Τρία ντέρμπι με ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Ολυμπιακό, τρία ανεπιτυχή αποτελέσματα για τον Παναθηναϊκό, καθώς πλην από τις δυο ήττες κόντρα στους "κιτρινόμαυρους" και τους "ερυθρόλευκους", ούτε και η ισοπαλία με την ομάδα της Θεσσαλονίκης στην Λεωφόρο μπορεί να χαρακτηριστεί θετικό αποτέλεσμα για το "τριφύλλι".

Το παράδοξο είναι πως στα δυο από τα τρία ντέρμπι, κόντρα σε ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό, ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε, ενώ και στα τρία ματς οι πράσινοι μπήκαν πολύ καλύτερα στο παιχνίδι από τους αντιπάλους τους, είχαν καλύτερο αγωνιστικό πρόσωπο στο πρώτο κομμάτι του αγώνα αλλά στη συνέχεια και στα τρία ματς κατέρρευσαν. Οπότε σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση.

Το μόνο που διέφερε σε κάθε ματς ήταν το χρονικό σημείο της κατάρρευσης του Παναθηναϊκού με τους παίκτες του Αντρέα Στραματσόνι να δίνουν ηθελημένα ή μη στους αντιπάλους τους χώρους για να κάνουν το παιχνίδι τους και να φτάσουν στο θετικό αποτέλεσμα.

Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε μια ποδοσφαιρική ανάλυση για το τι συνέβη στα τρία αυτά παιχνίδια. Πως μπήκε ο Παναθηναϊκός στο ματς, πότε έπαθε μπλακ άουτ και να προσπαθήσουμε να δώσουμε μια εξήγηση για το τι πραγματικά συνέβη στη διάρκεια αυτών των αγώνων.

Προηγήθηκε 2-0 αλλά οι δυο αλλαγές άλλαξαν τα πάντα

Στις 21 Φεβρουαρίου ο Παναθηναϊκός υποδέχτηκε τον ΠΑΟΚ στην Λεωφόρο με το τριφύλλι να κατεβαίνει αρκετά επιθετικά στο ματς, έχοντας στην τριάδα της επίθεσης τους Μπεργκ, Βλαχοδήμο, Καλτσά σε ένα καθαρό 4-3-3 και με τον Ζέκα να είναι εκτός αγώνα λόγω τιμωρίας.

Οι πράσινοι όπως και στο Γ. Καραϊσκάκης μπήκαν πολύ δυνατά στο ματς, προηγήθηκαν νωρίς στο σκορ, μόλις στο 10' με τον Μπεργκ και εν συνεχεία είχαν την υπεροχή στην αναμέτρηση μέχρι και τις αρχές του δεύτερου μέρους και συγκεκριμένα το 51' όπου μάλιστα κατάφεραν να βάλουν και το δεύτερο γκολ με τον Καλτσά.

Λίγα λεπτά αργότερα ο ΠΑΟΚ έφτασε στην μείωση του σκορ με τον Τσίμιροτ στο 56' και τρία λεπτά αργότερα ο Αντρέα Στραματσόνι έκανε δυο αλλαγές που κανείς δεν κατάλαβε. Έβγαλε τους Καλτσά και Βλαχοδήμο που ήταν εκ των καλύτερων του τριφυλλιού μέχρι εκείνο το σημείο και πέρασε στο ματς τους Εβανζελίστα, Κλωναρίδη.

Οπισθοχώρησε και το πλήρωσε

Με αυτές τις αλλαγές η ομάδα του οπισθοχώρησε, έδωσε περισσότερους χώρους και φυσικά δεν δικαιώθηκε αφού δέχτηκε την ισοφάριση στο 67' από τον Πέλκα. Μάλιστα μέχρι την λήξη του αγώνα οι πράσινοι απείλησαν μόλις μια φορά με φάουλ του Αμπέντ στο 72' και από εκεί και πέρα τίποτα άλλο.

