Ο Ολυμπιακός υποδέχεται απόψε (21/11) τον Παναθηναϊκό στο Γεώργιος Καραϊσκάκης (19:30, Live Blog Sport24.gr), στο πλαίσιο της 9ης αγωνιστικής της Super League Interwetten.

Με αφορμή το πρώτο ντέρμπι αιωνίων για τη σεζόν 2020/21, επτά συντάκτες του Sport24.gr κλήθηκαν να επιλέξουν το παιχνίδι μεταξύ των δύο ομάδων που ξεχωρίζουν (με γηπεδούχους τους ερυθρόλευκους).

ΚΑΙΣΑΡΗΣ: ΟΛΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΣΥΜΠΥΚΝΩΜΕΝΟ ΣΕ ΕΝΑ ΜΑΤΣ

Σκορ: Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός 3-4

Χρονολογία: 1990

Ήταν τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας, οπότε η μάνα μου δεν είχε αντίρρηση να περάσω την Κυριακή με τον φάδερ. Κυριακή με ντέρμπι Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός, στριμωγμένος δίπλα του στα δημοσιογραφικά κουβούκλια ψηλά, στους ορόφους του “Καραϊσκάκης”.

Ό,τι έχουμε δει σε ντέρμπι αιωνίων κάποια μέρα θα επαναληφθεί, θα γίνει ξανά. Εκείνο το ντέρμπι του 1990 δεν θα επαναληφθεί ποτέ, είναι το πιο σουρεαλιστικό ντέρμπι όλων των εποχών. Το ημίχρονο ήταν 0-0 και το ματς έληξε 3-4. Το παιχνίδια διεκόπη τόσες φορές από επεισόδια, που κανείς δεν ήξερε σε ποιο λεπτό είμαστε.

Ο επόπτης που μέτρησε το γκολ του Μαραγκού ακόμα τσουλάει στο έδαφος από τη σπρωξιά του Παχατουρίδη. Σε δύο από τις διακοπές που ακολούθησαν ο ίδιος επόπτης έφαγε μπουνιές από έναν οπαδό, που γύριζε το μπουφάν ανάποδα για να μην τον καταλάβουν οι αστυνομικοί.

Στις κερκίδες προς την πλευρά των οπαδών του Παναθηναϊκού έπεφτε το ξύλο της αρκούδας. Μπροστά σ’αυτούς του Ολυμπιακού τα τσιμέντα έπεφταν σαν το χαλάζι, ένα απ’αυτά έβγαλε νοκ-άουτ τον πιτσιρικά τότε Νικοπολίδη. Ο Αποστολάκης έβαλε γκολ επειδή η μπάλα χτύπησε σε αντικείμενο στο έδαφος και ξεγέλασε τον Αμπαδιωτάκη.

Ο Σαλιαρέλης μπούκαρε μέσα να ηρεμήσει στα πνεύματα και έδινε σφαλιάρες σε καμεραμάν της ΕΡΤ. Ήμουν 13 χρόνων, αλλά μπορούσα να καταλάβω πως όσα είδα από κοντά εκείνο το μεσημέρι ήταν όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο συμπυκνωμένο σε μερικές ώρες.

ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: ΘΥΜΑΣΤΕ ΤΗ ΡΙΖΟΥΠΟΛΗ;

Σκορ: Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός 3-0

Χρονολογία: 2003

Από τα πάμπολλα Ολυμπιακός- Παναθηναϊκός που έχω παρακολουθήσει live από μικρό παιδί, επέλεξα να σταθώ στην αναμέτρηση της 11ης Μαΐου του 2003. Ναι, είναι το περιβόητο ντέρμπι αιωνίων στην Ριζούπολη, για το οποίο είμαι σίγουρος πως όλα αυτά που θα γράψω δε τα θυμάται κανείς (ή ελάχιστοι). Και δε τα θυμάται κανείς, γιατί πολύ απλά το ματς αυτό έχει χρησιμοποιηθεί τόσες φορές σε ποδοσφαιρικές συζητήσεις, αλλά μόνο για την ένταση και το φορτισμένο κλίμα του. Για τίποτ’ άλλο.

