν τι θα μπορούσε να κάνει με την ομάδα τους, καθώς το Νοέμβριο του 1992 μετακόμισε εντελώς αιφνιδιαστικά στην μισητή για αυτούς Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, για να ακολουθήσει μία "χρυσή" για αυτόν πενταετία στο "Ολντ Τράφορντ".

Νο 11: Τζορτζ Γκρέιαμ
Μετά από 6 χρόνια στην Άρσεναλ ως ποδοσφαιριστής (1966-1972) όπου είχε μάλιστα 227 συμμετοχές και 60 γκολ αλλά και 9 χρόνια στον πάγκο των "κανονιέρηδων (1986-1995), ουδείς θα μπορούσε να τον φανταστεί να υπογράφει συμβόλαιο συνεργασίας, ούτε... ως φροντιστής στην Τότεναμ. Και όμως, τον Οκτώβριο του 1998 ο άνθρωπος που είχε περάσει περισσότερα από 14 χρόνια στο "Χάιμπουρι" πέρασε τις πύλες του "Γουάιτ Χαρτ Λέιν" με την ιδιότητα του νέου τεχνικού της Τότεναμ. Μόλις πέντε μήνες αργότερα οδήγησε το σύλλογο στην κατάκτηση του Λιγκ Καπ κόντρα στη Λέστερ, όμως η αποτυχία του να ανεβάσει τα "σπιρούνια" πάνω από την 10η θέση της Πρέμιερ Λιγκ προκάλεσε την αποπομπή του. Αξίζει να σημειωθεί ότι παρότι οδήγησε την Τότεναμ στο πρώτο της τρόπαιο μετά από οκτώ χρόνια δεν είχε καταφέρει να "κερδίσει" το μεγαλύτερο κομμάτι της εξέδρας εξαιτίας του πρότερου ποδοσφαιρικού του βίου (βλ.Άρσεναλ).

Νο 10: Άσλεϊ Κόουλ
Ο Άγγλος διεθνής μπακ έπαιξε από το 1999 μέχρι το 2006 στην Άρσεναλ, διάστημα στο οποίο πανηγύρισε την κατάκτηση 2 πρωταθλημάτων και 3 Κυπέλλων Αγγλίας, ενώ είχε και συμμετοχή στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 2006 στο Παρίσι. Η αρχή του... τέλους όμως για τον Άσλεϊ Κόουλ στους "κανονιέρηδες" είχε ξεκινήσει από το καλοκαίρι του 2005, όταν και "πιάστηκε" να έχει έρθει σε επαφή με ανθρώπους της Τσέλσι για να συζητήσουν για ενδεχόμενη συνεργασία (τιμωρήθηκε με βαρύ χρηματικό πρόστιμο, όπως επίσης η Τσέλσι, ο Ζοσέ Μουρίνιο αλλά και ο μάνατζέρ του). Στις 15 Ιουλίου 2006 τα πράγματα έφτασαν στο απροχώρητο, καθώς δημοσιεύτηκε στην αγγλική "Sun" κομμάτι της αυτοβιογραφίας του, όπου κατηγορούσε την διοίκηση της Άρσεναλ ότι τον μεταχειρίστηκαν ως αποδιοποπαίο τράγο και ότι τον... πέταξαν στους καρχαρίες. Τελικά την δωδεκάτη... ώρα των μεταγραφών (31 Ιουλίου) Άρσεναλ και Τσέλσι συμφώνησαν στο οικονομικό και έτσι ο παίκτης κατέληξε στους "μπλε" έναντι του ποσού των 5 εκ.λιρών, με τον Γουίλιαμ Γκαλάς να κάνει το αντίθετο δρομολόγιο. Οι φίλοι πάντως της Άρσεναλ θεώρησαν ότι έφυγε για περισσότερα χρήματα και για αυτό τον αποκαλούν στο γήπεδο όταν παίζουν οι δύο ομάδες Cash-ley Cole! (Cash=χρήματα μετρητά).

