Η αλήθεια είναι πως η Μονακό συγκαταλέγεται στις λεγόμενες ομάδες "ηφαίστεια". Δηλαδή μετά από δέκα χρόνια ηρεμίας εκρήγνυται και σκορπάει στο διάβα της παίκτες, επιτυχίες και όμορφο ποδόσφαιρο.

Αυτή η περίοδος λοιπόν είναι του... ύπνου, αφού η Μονακό δίνει σκληρή μάχη για να αποφύγει τον υποβιβασμό όχι στη δεύτερη, αλλά στην τρίτη κατηγορία του γαλλικού πρωταθλήματος.

Η Μονακό λοιπόν άρχισε να δείχνει τα δόντια της την δεκαετία του 60' κατακτώντας δυο τίτλους. Όπως είπαμε και πιο πάνω όμως για περίπου 10-14 χρόνια έπεσε στην αφάνεια για να επιστρέψει στα τέλη του 70' αρχικά και στα τέλη του 80' στη συνέχεια στις επιτυχίες.

Κάποια οικονομικά προβλήματα ωστόσο και η αστάθεια στην διοίκηση είχαν ως αποτέλεσμα να εξαφανιστεί και πάλι από το προσκήνιο και το χειρότερο από όλα είναι πως δημοσιεύματα την ήθελαν στο... παρασκήνιο, όμως λόγω της παρουσίας του Βενγκέρ στον πάγκο είχαν αρχίσει να μπαίνουν σε σειρά κάποια πράγματα.

Η μετά Βενγκέρ εποχή

Μετά την φυγή του Αρσέν Βενγκέρ (1987-1994) η Μονακό μπήκε σε νέα εποχή και συνέχισε τις επιτυχίες με τον Τιγκανά στον πάγκο. Στο διάστημα 1995-1999 πήρε ένα πρωτάθλημα, ενώ το 2000 με τον Πιέλ στο τιμόνι κατέκτησε άλλο ένα.

Μετά το 2000 ουσιαστικά άρχισαν τα πολύ σοβαρά οικονομικά προβλήματα, που είχαν ως αποτέλεσμα την αποχώρηση του ιδιοκτήτη της ομάδας που έψαχνε εναγωνίως αντικαταστάτη.

Το 2003 η Μονακό αντίκρισε για πρώτη φορά τα τελευταία δέκα χρόνια το φάσμα του υποβιβασμού, λόγω σοβαρών οικονομικών προβλημάτων.

Παρατρίχα...

Τότε ο πρόεδρος Ζαν Λουί Καμπορά είχε πει πως Ανρί και Μπαρτέζ έπρεπε να είχαν φύγει νωρίτερα για να σωθεί ο σύλλογος, που είχε χρέη ύψους 80 εκ. ευρώ! Προσπάθησε να βρει επενδυτές όμως τίποτα, με αποτέλεσμα η γαλλική λίγκα να ζητήσει τον υποβιβασμό της Μονακό. Η Μονακό είχε τεθεί υπό την επιτήρηση της εθνικής επιτροπής διαχείρισης. Οι προσπάθειες δεν έγιναν δεκτές αρχικά, όμως στο τέλος και μετά από έξι μέρες η Μονακό έμεινε στην κατηγορία.

Οι παίκτες της ομάδας ήταν πολλοί και γνωστά αστέρια όπως ο Ζιουλί, Μπίερχοφ, Πανούτσι, Μάρκες, Γκαγιάρδο, Νοντά, Φλάβιο Ρόμα και ο Ροτέν που είχε πει: "Αν η ομάδα υποβιβαστεί τελικά την δεύτερη κατηγορία, εγώ είμαι ο πρώτος που ευχαρίστως θα ανοίξω την πόρτα για να φύγω και ούτε καν που θα με ξαναδείτε".

Ο τελικός και η κατηφόρα

Παρά τα πολλά προβλήματα η Μονακό με τον Ντιντιέ Ντεσάμπ στον πάγκο κατάφερε να φτάσει μέχρι τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 2003-2004, όπου και ηττήθηκε τελικά με 3-0 από την Πόρτο του Μουρίνιο με τον Άκη Ζήκο να είναι ο μοναδικός Έλληνας ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε σε τελικό τέτοιας διοργάνωσης.

Η Μονακό παρότι είχε παίκτες μεγάλης αξίας δεν κατάφερε και πάλι να διαχειριστεί σωστά τα οικονομικά κι έτσι σιγά σιγά ήρθε απαξίωση και η φθίνουσα πορεία.

Το 2010 η γαλλική ομάδα υποβιβάστηκε στη δεύτερη κατηγορία και σήμερα είναι στην τελευταία θέση με τη χειρότερη άμυνα (28 γκολ παθητικό) και τη δεύτερη χειρότερη επίθεση (15 γκολ υπέρ).

Αξίζει να αναφέρουμε πάντως πως ο Λιουντοβίκ Ζιουλί επέστρεψε στην αγαπημένη του Μονακό σε ηλικία 36 ετών, έτσι ώστε να βοηθήσει στο να στηθεί ξανά μία ομάδα σε στέρεες βάσεις.

Η βαθμολογία από το 2001 και μετά

2000-2001: 11η θέση

2001-2002: 15η θέση

2002-2003: 2η

2003-2004: 3η

2004-2005: 3η

2005-2006: 10η

2006-2007: 9η

2007-2008: 12η

2008-2009: 11η

2009-2010: 8η

2010-2011: 18η (υποβιβασμός)

2011-2012: 20η (δεν έχει ολοκληρωθεί)

** Ο Λάζλο Μπόλονι του ΠΑΟΚ πέρασε για ένα φεγγάρι από την Μονακό, αλλά απολύθηκε εξαιτίας των κακών αποτελεσμάτων (είχε τη Μονακό 19η από τις 20 ομάδες).