Ο Ολυμπιακός έδωσε πέρυσι 59 αγώνες. Αν προχωρήσει και φέτος στην Ευρώπη, ο αριθμός των παιχνιδιών θα είναι ανάλογος. Το χρειαζόταν το μεγάλο ρόστερ ο Πέδρο Μαρτίνς. Αυτή τη φορά οι εναλλακτικές του είναι ακόμα περισσότερες. Ο Πορτογάλος προπονητής έχει στα χέρια του πληθώρα επιλογών, ειδικά στη μεσοεπιθετική γραμμή. Δύο, τρεις, ακόμα και τέσσερις λύσεις σε κάποιες θέσεις. Εντάξει, σίγουρα κάποιοι ποδοσφαιριστές του ρόστερ δεν μπορούν να συγκριθούν με άλλους και είναι απλά συμπληρωματικοί. Θα υπάρξουν όμως παιχνίδια στα οποία κι αυτοί θα είναι σημαντικοί.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από τον άσο μέχρι να φτάσουμε στη γραμμή κρούσης. Ο Ζοζέ Σα είναι αυτός που αγωνίζεται σχεδόν σε κάθε παιχνίδι και θα αναπαυτεί μόνο αν υπάρχει λόγος. Πίσω του βρίσκεται ο Κωνσταντίνος Τζολάκης, ο Όγκμουντουρ Κρίστινσον και ακολούθως ο Ηλίας Καραργύρης. Αυτό είναι το καρέ των τερματοφυλάκων.

Στο δεξί άκρο της άμυνας ο Ραφίνια αποτελεί τη βασική λύση, ενώ αποκτήθηκε ο Τυνήσιος Μοχάμεντ Ντρέγκερ για να συμπληρώσει τον 35χρονο Βραζιλιάνο. Μην ξεχνάμε πως ο Μαρτίνς έχει χρησιμοποιήσει εκεί και τον Βραζιλιάνο Μπρούνο, ο οποίος μπορεί να μην είναι καμία σούπερ περίπτωση ακραίου αμυντικού, αλλά τη δουλειά του, ειδικά με πιο χαμηλής δυναμικότητας αντιπάλους, θα την κάνει.

Στο άλλο άκρο, το αριστερό, ο Ρούμπεν Βινάγκρε θα πάρει φανέλα βασικού. Πρωτοκλασάτη επιλογή από τον Ολυμπιακό, με δεδομένο ότι πήρε, έστω δανεικό, έναν πολύ ακριβό ποδοσφαιριστή που έπαιζε σε μια από τις καλύτερες ομάδες της Αγγλίας (Γουλβς). Πίσω του έρχεται ο Χοσέ Χολέμπας ως δεύτερη επιλογή.

Στο κέντρο των μετόπισθεν, οι Ρούμπεν Σεμέδο και Ουσεϊνού Μπα είναι αυτοί που εμπιστεύεται ο κόουτς. Όσο είναι υγιείς, αυτοί θα παίζουν. Παπ Σισέ και Αβραάμ Παπαδόπουλος ακολουθούν.

ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΠΡΩΤΟΒΑΛΕΙ ΣΤΑ ΧΑΦ;

Πάμε και στις θέσεις των χαφ. Πέρυσι ο Ολυμπιακός τράβηξε σχεδόν όλο το κουπί με τρεις μέσους. Τον Καμαρά, τον Μπουχαλάκη και τον Γκιλιέρμε. Στο πρώτο μισό ήταν και ο Μπενζιά, στο δεύτερο όταν έφυγε ο Αλγερινός ήρθε ο Καφού. Φέτος, όμως, οι "ερυθρόλευκοι" έχουν τέτοια υπεροπλία στη μεσαία γραμμή, που πραγματικά κάθε φορά θα είναι σπαζοκεφαλιά για τον προπονητή ποιους θα έχει βασικούς και ποιους θα αφήνει εκτός αποστολής και στον πάγκο.

Μέχρι σήμερα βλέπουμε πως οι Μπουχαλάκης, Εμβιλά και Καμαρά αποτελούν σταθερά για τον Μαρτίνς. Ακόμα όμως δεν έχουμε δει τον Πέπε, για τον οποίο δόθηκαν πάνω από 3 εκατ. ευρώ στη Γκιμαράες, ακόμα δεν έχουμε δει τον Τιάγκο Σίλβα που ήρθε από τη Νότιγχαμ. Ο Πέπε μπορεί να παίξει Νο6-Νο8, ο Τιάγκο Σίλβα Νο8-Νο10. Και πίσω από όλους αυτούς οι Ανδρούτσος και Σουρλής.

Πάμε τώρα στα άκρα. Ο Μπρούμα αποκτήθηκε από την PSV για να έχει θέση βασικού. Κυρίως στο αριστερό φτερό, παίζει και δεξιά. Εκεί βλέπαμε κυρίως τον Βαλμπουενά, ο οποίος φυσικά μπορεί να προσφέρει και δεξιά, όπως και στη θέση "10". Δεξιά υπάρχουν οι επιλογές των Ραντζέλοβιτς και Μασούρα, ενώ συμπληρωματικές λύσεις είναι οι Βρουσάι και Λοβέρα. Ο Αργεντινός όπως είδαμε πέρυσι, βέβαια, χρησιμοποιείται και αριστερά, αλλά και δεκάρι. Υπάρχει ασφαλώς και το κεφάλαιο Φορτούνης, ο οποίος μπορεί να παίξει με την ίδια ευκολία είτε στις πτέρυγες είτε στον άξονα και να κάνει τη διαφορά παίζοντας βασικός ή προερχόμενος από τον πάγκο.

Στη γραμμή κρούσης τώρα. Ο Αραμπί δεν βγαίνει από το αρχικό σχήμα αν δεν συντρέχει σοβαρός λόγος. Ο Χασάν αποτελεί τη δεύτερη λύση, ενώ υπάρχει και η επιλογή του Σουντανί, ο οποίος μπορεί να προσφέρει στην κορυφή, σε θέση "10" αλλά και στα άκρα. Ως εξτρά λύση για την επίθεση είναι και ο Κάιπερς, ο οποίος έμεινε στο ρόστερ, έπαιξε φέτος με τον Παναιτωλικό, αλλά κακά τα ψέματα, είναι η τελευταία επιλογή για τον Μαρτίνς, άσχετα αν αυτός μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τον Βέλγο μετά τον αγώνα με τους Αγρινιώτες.

Παρατηρούμε λοιπόν ότι το οπλοστάσιο του Ολυμπιακού είναι γεμάτο και ακόμα και αν προκύψουν θέματα τραυματισμών και τιμωρημένων, που είναι δεδομένο ότι θα έρθουν, επιλογές για να καλυφθούν οι απουσίες υπάρχουν...