Και όλα αυτά κόντρα σε έναν ΠΑΟΚ που είχε παραταχθεί στην Λεωφόρο με πολλές απουσίες, βρέθηκε πίσω στο σκορ, αλλά τελικά κατάφερε να πάρει αποτέλεσμα από τον Παναθηναϊκό.

Ουσιαστικά στην αναμέτρηση με τον "δικέφαλο του Βορρά" οι πράσινοι μπήκαν καλύτερα στον αγωνιστικό χώρο. Είχαν την υπεροχή του ματς και ήταν καλύτεροι από τον αντίπαλο τους για εξήντα λεπτά. Οι ακατανόητες αλλαγές του Αντρέα Στραματσόνι στο συγκεκριμένο ματς και η κούραση που επήλθε μετά το 60ο λεπτό προκάλεσε την κατάρρευση του τριφυλλιού.

Επίσης η τρίτη αλλαγή του Στραματσόνι, ο Μαμούτε αντί του Αμπέντ δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο να βοηθήσει τους πράσινους και να τους δώσει λύσεις στο τελευταίο τέταρτο του αγώνα.

Δεν είχε απάντηση στις αλλαγές του Πογέτ

Μια εβδομάδα αργότερα, στις 28 Φεβρουαρίου ο Παναθηναϊκός αγωνίστηκε με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ στο δεύτερο συνεχόμενο ντέρμπι του. Ο Ιταλός έκανε τρεις αλλαγές στο αρχικό σχήμα διατηρώντας όμως και πάλι την επιθετική τριπλέτα των Μπεργκ, Βλαχοδήμου, Καλτσά.

Σε ένα παιχνίδι με λιγοστές φάσεις και το οποίο δεν διεκδικούσε δάφνες ποιότητας ο Παναθηναϊκός ήταν λίγο καλύτερος από την ΑΕΚ και δεν άφηνε στη γηπεδούχο χώρους για να απειλήσει. Σε αντίθεση όμως με ότι συνέβη στο ματς με τον ΠΑΟΚ αλλά και στο ντέρμπι του Φαλήρου ούτε οι πράσινοι μπορούσαν να απειλήσουν ουσιαστικά.

Το παιχνίδι πήγε στην τακτική με τις δυο ομάδες να εξουδετερώνουν η μία τα ατού της άλλης τουλάχιστον μέχρι να γίνουν οι αλλαγές από τους δυο προπονητές. Γιατί είναι γεγονός ότι οι αλλαγές που είχε κάνει ο Πογέτ στη συγκεκριμένη αναμέτρηση είχαν βοηθήσει περισσότερο την ΑΕΚ απ' ότι αυτές που έκανε ο Αντρέα Στραματσόνι. Καθώς και στο ματς με τους "κιτρινόμαυρους" ο Ιταλός είχε βγάλει τον θετικό Καλτσά για να περάσει στη θέση του τον Βιγιφάνιες ενώ είχε χαραμίσει μια αλλαγή βγάζοντας τον Εσιέν που σε εκείνο το ματς δεν ήταν αρνητικός για να περάσει στη θέση του τον Κουτρουμπή.

Μιλάμε όμως για ένα παιχνίδι που κρίθηκε από ένα φάουλ του Βάργκας το οποίο προήλθε από ένα λάθος του Βλαχοδήμου καθώς το να σηκώσεις το χέρι σου στο τοίχος και να δώσεις ένα ακόμη φάουλ σε πλεονεκτικότερη θέση σαφώς δεν είναι κάτι που πρέπει να πει ο προπονητής στον εκάστοτε παίκτη του.

Βέβαια στα 12 λεπτά που απέμεναν και παρά την είσοδο του Μαμούτε ο Παναθηναϊκός δεν απείλησε ούτε λεπτό μέχρι το τέλος της αναμέτρησης για να μπορέσει να φέρει το ματς στα ίσια και να αποσπάσει τουλάχιστον τον βαθμό της ισοπαλίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι πράσινοι δεν είχαν κάνει κάνει ούτε μια φάση μέχρι τη συμπλήρωση των 90 λεπτών.

