Οι "Μεριά" του Ολυμπιακού

Ο Γιασίν Μεριά αποτέλεσε μία από τις ακριβότερες επενδύσεις των τελευταίων χρόνων για τον Ολυμπιακό στις θέσεις των στόπερ. Ο Τυνήσιος κεντρικός αμυντικός, στα 26 χρόνια του, στοίχισε στους “ερυθρόλευκους” προερχόμενος από τη Σφαξιέν δύο εκατομμύρια ευρώ.

Χρειάστηκε, μάλιστα, να κάνει δύο ταξίδια στην Ελλάδα, αφού την πρώτη φορά που ήρθε για να υπογράψει, η ομάδα της πατρίδας του αξίωσε επιπλέον χρήματα και οι "ερυθρόλευκοι" έκαναν πίσω, μέχρι να τηρηθεί στο έπακρο η αρχική συμφωνία και να ολοκληρωθεί το deal.

Στον ενάμιση χρόνο που είναι μόνιμος κάτοικος Ρέντη, ο Μεριά μετράει 16 παιχνίδια στο πρώτο μισό της φετινής περιόδου, τα 11 ευρωπαϊκά (πέντε στα προκριματικά κι έξι στους ομίλους του Champions League), με μια ασίστ, ενώ πέρυσι συμπλήρωσε συνολικά 26 παρουσίες, με ένα γκολ. Με 42 εμφανίσεις στο σύνολο, λοιπόν, είναι πιθανό να αποχωρήσει από το μεγάλο λιμάνι.

Τα προσόντα του δεν αμφισβητούνται από τους περισσότερους. Με μπόι 1.88, καλή τεχνική και ικανοποιητική ταχύτητα για το ύψος του, θα μπορούσε να συμπληρώσει ιδανικά τον σπουδαίο Ρούμπεν Σεμέδο.

Αυτό είχε στο μυαλό του και ο Πέδρο Μαρτίνς που τους καθιέρωσε ως βασικό δίδυμο στο μεγαλύτερο κομμάτι της περιόδου που διανύουμε. Μια σειρά από χοντρά λάθη, ωστόσο, κυρίως στα παιχνίδια του UCL με Ερυθρό Αστέρα, Τότεναμ, μουτζούρωσαν την εικόνα του και τον έχουν φέρει μπροστά στην πόρτα της εξόδου.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Πέδρο Μαρτίνς που τον έχει στηρίξει και σε αγωνιστικό, αλλά και σε επικοινωνιακό επίπεδο, τον έχει χρησιμοποιήσει έπειτα από τον αγώνα του Λονδίνου και την απίθανη ζεμπεκιά που προκάλεσε το 1-2, βάζοντας ξανά στο ματς τους γηπεδούχους, μόλις σε ένα ματς: Στο 1-0 επί της ομάδας του Βελιγραδίου στο Φάληρο, στις 11 Δεκέμβρη.

Βέβαια, ο Πορτογάλος κόουτς δεν έχει ξεχάσει ότι στη διάρκεια του καλοκαιριού ο Γιασίν δεν πήρε άδεια ούτε μέρα, καθώς επιστρέφοντας από την Αίγυπτο και το Κόπα Άφρικα, επανήλθε άμεσα στις υποχρεώσεις του Ολυμπιακού. Άρα είναι λογικό, η συσσωρευμένη κούραση, να θολώνει το μυαλό και να οδηγεί σε λάθη. Τα δικά του, ωστόσο, ορισμένες φορές παραήταν παιδιάστικα και στοίχισαν στην ομάδα...

Ο Μεριά, πάντως, δεν είναι ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος όπως φαίνεται που μπήκε στο... στόχαστρο και δεν είχε αρκετή άμμο στην κλεψύδρα της υπομονής του κλαμπ, αλλά και του κόσμου. Λες κι έριξε κατάρα φεύγοντας ο Όλοφ Μέλμπεργκ, ο τεράστιος Σουηδός αμυντικός, μια κατάρα που κυνηγά τους περισσότερους από τους ξένους στόπερ που έριξαν άγκυρα στο λιμάνι.

Και λέμε ξένους επειδή υπήρξαν Έλληνες κεντρικοί αμυντικοί με κορυφαία παραδείγματα τους Αβραάμ, Μανωλά που έδειξαν να έχουν μεγαλύτερη αντοχή στο χρόνο, στις απαιτήσεις και στη φθορά που προκαλεί η συγκεκριμένη θέση στον Ολυμπιακό. Υπήρξαν, ωστόσο, κι Έλληνες που δεν είχαν καλή πορεία ή καλό τέλος από την ομάδα. Μέχρι και ο Δημήτρης Σιόβας που έμεινε 3,5 χρόνια στον Πειραιά κι έκανε πολύ καλές σεζόν, πουλήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες το καλοκαίρι του 2016...

