Αν εξαιρέσει κάποιος το παιχνίδι στην Κρήτη με τον ΟΦΗ, στο οποίο η ΑΕΚ ήταν σαν να μην εμφανίστηκε ποτέ στον αγωνιστικό χώρο, σε όλες τις άλλες περιπτώσεις στις οποίες άφησε πίσω της βαθμούς, είναι ξεκάθαρο ότι αδίκησε τον εαυτό της.

Αυτή η ενοχλητική -για την αγάπη, τον σεβασμό και την αφοσίωση που ο συγκεκριμένος άνθρωπος δείχνει προς το ποδόσφαιρο- καραμέλα ότι δήθεν ο Αλμέιδα ξεχωρίζει τα ματς της Ευρώπης από εκείνα της Ελλάδας, λιώνει πανεύκολα με την αλήθεια των αριθμών κάθε αναμέτρησης και κυρίως των χαμένων ευκαιριών που η Ένωση έχει καταγράψει στα παιχνίδια με τον Πανσερραϊκό και την Κηφισιά. Ακόμα και με τον Ολυμπιακό στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Αφενός ο προπονητής έχει πάρα πολλές φορές ξεκαθαρίσει ότι αντιμετωπίζει όλους τους ποδοσφαιριστές ως ίσους -κάτι το οποίο προφανώς εξηγεί το εκτενές rotation, αλλά μαζί και το ρίσκο που λαμβάνει οδηγούμενος σε αυτή την απόφαση-, αφετέρου η συζήτηση δεν θα υπήρχε καν αν οι επιθετικοί της ομάδας ανταποκρίνονταν έστω στο μίνιμουμ της απαίτησης για σκοράρισμα, βάσει των ευκαιριών που το σύνολο δημιουργεί.

Κι επειδή μιλάμε για γκολ, η συμμετοχή σε αυτά των παικτών που έχουν (φύσει και θέσει) επωμισθεί το μεγαλύτερο βάρος, είναι τουλάχιστον απογοητευτική.

Η ΑΕΚ έχει πάρει μόνο ένα τέρμα από φορ

Ύστερα από δέκα παιχνίδια στο πρωτάθλημα, η ΑΕΚ έχει πάρει μόνο ένα τέρμα από όλους όσοι έχουν αγωνιστεί στην κορυφή της επίθεσης. Το έχει σημειώσει ο Πόνσε κόντρα στον Ολυμπιακό.

Ο Λιβάι Γκαρσία μετράει μόλις δύο συμμετοχές στο πρωτάθλημα, παρόλα αυτά έχει καταφέρει τόσο κόντρα στον Παναθηναϊκό όσο και προσφάτως απέναντι στην Κηφισιά να ξοδέψει ευκαιρίες που δεν νοείται να χάνονται κατ' εξακολούθηση από έναν επιθετικό.

Διότι αν προσθέσουμε σε αυτές και όσες σπατάλησε σε παιχνίδια της Ευρώπης έως σήμερα, ο αριθμός πηγαίνει αρκετά ψηλά. Άπαντες αναγνωρίζουν ότι δεν είναι ο κλασικός killer, όμως από έναν επιθετικό που ολοκλήρωσε την περασμένη σεζόν με 18 γκολ (σε όλες τις διοργανώσεις), είναι ανησυχητικό να βλέπεις ότι δεν έχει σκοράρει ακόμα σε επίσημο ματς (έξι τον αριθμό).

Μηδέν γκολ επίσης από τον Αραούχο, σε 8 παιχνίδια πρωταθλήματος, σε κάποια από τα οποία χρησιμοποιήθηκε και στην κορυφή της επίθεσης. Σύμφωνοι, ο Αργεντινός έχει μεταλλαχθεί σε κάτι διαφορετικό από έναν στράικερ περιοχής επί των ημερών του Ματίας Αλμέιδα στον πάγκο, μολαταύτα υπήρξαν αρκετές στιγμές στις οποίες αστόχησε από καίριες θέσεις.

Γκολ δεν έχει πάρει η ΑΕΚ ούτε από τον Ολλανδό Τομ Φαν Βερτ, ο οποίος ήταν βασικός με τον Πανσερραϊκό (αστοχώντας σε τουλάχιστον τέσσερις εύκολες για τη συνήθη δεινότητά του περιπτώσεις) και τον ΟΦΗ (λες και δεν υπήρχε στο γήπεδο).

Θα πρέπει να υπάρχουν και κάποιες σταθερές

Προφανώς και το σκοράρισμα είναι μια συνολική δουλειά, μία ομαδική υπόθεση, άλλωστε η ΑΕΚ ήταν η ομάδα που το ανέδειξε περισσότερο από κάθε άλλη πέρυσι κατά τη διάρκεια της πορείας που ολοκληρώθηκε με την κατάκτηση του νταμπλ. Είναι ωστόσο αυτονόητο επίσης ότι θα πρέπει να υπάρχουν και κάποιες σταθερές.

Ο Πόνσε ξοδεύει ευκαιρίες που ήταν για εκείνον ψωμοτύρι στην πρώτη θητεία του στην ομάδα, ο Λιβάι με τα συνεχόμενα "μπες - βγες" λόγω τραυματισμών αλλά και τις σπάνιες ευκαιρίες που έχει πετάξει στα σκουπίδια σε έξι συμμετοχές μοιάζει να ταλαιπωρείται ψυχολογικά, ενώ οι άλλοι δύο όταν καλούνται να παίξουν στο "9", δείχνουν τρομερά αγχωμένοι μπροστά στην απαίτηση να βρουν δίχτυα.

Αν η ΑΕΚ δεν βρει άμεσα γκολ από τους επιθετικούς της, η χρονιά αυτή δύσκολα θα στρώσει. Στη δημιουργία, παραμένει ιδιαίτερα ικανή, παίρνει πολύ υψηλό βαθμό στην ικανότητα να φέρνει παίκτες σε καίριες θέσεις για γκολ. Όμως πρέπει κάποιος να βάζει τη μπάλα μέσα με περισσότερη συνέπεια και αυτή είναι η Αχίλλειος πτέρνα της. Απουσιάζει ο κλασικός σκόρερ, δεν έρχεται το εύκολο γκολ σε κλασικές, "σεντερφορίσιες" φάσεις.

Δεν έχει ανάγκη η ομάδα τον απόλυτο εκτελεστή των 20+ τερμάτων, αλλά αν δεν δει τους Γκαρσία και Πόνσε (τουλάχιστον) διψήφιους στο τέλος της σεζόν, είναι βέβαιο ότι δεν θα έχει καταφέρει τίποτα.