No 9: Γουέιν Ρούνι
Ο Ρούνι υπέγραψε το πρώτο του συμβόλαιο με την αγαπημένη του Έβερτον (ο παιδικός του ήρωας ήταν ο Ντάνκαν Φέργκιουσον) στην ηλικία των 10 ετών, ενώ όταν σκόραρε κάποτε σε έναν αγώνα της ομάδας νέων των "ζαχαρωτών" για το Κύπελλο Αγγλίας έδειξε ένα T-shirt κάτω από τη φανέλα του με το εξής περιεχόμενο: "Όταν είσαι μία φορά μπλε, είσαι για πάντα μπλε" ("Once a Blue, always a Blue"). Στις 19 Οκτωβρίου, πέντε ημέρες πριν τα 17α γενέθλιά του, έγινε γνωστός σε όλη την Αγγλία καθώς σκόραρε το νικητήριο τέρμα της ομάδας του κόντρα στην ήδη πρωταθλήτρια Άρσεναλ: έτσι όχι μόνο έσπασε το αήττητο σερί 30 αγώνων των Λονδρέζων αλλά έγινε εκείνη την εποχή ο νεαρότερος σκόρερ στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ. Από τότε όμως πολλά άλλαξαν... Ο πιτσιρικάς μεγάλωσε και απαίτησε να αναγνωριστεί η αξία του όχι μόνο ηθικά αλλά και χρηματικά, η Έβερτον τον "μοσχοπούλησε" τελικά το 2004 στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έναντι 25,6 εκ.λιρών, και οι οπαδοί της Έβερτον δεν θέλουν να βλέπουν ούτε ζωγραφιστό το άλλοτε δικό τους παιδί.

Νο 8: Άλαν Σμιθ
Ο γεννημένος στο Λιντς, Άλαν Σμιθ, έπαιξε στην μεγάλη ομάδα της περιοχής του από το 1998 μέχρι το 2004, διάστημα στο οποίο είχε την ευκαιρία μεταξύ άλλων να φτάσει και μέχρι τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ τη σεζόν 2000-01. Μετά όμως από την μεγάλη ακμή, ήρθε και η παρακμπή για τα "παγώνια", με τη σεζόν 2003-04 να τους βρίσκει να αποχαιρετούν την κατηγορία των "μεγάλων" βυθισμένοι στα χρέη και στα διοικητικά προβλήματα. Ο 28χρονος πλέον φορ δεν έμεινε για να βοηθήσει την ομάδα του να επιστρέψει στην Πρέμιερ Λιγκ αλλά λειτούργησε εντελώς επαγγελματικά, πηγαίνοντας στην (εχθρό για τους φίλους της Λιντς) Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έναντι του ποσού των 7 εκ.λιρών.

Νο 7: Πολ Ινς
Ο Πολ Ινς ήταν από μικρός οπαδός της Γουέστ Χαμ και κατάφερε να κάνει το παιδικό του όνειρο πραγματικότητα, καθώς αγωνίστηκε στην "ομάδα της καρδιάς του" για μία πενταετία μέσα στη δεκαετία του '80 (1984-89). Μετά τον υποβιβασμό των "σφυριών" στην Δεύτερη Κατηγορία το 1989 ο Άγγλος μέσος έπαιξε μόλις ένα ματς για τους Λονδρέζους καθώς στη συνέχεια ολοκληρώθηκε η επεισοδιακή μετακίνησή του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Αυτό που έμεινε όμως στην ιστορία είναι η φωτογραφία του με τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάίτεντ που δημοσιεύτηκε από την "Daily Express", την εποχή που ήταν ακόμα παίκτης της Γουέστ Χαμ! Αυτό το "μπέρδεμα" που έγινε είχε ως συνέπεια να ακούει τα...μύρια όσα από τους οπαδούς της Γουέστ Χαμ όταν ταξίδευε στο Λονδίνο ως παίκτης της Γιουνάιτεντ, από το 1989 μέχρι το 1995.

Νο 6: Νικ Μπάρμπι
Η Έβερτον δαπάνησε το 1996 το ποσό ρεκόρ των 5,75 εκ.λιρών για τον αποκτήσει από τη Μίντλεσμπρο, όμως εκείνος μετά από 3,5 χρόνια παρουσίας στο "Γκούντισσον Παρκ" σκέφτηκε το... αδιανόητο: να περάσει το Στάνλεϊ Παρκ και να υπογράψει στην άλλη μεγάλη ομάδα του Μέρσεϊσαϊντ, τη Λίβερπουλ. Με την κίνησή του αυτή, ο Άγγλος μέσος έγινε ο πρώτος παίκτης μετά το 1959 και τον στράικερ Ντέιβ Χίκσον που μετακινήθηκε από την Έβερτον στη Λίβερπουλ. Το εντυπωσιακό είναι πως στην πρώτη από τις δύο σεζόν του στο "Άνφιλντ" (2000-01), ο Μπάρμπι πανηγύρισε με τους "κόκκινους" την κατάκτηση τριών τίτλων: του Λιγκ Καπ, του FA Cup και του Κυπέλλου UEFA.

