Το "Σαν Σίρο" του Μιλάνου είναι το γήπεδο που θα φιλοξενήσει τον τελικό του φετινού Τσάμπιονς Λιγκ. Το βράδυ της 28ης Μαΐου (21:45) δυο ομάδες από την ίδια χώρα θα διεκδικήσουν το σημαντικότερο τρόπαιο της σεζόν. Αυτή θα είναι η έκτη φορά που κάτι ανάλογο συμβαίνει στην ιστορία του θεσμού. Μέχρι σήμερα, πέντε ήταν οι "εθνικοί εμφύλιοι" στο τελευταίο ματς της διοργάνωσης. Πρώτα το Ρεάλ - Βαλένθια (2000), στη συνέχεια το Μίλαν - Γιουβέντους (2003), έπειτα το Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ - Τσέλσι (2008) και ύστερα το Μπάγερν - Ντόρτμουντ (2013). Από εκεί και μετά, οι δυο ομάδες της Μαδρίτης, Ρεάλ και Ατλέτικο, πήγαν το όλο πράγμα ένα βήμα παραπέρα. Όχι μόνο δυο φιναλίστ από την ίδια χώρα, αλλά και από την ίδια πόλη! Έτσι λοιπόν, το 2014, στο "Ντα Λουζ" της Λισαβόνας, "μερένγκες" και "ίντιος" διεκδίκησαν το τρόπαιο και επειδή έμειναν "χρωστούμενα", αποφάσισαν να το επαναλάβουν και φέτος! Το Sport24.gr θα σας θυμίσει σήμερα τί είχε συμβεί σε αυτούς τους πέντε εμφύλιους τελικούς, αλλά και τις έξι φορές που Ρεάλ και Ατλέτικο έχουν τεθεί αντιμέτωπες μέχρι σήμερα στην Ευρώπη.

Η αλήθεια είναι ότι αρχίζουμε να το συνηθίζουμε. Από τη μια, η σαφέστατη ανωτερότητα των κορυφαίων ισπανικών συλλόγων στο Τσάμπιονς Λιγκ και από την άλλη μια Σεβίλλη που έχει κάνει το Europa League αποκλειστική της υπόθεση, κάνουν την κυριαρχία της Πριμέρα στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις απόλυτη. Και όταν ένα πρωτάθλημα κατακτά τα τελευταία τρία χρόνια μέσω των εκπροσώπων του και τις έξι ευρωπαϊκές κούπες (ποσοστό 100%), τότε δεν είναι καθόλου απίθανο - το αντίθετο μάλιστα - να προκύπτουν εθνικοί τελικοί. Η Primera διανύει μια μεγάλη ακμή. Μπορεί πολλοί να υποστηρίζουν ότι η Πρέμιερ είναι η κορυφαία λίγκα του κόσμου, αλλά τα αποτελέσματα λένε άλλα. Και δεν μπορεί να είναι καθόλου τυχαίο ότι μέσα σε μια τριετία, οι 5 από τις 6 φιναλίστ του Τσάμπιονς Λιγκ είναι ισπανικές. Φέτος επαναλαμβάνεται ο τελικός του 2014 και είναι η έκτη φορά που θα έχουμε εθνικό εμφύλιο. Όλες από το 2000 και μετά.

Το δημαρχείο της Μαδρίτης με τα εμβλήματα των δυο φιναλίστ

Στα χρόνια του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, αλλά και στην πρώτη πενταετία του Champions League, όταν δηλαδή κάθε χώρα έστελνε στη διοργάνωση μόνο την πρωταθλήτρια ομάδα, όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, δεν γινόταν να υπάρξει εθνικός τελικός. Από τη σεζόν 1997/98 όμως, όταν έγινε πλήρης αναδιοργάνωση στο σύστημα διεξαγωγής και πολλές χώρες άρχισαν να έχουν διπλές (μέχρι και τετραπλές τα επόμενα χρόνια) συμμετοχές, ήταν μάλλον ζήτημα χρόνου να προκύψει και ένας εθνικός τελικός. Άργησε μόνο τρία χρόνια. Τη σεζόν 1999/00 Ρεάλ και Βαλένθια έγιναν οι πρώτες φιναλίστ από την ίδια χώρα. Τρία χρόνια αργότερα, τη σεζόν 2002/03, οι Ιταλοί πήραν τη σκυτάλη με το Μίλαν - Γιουβέντους, μια πενταετία μετά, το 2007/08 ήρθε η σειρά των Άγγλων με το Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ - Τσέλσι και ακολούθησαν οι Γερμανοί το 2012/13 με το Μπάγερν - Ντόρτμουντ. Από εκεί και μετά, η Ισπανία το πήρε πάνω της. Το 2014 έγινε η πρώτη χώρα που έκανε δυο τους εθνικούς τελικούς της και φυσικά από φέτος τρεις, με το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που γράψαμε και πιο πάνω, ότι οι δυο τελευταίοι είναι και από την ίδια πόλη, τη Μαδρίτη. Ας περάσουμε όμως να δούμε πιο αναλυτικά αυτά τα πέντε παιχνίδια.

1. ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ - ΒΑΛΕΝΘΙΑ 3-0 (24/5/2000)

Τελικός Champions League 1999/00

Γήπεδο: Stade de France, Παρίσι (80.000)

Σκόρερ: Μοριέντες (39'), ΜακΜάναμαν (67'), Ραούλ (75')

Ο πρώτος εθνικός τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ διεξήχθη το 2000 ανάμεσα σε δυο ισπανικές ομάδες, τη Ρεάλ και τη Βαλένθια. Οι "μερένγκες" τερμάτισαν πρώτοι στην πρώτη φάση των ομίλων, ξεπερνώντας τον Ολυμπιακό (3-3 στο ΟΑΚΑ με την εκπληκτική εμφάνιση του Ζιοβάνι και 3-0 στη Μαδρίτη), την Πόρτο και την Μόλντε. Στη δεύτερη φάση των ομίλων (όπως ήταν τότε το σύστημα), αντιμετώπισαν την Μπάγερν, την Διναμό Κιέβου και την Ρόζενμποργκ, τερματίζοντας στη δεύτερη θέση μετά τις δυο μεγάλες ήττες από τους Γερμανούς (2-4 στην Ισπανία και 1-4 στο Μόναχο). Στα προημιτελικά απέκλεισαν την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με την μεγάλη νίκη-πρόκριση 2-3 μέσα στο Old Trafford και την εκπληκτική ντρίμπλα του Ρεδόντο στον Μπεργκ που κατέληξε ως ασίστ στον Ραούλ. Και στον ημιτελικό ήρθε η ώρα της ρεβάνς απέναντι στην Μπάγερν. Με νίκη στη Μαδρίτη 2-0 και ήττα 2-1 στη Γερμανία, οι "μπλάνκος" πήραν το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό.

Η μπάλα και ο Τζούκιτς στα δίχτυα, ενώ ο Ραούλ πανηγυρίζει το 3-0

Από τη μεριά της, η Βαλένθια του Έκτορ Ραούλ Κούπερ τερμάτισε πρώτη και αήττητη (3 νίκες & 3 ισοπαλίες) στην πρώτη φάση των ομίλων με αντιπάλους την Μπάγερν, την Ρέιντζερς και την Αϊντχόφεν, ενώ στη δεύτερη φάση αντιμετώπισε την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, την Φιορεντίνα και την Μπορντό, παίρνοντας τελικά τη δεύτερη θέση πίσω από τους Άγγλους. Στον προημιτελικό απέκλεισε την Λάτσιο (συνολικό σκορ 5-3) και στον ημιτελικό άφησε πίσω της την Μπαρτσελόνα, την οποία διέλυσε 4-1 στο "Μεστάγια". Ο τελικός διεξήχθη στις 24 Μαΐου στο Παρίσι και οι δυο τεχνικοί, Ντελ Μπόσκε και Κούπερ, κατέβασαν τις ακόλουθες ενδεκάδες:

Real Madrid CF (Βιθέντε ντελ Μπόσκε): Κασίγιας, Ελγκέρα, Καράνκα, Κάμπο, Σαλγάδο (85' Ιέρο), Ρομπέρτο Κάρλος, ΜακΜάναμαν, Ρεδόντο, Ραούλ, Μοριέντες (72' Σάβιο), Ανελκά (80' Σαντσίς)

Valencia CF (Έκτορ Κούπερ): Κανιθάρες, Ανγκλομά, Τζούκιτς, Πελεγρίνο, Χεράρδο (69' Ίλιε), Φαρινός, Μεντιέτα, Κίλι Γκονσάλες, Ζεράρ, Ανγκούλο, Κλαούντιο Λόπες

Το παιχνίδι εξελίχθηκε σε παράσταση για έναν ρόλο. Η Ρεάλ πήρε την πρωτοβουλία από το πρώτο σφύριγμα και άρχισε να δημιουργεί ευκαιρίες, με τον Κανιθάρες να αναδεικνύεται σε πρωταγωνιστή με τις επεμβάσεις του. Οι "μπλάνκος" προηγήθηκαν στο 39' με την κεφαλιά του Μοριέντες και καθάρισαν τον τίτλο με δυο ακόμα τέρματα στο δεύτερο ημίχρονο. Πρώτα το εναέριο δεξί βολέ του ΜακΜάναμαν στο 67' και στη συνέχεια μια αντεπίθεση της Ρεάλ με τον Ραούλ να διασχίζει τα δυο τρίτα του γηπέδου, να ξεπερνάει τον Κανιθάρες και να γράφει το τελικό 3-0. Εκείνη ήταν η "octava", το όγδοο δηλαδή Πρωταθλητριών της "βασίλισσας" και ο πρώτος τίτλος του Ντελ Μπόσκε ως τεχνικού της Ρεάλ. Παράλληλα, ο ΜακΜάναμαν έγινε ο πρώτος Άγγλος παίκτης που κέρδιζε το Τσάμπιονς Λιγκ με ξένη ομάδα.

