Οι αποκαλύψεις του Ιμπραχίμοβιτς Part IV!
Ο Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς σε νέες περιπέτειες. Διαβάστε τι λέει στην αυτοβιογραφία του για τα ποδήλατα που έκλεβε, τον πατέρα-Superman και τη βιντεοκασέτα που τον υποχρέωσε να δει ο Καπέλο!
Δύο μόλις ημέρες πριν κυκλοφορήσει στα ιταλικά βιβλιοπωλεία του (11/11) η αυτοβιογραφία του με τίτλο "Εγώ, Ίμπρα" (396 σελίδων παρακαλώ), η ιταλική εφημερίδα "Repubblica" προχώρησε στην προδημοσίευση νέων αποσπασμάτων, τα οποία φέρνουν στο φως άγνωστες πτυχές του σούπερ σταρ της Μίλαν.
Συγκεκριμένα, σε αυτά τα αποσπάσματα ο "Ίμπρα" μιλάει για το προβληματικό οικογενειακό περιβάλλον, την λατρεία του να κλέβει ποδήλατα (!), τον "πατέρα που μεταμορφώθηκε σε Superman" αλλά και το βίντεο με τον Μάρκο Φαν Μπάστεν που τον έβαλε να δει κάποτε ο Φάμπιο Καπέλο μέσα στα αποδυτήρια της Γιουβέντους!
Αποσπάσματα από την αυτοβιογραφία του Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς:
Για την τοξικομανή αδερφή του και τη σύλληψη της μητέρας του: "Ήταν φθινόπωρο του 1990. Αν και όλοι προσπαθούσαν να με κρατήσουν εκτός από αυτά τα πράγματα, εγώ είχα διαίσθηση.
Στο σπίτι υπήρχε μεγάλη ανησυχία, αν και δεν ήταν η πρώτη φορά. Η μεγαλύτερη αδερφή μου έκανε χρήση σκληρών ναρκωτικών έκρυβε ναρκωτικά στο σπίτι και υπήρχαν περίεργα άτομα που της τηλεφωνούσαν.
Φοβόμασταν πως κάτι κακό θα συμβεί. Μία άλλη φορά η μητέρα μου συνελήφθη επειδή κρατούσε στο σπίτι κλεμμένα πράγματα. Κάποιος φίλος της είπε "Μπορείς να κρατήσεις αυτό το κολιέ;" και το έκανε φυσικά ούσα ευκολόπιστη.
Όμως αποδείχτηκε πως ήταν προϊόν κλοπής και μία ημέρα ήρθε η αστυνομία σπίτι και τη συνέλαβε. Θυμάμαι να λέω "Που είναι η μαμά; Γιατί δεν είναι τώρα εδώ;" (...). Είχα όμως το ποδόσφαιρο με το οποίο ασχολιόμουν όλη ημέρα, στο σχολείο αλλά και μετά.
Για τα κλεμμένα ποδήλατα με τα οποία πήγαινε στις προπονήσεις: "Το προπονητικό κέντρο στο Μάλμε ήταν 7 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μου και συχνά έπρεπε να διανύω αυτή την απόσταση με τα πόδια. Μερικές φορές λοιπόν ο πειρασμός ήταν μεγάλος, ειδικά αν τύχαινε να δω ένα ωραίο ποδήλατο.
Μία φορά βρήκα ένα κίτρινο που είχε ένα κουτί πάνω του και σκέφτηκα: "Γιατί όχι;" Έτσι το πήρα. Μετά από λίγο όμως άρχισα να κάνω ερωτήσεις στον εαυτό μου όπως για παράδειγμα "τι περίεργο που έχει πάνω του κουτιά" και τότε κατάλαβα.
Ήταν το ποδήλατο του ταχυδρόμου, και εγώ έκανα βόλτες με τα γράμματα της γειτονιάς (...) Μία άλλη φορά μου είχαν πάρει το τελευταίο ποδήλατο που είχα κλέψει και εγώ ήμουν εκτός γηπέδου και σκέφτηκα τι να κάνω.
Να κλέψω το νέο ποδήλατο που ήταν έξω από τα αποδυτήρια (...) Τρεις ημέρες αργότερα όλη η ομάδα είχε μίτινγκ για το θέμα της κλοπής του ποδηλάτου του βοηθού προπονητή..."
Για την βιντεοκασέτα με τον Φαν Μπάστεν που τον έβαλε ο Καπέλο να μελετήσει: "Ίμπρα έλα εδώ"! άκουσα μία φωνή να μου μιλάει από τα αποδυτήρια και άρχισα να αναρωτιέμαι: "Έκλεψα ξανά κάποιο ποδήλατο; Ή μήπως είχα χτυπήσει στο κεφάλι λάθος άτομο; (...)
Όταν μπήκα στα αποδυτήρια βρήκα τον Καπέλο με μόνο μία πετσέτα πάνω του. Μόλις είχε κάνει ντους. "Κάτσε", μου είπε. Μπροστά μου ήταν μία παλιά τηλεόραση με video recorder ακόμα πιο παλιό, και ο Καπέλο έβαλε μέσα μία κασέτα VHS. "Μου θυμίζεις τον Φαν Μπάστεν (...) όμως εκείνος είχε καλύτερες κινήσεις απ'ότι εσύ μέσα στην περιοχή.
Εδώ έχω συλλέξει τα τέρματά του. Μελέτησε τις κινήσεις". Ο Καπέλο βγήκε από τα αποδυτήρια και εγώ άρχισα να μελετώ (...) Μετά από δέκα λεπτά άρχισα να αναρωτιέμαι πότε θα μπορούσα να φύγω. Ο Καπέλο είχε κάποιον να φυλάει έξω από την πόρτα; Δεν ήταν απίθανο".
Για τον μπαμπά... Superman και το κρεβάτι που κουβάλησε στην πλάτη του από το μαγαζί στο σπίτι της οικογένειας: "Όταν αποκτήσαμε ένα νέο κρεβάτι για μένα, από τα Ikea, ο μπαμπάς μου δεν μπορούσε να καλύψει τα έξοδα μεταφοράς. Η μεταφορά στο σπίτι στοίχιζε 500 επιπλέον κορόνες οπότε τι έπρεπε να κάνουμε; Απλό.
Ο μπαμπάς μου μεταμορφώθηκε σε Superman: έβαλε το κρεβάτι στην πλάτη για όλη τη διαδρομή μέχρι το σπίτι, μία αυθεντική τρέλα, χιλιόμετρο με χιλιόμετρο, και εγώ τον ακολουθούσα κρατώντας τα κεφάλια του κρεβατιού.
Τα δικά μου δεν ζύγιζαν συγκριτικά τίποτα αλλά παρόλα αυτά δεν κατάφερνα να είμαι πίσω του. "Ήρεμα μπαμπά. Να σταματάς κάθε λίγο", του έλεγα, όμως εκείνος συνέχιζε σαν ένα άρμα μάχης.
Είχε εκείνο το αρσενικό στιλ και έπρεπε να τον βλέπατε πως εμφανιζόταν με στιλ καουμπόι στις συγκεντρώσεις των γονέων στο σχολείο (...)
Οι καθηγητές δεν μπορούσαν να κάνουν παράπονα για μένα όσο συχνά θα το επιθυμούσαν. "Με αυτό τον τύπο θα πρέπει να είμαστε λίγο προσεκτικοί...".