Οι Παναθηναϊκοί όταν μιλάνε για την Ριζούπολη λένε μόνο "έγιναν επεισόδια". Οι Ολυμπιακοί λένε "πήραμε το πρωτάθλημα". Τέλος. Αυτά θυμούνται όσοι το έζησαν. Τόσο λίγα. Αυτά έχουν να λένε και όσοι δεν θυμούνται καν τη μέρα ήταν, όταν έγινε ο αγώνας. Από τις περιπτώσεις, που το ποδόσφαιρο αδικείται και άλλη μια τρανή απόδειξη ότι πάντα σε αυτή τη χώρα, όλα είναι επιδερμικά και αναλόγως πως συμφέρει και βολεύει τον καθένα. Και θα σας εξηγήσω το γιατί επιγραμματικά. Πάμε λοιπόν:

• Και οι δυο μονομάχοι ήταν πραγματικά πολύ καλές ομάδες. Πάρα πολύ καλές ομάδες. Όμως κανείς ποτέ δεν έχει σταθεί σε αυτό. Ρόστερ που πλέον θα παρακαλούσαν να έχουν και οι δυο. Γονατιστοί στο εικόνισμα θα ήταν για να έβλεπαν τέτοιες ομάδες.

• Ήταν ένα πρωτάθλημα με πολλά άνω- κάτω. Ο ΠΑΟ για να φτάσει εκεί είχε γκελάρει την άνοιξη σε Νέα Σμύρνη και Γιάννενα με κουλούρια. Ο Ολυμπιακός είχε κερδίσει 4- 3 τον ΠΑΟΚ (ματσάρα) και είχε χάσει (στις 9/3) με 1-2 από την ΑΕΚ και είχε κι αυτός γκελάρει στον Πανιώνιο. Τρομερό πρωτάθλημα, αλλά ποτέ κανείς μα κανείς δεν το έχει τονίσει.

• Οι Πειραιώτες λόγω τιμωρίας, έβγαλαν σχεδόν όλο τον δεύτερο γύρο στην Πελοπόννησο και έπαιζαν με την φωτιά για να μην μεγαλώσει η εις βάρος τους διαφορά των τριών βαθμών.

• Όταν έφτασαν στην Ριζούπολη οι δυο τους, ο Παναθηναϊκός πήγαινε για τρία αποτελέσματα. Νίκη (φυσικά), ισοπαλία, αλλά και ήττα με ένα γκολ διαφορά! Αυτό έκανε την επιτυχία του Ολυμπιακού τεράστια, ακόμη περισσότερο και από αυτή καθ’ αυτή την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

• Ο Τζιοβάνι όταν έκανε το 1- 0 τραυματίστηκε. Όσο ήταν έξω, ο Παναθηναϊκός έχασε τρομερή ευκαιρία για το 1- 1 με τον Φύσσα, που ολομόναχος έπιασε κεφαλιά άουτ.

• Λίγο μετά ο Ολιζαντέμπε ήταν απέναντι στον Κατεργιαννάκη και τον πρόλαβε ο Κωστούλας.

• Ο Παναθηναϊκός είχε κόσμο στην Ριζούπολη.

• Μετά τα δυο γκολ του Γιαννακόπουλου, ο Κωνσταντίνου σούταρε άουτ. Ο Λυμπερόπουλος το ίδιο και στα τελευταία λεπτά, ο Οφορίκουε έχανε φάσεις σερί για να αυξήσει το σκορ.

• Διαιτητής ήταν ο Μποροβήλος.

• Ο Παναθηναϊκός είχε εξαιρετικό υλικό, παίκτες όπως ο Λυμπερόπουλος, ο Ολισαντέμπε, ο Καραγκούνης, ο Κωνσταντίνου, ο Σεϊταρίδης, ο Μπασινάς, «τα άκουσαν χοντρά» από την διοίκησή τους για εκείνο το 3- 0. Την επόμενη σεζόν όσοι έμειναν πήραν το πρωτάθλημα.