Βίντεο: Ρεάλ Μαδρίτης - Βαλένθια 3-0 (24/5/2000)

2. ΜΙΛΑΝ - ΓΙΟΥΒΕΝΤΟΥΣ 0-0, 3-2 (28/5/2003)

Τελικός Champions League 2002/03

Γήπεδο: Old Trafford, Μάντσεστερ (62.315)

Ο δεύτερος εθνικός τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ είχε για πρωταγωνίστριες δυο ιταλικές ομάδες, την Μίλαν και την Γιούβε. Οι "ροσονέρι" πρώτευσαν στην πρώτη φάση των ομίλων, με αντιπάλους την Ντεπορτίβο, την Μπάγερν και την Λανς, ενώ στη δεύτερη φάση βρήκαν απέναντί τους την Ρεάλ Μαδρίτης, την Μπορούσια Ντόρτμουντ και την Λοκομοτίβ Μόσχας. Πήραν και εκεί την πρώτη θέση, νικώντας μάλιστα μέσα-έξω τους "μερένγκες". Στον προημιτελικό αντιμετώπισαν τον Άγιαξ και τον απέκλεισαν σε ένα ματς θρίλερ στο Μιλάνο με ένα γκολ του Τόμασον στις καθυστερήσεις (3-2) και τέλος, στον ημιτελικό, σε μια ακόμα ιταλική μάχη, πήραν το εισιτήριο από την Ίντερ, με το εκτός έδρας γκολ του Σεφτσένκο.

Μονομαχία ανάμεσα σε Ντάβιντς και Πίρλο, υπό το βλέμμα του Μάρκους Μερκ

Από τη μεριά της, η Γιουβέντους ήρθε πρώτη στην πρώτη φάση των ομίλων, μπροστά από τις Νιούκαστλ, Φέγενορντ και Διναμό Κιέβου, ενώ στην επόμενη φάση δεινοπάθησε μέχρι να πάρει την πρόκριση στην τελική 8άδα. Εκεί η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πρώτευεσε και πίσω της υπήρξε τριπλή ισοβαθμία ανάμεσα στις Γιούβε, Ντέπορ και Βασιλεία, με τους Ιταλούς να περνάνε στα νοκ άουτ. Στα προημιτελικά η "βέκια σινιόρα" πέρασε την Μπαρτσελόνα με το γκολ του Σαλαγέτα στην παράταση, ενώ στον ημιτελικό άφησε εκτός τη Ρεάλ ανατρέποντας το 2-1 του "Μπερναμπέου" με το 3-1 στο "Ντέλε Άλπι". Ο τελικός διεξήχθη στις 28 Μαΐου στο Μάντσεστερ και οι δυο τεχνικοί, Αντσελότι και Λίπι, κατέβασαν τις ακόλουθες ενδεκάδες:

AC Milan (Κάρλο Αντσελότι): Ντίντα, Κοστακούρτα (66' Ρόκε Ζούνιορ), Νέστα, Μαλντίνι, Καλάτζε, Γκατούζο, Πίρλο (71' Σερζίνιο), Ζίντορφ, Ρουί Κόστα (87' Αμπροζίνι), Σεφτσένκο, Ινζάγκι

Juventus FC (Μαρτσέλο Λίπι): Μπουφόν, Τουράμ, Φεράρα, Τούντορ (42' Μπιριντέλι), Μοντέρο, Καμορανέζι (46' Κόντε), Τακινάρντι, Ντάβιντς (65' Σαλαγέτα), Ζαμπρότα, Τρεζεγκέ, Ντελ Πιέρο