Νο 5: Ζερμέν Ντεφόε
Ο 26χρονος μέσος όχι μόνο δεν "δέθηκε" ιδιαίτερα με κάποια ομάδα στη μέχρι τώρα καριέρα του αλλά δίνει την εικόνα πως αλλάζει με χαρακτηριστική ευκολία φανέλα. Το 1999 άφησε την Τσάρλτον για χάρη της Γουέστ Χαμ, ενώ το 2003, χωρίς να έχουν συμπληρωθεί 24 ώρες από τον υποβιβασμό των "σφυριών" στην Τσάμπιονσιπ ζήτησε από τη διοίκηση μέσω γραπτής επιστολής να μείνει ελεύθερος. "Όσο πολύ και αν αγαπώ τη Γουέστ Χαμ αισθάνομαι πως τώρα είναι η σωστή στιγμή να προχωρήσω στην καριέρα μου. Πρόκειται για μία απόφαση καρδιάς. Είμαι πολύ φιλόδοξος και πεινασμένος να πετύχω σε πολύ υψηλό επίπεδο, τόσο συλλογικά όσο και με την εθνική ομάδα", ανέφερε χαρακτηριστικά ο Ντεφόε στην επιστολή του. Η Γουέστ Χαμ τον παραχώρησε τελικά στην Τότεναμ τον Ιανουάριο του 2004, μετά από τέσσερα χρόνια μεταγράφηκε στην Πόρτσμουθ, ενώ από τον Ιανουάριο του 2009 ανήκει και πάλι στο δυναμικό των "σπιρουνιών". Όπου φυσάει ο άνεμος πάμε...

Νο 4: Χάρι Ρέντναπ
Μετά από δύο απολύτως πετυχημένα χρόνια στην Πόρτσμουθ από το 2002 μέχρι το 2004 (διάστημα στο οποίο ανέβασε τους "πόμπεϊ" στην Πρέμιερ Λιγκ ενώ κατάφερε να τους διατηρει μάλιστα εκεί στην παρθενική τους σεζόν), ο Χάρι Ρέντναπ επέλεξε ως επόμενο σταθμό της καριέρας του τη Σαουθάμπτον, εξοργίζοντας έτσι τους φίλους της Πόρτσμουθ που μόνο καλά αισθήματα δεν τρέφουν για τους "άγιους". Δυστυχώς όμως τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα περίμενε, με τη Σαουθάμπτον να υποβιβάζεται τη σεζόν 2004-05 μετά από 27 χρόνια στη μεγάλη κατηγορία, και έτσι το Δεκέμβριο του 2005 έφυγε για να... επιστρέψει στην προηγούμενη ομάδα του, την Πόρτσμουθ!

Νο 3: Μο Τζόνστον
O 46χρονος πλέον πρώην επιθετικός κατέκτησε με χαρακτηριστική ευκολία τον τίτλο του μεγαλύτερου "προδότη" των γηπέδων της Σκωτίας, καθώς φόρεσε τις φανέλες και των δύο "αιωνίων" της χώρας. Στην τριετία 1984-87 πέτυχε 52 γκολ σε 140 συμμετοχές του με τη φανέλα της Τσέλσι και αγαπήθηκε όσο λίγοι από τους τους οπαδούς των "κελτών", όμως όταν αποφάσισε να επιστρέψει στη Σκωτία μετά από δύο χρόνια στη Ναντ έριξε ΄βόμβα μεγατόνων πηγαίνοντας στη... Ρέιντζερς! Το εκπληκτικό μάλιστα ήταν πως λίγες ημέρες πριν υπογράψει με τους "διαμαρτυρόμενους" είχε εμφανιστεί σε συνέντευξη Τύπου στο "Σέλτικ Παρκ" όπου είχε δηλώσει πως "η Σέλτικ είναι η μοναδική ομάδα στην οποία θέλω να παίξω...". Η συνέχεια αναμενόμενη: οι "πληγωμένοι" οπαδοί της Σέλτικ αποκαλούσαν τον "Μότζο" (παρατσούκλι που είχε αποκτήσει από την εποχή που έπαιζε στους "κέλτες") Ιούδα, ενώ υπήρχε και μερίδα φίλων της Ρέιντζερς που θεωρούσαν προδοσία προς τις αρχές του συλλόγου την κίνηση της διοίκησης να υπογράψει έναν Ρωμαιοκαθολικό παίκτη. Η θρησκευτική κόντρα σε όλο της το μεγαλείο...

