Ο στυλοβάτης της ξέφρενης ευρωπαϊκής (και όχι μόνο) πορείας του Παναθηναϊκού μέχρι τον μεγάλο τελικό του Γουέμπλεϊ, ανοίγει την καρδιά του στο SPORT 24, και μιλάει με λεπτομέρειες για το μεγάλο ραντεβού των "πράσινων" με την ιστορία τους.
- Θεωρείτε ότι η συμμετοχή σας στον τελικό του 1971 παραμένει μέχρι σήμερα η μεγαλύτερη επιτυχία ελληνικής ομάδας σε συλλογικό επίπεδο;



" Πραγματικά, θεωρώ πως ήταν η κορυφαία στιγμή της καριέρας μου αλλά και ελληνικής ομάδας σε συλλογικό επίπεδο. Εύχομαι σε κάθε ποδοσφαιριστή να μπορέσει να ζήσει μια τέτοια εμπειρία και ποδοσφαιρική στιγμή".

- Ζήσατε σίγουρα μια απίστευτη εμπειρία, όπως όλοι οι τότε συμπαίκτες σας. Ειχατε αγωνιστεί στο παρελθόν ξανά με τόσο πολύ κόσμο και σ' ένα μεγάλο και ιστορικό γήπεδο;



" Αρκετές φορές. Εκτός από το Γουέμπλεϊ έχω αγωνιστεί στο Μπερναμπέου και μάλιστα 3 φορές, αλλά και στο "Σαν Μαμές" της Αθλέτικ Μπιλμπάο, ή όπως το φωνάζουν οι φίλοι του ποδοσφαίρου στην "κλούβα των Λεόντων".

- Είχατε καθόλου άγχος, πριν το ματς;



" Οχι... και ποτέ δεν είχα στα παιχνίδια μου. Πάντα ήμουν ψύχραιμος και έτοιμος για κάθε αγώνα. Είναι δύσκολο να αγωνίζεσαι και να έχεις άγχος για το αποτέλεσμα ή για τον αντίπαλό σου, όποιος και να είναι αυτός. Ισως να είχα, όχι άγχος αλλά αγωνία στα πρώτα βήματα της καριέρας μου για την νίκη αλλά με την πάροδο του χρόνου το ξεπέρασα".

- Το ξεκίνημα δεν ήταν και το ιδανικό αφού δεχθήκατε γκολ στο πρώτο πεντάλεπτο. Σας επηρέασε καθόλου αυτό;



" Δεν μας επηρέασε καθόλου το γρήγορο γκολ του Φαν Ντάικ. Εξάλλου οι αντίπαλοί μας στο πρώτο ημίχρονο κυρίως είχαν και άλλες φάσεις για να πετύχουν και άλλο γκολ. Εμείς κάναμε το παιχνίδι μας και προσπαθήσαμε όσο ήταν δυνατόν".

- Στο ημίχρονο πως προσπάθησε ο αείμνηστος Πούσκας να σας αλλάξει την διάθεση. Τι σας είπε;



" Τίποτα το διαφορετικό από οποιαδήποτε άλλο ματς. Ηρεμία, ηρεμία, ηρεμία. Αυτό μας έλεγε πάντα, αφού ο ίδιος ήταν πάντα ήρεμος. "Μπορούμε να τους κερδίσουμε" η μοναδική ατάκα για τους αντιπάλους πριν βγούμε από τα αποδυτήρια. Ο Φέρενς πάντα πίστευε στις δυνατότητές μας και για αυτό φτάσαμε τόσο ψηλά".

- Μπορείτε να θυμηθείτε ποιος από τους συμπαίκτες σας ήταν ο καλύτερος;



" Ολοι μαζί ήμασταν μια γροθιά. Κανέναν δεν μπορώ να βάλω πάνω από έναν άλλο. Ολοι ήμασταν το ίδιο".

- Μπορείτε να θυμηθείτε ποιος από τους αντιπάλους σας ήταν ο καλύτερος απέναντί σας;

"

Ναι, σίγουρα. Εκτός από τον μεγάλο Κρόιφ που πραγματικά με εντυπωσίασε με το στυλ του, αρκετά σπουδαίοι παίκτες και αντίπαλοι, ήταν οι Νέεσκενς, Χουλσόφ".

- Μετά το τέλος του ματς και την ήττα με 2-0 πως ήταν το κλίμα στα αποδυτήρια;



"Απλά ευχάριστο όπως ήταν σχεδόν πάντα. Δεν ξεχώριζες αν είχαμε κερδίσει ή χάσει. Για μας το παιχνίδι αυτό ήταν μια γιορτή μας. Εξάλλου πήραμε αυτό που μας αναλογούσε".


-Τέλος, θα ήθελα να σας ρωτήσω, αφού ακόμα παρακολουθείτε ποδόσφαιρο, αν πιστεύεται πως μπορεί ελληνική ομάδα να ξαναπετύχει τον άθλο τον δικό σας και να έχει συμμετοχή σε έναν τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης;

" Τώρα ποιο δύσκολα, αφού οι μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες είναι σαφώς πιο δυνατές από εμάς (τις ελληνικές δηλαδή). Βέβαια, έχοντας ζωντανό παράδειγμα το επίτευγμα της Εθνικής Ελλάδος, όλα μπορούν να συμβούν. Εξάλλου, πριν από μερικά χρόνια και πάλι ο Παναθηναϊκός βρέθηκε μια ανάσα, αλλά δεν ήταν όσο προσεχτικός θα έπρεπε στην ρεβάνς και πάλι με τον Αγιαξ το 1996".

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

2/6/1971
Αγιαξ-Παναθηναϊκός 2-0
Σκόρερ: 5’ Φαν Ντάικ, 83’ αυτ. Καψής
Γήπεδο: "Γουέμπλεϊ", Λονδίνο
Θεατές: 83.000.
Διαιτητής: Τέιλορ (Αγγλία)

Αγιαξ (Μίχελς): Στούι, Νέεσκενς, Χουλσόφ, Βάσοβιτς, Σουρμπίρ, Ράιντερς (46’ Μπλάνκενμπουργκ), Μιούρεν Χ., Σβαρτ (46’ Χάαν), Κρόιφ, Φαν Ντάικ, Κάιζερ.

Παναθηναϊκός (Πούσκας):
Οικονομόπουλος, Τομαράς, Καψής, Σούρπης, Βλάχος, Καμάρας, Ελευθεράκης, Γραμμός, Αντωνιάδης, Δομάζος, Φυλακούρης.

Η ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΥ
Χρόνια - Σύλλογος

1958-1959: Καλλιθέα
1959-1960: Απόλλων Σμύρνης
1960-1964: Προοδευτική
1964-1976: Παναθηναϊκός Α.Ο.
1977-1978: Παναχαϊκή Γ.Ε.
1978-1979: Απόλλων Σμύρνης