Δόκτωρ Τζέκιλ και μίστερ Χάιντ ο Παναθηναϊκός

Και φτάσαμε και στο ντέρμπι της Κυριακής στο "Γ. Καραϊσκάκης" εκεί όπου ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε ως Δόκτωρ Τζέκιλ και μίστερ Χάιντ. Οι πράσινοι με μια ενδεκάδα που λίγοι περίμεναν, άκρως επιθετική με Βιγιαφάνιες, Λέτο, Μπεργκ μπήκαν στο φαληρικό στάδιο καλύτερα απ' ότι οι αντίπαλοι τους.

Το στήσιμο του Αντρέα Στραματσόνι ήταν άριστο. Οι ρόλοι που είχε αναθέσει σε κάθε παίκτη συγκεκριμένοι και ο αιφνιδιασμός του Μάρκο Σίλβα με την παρουσία του Λέτο στο αρχικό σχήμα και την παρουσία δυο καθαρόαιμων επιθετικών πέτυχε. Για αυτό και το τριφύλλι προηγήθηκε με 1-0 στο 3' χάρη στον Μπεργκ ενώ είχε την ευκαιρία να τελειώσει το ματς πριν το 30' με τις κλασικές ευκαιρίες των Κουτρουμπή και Ταυλαρίδη (η μεγαλύτερη του αγώνα).

Και όλα αυτά την ίδια ώρα που ο Ολυμπιακός μπορεί να είχε την μπάλα στην κατοχή του περισσότερη ώρα αλλά μέχρι και το 30' είχε μόλις δυο σουτ με τους Καμπιάσο και Τσόρι που δεν απείλησαν ενώ η πρώτη καλή του ευκαιρία ήταν στο 32' με το σουτ του Φουστέρ και μετά ήρθε το γκολ του Καμπιάσο στο 38' που έφερε το ματς στα ίσια και έστειλε τις δυο ομάδες ισόπαλες στο ημίχρονο.

Χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως ο Παναθηναϊκός από το 30 έως το 45' "έφυγε" από το γήπεδο, όπως έγινε δηλαδή στο δεύτερο 45λεπτο. Εκεί που οι πράσινοι οπισθοχώρησαν, έδωσαν χώρο στον Ολυμπιακό και όλη την ώρα αμύνονταν με επιτυχία βέβαια μέχρι και τα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης.

Το "τριφύλλι" στο δεύτερο μέρος λειτούργησε καλά μόνο στο ανασταλτικό κομμάτι μέχρι το 87' και δεν απείλησε καθόλου επιθετικά με εξαίρεση τη φάση του Μαμούτε. Και αυτό γιατί οι πράσινοι δεν είχαν την ίδια ενέργεια με τα πρώτα 45λεπτα, δεν είχαν τα ίδια τρεξίματα ενώ και ο Σίλβα που διάβασε το ματς στην διάρκεια του μπόρεσε με τις αλλαγές του να βοηθήσει την ομάδα του σε αντίθεση με τον Στραματσόνι.

Στάθηκε άτυχος και με τον τραυματισμό του Βιγιαφάνιες

Ίσως ο Ιταλός έπρεπε να βγάλει νωρίτερα τον Λέτο και να βάλει στην θέση του τον Καλτσά και όχι τον Μαμούτε που θα έβρισκε χώρους όσο περνούσε το παιχνίδι και με την ταχύτητα του θα μπορούσε να δημιουργήσει προβλήματα στην αντίπαλη άμυνα.

