Οι νέες (παλιές) μεταγραφές της ΑΕΚ

Λίγοι πίστευαν όταν ο Παναγιώτης Λαγός, ο Νέιθαν Μπερνς, ο Γρηγόρης Μάκος και ο Λεονάρντο θα ξεδίπλωναν πτυχές της ποδοσφαιρικής προσωπικότητάς τους που εκτός από τον προπονητή, θα ικανοποιούσαν ξανά τους φίλους της ομάδας. Κάποιοι τους παρουσίασαν είτε ως ανεπαρκείς για την ΑΕΚ, είτε ως καμένα χαρτιά. Εκείνοι ζητούν την ευκαιρία να αποδείξουν ότι δεν τους αξίζει τέτοια ισοπέδωση. Εφέτος θα την έχουν!

Βασικός στα αριστερά: Αν το πρωτάθλημα άρχιζε αύριο το πρωί, ο Παναγιώτης Λαγός θα ήταν ο βασικός αριστερός μπακ της ομάδας. Αρκεί ασφαλώς να ήταν και απόλυτα υγιής, καθώς το φορτσάρισμα στην αφετηρία της προετοιμασίας, του κόστισε μια μικρή θλάση.

Το νέο συμβόλαιο, η δεύτερη στη σειρά προετοιμασία χωρίς τραυματισμούς ή άλλες αναποδιές, η αυξημένη ωριμότητά του αλλά και το γεγονός ότι αισθάνεται πως ο προπονητής τον πιστεύει, τον έχουν οπλίσει με αποφασιστικότητα. Το πόση μπάλα ξέρει ο Λαγός δεν αμφισβητείται. Το αν θα καταφέρει να το βγάλει στο γήπεδο με πιστότητα και συνέπεια, είναι κάτι που επίσης εξαρτάται από το πώς θα ανταποκριθεί το σώμα του κι ασφαλώς τις ευκαιρίες που θα πάρει.

Η αλλαγή θέσης είναι πλέον δεδομένη κι έχει πάψει να αποτελεί για εκείνον ένα εσωτερικό πρόβλημα. Ξέρει ότι του παρουσιάζεται μια καλή ευκαιρία να καθιερωθεί ως αριστερός μπακ (θέση για την οποία τον προόριζε και ο Ρεχάγκελ στην εθνική ομάδα πριν τις δύο εγχειρήσεις στους αχίλλειους τένοντες) και θα πολεμήσει γι αυτήν. Όταν δε το απαιτούν οι συνθήκες, η θέση του αριστερού χαφ-εξτρέμ θα είναι εκεί γι αυτόν.

Πολυθεσίτης και πολυπράγμων: Δεν ήταν και τόσο… ξεχωριστός κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας στο Ζέεφελντ. Παρουσίασε μεν τα στοιχεία που διακρίνουν το παιχνίδι του (ταχύτητα, αντίληψη, πάσα με τη μία), αλλά δεν ενθουσίασε κιόλας. Το δίλλημα για το αν ο Νέιθαν Μπερνς πρέπει ή όχι να παραχωρηθεί για επιπλέον μία σεζόν ως δανεικός στην Κέρκυρα άρχισε να γεννάται στο μυαλό του Μπάγεβιτς. Ώσπου η ομάδα μετέβη στην Αυστραλία…

Παίζοντας σε γνώριμα λημέρια, πατώντας γερά στα πόδια του στο έδαφος της πατρίδας, ο Μπερνς μεταμορφώθηκε στον ποδοσφαιριστή για τον οποίο είχαμε διαβάσει τόσα εγκωμιαστικά σχόλια από τον Τύπο της Αυστραλίας όταν αφίχθη στην Ελλάδα. Δύο χρόνια μεγαλύτερος πλέον, πιο ώριμος και σίγουρος για τον εαυτό του, ο ταλαντούχος επιθετικός τα πήγε περίφημα στο τουρνουά του Σίδνεϊ το οποίο αποτελούσε και το κριτήριο της παραμονή του ή όχι στην ΑΕΚ.

Αγωνιζόμενος είτε ως χαφ-εξτρέμ, είτε ως επιθετικός περιοχής, είχε εξαιρετική παρουσία, πέτυχε ένα πανέμορφο γκολ (της νίκης επί των Ρέιντζερς) και έβγαλε δύο ασίστ. Παράλληλα (στο διάστημα που αγωνίστηκε) είχε διαρκή κινητικότητα και συμμετοχή σε κάθε καλή φάση που δημιούργησε η Ένωση. Το δίλλημα Μπερνς ή Λούκατς (με δεδομένο ότι πρέπει ένας εκ των δύο να κοπεί επειδή αμφότεροι καλύπτουν θέση ξένου), δεν πρέπει καν να τίθεται πλέον.