Το ματς, παρά το γεγονός ότι δεν είχε γκολ (ο μοναδικός τελικός στην ιστορία του CHL χωρίς τέρματα), δεν ήταν τελείως βαρετό. Οι Μιλανέζοι διαμαρτυρήθηκαν για ένα ακυρωθέν γκολ του Σεβτσένκο, επειδή ο Ρουί Κόστα εμπόδιζε το οπτικό πεδίο του Μπουφόν. Ο Κόντε είχε δοκάρι στο δεύτερο ημίχρονο για την Γιούβε, το ίδιο και ο Πίρλο για την Μίλαν. Το ισόπαλο αποτέλεσμα δεν άλλαξε ούτε στα 90' ούτε και στην παράταση, οπότε ακολούθησε η διαδικασία των πέναλτι. Εκεί οι Ντίντα και Μπουφόν πρωταγωνίστησαν σταματώντας τρία και δυο πέναλτι αντίστοιχα, παραβιάζοντας όμως αμφότεροι κατάφωρα τον κανονισμό (ειδικά ο Βραζιλιάνος), αφού έβγαιναν ένα και δυο μέτρα έξω από την εστία τους πριν οι αντίπαλοι εκτελέσουν τα χτυπήματα. Ο Γερμανός Μάρκους Μερκ δεν αντέδρασε ποτέ και τελικά η Μίλαν κέρδισε 3-2 και κατέκτησε το έκτο τρόπαιο στην ιστορία της. Man of the Match ψηφίστηκε ο Πάολο Μαλντίνι.

Βίντεο: Μίλαν - Γιουβέντους 0-0, 3-2 (28/5/2003)

3. ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΓΙΟΥΝΑΪΤΕΝΤ - ΤΣΕΛΣΙ 1-1, 6-5 (21/5/2008)

Τελικός Champions League 2007/08

Γήπεδο: Luzhniki Stadium, Μόσχα (67.310)

Σκόρερ: Ρονάλντο (26') / Λάμπαρντ (45')

Στον τρίτο εθνικό τελικό, σειρά είχαν οι Άγγλοι με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και την Τσέλσι. Οι "κόκκινοι διάβολοι" τερμάτισαν στην φάση των ομίλων πρώτοι και αήττητοι (5 νίκες & 1 ισοπαλία), μπροστά από τις Ρόμα, Σπόρτινγκ Λισαβόνας και Διναμό Κιέβου, παίρνοντας εύκολα την πρόκριση για τα νοκ άουτ (είχε καταργηθεί πλέον η δεύτερη φάση των ομίλων). Στη φάση των "16" η Γιουνάιτεντ απέκλεισε τη Λιόν (συνολικό σκορ 2-1), στα προημιτελικά τη Ρόμα με δυο νίκες (0-2 & 1-0) και στον ημιτελικό την Μπαρτσελόνα με το γκολ του Πολ Σκόουλς στο Old Trafford (πρώτο ματς στην Καταλονία 0-0). Από τη μεριά της, η Τσέλσι τελείωσε τον όμιλο επίσης πρώτη και αήττητη (3 νίκες & 3 ισοπαλίες), πάνω από τις Σάλκε, Ρόζενμποργκ και Βαλένθια. Στη συνέχεια βρήκε τον Ολυμπιακό στους "16", τον οποίο απέκλεισε εύκολα (0-0 στο Φάληρο και 3-0 στο Λονδίνο). Στον προημιτελικό ξεπέρασε το εμπόδιο της Φενέρμπαχτσε (ήττα 2-1 στην Τουρκία, νίκη 2-0 στη ρεβάνς) και στον ημιτελικό αντιμετώπισε τη Λίβερπουλ (ισόπαλα 1-1 και τα δυο ματς, 3-2 για την Τσέλσι στην παράταση). Ο τελικός διεξήχθη στις 21 Μαΐου στη Μόσχα και οι δυο τεχνικοί, Φέργκιουσον και Γκραντ, κατέβασαν τις ακόλουθες ενδεκάδες:

Manchester United FC (Σερ Άλεξ Φέργκιουσον): Φαν ντερ Σαρ, Μπράουν (120' Άντερσον), Φέρντιναντ, Βίντιτς, Εβρά, Χάργκριβς, Σκόουλς (87' Γκιγκς), Κάρικ, Ρονάλντο, Ρούνεϊ (101' Νάνι), Τέβες

Chelsea FC (Άμπρααμ Γκραντ): Τσεχ, Εσιέν, Καρβάλιο, Τέρι, Άσλεϊ Κόουλ, Μακελελέ (120' Μπελέτι), Μπάλακ, Λάμπαρντ, Τζο Κόουλ (99' Ανελκά), Μαλουντά (92' Καλού), Ντρογκμπά