Φυσικά κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι θα γινόταν αν ο Βιγιαφάνιες δεν ήταν τραυματίας και δεν γινόταν αλλαγή. Αφού ο Αργεντινός βοηθούσε ώστε ο Παναθηναϊκός να κρατάει λίγο παραπάνω την μπάλα ενώ τα στημένα του προκαλούσαν προβλήματα στην "ερυθρόλευκη" άμυνα. Ο Εσιέν που πήρε τη θέση του στο τελευταίο εικοσάλεπτο όμως δεν βοήθησε καθόλου.

Ένα ακόμη λάθος του Ιταλού τεχνικού όμως ο οποίος θα μπορούσε να ρίξει στο ματς τον Λαγό ή να μην είχε αποκλείσει από την αποστολή τον Εβαντζελίστα. Επίσης ο Ιταλός τεχνικός άργησε πάρα πολύ να κάνει την τρίτη αλλαγή του για να δώσει ανάσες στους ποδοσφαιριστές του καθώς φαινόταν ότι υπήρχε κούραση στην ομάδα.

Το στήσιμο, η φυσική κατάσταση και οι αλλαγές που δεν βοήθησαν

Συμπερασματικά και στα τρία ντέρμπι με ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Ολυμπιακό ο Αντρέα Στραματσόνι είχε στήσει καλύτερα τον Παναθηναϊκό από τον αντίπαλο του, είχε εκπλήξεις στο αρχικό σχήμα σε σχέση με ότι περίμεναν οι αντίπαλοι προπονητές και παρατάχθηκε με άκρως επιθετικογενές σχήμα.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα και στα τρία παιχνίδια στο πρώτο ημίχρονο όπου το τριφύλλι ήταν και πιο φρέσκο να είναι καλύτερο από τον αντίπαλο του. Να μην απειληθεί και αντίθετα στα ματς με τον ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό να απειλήσει, να προηγηθεί και να έχει και τις ευκαιρίες να "τελειώσει" τα ματς.

Επίσης όμως και στα τρία παιχνίδια ο Παναθηναϊκός κατέρρευσε στο δεύτερο ημίχρονο. Οι πράσινοι έχασαν την φρεσκάδα τους, έδειξαν ότι δεν έχουν τη φυσική κατάσταση να αντεπεξέλθουν στο υψηλό τέμπο ενός τέτοιου αγώνα και στα 90 λεπτά. Δεν είχαν τρεξίματα, δεν μάρκαραν και δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν τον ρυθμό που έδιναν στο παιχνίδι οι αντίπαλοι τους.

Το δεύτερο στοιχείο που στοίχισε στους πράσινους ήταν η διαχείριση από τον πάγκο στη διάρκεια των αγώνων που ήταν η χειρότερη δυνατή. Σε κανένα σημείο δεν υπήρξε σωστή απάντηση στις αλλαγές των αντιπάλων προπονητών από τον Αντρέα Στραματσόνι.

Οι επιλογές του Ιταλού δεν ήταν καθόλου καλές, σε κανένα από τα τρία ντέρμπι, όσοι μπήκαν στο εκάστοτε παιχνίδι δεν μπόρεσαν να προσφέρουν τίποτα στην ομάδα του 39χρονου τεχνικού τεχνικού και να βοηθήσουν τον Παναθηναϊκό για να μπορέσει να αποσπάσει ένα θετικό αποτέλεσμα σε αυτά τα τρία ματς.

Κλείνοντας αν θέλουμε να βρούμε ένα μόνο ελαφρυντικό για τον Παναθηναϊκό θα μπορούσαμε να πούμε ότι σε κανένα από τα τρία αυτά ματς ο Στραματσόνι δεν είχε στην διάθεση του λόγω τραυματισμών τον Σάντσεθ που είχε αποκτηθεί για να είναι ο ηγέτης της άμυνας αλλά και τον Μπουμάλ. Έναν παίκτη με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά ο οποίος αποκτήθηκε τον Γενάρη από τους πράσινους αλλά από τα πρώτα ματς που έπαιξε με το τριφύλλι είχε δείξει πόσα μπορεί να προσφέρει στον Παναθηναϊκό.