Δεν περίμενε κάποιος που παρακολουθεί σταθερά την Εθνική ομάδα και γνωρίζει πάνω κάτω τις δυνατότητές της, να δει να το φιλικό με την Ελβετία (0-1), προκειμένου να εξάγει συμπεράσματα για τις δυνατότητές της, το τι μπορεί να κάνει στο χορτάρι και τι πρέπει να βελτιώσει ενόψει της συνέχειας, όταν και θα ξεκινήσουν οι επίσημοι αγώνες στο Nations League και στα προκριματικά του Euro 2020.

Κακά τα ψέματα, όποιος είναι συνειδητοποιημένος και ξέρει τα στάνταρ της ομάδας, δεν θα γινόταν σοφότερος από τα όσα διαδραματίστηκαν στον αγωνιστικό χώρο του άδειου και κρύου ΟΑΚΑ. Σε μια περίοδο, δε, που άλλες εθνικές προετοιμάζονται για το Μουντιάλ, εν αντιθέσει με τη δική μας που ψάχνει να βάλει νέα πρόσωπα στο ρόστερ της και να αυξήσει τις επιλογές του Μίχαελ Σκίμπε, θα ήταν ουτοπικό να περιμέναμε να δούμε ένα σύνολο που θα "κεντάει" ή θα κάνει πράγματα που αντικειμενικά δεν μπορεί.

Θα περίμενε όμως κάποιος να κάνει καλά αυτά που έχει αποδείξει πως είναι το δυνατό της κομμάτι. Η αλήθεια είναι πως ενώ ο Γερμανός κόουτς δήλωσε ευχαριστημένος από την εμφάνιση και την προσπάθεια των παικτών του, ξέρει και ο ίδιος πολύ καλά ότι υπήρξαν πράγματα που μπορούν να τον προβληματίσουν. Όπως η ανασταλτική λειτουργία της γαλανόλευκης, η οποία πήρε κάτω από τη βάση σε όλο το 90λεπτο.

Η γενικότερη εικόνα του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος, ήταν σαν τις δυο αποχρώσεις της -ομολογουμένως εξαιρετικής- νέας φανέλας της. Ένα θετικό στο πρώτο μέρος και ένα όχι καλό στο δεύτερο. Στο πρώτο 45λεπτο, η ομάδα έβγαλε πράγματα στο χορτάρι, πίεσε ψηλά, δημιούργησε φάσεις για γκολ και αν ήταν πιο αποτελεσματική και ψύχραιμη την στιγμή της εκτέλεσης, θα μπορούσε να μπει μπροστά στο σκορ και να αναγκάσει τον αντίπαλο να κυνηγάει την ανατροπή.

Στο ίδιο κομμάτι του αγώνα, αμυντικά υπήρξαν ζητήματα και δεν ήταν λίγα. Τόσο στη φάση με τον Τζεμαϊλί, ο οποίος με μια κάθετη πάσα βρέθηκε φάτσα κάρτα με τον Καρνέζη, όσο και σε αυτή με τον Εμπολό μετά το λάθος του -όχι καλού- Παπασταθόπουλου, που το πλασέ του βρήκε το δοκάρι, φάνηκε ότι ανασταλτικά η ομάδα είχε θέματα προς επίλυση. Ο αντίπαλος έβγαλε ξεκάθαρες ευκαιρίες για να σκοράρει, ασχέτως αν δεν τις αξιοποίησε.

Δυστυχώς, μετά την ανάπαυλα, όταν θα γινόντουσαν και οι αλλαγές από τους δυο προπονητές, κυριάρχησε στο χορτάρι η καλύτερη ομάδα. Αυτή δεν ήταν η Ελλάδα, αλλά η Ελβετία που θα την δούμε σε λίγους μήνες στα γήπεδα της Ρωσίας και η οποία προερχόταν από μια καταπληκτική παρουσία στα προκριματικά. Το συγκρότημα του Βλάντιμιρ Πέτκοβιτς είχε πιο ξεκάθαρη φιλοσοφία, κυκλοφορούσε καλύτερα τη μπάλα και έφτανε με ευκολία απέναντι από τον Καρνέζη. Σε μια από αυτές τις περιπτώσεις, ο -παντελώς αμαρκάριστος- Τζεμαϊλί κατάφερε να σκοράρει με βολ πλανέ. Είχε αποδοθεί ποδοσφαιρική δικαιοσύνη.

Η Ελβετία συνέχισε να παίζει καλύτερα, να έχει περισσότερες ευκαιρίες και είτε η αστοχία είτε ο Καρνέζης δεν επέτρεψαν μεγαλύτερη έκταση στο σκορ. Τα αμυντικά κενά στο δεύτερο ημίχρονο ήταν περισσότερα σε σχέση με το πρώτο, την ώρα που στο δεύτερο κομμάτι του γηπέδου η Εθνική αδυνατούσε να βρει χώρους για να απειλήσει τον Ζόμερ. Ναι μεν μπήκαν παίκτες που έδωσαν μια κάποια φρεσκάδα όπως ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος, αλλά και πάλι η απειλή ήταν μικρή. Καθαρή φάση για γκολ δεν έγινε, με εξαίρεση ένα πολύ άστοχο σουτ του Φορτούνη από καλή θέση στο 76'. Ξεκάθαρο σχέδιο για το πώς θα φτάναμε στην επίτευξη ενός τέρματος δεν υπήρχε και φαινόταν πως αυτό μπορούσε να έρθει μόνο από κάποια έμπνευση ή προσωπική ενέργεια.

Για τον Σκίμπε το πρόσημο ήταν θετικό και αυτό είπε στη συνέντευξη Τύπου. Προφανώς ξέρει τι δεν πήγε καλά, αλλά ήθελε περισσότερο να αναφερθεί σε αυτά που του άρεσαν, ξέροντας ότι ακολουθεί και άλλο φιλικό την Τρίτη (27/3) με την επίσης Μουντιαλική Αίγυπτο του Έκτορ Ραούλ Κούπερ. Κρατάει τη διάθεση, την προσπάθεια και το ότι έχει περισσότερες επιλογές πλέον στην διάθεσή του για το μεσοεπιθετικό κομμάτι. Περιμένουμε να τα δούμε και στο χορτάρι. Ο ίδιος ο Γερμανός έχει βάλει τον πήχη ψηλά. Πρόκριση στα τελικά του Euro, αυτό έχει πει κατ' επανάληψη. Χρειάζεται κάτι παραπάνω από την χθεσινή εμφάνιση για να επιτευχθεί ο στόχος.

Photo Credits: Eurokinissi