Ο Τέρι γλιστράει και αστοχεί στο πέναλτι απέναντι στον Φαν ντερ Σαρ

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν εκείνη που άνοιξε το σκορ στο 21', όταν ο Μπράουν, αφού έκανε ένα-δυο με τον Σκόουλς, σέντραρε από δεξιά και βρήκε τέλεια τον Κριστιάνο, ο οποίος με κεφαλιά έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα, αφήνοντας άγαλμα τον Τσεχ. Μετά το 1-0, οι "διάβολοι" πίεσαν ασφυκτικά για ένα δεύτερο γκολ, όμως ο Τσεχ έδειξε την κλάση του και τελικά ήρθε η ισοφάριση ένα λεπτό πριν τη λήξη του ημιχρόνου. Ο Εσιέν σούταρε δυνατά από μακριά, η μπάλα χτύπησε πάνω σε δυο αμυντικούς της Γιουνάιτεντ και στρώθηκε στον Λάμπαρντ, ο οποίος πλάσαρε ανενόχλητος στην εστία του Φαν ντερ Σαρ. Στην επανάληψη, η Τσέλσι ισορρόπησε το παιχνίδι, πίεσε με τη σειρά της, αλλά το σκορ δεν άλλαξε, παρά το δεξί δοκάρι μετά από σουτ του Ντρογκμπά στο 77'. Στην παράταση το όμορφο θέαμα συνεχίστηκε, το 1-1 παρέμεινε και λίγο πριν τη λήξη αποβλήθηκε ο Ιβοριανός επειδή χαστούκισε τον Βίντιτς! Στη διαδικασία των πέναλτι αστόχησε ο Ρονάλντο, στη συνέχεια ο Τέρι, ο οποίος γλίστρησε και σωριάστηκε στο χορτάρι και στο κρίσιμο τελευταίο χτύπημα, ο Φαν ντερ Σαρ (Man of the Match) απέκρουσε το σουτ του Ανελκά, δίνοντας έτσι το τρόπαιο στην Μάντσεστερ, το τρίτο στην ιστορία της.

Βίντεο: Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ - Τσέλσι 1-1, 6-5 (21/5/2008)

4. ΜΠΑΓΕΡΝ - ΜΠΟΡΟΥΣΙΑ ΝΤΟΡΤΜΟΥΝΤ 2-1 (25/5/2013)

Τελικός Champions League 2012/13

Γήπεδο: Wembley Stadium, Λονδίνο (86.298)

Σκόρερ: Μάντζουκιτς (60'), Ρόμπεν (89') / Γκιουντογκάν (68')

Στον τέταρτο εθνικό τελικό αντιμέτωπες τέθηκαν δυο γερμανικές ομάδες, η Μπάγερν και η Ντόρτμουντ. Οι Βαυαροί τερμάτισαν πρώτοι στον όμιλό τους, πάνω από τις Βαλένθια, Μπάτε Μπορίσοφ και Λιλ. Στη φάση των "16" κέρδισαν 1-3 την Άρσεναλ στο Λονδίνο, αλλά είδαν τον χάρο με τα μάτια τους στο Μόναχο, όπου ηττήθηκαν 0-2. Στον προημιτελικό απέκλεισαν εύκολα την Γιουβέντους με νίκες εντός (2-0) και εκτός (0-2), ενώ στον ημιτελικό διέσυραν κυριολεκτικά την Μπαρτσελόνα με συνολικό σκορ 7-0! Από τη μεριά της, η Ντόρτμουντ τερμάτισε πρώτη και αήττητη στον όμιλο (4 νίκες & 2 ισοπαλίες), πάνω από τη Ρεάλ, τον Άγιαξ και την Μάντσεστερ Σίτι. Στους "16" ξεπέρασε εύκολα το εμπόδιο της Σαχτάρ (συνολικό σκορ 5-2), στα προημιτελικά έφτιαξε ένα μικρό έπος, αφού στις καθυστερήσεις της ρεβάνς έχανε 1-2 από τη Μάλαγα, αλλά με δυο γκολ στο 91' και το 93' πέτυχε την απόλυτη ανατροπή και στον ημιτελικό διέλυσε 4-1 τη Ρεάλ στη Γερμανία και χάνοντας 2-0 στο "Μπερναμπέου", πήρε αυτή το πολύτιμο εισιτήριο. Ο τελικός διεξήχθη στις 25 Μαΐου στο Λονδίνο και οι δυο τεχνικοί, Χάινκες και Κλοπ, κατέβασαν τις ακόλουθες ενδεκάδες:

FC Bayern (Γιούπ Χάινκες): Νόιερ, Λαμ, Μπόατενγκ, Ντάντε, Αλάμπα, Μαρτίνεθ, Σβάινσταϊγκερ, Ρόμπεν, Μίλερ, Ριμπερί (91' Γκουστάβο), Μάντζουκιτς (94' Γκόμεθ)

Borussia Dortmund (Γιούργεν Κλοπ): Βάιντενφελερ, Πίστσεκ, Σούμποτιτς, Χούμελς, Σμέλτσερ, Μπέντερ (92' Σαχίν), Γκιουντογκάν, Μπλαστσικόβσκι (90' Σίμπερ), Ρόις, Γκρόσκροϊτς, Λεβαντόβσκι

Ρόμπεν και Μίλερ πανηγυρίζουν το νικητήριο γκολ του πρώτου στο 89'

