Το συγκεκριμένο κείμενο δεν "λειτουργεί" με το συνηθισμένο τρόπο που έχετε συνηθίσει, άρα προτού συνεχίσετε να διαβάσετε καλό είναι να δώσουμε... οδηγίες.

Δεν θα αποθεώσουμε τους θριαμβευτές του ΑΠΟΕΛ που προκρίθηκαν στους "16" του Τσάμπιονς Λιγκ από το 5ο (στα έξι) παιχνίδι(α) της σειράς των ομίλων. Όχι. Εμείς ως γνήσιοι Έλληνες, απόγονοι σπουδαίων ανθρώπων, θα συνεχίσουμε από εκεί που τους αφήσαμε όταν έφυγαν από το ελληνικό πρωτάθλημα.

Συγκεκριμένα θα ασχοληθούμε με τους Σάνελ Γιάχιτς, Γκουστάβο Μαντούκα, Διονύση Χιώτη, Χρήστο Κόντη, Κώστα Χαραλαμπίδη (ή bides.com), Σάββα Πουρσαϊτίδη, Ούρκο Πάρντο και Μαρσέλο Ολιβέιρα.

Οι ειδικοί εξάλλου, οι "σπουδαγμένοι" να σημειώσουμε μάλιστα, αποφάνθηκαν από καιρό για την ποδοσφαιρική τους αξία με ειδικές αναλύσεις που ξεκινούσαν από τη ζωή που κάνει ο καθένας και έφταναν μέχρι το αν φοράνε στραβό παπούτσι.

Από τους "ειδικούς" φυσικά δεν θα εξαιρέσουμε και εμάς, τον ηλεκτρονικό Τύπο, τις εφημερίδες με τα πινακάκια και τις ραδιοφωνικές εκπομπές με τις βαθυστόχαστες αναλύσεις. Πολύ μιλήσαμε όμως. Ας περάσουμε στο ψητό.

Και οι οκτώ ήταν "άμπαλοι"

Ξεκινάμε λοιπόν να θυμηθούμε πως έφυγαν αυτά τα παιδιά από την Ελλάδα και τι ακουγόταν εκείνη την περίοδο γι αυτούς. Από πάνω οι συμμετοχές τους μόνο στην Ευρώπη με το ΑΠΟΕΛ τη φετινή σεζόν.

Σάνελ Γιάχιτς: 8 συμμετοχές, 180 λεπτά

Ήρθε στην Ελλάδα και τον Άρη ως "οκταροδεκάρι", που λένε, και κατάντησε να παίζει στην ΑΕΚ ως δεξί μπακ. Αργός, τεμπέλης, είχε την απαίτηση (άκου να δεις) να πληρώνεται στην ώρα του και να ζητάει (άκου εδώ!) αποζημίωση για να αποχωρήσει.

Φυσικά για όλα αυτά τα ελαττώματα τον κατηγόρησαν σκληρά

Γκουστάβο Μαντούκα: 17 συμμετοχές, 1276 λεπτά, 2 γκολ, 1 ασίστ

Ήρθε στην ΑΕΚ το 2006 και έμεινε στην ομάδα για τέσσερα χρόνια. Έπαιξε και στις δυο πλευρές της μεσαίας γραμμής σε μία εποχή που η ΑΕΚ έψαχνε μία σοβαρή λύση στα άκρα της άμυνας και ο ίδιος δεν βοηθούσε καθόλου σε αυτό.

Κακή φυσική κατάσταση (το λένε εξάλλου και οι συμμετοχές του φέτος και ο χρόνος συμμετοχής), πολύ... σοφτ και αδιάφορος ρε παιδί μου.

Ούρκο Πάρντο: 6 συμμετοχές, 488 λεπτά

Καλό παιδί. Καλό παιδί! Αλλά είχε το θράσος να ζητάει στα 28 του χρόνια το πρώτο του καλό συμβόλαιο. Ευτυχώς για τον Ολυμπιακό έφυγε και στη θέση του ήρθε ο Κοστάνσο. Ουφ...

Στο ΑΠΟΕΛ πιάστηκαν κορόιδα και του πρόσφεραν ένα καλό συμβόλαιο. Όπως φαίνεται το... μετάνιωσαν.