Από ξένους εκείνοι που στάθηκαν, έστω και με αναταράξεις, ήταν ο Φρανσουά Μοδέστο, τωρινό στέλεχος της ομάδας, ο Ιβάν Μαρκάνο που πέρασε δύο φορές ως δανεικός,

ΟΙ ΕΠΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ... ΥΠΕΡΟΧΟΙ

Το Sport24.gr έψαξε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και βρήκε αρκετές περιπτώσεις άλλων κεντρικών αμυντικών που βρέθηκαν στο παρελθόν στη θέση που είναι τώρα ο Μεριά. Και παλιότερα υπήρξαν τέτοια κρούσματα. Mε στόπερ επιπέδου Μπερμούντες (αρχηγός της Μπόκα Τζούνιορς όταν αποκτήθηκε), Ουαντού (ο Μαροκινός που είχε γίνει ανέκδοτο ακόμη και μεταξύ των συμπαικτών του...), Ζούλιο Σέζαρ (έφυγε κυνηγημένος μετά την ήττα με 4-0 από την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ) και δεν συμμαζεύεται, Ραούλ Μπράβο (ήρθε διεθνής από τη Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά πρόσφερε από λίγα έως ελάχιστα στο κέντρο της άμυνας). Από τον Πειραιά πέρασε για έναν χρόνο και δεν ακούμπησε ούτε ο Εντού Ντρασένα, o οποίος αποκτήθηκε το 2003 από τη Γκουαρανί, αλλά έμεινε μόλις για έναν χρόνο.

Εστιάσαμε στην τελευταία δεκαετία και ανακαλύψαμε ωραίες ιστορίες με επτά διαφορετικούς πρωταγωνιστές, όπως θα διαπιστώσετε στις γραμμές που ακολουθούν. Πάμε να τις θυμηθούμε, με την υποσημείωση πως δεν είναι οι μόνοι...

1. ΦΕΛΙΠΕ ΣΑΝΤΑΝΑ

O Βραζιλιάνος στόπερ ήρθε από τη Σάλκε τον Ιανουάριο του 2015 κι έμεινε στον Ολυμπιακό μόλις για έξι μήνες. Έχοντας αγωνιστεί στο παρελθόν και στη Μπορούσια Ντόρτμουντ, ο δανεισμός του στοίχισε πάνω από 1,5 εκατομμύριο ευρώ. Εννιακόσιες χιλιάδες πήρε η ομάδα του ως ενοίκιο κι άλλα περίπου τόσα ο ίδιος για να περάσει την άνοιξη στον Πειραιά. Έπαιξε μόλις σε 8 παιχνίδια, δεν έπεισε ποτέ για την αξία του, δεν προσαρμόστηκε ούτε στο ελάχιστο, επιρρεπής στη γκέλα κι έφυγε έχοντας πληρωθεί από το σύλλογο αναλογικά, γύρω στις 200.000 ευρώ ανά ματς.

2. ΜΠΡΟΥΝΟ ΒΙΑΝΑ

Άλλος ένας Βραζιλιάνος που ήρθε από την πατρίδα (Κρουζέιρο) με θερμή εισήγηση ενός άλλου Πορτογάλου τεχνικού, του Πάουλο Μπέντο, ο οποίος ανέλαβε την ομάδα το καλοκαίρι του 2016. Είχαν συνεργαστεί στο σύλλογο του Μπέλο Οριζόντε, με τον 24χρονο σήμερα Βιάνα να έχει γράψει συμμετοχές μόνο με τον συγκεκριμένο κόουτς στον πάγκο.

Η απόκτησή του συνοδεύτηκε από δυσπιστία και αμφιβολίες. Παρότι κοντρολαρισμένος στόπερ, δεν έπεισε ιδιαίτερα για τα αμυντικά του καθήκοντα. Έφτασε να παίξει και ως αριστερός μπακ, αλλά δεν στέριωσε. Έγραψε στο κοντέρ 23 παιχνίδια (ένα γκολ), μέχρι ως αριστερό μπακ (!) και το καλοκαίρι του 2017 μετακόμισε ως δανεικός στη Μπράγκα με ενοίκιο 300.000. Εκεί βρήκε την ηρεμία του, η πορτογαλική ομάδα αποδείχθηκε ποδοσφαιρική Ιθάκη για να γίνει χρήση της οψιόν και να πουληθούν τα δικαιώματά του με αντάλλαγμα 2,7 εκατ. €. Σήμερα ως βασικό στέλεχος της Μπράγκα έχει buy out στα 25 εκατομμύρια.