Η Ντόρτμουντ ξεκίνησε πολύ επιθετικά τον τελικό και απείλησε αρκετές φορές την εστία του Νόιερ στο πρώτο μισάωρο. Από εκεί και μετά, η Μπάγερν ισορρόπησε το παιχνίδι και προηγήθηκε στο 60' μετά από σέντρα του Ρόμπεν στον αμαρκάριστο Μάντζουκιτς που απλά έσπρωξε τη μπάλα στα δίχτυα της Μπορούσια. Οκτώ λεπτά αργότερα ο Ρόις κέρδισε πέναλτι μετά από σκληρό μαρκάρισμα του Ντάντε, το εκτέλεσε ο Γκιουντογκάν και ευστόχησε πετυχαίνοντας το 1-1. Στη συνέχεια η Μπάγερν έκλεισε την Ντόρτμουντ στα καρέ της δημιουργώντας συνεχώς φάσεις για γκολ, αναγκάζοντας τον Βάιντενφελερ σε εντυπωσιακές επεμβάσεις. Και ενώ όλα έδειχναν ότι πηγαίναμε στην παράταση, στο 89' μετά από ένα γέμισμα προς την περιοχή της Μπορούσια, ο Ριμπερί έβγαλε με τακουνάκι μόνο του τον Ρόμπεν (Man of the Match), ο οποίος πλάσαρε πετυχημένα διαμορφώνοντας το τελικό 2-1. Ήταν το πέμπτο τρόπαιο για τους Βαυαρούς που έκλεισαν τη σεζόν με ένα ονειρεμένο τρεμπλ.

Βίντεο: Μπάγερν - Ντόρτμουντ 2-1 (25/5/2013)

5. ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ - ΑΤΛΕΤΙΚΟ ΜΑΔΡΙΤΗΣ 4-1 (24/5/2014)

Τελικός Champions League 2013/14

Γήπεδο: Estádio da Luz, Λισαβόνα (60.976)

Σκόρερ: Ράμος (93'), Μπέιλ (110'), Μαρσέλο (118'), Ρονάλντο (120') / Γοδίν (36')

Και φτάνουμε στον πέμπτο και πιο πρόσφατο εθνικό τελικό, τον δεύτερο ισπανικό στην ιστορία και πρώτο ανάμεσα σε ομάδες από την ίδια πόλη. Η Ρεάλ Μαδρίτης τερμάτισε πρώτη και αήττητη στον όμιλο (5 νίκες & 1 ισοπαλία), πάνω από τις Γαλατάσαραϊ, Γιουβέντους και Κοπεγχάγη. Οι "μερένγκες" διέλυσαν στα νοκ άουτ το γερμανικό ποδόσφαιρο, αποκλείοντας κατά σειρά τις Σάλκε (συνολικό σκορ 9-2), Ντόρτμουντ (3-2) και Μπάγερν (5-0). Ανάλογη εκπληκτική πορεία πραγματοποίησε και η Ατλέτικο, που επίσης τελείωσε τον όμιλο πρώτη και αήττητη (5 νίκες & 1 ισοπαλία), πάνω από τις Ζενίτ, Πόρτο και Αούστρια Βιέννης. Στα νοκ άουτ η ομάδα του Τσόλο απέκλεισε διαδοχικά την Μίλαν (συνολικό σκορ 5-1), την Μπαρτσελόνα (2-1) και την Τσέλσι (3-1). Ο τελικός διεξήχθη στις 24 Μαΐου στη Λισαβόνα και οι δυο τεχνικοί, Αντσελότι και Σιμεόνε, κατέβασαν τις ακόλουθες ενδεκάδες:

Real Marid CF (Κάρλο Αντσελότι): Κασίγιας, Καρμπαχάλ, Σέρχιο Ράμος, Βαράν, Κοεντράο (59' Μαρσέλο), Μόντριτς, Κεντίρα (59' Ίσκο), Ντι Μαρία, Μπέιλ, Μπενζεμά (79' Μοράτα), Ρονάλντο

Atlético Madrid (Ντιέγο Σιμεόνε): Κουρτουά, Χουάνφραν, Μιράντα, Γοδίν, Φιλίπε Λουίς (83' Αλντερβάιρελντ), Ραούλ Γκαρθία (66' Σόσα), Τιάγκο, Γκάμπι, Κόκε, Ντιέγκο Κόστα (9' Αντριάν), Βίγια

Η κεφαλιά του Γοδίν δεν έγραψε τελικά ιστορία για μερικά δευτερόλεπτα...

