Η ΑΕΚ πλέον έπιασε πάτο σε όλα τα επίπεδα. Ως ΠΑΕ είναι ανυπόληπτη και ασόβαρη. Ως ποδοσφαιρική ομάδα υπάρχουν αγώνες (όπως ο χθεσινός) που σου προκαλεί αναγούλα. Ως «οικογένεια» είναι πλέον διαλυμένη. Κάθε μέρα που λες ότι «δεν γίνεται να πέσει πιο χαμηλά», διαπιστώνεις ότι το βαρέλι της αθλιότητας τελικά δεν έχει πάτο.
Unfair από Μπάγεβιτς

Έως και χθες το απόγευμα, ο προπονητής θεωρείτο (και ήταν) ο εγγυητής της ηρεμίας και της ισορροπίας στα κιτρινόμαυρα αποδυτήρια. Από χθες μπήκε κι εκείνος στην κατηγορία των προσβλητικών για την ΑΕΚ πράξεων και θέσεων. Το καισαρικό «αν μείνω εγώ, θα φύγουν πέντε» είναι τουλάχιστον απαράδεκτο ως τοποθέτηση.

Όχι μόνο επειδή έβγαλε στη σέντρα τους παίκτες εμφανώς αποποιούμενος τη δική του μεγάλη ευθύνη για το χθεσινό συνονθύλευμα των Θρακομακεδόνων, που σερνόταν στον αγωνιστικό χώρο της Φυλής, αλλά και γιατί δημιούργησε μια κατάσταση μη αναστρέψιμη πλέον!

Αναλογιστείτε το εξής: Από σήμερα, 14 ποδοσφαιριστές (αυτοί δηλαδή που έπαιξαν χθες) θα ψάχνονται μεταξύ τους για το αν ανήκουν στην ομάδα των 5 που σύντομα θα αποχαιρετήσει την ΑΕΚ εφόσον (κι αυτό το ΕΦΟΣΟΝ πρέπει να τονιστεί) παραμείνει στο πόστο του προπονητή ο Μπάγεβιτς.

Όχι ότι τους αξίζει χάδι μετά την απαράδεκτη παρουσία τους, αλλά δεν είναι αυτός τρόπος αντιμετώπισης ενός επαγγελματία. Θες να διώξεις 5 παίκτες που δεν σου κάνουν; Ωραία, βγες φόρα παρτίδα και κατονόμασε τους, οι υπόλοιποι σε τι φταίνε; Το ποδόσφαιρο δεν είναι μαντείο για να καταπιάνεται με χρησμούς.

Σκέφτεται... μεγαλόφωνα!

Το έχει αυτό το ελάττωμα ο σερβοέλληνας τεχνικός, να μιλάει όπως ακριβώς σκέφτεται. Σύμφωνοι, το να είσαι ωμός και να μην υπολογίζεις το κόστος μπροστά στην (δική σου) αλήθεια δεν είναι πάντοτε κακό, αρκεί να είσαι σίγουρος και αποφασισμένος ότι τη θέση σου θα την υποστηρίξεις μέχρι τέλους. Πρέπει έχεις επίγνωση των λεγομένων σου και να μην ψάχνεις μετά για δικαιολογίες επικαλούμενος ότι οι «αιχμηρές» κουβέντες ειπώθηκαν σε στιγμή εκνευρισμού.

Το «εγώ τελείωσα από την ΑΕΚ» το οποίο εκστόμισε στα αποδυτήρια της Ξάνθης μετά την ήττα από την ακριτική ομάδα για το πρωτάθλημα, ξεχάστηκε γιατί δεν ήταν τελικά και τόσο αποσταθεροποιητικό. Το χθεσινό όμως δεν είναι δυνατόν να περάσει στο ντούκου έτσι εύκολα...

Στα αποδυτήρια των Θρακομακεδόνων οι παίκτες θα περιμένουν σήμερα την ανακοίνωση της αποστολής που θα μεταβεί στην Κρήτη για τον αγώνα με τον Εργοτέλη. Εκεί θα φανούν πολλά για το αν ο Μπάγεβιτς εννοούσε όσα έλεγε ή αν θα επικαλεστεί για δεύτερη φορά φέτος την εύκολη δικαιολογία της κακιάς στιγμής.

Και να το κάνει, ουδείς πλέον θα πιστέψει ότι έδωσε τόπο στην οργή. Είναι πλέον ηλίου φαεινότερο ότι μεγάλη μερίδα των ποδοσφαιριστών που ο ίδιος μέχρι πρότινος στήριζε λέγοντας «χτυπάτε εμένα, όχι εκείνους», πλέον δεν την εμπιστεύεται. Όπως ασφαλώς και οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ δεν τρέφουν πια και τα καλύτερα των αισθημάτων για τον προπονητή τους. Η ποδοσφαιρική ιστορία έχει διδάξει ότι στις περιπτώσεις αυτές τη νύφη πληρώνει συνήθως ο προπονητής διότι είναι δυσκολότερο να φύγουν οι παίκτες.

Παίκτες δίχως επίγνωση

Δεν είναι ψέμα ότι στην ΑΕΚ του ένδοξου παρελθόντος, παίκτες που χθες έπαιζαν στην ενδεκάδα της (και δεν υπάρχει λόγος να γίνεται συγκεκριμένη αναφορά - όλοι έχουμε μάτια και βλέπουμε) δεν θα τολμούσαν από μόνοι τους να διαβούν το κατώφλι των Θρακομακεδόνων. Θα ντρέπονταν να το επιχειρήσουν. Βέβαια δεν φταίνε αυτοί που φορούν τώρα την κιτρινόμαυρη φανέλα. Τόσο ξέρουν, τόσο παίζουν.

Υπάρχουν στιγμές που σε πιάνει θλίψη... Κάποτε στο αεροπλάνο με το οποίο ταξίδευε η ομάδα συναντούσες παίκτες που ντρεπόσουν να κοιτάξεις στα μάτια από ποδοσφαιρικό σεβασμό. Σαβέφσκι, Σαμπαντάτζοβιτς, Αλεξανδρής, Μητρόπουλος, Μανωλάς, Ατματσίδης, Δημητριάδης, Κασάπης... Όλοι στην ίδια πτήση, μια παρεέα που την κοιτούσες κι έλεγες «αποκλείεται να χάσει». Τώρα, μετά συγχωρήσεως και πέραν ελαχίστων εξαιρέσεων, κοιτάς τους περισσότερους στα μάτια και κατεβάζουν το κεφάλι. Μόνο... «νιαουρίσματα» δεν ακούγονται.

Πικρή η αλήθεια αλλά πάντοτε νικήτρια. Η ΑΕΚ έχει μικρύνει πολύ, δεν διαθέτει ποδοσφαιριστές με προσωπικότητα, που να έχουν επίγνωση της κατάστασης και προσωπικό τσαμπουκά. Είναι μια λεγεώνα ξένων που στην συντριπτική πλειοψηφία τους δεν είναι άξιοι να φορούν τη φανέλα της.