3. ΜΠΙΟΡΝ ΕΝΧΕΛΣ

Αποτέλεσε μία από τις ακριβότερες επενδύσεις του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια. Η απόκτησή του ξεπέρασε τα 5 εκατομμύρια από τη βελγική Μπριζ. Ήρθε για να καλύψει το κενό του wonder boy Παναγιώτη Ρέτσου, ο οποίος μοσχοπουλήθηκε στα 19 του με προορισμό τη Λεβερκούζεν. O 22χρονος Ένχελς, αν δεν είχε προηγηθεί ένας τραυματισμός στο γόνατο, θα είχε πάρει νωρίτερα φύλλο πορείας για την Αγγλία, κάτι που έγινε τελικά μετά το σύντομο πέρασμά του από τον Πειραιά. Είναι γεγονός που έπεσε σε πολύ κακή χρονιά, καθώς η ομάδα του Μπέσνικ Χάσι, παρά τα εκατομμύρια που έπεσαν εκείνο το καλοκαίρι από τη διοίκηση Μαρινάκη, έχει εικόνα περιοδεύοντος θιάσου πάνω στο χορτάρι.

Ο ξανθομάλλης στόπερ έκλεισε τη σεζόν με 24 συμμετοχές και τρία γκολ (το ένα από αυτά έκρινε το εντός έδρας ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ), αλλά κρίθηκε πολύ soft για τα λεφτά του και αποχώρησε δανεικός για τη Γαλλία και τη Ρεμς. Εκεί πήρε τα πάνω του και μετά από μια γεμάτη σεζόν (35 ματς, ένα γκολ) αποκτήθηκε από την Άστον Βίλα με αντάλλαγμα 8 εκατομμύρια λίρες (9,34 εκατ. €). Φέτος μετράει ήδη 14 ματς στην “Πρέμιερ Λιγκ”, όλα βασικός.

4. ΡΟΝΤΕΡΙΚ ΜΙΡΑΝΤΑ

Άλλος ένας στόπερ που μετατράπηκε σε ποδοσφαιρικό ανέκδοτο στη διάρκεια της θητείας του στην Ελλάδα. Ήρθε πέρυσι το καλοκαίρι με δανεισμό από τη Γουλβς, ως επιλογή του Πέδρο Μαρτίνς. Ο Πορτογάλος τεχνικός εμπιστεύθηκε τον 28χρονο συμπατριώτη του, ο οποίος -για την ιστορία- έχει περάσει ως βασικό στέλεχος απ' όλες τις μικρές Εθνικές της πατρίδας του και τον έβαλε βασικό στο πρώτο κομμάτι της σεζόν. Συνολικά αγωνίστηκε σε 20 αγώνες της ομάδας, αλλά στο τέλος της περιόδου, επέστρεψε στην ομάδα του με συνοπτικές διαδικασίες. Από εκεί επέστρεψε στην πατρίδα του για λογαριασμό της νεοφώτιστης Φαμαλικάο, μέσω του διάσημου ατζέντη του Ζόρζε Μέντες, κι έχει παίξει σε 8 ματς.