• Εκείνος ο τίτλος για τον Ολυμπιακό δεν οριστικοποιήθηκε στην Ριζούπολη, αλλά μια εβδομάδα μετά στην Ξάνθη (1- 5).

• Ο Ολυμπιακός πήρε το έβδομο συνεχόμενο πρωτάθλημα στην Ριζούπολη. Ο Κόκκαλης είχε ξεκινήσει με τον Λεμονή, πήγε στον Κόλλια, μετά στον Κάτανετς και στην Ριζούπολη απέναντι στον Μαρκαριάν, είχε τον Όλεγκ Προτάσοφ.

ΤΣΑΡΛΥ: ΟΙ ΔΥΟ ΓΚΟΛΑΡΕΣ ΤΟΥ ΣΑΡΑΒΑΚΟΥ ΣΤΟΝ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ

Σκορ: Ολυμπιακός-Παναθηναϊκος 1-2

Χρονολογία: 1985

Στο μυαλό σαν αναμνήσεις μένουν παιχνίδια και εικόνες από την παιδική ηλικία. Σε μεγάλο βαθμό, όταν θυμάμαι ή βλέπω εικόνες από την δεκαετία του 80, η σκέψη μου πλημμυρίζει από συζητήσεις που έκανα εκείνη την εποχή με τον πατέρα μου και μου δημιουργείται μία περίεργη συναισθηματική φόρτιση.

Στην ερώτηση ποιο παιχνίδι Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός μου έχει μείνει περισσότερο στο μυαλό, η απάντηση βρίσκεται σε εκείνη την εποχή. Την σεζόν 1985-86, ο Παναθηναϊκός έχει σαν αυτοσκοπό την κατάκτηση των εγχώριων τίτλων. Η οικογένεια Βαρδινογιάννη και ιδιαιτέρα ο πρόεδρος Γιώργος Βαρδινογιάννη, δεν μπορούσαν να δεχτούν, πως από το 1979 που ανέλαβαν, είχε κατακτήσει ο Παναθηναϊκός μόνο ένα πρωτάθλημα. Το καλοκαίρι του 1985, αντικατέστησε τον Γιάτσεκ Γκμοχ, που μαζί του είχε πάρει το νταμπλ το 83-84 και είχε φθάσει στους 4 της Ευρώπης, Έδωσε την εποπτεία της ομάδας στον Γκόρσκι και προπονητής ανέλαβε ο Πιέρτ Πάρκετ. Απέκτησε τους Σαργκάνη, Βαμβακούλα από τον Ολυμπιακό και τον Χρήστο Δημόπουλο από τον ΠΑΟΚ. Δημιουργήθηκαν λοιπόν οι προϋποθέσεις και για να αποδυναμωθούν ακόμα περισσότερο οι εγχώριοι αντίπαλοι αλλά και να δυναμώσει ακόμα περισσότερο η έτσι κι αλλιώς σπουδαία ομάδα του Παναθηναϊκού.

Εκείνη την εποχή, ποτέ δεν ήταν σίγουρο αν θα μεταδοθεί τηλεοπτικά το ντέρμπι, συνήθως το μαθαίναμε τελευταία στιγμή και υπήρξαν και περιπτώσεις, που η μετάδοση γινόταν με το που έληγε ο αγώνα. Θυμάμαι στην αναμονή, για το αν θα δείξει η όχι το παιχνίδι, τον πατέρα μου, να μου λέει πως δεν έχει σχέση οι δύο ομάδες, αλλά ο Παναθηναϊκός έχει πάντοτε κόμπλεξ, όταν παίζει με τον Ολυμπιακό και ο μόνος που μπορεί να το σπάσει είναι ο Δημήτρης Σαραβάκος. Ήδη είχε ανοίξει λογαριασμό με ένα εντυπωσιακό τέρμα, που είχε πετύχει την προηγούμενη σεζόν, στον Νίκο Σαργκάνη σε παιχνίδι κυπέλλου. Την πρώτη του σεζόν, του Σαραβάκου στον Παναθηναϊκό τα δύο ντέρμπι των αιωνίων για το πρωτάθλημα, είχαν λήξει ισόπαλα, όμως ο Παναθηναϊκός είχε κερδίσει σε αρχική φάση κυπέλλου και στα δύο παιχνίδια τον Ολυμπιακό, 0-1 το πρώτο και 2-1 το δεύτερο και τον είχε αποκλείσει στο κύπελλο, που στην συνέχεια κατέληξε στην ΑΕΛ.