Διονύσης Χιώτης: 9 συμμετοχές, 772 λεπτά

Αφού πιάσαμε τους τερματοφύλακες πάμε και στον δεύτερο. Δέκα χρόνια στην Ελλάδα μέσα στην μιζέρια. Απαπαπα.... Κακές εξόδους, κάποια παραπανίσια κιλά και ήθελε στο τέλος και καλό συμβόλαιο.

Τώρα το ότι πήγε στο ΑΠΟΕΛ και έπαιξε δυο φορές στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, μάλλον τυχαίο θα είναι.

Χρήστος Κόντης: 6 συμμετοχές, 540 λεπτά

Λίγος. Κακός αμυντικός, δεν έστριβε με τίποτα, τραγικές επιλογές. Ούτε στον Πανιώνιο, ούτε στην ΑΕΚ έκανε. Ευτυχώς δηλαδή που βρέθηκε ο ΑΠΟΕΛ και γλυτώσαμε.

Τώρα το ότι πήγε στον ΑΠΟΕΛ και έπαιξε δυο φορές στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, μάλλον τυχαίο θα είναι. Χμ... Κάτι μας θυμίζει το τελευταίο...

Μαρσέλο Ολιβέιρα: 6 ματς, 540 λεπτά

Έπαιξε πολλά χρόνια στον Ατρόμητο και ακούστηκε και για τον Παναθηναϊκό. Ήταν όμως λίγο "ζωηρός", λίγο τεμπελάκος, λίγο έξω καρδιά και ήθελε και πολλά.

Το καλοκαίρι τον... μάζεψε ο ΑΠΟΕΛ. Ευτυχώς δηλαδή!

Κώστας Χαραλαμπίδης: 9 συμμετοχές, 680 λεπτά

Πέρασε από τον Παναθηναϊκό. Εντάξει ήταν γρήγορος, αλλά από εκεί και πέρα τίποτε άλλο. Έπρεπε να τρέχει, να ντριμπλάρει στην κίνηση, να βγάζει σέντρες "λουκούμι", να σκοράρει, να δημιουργεί, να κόβει.

Εντάξει δεν είπαμε να γίνει και Σεμπαστιάν Ρομέρο!

Σάββας Πουρσαϊτίδης: 9 συμμετοχές, 781 λεπτά

Ξεκίνησε σαν δεξί χαφ-ακραίος επιθετικός αλλά επειδή ήταν λίγο άτεχνος και ψιλο-άμπαλος δεν έκανε σε Ολυμπιακό και Ξάνθη. Τελικά πήγε στην Κύπρο και την Ανόρθωση και έπαιξε στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Μετά πήγε στο ΑΠΟΕΛ και έπαιξε δυο φορές ακόμα στο Τσάμπιονς Λιγκ και στα 35 παίζει δεξί μπακ-χαφ (όλη την πλευρά δηλαδή).

Ας μιλήσουμε σοβαρά

Φυσικά και το ΑΠΟΕΛ δεν έγινε Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ούτε και ο Γιοβάνοβιτς Άλεξ Φέργκιουσον. Απλά σε μία περίοδο που έπρεπε να αρχίσουμε να μαζευόμαστε οικονομικά (γενικά) και κάθε εξαγώγιμο "προϊόν" έπρεπε να το εκμεταλλευτούμε όσο το δυνατόν καλύτερα, εμείς επιλέγαμε την πιο φθηνή λύση. Ισοπέδωση και σπατάλη.

Η μόνη δικαιολογία που είχε απομείνει ήταν τα ακριβά μπάτζετ και τα φανταχτερά ρόστερ. Πλέον αυτή η φαντασίωση που είχαμε δημιουργήσει για να καλύψουμε την ανυπαρξία μας δεν υπάρχει.

Μάλλον λάθος. Ξεχάσαμε τη διαιτησία και το δεξί χέρι του Μισέλ Πλατινί.

** Ο Χρήστος Κόντης δεν συνεχίζει την καριέρα του λόγω του προβλήματος υγείας που προέκυψε, όμως έπαιξε σε αρκετά ματς από την αρχή της σεζόν στην Ευρώπη.