Πανταχού παρών: Όπως κάθε καλός «κόφτης» που σέβεται τον εαυτό του, έτσι και ο Γρηγόρης Μάκος «κατάπιε» αμέτρητα χιλιόμετρα στο τουρνουά του Σίδνεϊ, προσπαθώντας να δίνει διαρκώς λύσεις σε κάθε αμυντικό πρόβλημα που επρόκειτο να δημιουργηθεί μπροστά από τα δύο σέντερ-μπακ. Ο ίδιος μας ενημέρωσε στο Ζέεφελντ να μην περιμένουμε από εκείνον ιδιαίτερη συμμετοχή στο δημιουργικό κομμάτι κι όμως στα ματς της Αυστραλίας δεν ήταν λίγες οι φορές που πέρασε κάθετες πάσες ή που επιχείρησε να βγει ως κρυφός φορ στην αντίπαλη περιοχή.

Είναι βέβαιο ότι ο Μάκος αδικήθηκε την περυσινή περίοδο από το σύνολο του Τύπου. Όποιος πει ότι δεν τον ειρωνεύτηκε ή ότι δεν του πέρασε από το μυαλό ότι δεν κάνει για την ΑΕΚ θα πει ψέματα. Του ασκήθηκε περισσότερο από ότι θα έπρεπε σκληρή κριτική, δεδομένου ότι όλοι γνωρίζαμε ότι η ΑΕΚ δεν πήρε τον Μαραντόνα, αλλά απλώς έναν καλό και εξελίξιμο παίκτη από τον Πανιώνιο.

Κι εκείνος βέβαια έβαλε το χεράκι του πραγματοποιώντας μερικές φορές αποκαρδιωτικές εμφανίσεις. Τώρα δείχνει ότι μπορεί να φανεί χρήσιμος. Στο χέρι του είναι να συνεχίσει έτσι και να δικαιώσει πάνω από όλα τον εαυτό του και μετά τον προπονητή του που τόσα άκουσε επειδή τα δικαιώματά του ανήκουν σε συγκεκριμένο μάνατζερ.

Έτοιμος και αποφασισμένος: Ο ίδιος ατζέντης έχει και τα δικαιώματα του Λεονάρντο. Το «παλτό από τον Λεβαδειακό» όπως έγραφαν κάποιοι πέρυσι. Κι αυτός αδικήθηκε διότι οι προσδοκίες ξεπέρασαν τα όσα θα μπορούσε να προσφέρει στην πρώτη χρονιάς του ένας 22χρονος παίκτης χωρίς παραστάσεις από μεγάλη ομάδα και χωρίς να έχει κάνει προετοιμασία.

Ο Βραζιλιάνος νιώθει πλέον (και είναι) πιο δυνατός. Έχει κερδίσει σε αυτοπεποίθηση και αισθάνεται περισσότερο ασφαλής βλέποντας ότι πλέον ανήκει σε ένα σύνολο που όλοι προσπαθούν εξίσου. Όχι όπως πέρυσι, όταν 4-5 έτρεχαν κι άλλοι τόσοι λούφαραν. Η παρουσία του Λυμπερόπουλου τον έχει ανεβάσει πολύ ψυχολογικά και δεν το κρύβει. Θέλει να καθιερωθεί, θέλει να ξεχωρίσει.

Προσόντα σαν και αυτά που διαθέτει εν αφθονία ο Λεονάρντο, σπάνια συναντάς μαζεμένα σε ποδοσφαιριστή που παίζει στην Ελλάδα. Το ζητούμενο είναι να καταφέρει να ξεπεράσει τα άγχη και τις φοβίες του (που η αλήθεια είναι ότι πέρυσι κυριάρχησαν μέσα του) και να γίνει εξίσου δυνατός και ψυχικά. Να μην φοβάται, να μην κωλώνει μπροστά στις προκλήσεις. Αν καταφέρει να αποβάλει την «αγωνιστική παράλυση» που πέρυσι του προκάλεσε η πίεση της μεγάλης ομάδας, τότε σύντομα θα αποτελέσει όχι απλώς μια καλή προσθήκη αλλά έναν εκκολαπτόμενο ηγέτη για την ΑΕΚ της επόμενης πενταετίας.