5. ΓΙΑΓΚΟΣ ΒΟΥΚΟΒΙΤΣ

Άλλο ένα απόκτημα που στοίχισε πολλά, αλλά πρόσφερε -αναλογικά- λίγα. Ο 31χρονος στόπερ, ο οποίος παραμένει άνεργος από τον Αύγουστο που έλυσε τη συνεργασία του με τον Ολυμπιακό, ένα χρόνο πριν ολοκληρωθεί η αρχική συμφωνία, ήρθε ως “Υπουργός αμύνης” από τη γειτονική Τουρκία (Κόνιασπορ) αντί 2 εκατομμυρίων ευρώ. Την πρώτη του χρονιά (κι αυτός με Χάσι) ήταν... χαμένος. Το δεύτερο εξάμηνο της σεζόν πήγε με ενοίκιο στην Ιταλία και την Ελλάς Βερόνα για να ανεβάσει στροφές και να επιστρέψει το καλοκαίρι του 2018 για μια δεύτερη ευκαιρία στον Πειραιά. Την πήρε, έγινε βασική επιλογή στο πλάνο του Μαρτίνς, έπαιξε σε 28 ματς, πέτυχε τρία γκολ κι άλλα τόσα αυτογκόλ σε πολύ σημαντικά ματς που κόστισαν βαθμούς (εκτός έδρας με την Ξάνθη, εντός με τον ΠΑΟΚ). Έπαιξε τελευταία φορά σε επίσημο ματς στις 17 Φλεβάρη στο 4-1 για ένα ημίχρονο. Στο δεύτερο χωρίς τη δική του παρουσία το 0-1 έγινε 4-1... Ξεκίνησε προετοιμασία τον Ιούνιο με τον Ολυμπιακό, αλλά δεν... Έφυγε στο τέλος του Αυγούστου και από τότε αναζητά τον επόμενο σταθμό της καριέρας του.

6. ΑΛΜΠΕΡΤΟ ΜΠΟΤΙΑ

Άλλη μια χιλιοτραγουδισμένη περίπτωση, έστω κι αν άντεξε στο χρόνο. Ο Ισπανός, επιλογή του Μίτσελ, ακροβατούσε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας για τέσσερα χρόνια. Δεν ξεπέρασε σε καμία από τις σεζόν του στον Πειραιά τις 20 συμμετοχές στο πρωτάθλημα, αλλά απέφυγε τουλάχιστον την πρόωρη απομάκρυνση. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο μετακόμισε στον Κόλπο και φόρεσε πέρυσι τη φανέλα της Αλ Χιλάλ και φέτος αυτή της Αλ Γουάχντα, στα 30 χρόνια του.

Η θητεία του στον Ολυμπιακό αποτελεί τον ορισμό του “ακροβατώ σε τεντωμένο σκοινί, αλλά δεν πέφτω”...

7. ΜΑΝΟΥΕΛ ΝΤΑ ΚΟΣΤΑ

Γεννημένος στη Γαλλία, μεγαλωμένος στην Πορτογαλία, με καταγωγή από το Μαρόκο. Ο Μανουέλ Ντα Κόστα τα έχει ζήσει όλα εντός κι εκτός γηπέδων. Πολλά από αυτά στο κέντρο της άμυνας του Ολυμπιακού. Μεγάλη μερίδα των φιλάθλων της ομάδας έφτασε στο σημείο να κάνει το σταυρό της κάθε φορά που έπαιρνε τη μπάλα στα πόδια, λόγω των απρόβλεπτων επιλογών του και της αδυναμίας του στο εύκολο λάθος. Έμεινε για δύο σεζόν (2015-2017), αλλά ξεχάστηκε γρήγορα. Έπαιξε μπάλα σε Γαλλία, Ολλανδία, Ιταλία, Αγγλία, Ρωσία, Τουρκία, ενώ τον τελευταίο χρόνο ανήκει στην Αλ Ιτιχάντ της Σαουδικής Αραβίας, με δημοσιεύματα των τελευταίων ωρών να τον τοποθετούν στο στόχαστρο της Γαλατά.

Ο ΚΟΝΤΡΕΡΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ

Στην ίδια κατηγορία ανήκουν ακόμη ο Χιλιανός -πρώην του ΠΑΟΚ- Πάμπλο Κοντρέρας, ο Γάλλος Ντιακιτέ, ο Αλγερινός Μεντζανί, ο Ερίκ Αμπιντάλ (έπαιξε για έξι μήνες και σταμάτησε) και αρκετοί Έλληνες που δεν ευδοκίμησαν στο... τροπικό κλίμα του Πειραιά.

Συμπέρασμα; Στον Ολυμπιακό η θέση στόπερ έχει περισσότερα volt και από εκείνη του προπονητή. Κάποιοι ήρθαν κι έφυγαν επειδή “δεν”, κάποιοι άλλοι επειδή τους πήρε η μπάλα, ορισμένοι επειδή δεν άντεξαν ή δεν τους άντεξαν. Πάλι καλά δηλαδή που διοίκηση και τεχνικό τιμ δικαιώθηκαν πανηγυρικά στην επιλογή του Ρούμπεν Σεμέδο, παρότι κι εκείνος δεν έχει αποφύγει τις περιπέτειες στο παρελθόν, αλλά πλέον μέσα από τις εμφανίσεις του με την ερυθρόλευκη έφτασε -δικαίως- ως την Εθνική Πορτογαλίας.