Οι πεζοπόροι οπαδοί της Ινβερνές
Η ιστορία των ηρωικών οπαδών της Ινβερνές που περπατούν 305 χλμ.(!) για τα εκτός έδρας ματς της ομάδας (vd)
Οι γοτθικοί μύθοι, το μεγαλείο της Φύσης, αλλά και το τέρας "Νέσι", το οποίο θρυλείται πως φωλιάζει χιλιάδες λεύγες κάτω από την επιφάνεια της λίμνης του Λοχ Νες προσελκύουν πλήθος παραθεριστών. Οι αθεράπευτοι οπαδοί του ποδοσφαίρου έχουν την δική τους λόξα.
Η αγαπημένη τους Ινβερνές δεν κατάφερε να επιβιώσει στα μεγάλα σαλόνια του σκωτσέζικου ποδοσφαίρου, πληρώνοντας το ντεφορμάρισμα της στο φινάλε του πρωταθλήματος. Οι υποστηρικτές των "Καλιντόνιανς" δεν θα μπορούσαν λόγω ιδιοσυγκρασίας και κουλτούρας να διαφέρουν από τους ομολόγους τους, όχι μόνο στη Σκωτία.
Η παράτολμη πράξη που έγινε θεσμός
Ένα γκρουπ αμετανόητων υποστηρικτών του συλλόγου "αιχμαλώτισε" με τις ασυνήθιστες και αλλόκοτες ενέργειες του τα ΜΜΕ. Το 2003 μία παρέα που στηρίζει τους "χαϊλάντερς" αποφάσισε να ταξιδέψει για τον τελευταίο εκτός έδρας αγώνα της σεζόν με τα πόδια!
Το κοντέρ έφτασε τα 1600 χλμ.
Πέρασαν εφτά χρόνια, η συνήθεια έγινε... λατρεία. Ένας είδος ιεροτελεστίας και απόδοσης τιμών για την αγαπημένη τους ομάδα. Συνολικά 1600 χιλιόμετρα καλύφθηκαν με τα πόδια και πλέον η παρέλαση στα Χάιλαντς μετετράπη σε θεσμό.
Στη σεζόν που ολοκληρώθηκε οι πεζοπόροι-οπαδοί ξεκίνησαν την εκδρομή τους για το Κιλμάρνοκ. Περπατούσαν κατά την διάρκεια της νύχτας. Το κοντέρ σταμάτησε στα 82 χιλιόμετρα. Τρεις πιο γενναίοι αλλά ενδεχομένως και... "πυροβολημένοι" κάλυψαν όλη την απόσταση.
Οι δυο "survivors"
Σε έξι μέρες είχαν διανύσει 305 χιλιόμετρα! Όλα αυτά τα χρόνια οι οπαδοί της Ινβερνές έχουν διασχίσει στενά τούνελ, λασπωμένους δρόμους, κακοτράχαλα μονοπάτια. Δύο αποτελούν τους survivors του ρηξικέλευθου εγχειρήματος.
Οι Άγγλοι, Στιβ Τέιλορ (56 ετών) και ο Ρόμπερτ Γουίλσον (25 ετών) έχουν πάρει μέρος σε όλα τα ταξίδια. Πάντα με τα πόδια... Η ιδέα ήταν του Τέιλορ.
H γέννηση της ιδέας
Την Πρωτοχρονιά του 2002 σε ένα μπαρ στο Ινβερνές ο τολμηρός ποδοσφαιρόφιλος αποκάλυπτε τα σχέδια του.
" Είπα στα παιδιά: Θα γίνω 50 ετών και σκοπεύω να κάνω κάτι για να το γιορτάσω. Είχαμε αρκετές ιδέες. Σε κάποια φάση είπα:'Τι θα λέγατε να περπατήσουμε για να παρακολουθήσουμε το τελευταίο ματς της σεζόν;'
Δεν σκοπεύαμε να το επαναλάβουμε, όμως την επόμενη χρονιά δεν μπορέσαμε να μείνουμε απαθείς".
Οπαδοί της Ινβερνές στις χαρές και στις... λύπες.
Η αγαπημένη τους Ινβερνές δεν κατάφερε να επιβιώσει στα μεγάλα σαλόνια του σκωτσέζικου ποδοσφαίρου, πληρώνοντας το ντεφορμάρισμα της στο φινάλε του πρωταθλήματος. Οι υποστηρικτές των "Καλιντόνιανς" δεν θα μπορούσαν λόγω ιδιοσυγκρασίας και κουλτούρας να διαφέρουν από τους ομολόγους τους, όχι μόνο στη Σκωτία.
Η παράτολμη πράξη που έγινε θεσμός
Ένα γκρουπ αμετανόητων υποστηρικτών του συλλόγου "αιχμαλώτισε" με τις ασυνήθιστες και αλλόκοτες ενέργειες του τα ΜΜΕ. Το 2003 μία παρέα που στηρίζει τους "χαϊλάντερς" αποφάσισε να ταξιδέψει για τον τελευταίο εκτός έδρας αγώνα της σεζόν με τα πόδια!
Το κοντέρ έφτασε τα 1600 χλμ.
Πέρασαν εφτά χρόνια, η συνήθεια έγινε... λατρεία. Ένας είδος ιεροτελεστίας και απόδοσης τιμών για την αγαπημένη τους ομάδα. Συνολικά 1600 χιλιόμετρα καλύφθηκαν με τα πόδια και πλέον η παρέλαση στα Χάιλαντς μετετράπη σε θεσμό.
Στη σεζόν που ολοκληρώθηκε οι πεζοπόροι-οπαδοί ξεκίνησαν την εκδρομή τους για το Κιλμάρνοκ. Περπατούσαν κατά την διάρκεια της νύχτας. Το κοντέρ σταμάτησε στα 82 χιλιόμετρα. Τρεις πιο γενναίοι αλλά ενδεχομένως και... "πυροβολημένοι" κάλυψαν όλη την απόσταση.
Οι δυο "survivors"
Σε έξι μέρες είχαν διανύσει 305 χιλιόμετρα! Όλα αυτά τα χρόνια οι οπαδοί της Ινβερνές έχουν διασχίσει στενά τούνελ, λασπωμένους δρόμους, κακοτράχαλα μονοπάτια. Δύο αποτελούν τους survivors του ρηξικέλευθου εγχειρήματος.
Οι Άγγλοι, Στιβ Τέιλορ (56 ετών) και ο Ρόμπερτ Γουίλσον (25 ετών) έχουν πάρει μέρος σε όλα τα ταξίδια. Πάντα με τα πόδια... Η ιδέα ήταν του Τέιλορ.
H γέννηση της ιδέας
Την Πρωτοχρονιά του 2002 σε ένα μπαρ στο Ινβερνές ο τολμηρός ποδοσφαιρόφιλος αποκάλυπτε τα σχέδια του.
" Είπα στα παιδιά: Θα γίνω 50 ετών και σκοπεύω να κάνω κάτι για να το γιορτάσω. Είχαμε αρκετές ιδέες. Σε κάποια φάση είπα:'Τι θα λέγατε να περπατήσουμε για να παρακολουθήσουμε το τελευταίο ματς της σεζόν;'
Δεν σκοπεύαμε να το επαναλάβουμε, όμως την επόμενη χρονιά δεν μπορέσαμε να μείνουμε απαθείς".
Οπαδοί της Ινβερνές στις χαρές και στις... λύπες.