Ο Τραϊανός Δέλλας, ο Άκης Ζήκος και ο Ριβάλντο θα αποτελέσουν τις κολόνες της ομάδας στην προσπάθειά της να επιτύχει την είσοδό της στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και να κατακτήσει το πρωτάθλημα μετά από 13 χρόνια φαγούρας. Και παρόλο που και οι τρεις έχουν ζήσει τουλάχιστον μία μεγάλη βραδιά στην καριέρα τους (ο Ρίμπο βέβαια σαφώς περισσότερες), ενδεχομένως να την αντάλλασσαν για να οδηγήσουν την ΑΕΚ στην υπέρβαση που καρτερικά περιμένουν οι οπαδοί της.
Να έχει την υγειά του

Τα προηγούμενα δύο χρόνια ο Δέλλας ταλαιπωρήθηκε πολύ. Ειδικά την πρώτη χρονιά της επιστροφής του στην ΑΕΚ, με τον Φερνάντο Σάντος στον πάγκο, ο "Κολοσσός" προσπαθούσε να ξεπεράσει τα κουσούρια που του δημιουργούσε η εγχείρηση στη μέση. Ο ένας μυϊκός τραυματισμός διαδεχόταν τον άλλον και ποτέ δεν κατάφερε να βοηθήσει όσο μπορούσε και φυσικά επιθυμούσε.

Η περυσινή χρονιά ήταν λίγο καλύτερη. Έκανε αρκετά σπουδαία ματς (όπως απέναντι στον Παναθηναϊκό και στη Μίλαν) αλλά και είχε και πάλι διαδοχικές ατυχίες οι οποίες του στέρησαν τη δυνατότητα να προσφέρει στο μάξιμουμ. Ωστόσο φέτος τα πράγματα προμηνύονται διαφορετικά!

Αδυνατισμένος κατά 8 κιλά και με περισσότερη μυϊκή μάζα (κάτι που είναι εμφανές πλέον), ο διεθνής κεντρικός αμυντικός μοιάζει (και το δηλώνει) έτοιμος για χρονιά εφάμιλλη με εκείνη του Euro 2004. " Να έχω την υγειά μου και τίποτε άλλο" είναι η ευχή του καθώς σωματικά αισθάνεται περισσότερο δυνατός από κάθε άλλη χρονιά. Πνευματικά δεν το συζητάμε… Παραμένει ο αρχηγός και αυτό φαίνεται από το σεβασμό που εμπνέει στους συμπαίκτες του.

Η τελευταία ευκαιρία

Είναι άραγε τελεσίδικη η απόφασή του να κρεμάσει τα παπούτσια του το ερχόμενο καλοκαίρι όταν θα είναι πλέον 34 ετών; Έτσι φαίνεται! Γενικά ο Ζήκος δεν είναι άνθρωπος που αλλάζει εύκολα αποφάσεις και νιώθει ότι αν τα δώσει όλα αυτή τη χρονιά δεν θα έχει πλέον την επιθυμία (σωματική και πνευματική) για να συνεχίσει.

Επιθυμεί περισσότερο από κάθε άλλον παίκτη της ΑΕΚ το πρωτάθλημα. Ακόμα και από τον Νίκο Λυμπερόπουλο που δεν έχει κατακτήσει τον παραμικρό τίτλο στην καριέρα του. Διότι έχει αγαπήσει την ομάδα ως οπαδός της και ακόμα περισσότερο επειδή θέλει να βοηθήσει τον καλό φίλο του Ντέμη Νικολαΐδη να κατακτήσει τον πρώτο τίτλο του ως πρόεδρος. Θέλει να είναι κομμάτι αυτής της ομάδας που θα το επιτύχει και ξέρει ότι για τον ίδιο αυτό μπορεί να συμβεί μόνο φέτος.

Σωματικά ο Ζήκος δείχνει σε καλή κατάσταση, προφανώς τον βοήθησε πολύ η έξτρα δουλειά που έκανε στο κέντρο αποκατάστασης στο Μονακό. Νιώθει πολύ δυνατός και επιπλέον ξέρει ότι θα έχει τη δυνατότητα να ξεκουράζεται και να γεμίζει τις μπαταρίες του όποτε αισθάνεται ότι το χρειάζεται παρόντος ενός πολύ αξιόλογου αμυντικού μέσου, του Ταμαντάνι Ενσαλίβα. Όλα δείχνουν ότι θα είναι μια εξαιρετική σεζόν για τον Ζήκο.

Το μεγάλο στοίχημα

Για έναν σουπερστάρ του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, έναν ποδοσφαιριστή που έχει στεφθεί πρωταθλητής κόσμου με τη Σελεσάο, ο οποίος έχει κατακτήσει τίτλους και ατομικές διακρίσεις και γενικά τυγχάνει διεθνούς αναγνώρισης, εύλογα θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς ότι η ΑΕΚ είναι για αυτόν τα τελευταία πλουσιοπάροχα ένσημα. Μόνο έτσι δεν είναι όμως. Για τον Ρίμπο η ίδια η ηλικία του αποτελεί ένα ξεχωριστό κίνητρο. Θέλει να αποδείξει ότι στα 35 του μπορεί να κάνει ακόμα τη διαφορά.

Καλύτερη απόδειξη για αυτό δεν θα μπορούσε να αποτελεί άλλη από την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Αυτός είναι ο διακαής πόθος των οπαδών της ομάδας, αυτό περιμένουν καρτερικά τα τελευταία 13 χρόνια. Και ο Ρίμπο αποφάσισε να μετακομίσει στην ΑΕΚ για να τους το προσφέρει.

Οι συνθήκες μοιάζουν ιδανικές για τον Ριβάλντο. Ο προπονητής γνωρίζει πώς να τον διαχειριστεί και η μεταξύ τους σχέση προδιαθέτει μια αγαστή συνεργασία, αυτή που δεν είχε ο Βραζιλιάνος με τους τεχνικούς που συνεργάστηκε στον Ολυμπιακό (εξαίρεση ο Τάκης Λεμονής, ο οποίος όμως δεν έχει και το ανάλογο ειδικό βάρος). Είναι μεγάλη πρόκληση για τον Ριβάλντο να οδηγήσει την ΑΕΚ σε τίτλους και ευρωπαϊκές επιτυχίες. Ακριβώς επειδή ένας πολύ μεγάλος ποδοσφαιριστής δεν θέλει να αποχωρήσει από την ενεργό δράση αφήνοντας ως τελευταία γεύση μια αποτυχία…