Νο 2: Λουίς Φίγκο
Ο Λουίς Φίγκο ακολούθησε αντίθετο δρομόλογιο από αυτό του Λουίς Ενρίκε, καθώς φόρεσε αρχικά τη φανέλα της Μπαρτσελόνα και στη συνέχεια πήγε στη Ρεάλ Μαδρίτης. Στους "μπλαουγκράνα" αγωνίστηκε από το 1995 μέχρι το 2000, έχοντας 172 συμμετοχές και 30 τέρματα, και απέκτησε ισχυρό δέσιμο με τους οπαδούς, όμως με την απόφασή του να συνεχίσει την καριέρα του στην Ρεάλ Μαδρίτης έναντι του ποσού ρεκόρ των 38,7 εκ.λιρών έκανε τους ανθρώπους που τον λάτρευαν σαν Θεό να τον μισήσουν σαν τον... Διάβολο. Μάλιστα φρόντισαν να του δείξουν την απέχθειά τους προς το πρόσωπό του, στην πρώτη του επίσκεψη στο "Καμπ Νόου" ως παίκτης της "βασίλισσας" για τη σεζόν 2000-01. Περίπου 100.000 άνθρωποι αποδοκίμαζαν με εκκωφαντικά σφυρίγματα και γιουχαΐσματα τον Πορτογάλο κάθε φορά που γινόταν κάτοχος της μπάλας, του εκτόξευαν αντικείμενα όταν πήγαινε να εκτελέσει πλάγιο άουτ ή κόρνερ, ενώ το αποκορύφωμα ήταν η ρίψη μίας.. γουρουνοκεφαλής αλλά και ενός άδειου μπουκαλιού ουίσκι όταν ο Φίγκο επιχείρησε να χτυπήσει ένα κόρνερ για τη Ρεάλ στο δεύτερο ημίχρονο. Από το 2005 και έπειτα η σπουδαία αυτή μορφή του πορτογαλικού ποδοσφαίρου αγωνίζεται στην Ίντερ και έτσι "ησύχασε" από την ψυχική ταλαιπωρία να ταξιδεύει μία φορά το χρόνο τουλάχιστον για να αντιμετωπίζει τη Μπαρτσελόνα και τους... πρώην θαυμαστές του.

Νο 1: Σολ Κάμπελ
Ο Σολ Κάμπελ αγωνίστηκε με επιτυχία στην Τότεναμ από το 1992 μέχρι το 2001, όμως το μεγάλο του "μαράζι" ήταν πως δεν είχε καταφέρει ως παίκτης των "σπιρουνιών" να αγωνιστεί στο κορυφαίο΄ευρωπαϊκό επίπεδο, το Τσάμπιονς Λιγκ. Το καλοκαίρι του 2001 που τελείωνε το συμβόλαιό του, η Τότεναμ του προσέφερε ένα συμβόλαιο που θα τον έκανε τον πιο ακριβοπληρωμένο ποδοσφαιριστή στην ιστορία του συλλόγου, όμως μετά από μήνες διαπραγματεύσεων και αμέτρητες δημόσιες δεσμεύσεις ότι θα έμενε στο "Γουάιτ Χαρτ Λέιν", ο Άγγλος διεθνής στόπερ εξέφρασε την επιθυμία του να αφήσει το σύλλογο προκειμένου να παίξει στο Τσάμπιονς Λιγκ. Μέχρι εδώ όλα... καλά, όμως παρότι υπήρχαν πολλές ευρωπαϊκές ομάδες που "φλέρταραν" μαζί του, αυτός επέλεξε την Άρσεναλ, δίνοντας έτσι "μαχαιριά στην καρδιά" των φίλων της πρώην ομάδας του. Νωρίτερα, ο ίδιος παίκτης είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στο επίσημο μηνιαίο περιοδικό των "σπιρουνιών" πως ΔΕΝ θα πήγαινε ποτέ στην Άρσεναλ. Από τότε, οι φίλοι της Τότεναμ τον έχουν βαφτίσει "Judas" ("Ιούδας"), και μάλιστα στην πρώτη του επίσκεψη ως αντίπαλος πετάχτηκαν στο γήπεδο χιλιάδες μπαλόνια που έγραφαν το όνομά του και δίπλα τη συγκεκριμένη λέξη...

Ο Φίγκο επιστρέφει στο "Καμπ Νόου" ως παίκτης της Ρεάλ Μαδρίτης:



Ο "κυανέρυθρος" και ο "λευκός" Φίγκο:



Από "ζαχαρωτό" έγινε... "κόκκινος διάβολος" ο Ρούνι: