Από τη Νίκαια της Γαλλίας στη Νίκαια του Πειραιά. Λίγο πιο 'κει για να είμαστε πιο ακριβείς, στον συνορεύοντα Άγιο Ιωάννη Ρέντη (με τον οποίο αποτελούν ούτως ή άλλως ενιαίο δήμο). Κι από τις εγκαταστάσεις της Νις σε αυτές του Ολυμπιακού. Ως ο εκλεκτός της διοίκησης των ερυθρόλευκων για την κενή θέση του τεχνικού / αθλητικού διευθυντή. Μια θέση που επισήμως αναμένεται ν' αναλάβει στις αρχές Σεπτεμβρίου.

Ίσως η ονομαστική αυτή σύμπτωση να μην είναι τυχαία. Δεν αποκλείεται να κρύβει πίσω της το κάρμα του Γάλλου Ζουλιέν Φουρνιέ. Τέκνο του γαλλικού νότου άλλωστε, γεννημένο πριν από 48 χρόνια στην νοτιοανατολική επαρχία Βαρ, έχει συνδέσει τη σχεδόν 15ετή πορεία του στο ποδόσφαιρο με δύο μεγάλα ποδοσφαιρικά κλαμπ της Κυανής Ακτής.

Αρχικά ως άγουρο στέλεχος της Μαρσέιγ, του... Ολυμπιακού της Μασσαλίας (άλλη σύνδεση), στο πόστο του γενικού γραμματέα. Ακολούθως δε (κι αφού μεσολάβησε η πολύ σύντομη θητεία στην προεδρία της Στρασμπούρ ως ο νεαρότερος της ιστορίας της) δουλεύοντας στη Νις, ως ο εξ απορρήτων του προέδρου Ζαν-Πιέρ Ριβέρ, ο οποίος τον Μάιο του 2011 έμπαινε σωτήρια στο διοικητικό σχήμα μ' ένα έμβασμα της τάξεως των 12 εκατομμυρίων ευρώ.

Ένας οικονομολόγος στο ποδόσφαιρο

Από το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς και μέχρι την ημέρα του πρόσφατου διαζυγίου, στις 5 Ιουλίου 2022, ο Φουρνιέ είχε τον κομβικό ρόλο του συμβούλου και γενικού δερβέναγα στη γαλλική ομάδα, η οποία παρέπαιε οικονομικά και είχε ανάγκη από ένα εγγυημένο σχέδιο επιβίωσης. Με τον Ριβέρ είχαν μόλις γνωριστεί, αλλά γρήγορα κατάλαβαν αμφότεροι πως οι ιδέες και οι αξίες του πάνω στο ποδόσφαιρο ταυτίζονται, πως εφόσον ενώσουν τις δυνάμεις τους μπορούν να πετύχουν πολλά.

Ο 36χρονος τότε Γάλλος οικονομολόγος με σπουδές επίσης στο αθλητικό δίκαιο συνάντησε στον Ριβέρ τον άνθρωπο που τον πίστεψε περισσότερο από κάθε άλλον. Στη Μαρσέιγ δεν είχε προλάβει ν' αναλάβει πολλές αρμοδιότητες για να δείξει τι μπορεί να καταφέρει στο οργανωτικό σκέλος και στη Στρασμπούρ ισχυριζόταν πως "μπήκα σ' ένα σύλλογο εν μέσω κρίσης στον οποίο δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις για να πετύχω στην αποστολή ανοικοδόμησης".

Η Νις ήταν η (μεγάλη) ευκαιρία που όφειλε να εκμεταλλευτεί για ν' αφήσει το στίγμα του στον χάρτη της Ligue 1. Είχε εξ αρχής το ελεύθερο να κινείται αυτοβούλως, ενημερώνοντας αποκλειστικά τον πρόεδρο για τα βήματά του. Μόνο σε αυτόν ήταν υπόλογος.

Για μια 8ετία ήταν ο γενικός διευθυντής του κλαμπ και για τρία χρόνια ο αθλητικός διευθυντής του. Αυτός δηλαδή που λάμβανε τις στρατηγικές αποφάσεις πριν από την τελική υπογραφή. Ένας σκιώδης πρόεδρος με φανερή ισχύ στις σημαντικές αποφάσεις, δεδομένου πως "ένας σύμβουλος πρέπει να διευκολύνει το έργο του προέδρου και να τον υποστηρίζει".

Ήταν τόσο "αυτοκόλλητοι" οι δυο τους που μαζί αποχώρησαν (για λίγο), διαφωνώντας με τη στάση της κινεζο-αμερικανικής σύμπραξης που είχε εμπλακεί στο ιδιοκτησιακό καθεστώς, προτού μαζί γυρίσουν.

Μια επιχειρηματική απόφαση

"Είμαι άνθρωπος της πρόκλησης και του χτισίματος", έλεγε επίσης όταν προσελήφθη από τη Νις, συμπληρώνοντας πως "δεν θα με ενδιάφερε ένας σύλλογος που δεν διαθέτει ταυτότητα", και κατέληγε στο ότι "λατρεύω το λάτιν ποδόσφαιρο για τα συναισθήματα που εκπέμπει".

Δεν είναι κρυφό πως αυτός διάλεγε, διαπραγματευόταν και έπειθε γνωστούς προπονητές να δουλέψουν στη Νις. Αλλά κι αυτός αποφάσιζε για την απομάκρυνσή τους. Θεωρούσε πάντα πως μια τέτοια πράξη, είτε από τη μια είτε από την άλλη πλευρά του νομίσματος, είναι μια ξεκάθαρα "επιχειρηματική απόφαση".

Συνέβη γι' αρχή με τον Κλοντ Πιέλ (Μάιος 2012 - Ιούνιος 2016), που "ήταν γενναιόδωρος και ο κατάλληλος αφού ξεκινούσαμε από το μηδέν", και συνεχίστηκε με τον Λουσιέν Φαβρ (Μάιος 2016 - Μάιος 18), που "δεν απαντούσε στα μηνύματά μας" ή τον Πατρίκ Βιεϊρά (Ιούνιος 2018 - Δεκέμβριος 2020), προτού ο Φουρνιέ καταφέρει το μεγάλο deal και "κατεβάσει" στον νότο τον (πρωταθλητή με τη Λιλ) Κριστιάν Γκαλτιέ (Ιούνιος 2021 - Ιούνιος 2022).

Μιλούσε μαζί του για καιρό, "πότε στο σπίτι του και πότε στο δικό μου", ασχέτως αν στη διάρκεια της σεζόν η μεταξύ τους σχέση αποδείχθηκε προβληματική και δεν απέδωσε τους απαιτούμενους καρπούς. Διότι, όπως εκ των υστέρων σημείωνε, "ποτέ δεν γνωρίζεις ένα άτομο μέχρι να δουλέψεις μαζί του".

Αν σέβεσαι το ποδόσφαιρο, είναι εύκολο να βγάζεις χρήματα

Ο Φουρνιέ μιλούσε σπανίως στον Τύπο, αλλά φρόντιζε να περνά τη θέση του με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Είχε ιεραρχήσει τα πράγματα στο μυαλό του και με την απόλυτη υποστήριξη του Ριβέρ εφάρμοζε τη λογιστική τακτική του ευλαβικά, προσπαθώντας τα λόγια του να μην είναι ανακόλουθα των πράξεών του.

"Αναλάβαμε έναν σύλλογο δίχως περιουσιακά στοιχεία, εκτός από την ιστορία και το όνομά του, έναν σύλλογο χωρίς μεταγραφική στρατηγική, υποδομές και προϋποθέσεις ανάπτυξης. Έπρεπε να ξεριζώσουμε το δέντρο. Θέλαμε να κάνουμε τη Νις έναν ευρωπαϊκό σύλλογο σε σχέση με τις υποδομές, τις απαιτήσεις, την αξιοπιστία του. Κρατήσαμε αυτούς που είχαν πραγματική θέληση να μείνουν. Επενδύσαμε σχεδόν 28 εκατ. ευρώ στη δημιουργία ενός ολοκαίνουργιου εκπαιδευτικού κέντρου. Είμαστε πλέον ένα σοβαρό κλαμπ με πραγματική τεχνογνωσία στο scouting", έλεγε τον Ιανουάριο του 2019 σ' έναν μεγάλο απολογισμό των όσων είχαν συμβεί.

Ούτως ή άλλως ο Γάλλος παράγοντας περιγραφόταν από τους αναλυτές ως ένας οραματιστής του ποδοσφαίρου με πραγματιστικές προσεγγίσεις. Επαναλαμβάνει μάλιστα σταθερά πως "αν σέβεσαι το ποδόσφαιρο, είναι εύκολο να βγάζεις χρήματα". Και σκοπός της Νις, είτε στην προ-Ράτκλιφ είτε στη μετά-Ράτκλιφ εποχή, τον Βρετανό δισεκατομμυριούχο που το 2019 έγινε ο μεγαλομέτοχος, είχε ως πυρήνα επιδίωξης τον εντοπισμό ταλέντων, την ατομική βελτίωσή τους, την εκτόξευση της χρηματιστηριακής αξίας τους και κατόπιν της πώλησής τους σε πολλαπλάσια τιμή.

Επί των ημερών του υπογράφηκαν συμφωνίες με δημοφιλείς ποδοσφαιριστές (Μπαλοτέλι, Σνάιντερ, Μπεν Αρφά κλπ), αλλά σταθερά τα πολλά χρήματα ξοδεύονταν για παιδιά με προοπτικές ατομικής εξέλιξης που μελλοντικά θα αποφέρουν έσοδα, παρά την οικονομική δυνατότητα της INEOS να προστατεύει τη Νις από τον κίνδυνο χρεοκοπίας ή οποιοδήποτε ανάλογου κινδύνου.

Το τέλος μιας μεγάλης εποχής στη Νις

Το τέλος του Φουρνιέ, πάντως, δεν ήταν τόσο μεγάλο έκπληξη. Διαφαινόταν ότι ο κύκλος έκλεινε και τα ερείσματα χάνονταν σταδιακά. Οι διαταραγμένες σχέσεις του με τον Γκαλτιέ, ακόμη και σε αγωνιστικά ζητήματα που αφορούσαν το σύστημα ή τις επιλογές προσώπων, επηρέασαν το κλίμα στα αποδυτήρια και ο Ριβέρ άρχισε να τον αφήνει ακάλυπτο απέναντι στους ιδιοκτήτες.

Ναι μεν υποστήριζε ότι "οι εντάσεις είναι μέρος της ζωής ενός συλλόγου" και πως "μεταξύ μας είχαμε πάντα έναν διαφανή διάλογο", αλλά ταυτόχρονα δικαιολογούσε την απόφαση του διαζυγίου, εκφράζοντας τον σεβασμό του για ό,τι άφησε πίσω του ύστερα από έντεκα γεμάτα χρόνια. "Μπαίνουμε σε μια εποχή που πρέπει να ανανεωθούμε, να θέσουμε μια νέα κατεύθυνση. Με τον Ζουλιέν είχαμε διαφορετικά οράματα τα τελευταία δύο με τρία χρόνια", συμπλήρωνε.

Αντίστοιχη ήταν η ατάκα του Ντέιβ Μπρέιλσφορντ, νέου συμβούλου της διοίκησης, σύμφωνα με τον οποίο "ο Ζουλιέν έκανε μια πολύ καλή δουλειά με το όραμά του. Με τον Ζαν-Πιέρ Ριβέρ σταθεροποίησαν το κλαμπ". Απλώς δεν υπήρχε άλλος διαθέσιμος χώρος για παράλληλα πορεία και ανάπτυξη των δικών του ιδεών.

Άλλωστε, όπως ειπώθηκε με βεβαιότητα από τον Ριβέρ ότι "ο Ζουλιέν έχει μέλλον εκτός Νις". Σαν να είχε προβλέψει πως εντός 40 ημερών θα βρει την επόμενη μεγάλη πρόκληση της δουλειάς του: ως τεχνικός διευθυντής του Ολυμπιακό.