Η Ατλέτικο, που είχε ήδη κατακτήσει μια εβδομάδα νωρίτερα το πρώτο της πρωτάθλημα μετά από 18 χρόνια, προηγήθηκε με τον Γοδίν στο 36', με μια κεφαλιά που κατέληξε στα δίχτυα ύστερα από την λανθασμένη αντίδραση του Κασίγιας. Πολύ νωρίτερα, μόλις στο 8' της συνάντησης, έγινε η αναγκαστική αλλαγή του Ντιέγκο Κόστα, στερώντας μια τακτική κίνηση από τον Σιμεόνε για τη συνέχεια του τελικού. Στο δεύτερο ημίχρονο, όσο περνούσε η ώρα, η Ρεάλ πίεζε όλο και περισσότερο, ενώ η Ατλέτικο υποχωρούσε συνεχώς, προσπαθώντας να αντέξει το σφυροκόπημα των "μερένγκες". Όλα έδειχναν ότι οι "ροχιμπλάνκος" θα κατακτούσαν το πρώτο τρόπαιο της ιστορίας τους στη διοργάνωση, όμως στο 93', στις καθυστερήσεις του αγώνα, ο Μόντριτς εκτέλεσε κόρνερ από τα δεξιά και ο Σέρχιο Ράμος ισοφάρισε με κεφαλιά. Στην παράταση η Ρεάλ έκανε περίπατο απέναντι στην κατάκοπη Ατλέτι και με τέρματα των Μπέιλ, Μαρσέλο και Ρονάλντο κέρδισε 4-1 μέσα σε ντελίριο των φιλάθλων τους. Το όνειρο πολλών χρόνων έγινε τελικά πραγματικότητα για τους "μπλάνκος", οι οποίοι πρόσθεσαν την περίφημη décima, το δέκατο δηλαδή τρόπαιο, στη συλλογή τους και έγιναν η πρώτη ομάδα με διψήφιο αριθμό τίτλων στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Man of the match ψηφίστηκε ο Άνχελ ντι Μαρία.

Βίντεο: Ρεάλ Μαδρίτης - Ατλέτικο Μαδρίτης 4-1 (24/5/2014)

ΤΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΡΕΑΛ ΚΑΙ ΑΤΛΕΤΙΚΟ

Οι δυο φιναλίστ του φετινού τελικού της διοργάνωσης, θα τεθούν αντιμέτωπες για έβδομη φορά σε ευρωπαϊκό παιχνίδι. Στις 6 αναμετρήσεις του παρελθόντος, αν και τα πάντα κρίθηκαν στον πιο οριακό δυνατό βαθμό, η υπεροχή των "μπλάνκος" είναι απόλυτη. Και τα έξι παιχνίδια που έχουν δώσει Ατλέτι και Ρεάλ στην Ευρώπη, ήταν στα πλαίσια της ίδιας διοργάνωσης, πρώτα του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και κατόπιν του Τσάμπιονς Λιγκ. Στην ουσία πρόκειται για τρία ποδοσφαιρικά "ραντεβού", όμως το πρώτο από αυτά χρειάστηκε τρία ματς μέχρι να κριθεί η πρόκριση. Ήταν το μακρινό 1959 και ο ημιτελικός του Πρωταθλητριών, η πρώτη φορά που οι "συμπολίτισσες" συναντήθηκαν στην Ευρώπη.

Οι "ροχιμπλάνκος", πρωταθλητές την προηγούμενη χρονιά, έπαιζαν τον πρώτο ημιτελικό της ιστορίας τους στο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Ήταν η τέταρτη διοργάνωση του θεσμού και απέναντί τους βρέθηκε η απόλυτη κυρίαρχος Ρεάλ Μαδρίτης των Πούσκας, Ντι Στέφανο και Χέντο, η οποία είχε κατακτήσει τα τρία πρώτα Κύπελλα. Το πόσο δυσκολεύτηκαν οι "μερένγκες" να πάρουν την πρόκριση, αποδεικνύεται από το ότι χρειάστηκε και τρίτο παιχνίδι για να ξεκαθαρίσουν οι λογαριασμοί. Η πρώτη συνάντηση διεξήχθη στις 23 Απριλίου του 1959 στο "Σαντιάγο Μπερναμπέου" και η Ατλέτι προηγήθηκε νωρίς με τον Τσούθο (13'), αλλά δυο λεπτά αργότερα ο Ρίαλ ισοφάρισε για τη Ρεάλ. Ο Πούσκας με πέναλτι στο 33' έδωσε προβάδισμα στους γηπεδούχους και λίγο πριν τη λήξη του ημιχρόνου, ο Βραζιλιάνος Βαβά των "ροχιμπλάνκος" δεν κατάφερε να ευστοχήσει από τα 11 μέτρα. Το 2-1 δεν άλλαξε στην επανάληψη και η Ρεάλ πήρε τελικά μια δύσκολη νίκη.

