Η ΑΕΚ γνώρισε την τέταρτη ήττα της στο φετινό Γιουρόπα Λιγκ και οδεύει για το απόλυτο αρνητικό ρεκόρ στην ιστορία της. Ευτυχώς που υπάρχει και η Μάλμε στη διοργάνωση με 13 γκολ παθητικό, ειδάλλως θα ήμασταν πρωτοπόροι και σε αυτό (με 12).

Το ανησυχητικό όμως δεν είναι το παραπάνω ρεκόρ, γιατί κάποιος θα μπορούσε να δικαιολογήσει αναφέροντας την μείωση στην ποιότητα του ρόστερ. Το ανησυχητικό είναι η εμφάνιση ορισμένων παικτών που ενώ έχουν τη δυνατότητα να αποδείξουν και να κερδίσουν την καθιέρωση σε αυτή την ΑΕΚ, πραγματοποιούν χαμηλές πτήσεις που οδηγούν σε ένα συμπέρασμα

Δεν μπορούν να σηκώσουν την φανέλα της ΑΕΚ

Κάποιοι θα πούνε ότι είναι σκληρό, κάποιοι ότι υπάρχουν δικαιολογίες, αλλά όσοι υποστηρίξουν τα παραπάνω μόνο συμφέρον θα έχουν από κάποιους παίκτες ή δεν γνωρίζουν από ποδόσφαιρο και ΑΕΚ.

Το παραμύθι κάποια στιγμή πρέπει να τελειώσει. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν παίκτες στο ρόστερ της ΑΕΚ που δεν μπορούν να σταθούν στο επίπεδο της ομάδας ούτε για αστείο. Και δεν μιλάμε για επίπεδο ΑΕΚ τύπου 1994 ή 2000. Μιλάμε για την φετινή φτωχή ΑΕΚ σε όλους τους τομείς.

Οι συγκεκριμένοι παίκτες, είναι τόσο τυχεροί που βρέθηκαν σε αυτή την ΑΕΚ και ίσως με λίγη προσπάθεια να μπορέσουν να δείξουν κάτι, αλλά και πάλι κάνουν τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να χάσουν αυτή την ευκαιρία.

Από τους χειρότερους παίκτες χθες οι Νέιθαν Μπερνς, Παναγιώτης Λαγός, Σάββας Γκέντσογλου. Και αν ο πρώτος ήταν λύση ανάγκης καθώς δύσκολα θα συνεχίσει να φοράει την κιτρινόμαυρη φανέλα, οι δύο τελευταίοι δείχνουν να μην μπορούν σταθούν στην 11αδα του δικεφάλου και ίσως ούτε στον πάγκο.

Αν δεν κλέψει την ευκαιρία τώρα πότε θα το κάνει;

Αναφερόμαστε στον Σάββα Γκέντσογλου, ο οποίος για ακόμα ένα ματς αγωνίστηκε στην βασική 11αδα της ΑΕΚ και δεν κατάφερε να πείσει. Ένας soft παίκτης που έχει κάνα δύο σωστές μπαλιές, αλλά με πάρα πολλές επιπόλαιες και περιττές ενέργειες στο παιχνίδι του.

Στην προετοιμασία ήταν ο μόνος παίκτης που αρνήθηκε να μιλήσει στους δημοσιογράφους, περνώντας το μήνυμα πως "Σοβαρεύτηκα και φέτος θα μιλήσω με έργα". Το πιστέψαμε, γιατί ταλέντο έχει. Με τις εμφανίσεις του όμως δείχνει ακριβώς το αντίθετο και το ερώτημα είναι ένα: Εάν δεν γίνεις βασικός σε αυτή την ΑΕΚ, σε ποια θα γίνεις;

Οι ευκαιρίες τελειώνουν και όσο ο Σάββας δεν καταφέρνει να αποδείξει ότι πρέπει να είναι σε μια μεγάλη ομάδα όπως η ΑΕΚ, τόσο το τέλος της καριέρας του με τον δικέφαλο στο στήθος πλησιάζει. Σε μια συζήτηση με μάνατζερ, είχε ειπωθεί, πως όλοι οι συμπαίκτες του Σάββα στην Ελπίδων, αναγνωρίζουν το εξαιρετικό ταλέντο του και πως μόνο με αυτόν μπορούν όλοι οι υπόλοιποι να αποδώσουν στις δυνατότητες τους. Δεν έχει παρά να το αποδείξει με την ΑΕΚ!

