Οι πιθανότητες να έρθει ο Αντριάνο στον ΟΣΦΠ

Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος ενός τέτοιου ποδοσφαιριστή. Ενός παίκτη με σπουδαίες εμφανίσεις σε τεράστια ευρωπαϊκά κλαμπ, και -πάνω απ’ όλα- βασικό μέλος της κορυφαίας εθνικής ομάδας. Πόσοι από εμάς δε θυμούνται εκείνο το εκπληκτικό γκολ του «θωρηκτού» Αντριάνο, κόντρα στην πρωταθλήτρια Ευρώπης Ελλάδα, στο Confederations του 2005; Πόσοι μπορούν να ξεχάσουν το βλέμμα απορίας του Νικοπολίδη για την οβίδα του Βραζιλιάνου πρώτου σκόρερ και κορυφαίου παίκτη του τουρνουά;
Αντριάνο όπως Ζιοβάνι!

Ποδοσφαιριστές όπως ο 27χρονος, μπορούν να έρθουν στην Ελλάδα, μόνο εξαιτίας συγκυριών. Σπουδαίο πρωτάθλημα δε μπορούμε να τους προσφέρουμε, για αξιοπρεπή γήπεδα ούτε λόγος, όπως και για τεράστιες ευρωπαϊκές πορείες. Όσο για τα χρήματα, σίγουρα μπορούν να βρουν περισσότερα, ακόμα και σε μικρομεσαίες ομάδες της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Αγγλίας. Συνεπώς, γιατί να κάνουν το συγκεκριμένο βήμα;

Η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς και ο Ολυμπιακός έχει δείξει ότι δε φοβάται να χτυπήσει πόρτες μεγάλων παικτών. Και σε αρκετές περιπτώσεις, δικαιώθηκε πανηγυρικά. Όπως τότε που ο Ζιοβάνι, μόλις στα 27 του, ένιωσε παραγκωνισμένος στη Μπαρτσελόνα και έκανε σε όλους τη χάρη να έρθει στη χώρα μας και να μας δείξει πως η μπάλα υπακούει τυφλά όταν ξέρεις να τη χαϊδεύεις.

Κάτι αντίστοιχο συνέβη και με τους Καρεμπέ, Ριβάλντο και Ζέτεμπεργκ, οι οποίοι έψαχναν πεδίο προκειμένου να αποδείξουν ότι δεν έχουν ξοφλήσει. Να αγωνιστούν στο Τσάμπιονς Λιγκ, να κατακτήσουν τίτλους, να αποθεωθούν... Ο Ολυμπιακός διέγνωσε εγκαίρως τις ανάγκες αυτών των μεγάλων αστέρων και τους προσέγγισε με τρόπο ο οποίος τους έδειξε πόσο πολύ τους ήθελε. Και αυτοί φρόντισαν να ανταποδώσουν και με το παραπάνω την εμπιστοσύνη των «ερυθρόλευκων».

Γνωρίζετε τις λέξεις «απώλεια» και «κατάθλιψη»;

Παρόμοια περίπτωση είναι και αυτή του Αντριάνο. Έστω και αν ορισμένοι θέλουν να τον απαξιώσουν, είτε επειδή φοβούνται ότι θα έρθει, είτε γιατί γνωρίζουν πως είναι αδύνατο να τον φέρουν! Είναι οι ίδιοι που θέλουν να τον παρουσιάσουν ως έναν απαράδεκτο χαρακτήρα, μέθυσο και με αυτοκαταστροφικές τάσεις. Μήπως -όμως- εδώ υπάρχει επιφανειακή προσέγγιση του θέματος και τεράστια δόση υπερβολής;

Πρόσφατα ο Αντριάνο παραδέχθηκε πως στη θέση του αυτόχειρα τερματοφύλακα Ρόμπερτ Ένκε, θα μπορούσε να είναι ο ίδιος! «Νιώθω τον πόνο του Ένκε. Έχασα πριν από χρόνια τον πατέρα μου και ένιωσα να βουλιάζω στην κατάθλιψη και το αλκοόλ», είπε ο 27χρονος Βραζιλιάνος.

Αλήθεια, πόσοι από αυτούς που τον κατηγορούν ότι «ανυπομονεί να έρθει στην Ελλάδα για τα μπαράκια της παραλιακής», γνωρίζουν πώς είναι το να χάνεις ένα δικό σου άνθρωπο; Ποιοι κάθισαν να σκεφτούν το πόσο ανοχύρωτος και ευάλωτος νιώθει κάποιος μετά από το θάνατο ενός συγγενή ή φίλου; Και πάνω απ’ όλα, πόσο δύσκολο είναι το να ξεφύγεις από τα δίχτυα ενός ύπουλου και πανίσχυρου εχθρού όπως η κατάθλιψη;

Πόσο τον θέλεις;

Είναι σαφές ότι ο Ολυμπιακός διαθέτει ένα τεράστιο πλεονέκτημα στη συγκεκριμένη υπόθεση. Ο Ζίκο γνωρίζει καλά τον Αντριάνο και έχει τον τρόπο να τον φέρει στον Ολυμπιακό. Μπορεί να τον πείσει με τη λάμψη την οποία -ακόμα και στα 56 του συνεχίζει να- εκπέμπει, κυρίως στους συμπατριώτες του. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι ο Αντριάνο μιλάει συνεχώς για τον προπονητή του Ολυμπιακού και το ρεκόρ τερμάτων του «λευκού Πελέ», το οποίο θέλει να σπάσει σαν τρελός.

Το ζητούμενο πλέον, είναι η αποφασιστικότητα που είναι διατεθειμένος να δείξει ο Σωκράτης Κόκκαλης. Πόσο θέλει το Βραζιλιάνο στον Ολυμπιακό και πόσες -οικονομικές κυρίως- θυσίες είναι αποφασισμένος να κάνει. Θα κάνει ακόμα μία υπέρβαση ο πρόεδρος των πρωταθλητών; Αν ο Αντριάνο νιώσει όπως ο Ζιοβάνι πριν από μερικά χρόνια, τότε σίγουρα θα έρθει στην Ελλάδα και -σαφώς- θα κάνει εύκολα τη διαφορά.