Ο Ντομίνγκεθ της Ρεάλ αποκρούει το πέναλτι του Βαβά. Στο κέντρο της φωτογραφίας διακρίνεται ο Φέρεντς Πούσκας (23/4/1959)

Στον επαναληπτικό της 7ης Μαΐου στο "Estadio Metropolitano", η Ατλέτικο κατάφερε να πετύχει ένα γκολ με τον Κόγιαρ στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου και να ισοφαρίσει τις νίκες. Η διαδικασία των πέναλτι δεν υπήρχε ακόμα, οπότε οι δυο ομάδες κλήθηκαν να λύσουν τις διαφορές τους μια εβδομάδα αργότερα σε τρίτο ματς στην ουδέτερη έδρα της "Ρομαρέδα" στη Σαραγόσα. Η Ρεάλ πήρε προβάδισμα στο 16' με τον Ντι Στέφανο, ο Κόγιαρ ισοφάρισε στο 18' και ο Πούσκας διαμόρφωσε το τελικό 2-1 στο 42', δίνοντας την πρόκριση στους "μπλάνκος", οι οποίοι κέρδισαν στον τελικό 2-0 την Σταντ Ρενς και πήραν το τέταρτο συνεχόμενο τρόπαιο στη διοργάνωση. Οι συνθέσεις των δυο ομάδων στην τρίτη και καθοριστική συνάντηση:

Ρεάλ Μαδρίτης (Καρνίλια): Ντομίνγκεθ, Μίτσε, Σανταμαρία, Λέσμες, Ρουίθ, Θάραγα, Κοπά, Ματέος, Πούσκας, Ντι Στέφανο, Χέντο.

Ατλέτικο Μαδρίτης (Ντάουτσικ): Πάθος, Ριβίγια, Καγιέχο, Μεντιόντο, Τσούθο, Καγιέχα, Μιγκέλ, Αγουστίν, Βαβά, Πεϊρό, Κόγιαρ.

Από τότε πέρασαν 55 ολόκληρα χρόνια, μέχρι να ξαναβρεθούν οι δυο τους εκτός Ισπανίας. Σε έναν από τους πιο δραματικούς τελικούς των τελευταίων χρόνων, η Ατλέτι έφτασε πρόπερσι μια ανάσα πριν το πρώτο της τρόπαιο, όμως ο Σέρχιο Ράμος σκόραρε στην τελευταία φάση του αγώνα και η Ρεάλ ολοκλήρωσε την ανατροπή στην παράταση, όπως διαβάσαμε πιο πάνω στο κείμενο. Το τρίτο "ραντεβού" των δυο, ήρθε πέρυσι (2014/15), στην προημιτελική φάση του Τσάμπιονς Λιγκ, αφού πρώτα αμφότερες υπέφεραν απέναντι σε γερμανικές αντιπάλους μέχρι να πάρουν την πρόκριση στους "8". Οι "μερένγκες" είδαν τον χάρο με τα μάτια τους, αλλά τελικά η ήττα 3-4 από την Σάλκε μέσα στο "Μπερναμπέου" δεν στοίχισε, ενώ οι "ίντιος" είδαν κι έπαθαν να αποκλείσουν την Μπάγερ Λεβερκούζεν στα πέναλτι.

Ο Τσιτσαρίτο έχει σκοράρει και πανηγυρίζει (22/4/2015)

Το πρώτο παιχνίδι των προημιτελικών στο "Βιθέντε Καλντερόν" ήρθε ισόπαλο χωρίς τέρματα. Ο επαναληπτικός στο "Μπερναμπέου" κινήθηκε στο ίδιο μοτίβο και ενώ όλοι περίμεναν πλέον την παράταση, ένα γκολ του Τσιτσαρίτο στο 88', μετά από ασίστ του Κριστιάνο, ήταν αυτό που έκρινε την πρόκριση για τη Ρεάλ στον ημιτελικό, εκεί όπου αποκλείστηκε από την Γιουβέντους. Ανακεφαλαιώνοντας, η Ρεάλ Μαδρίτης έχει την απόλυτη υπεροχή, αφού έχει πάρει ισάριθμες προκρίσεις το 1959 και το 2015, ενώ έχει κατακτήσει το τρόπαιο στον τελικό του 2014. Σε έξι συνολικά παιχνίδια, οι "ροχιμπλάνκος" έχουν κερδίσει μόνο μια φορά, μετρώντας τέσσερις ήττες και μια ισοπαλία. Μπορούν ο Σιμεόνε και οι παίκτες του να αλλάξουν αυτή τη δυσμενή παράδοση; Θα το ξέρουμε εκεί κοντά στα μεσάνυχτα του Σαββάτου.

Πηγές: As, Marca, uefa.com

Βίντεο: Ρεάλ Μαδρίτης - Ατλέτικο Μαδρίτης 1-0 (22/4/2015)