Ίσως είναι ο μόνος που δικαιολογείται

Ο Παναγιώτης Λαγός είναι από τους παίκτες που καταφέρνει να δημιουργεί αγανάκτηση στον κόσμο της ομάδας κατά τη διάρκεια του αγώνα. Λάθος πάσες, λάθος θέσεις, αργά γυρίσματα, αργά τρεξίματα και γενικά ένας Λαγός που δεν έχει σχέση με αυτόν που γνωρίσαμε στον Ηρακλή και στους πρώτους μήνες (πριν τον τραυματισμό του δηλαδή) στην ΑΕΚ.

Μετά τον τραυματισμό ο Λαγός δεν έχει φτάσει ούτε στο 50% των ικανοτήτων του και αυτό ίσως να μην είναι και αποκλειστική του ευθύνη. Στάθηκε άτυχος, τόσο αυτός γιατί έδειχνε να έχει μια πλούσια καριέρα, όσο και η ΑΕΚ γιατί επένδυσε πάνω του αλλά ποτέ δεν απέδωσε τα αναμενόμενα.

Ως αριστερό μπακ δεν είναι καθόλου ικανός για το επιπέδο της ΑΕΚ, και ως αριστερό χαφ δείχνει πραγματικά να φοβάται να βάλει τα πόδια του στην φωτιά, χωρίς τσαμπουκά και χωρίς έμπνευση. Η φετινή χρονιά ίσως να είναι η τελευταία του ευκαιρία να επιστρέψει στα δικά παλαιά του στάνταρ. Αν δεν τα καταφέρει, είναι προτιμότερο να δοθούν ευκαιρίες σε παιδιά από την ακαδημία (είναι δεν είναι έτοιμα).

Και εδώ να ξεκαθαρίσουμε κάτι, δεν είναι ντροπή ούτε κατηγορούμε τον παίκτη για τις δυνατότητες του. Απλά διαπιστώνουμε ότι δεν κάνει πλέον για την ομάδα. Πέρασε ένα πολύ δύσκολο τραυματισμό, η ΑΕΚ στάθηκε δίπλα του, του έκανε ανανέωση, αλλά ο Παναγιώτης δεν επέστρεψε εκεί που ήταν. Δεν είναι ο μόνος που του έτυχε κάτι τέτοιο και για αυτό τον δικαιολογούμε.

Το ίδιο είχε πάθει ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες επιθετικούς που θα άφηνε ιστορία αν όλα του πήγαιναν δεξιά. Ο Χρήστος Κωστής ήταν βιρτουόζος της μπάλας, αλλά ο τραυματισμός του στην ουσία σταμάτησε την καριέρα του. Επέστρεψε στην ΑΕΚ, προσπάθησε να αγωνιστεί, αλλά οι εμφανίσεις του μαράζωναν την καρδιά σου, γνωρίζοντας την πραγματική ικανότητα του.

Φυσικά δεν είναι μόνο οι συγκεκριμένοι τρεις ποδοσφαιριστές, υπάρχουν και άλλοι που δεν έχουν αποδώσει σε αυτά που ήλπιζαν αυτοί που τους έφεραν, αλλά θα δώσουμε λίγο χρόνο ακόμα. Η ποιότητα της ομάδας, δίνει τη δυνατότητα σε αρκετούς την ευκαιρία. Περιμένουμε...