Στο πρωτάθλημα όμως, είχε να γευτεί την χαρά της νίκης, από τον Ιανουάριο του 1980 και σαν φιλοξενούμενος, από τον Οκτώβριο του 1977.

Πριν από το παιχνίδι, για τους φίλους του Παναθηναϊκού υπήρχε η προσμονή της νίκης, αλλά και ο φόβος, μήπως γίνει ξανά κάτι και δεν κερδίσουν τον Ολυμπιακό. Φόβο που εκείνη την εποχή κατάφερε και τον έσπασε ο Δημήτρης Σαραβάκος. Που σύμφωνα με τα λόγια του πατέρα μου, ήταν ο μοναδικός ποδοσφαιριστής στην ιστορία του Παναθηναϊκού, που πέτυχε, σε αυτά τα παιχνίδια, να φέρει υπέρ των πράσινων το ψυχολογικό πλεονέκτημα. Το ντέρμπι που διεξήχθη στις 9 Νοεμβρίου του 1985, τα είχε όλα. Ήταν το πρώτο που οι Σαργκάνης, Βαμβακούλας το έδωσαν με την φανέλα του Παναθηναϊκού, Είχε δύο πέναλτι υπέρ των ερυθρόλευκων, τον Νίκο Σαργκάνη να πιάνει το πρώτο που ήταν και το πιο κρίσιμο και να κατευθύνεται με σφιγμένη την γροθιά, στους οπαδούς του Παναθηναϊκου. Επίσης έμεινε στην ιστορία η χειραψία του Ρότσα στον διαιτητή Βαγγέλη Γιανακουδάκη, μετά την αποβολή του, όμως σημαδεύτηκε από τα δύο εντυπωσιακά τέρματα του Δημήτρη Σαραβάκου στον Παπαμιχαήλ.

ΠΑΠΑΜΑΚΑΡΙΟΣ: ΕΦΑΓΕ ΤΕΣΣΕΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΑΝΑΠΑΙΞΕ Ο ΚΑΖΙΜΙΕΡΣΚΙ

Σκορ: Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός 1-4

Χρονολογία: 1987

Ένα από τα ντέρμπι που θυμάμαι με γηπεδούχο τον Ολυμπιακό είναι το ματς της σεζόν 1987-88 που ήταν ένα από τα πρώτα παιχνίδια των δύο αιωνίων που είδα από τις εξέδρες του ΟΑΚΑ σε ηλικία τότε εννιά ετών.

Ο Ολυμπιακός χρησιμοποιούσε το ΟΑΚΑ τότε ως έδρα και με το στάδιο να έχει κόσμο και από τις δύο ομάδες είχα πάει στο άνω διάζωμα του Ολυμπιακού Σταδίου μαζί με τον πατέρα μου, τους θείους μου, και τον μεγαλύτερο αδελφό μου που ήταν Ολυμπιακός.

Πριν από το ματς θυμάμαι ακόμα πως συζητούσαμε πως στην ομάδα του Πειραιά θα έπαιζε στα γκολπόστ ο Πολωνός Γιάτσεκ Καζιμιέρσκι. Ένας γκολκίπερ που είχε έρθει με μεγάλες περγαμηνές τότε στον Ολυμπιακό. Τότε έλεγαν πως ήταν ανάμεσα στους κορυφαίους στην Ευρώπη. Εκείνο το βράδυ όμως στις 8/11/1987 έφαγε τέσσερα γκολ από τον Παναθηναϊκό και μάλιστα έφερε την αποκλειστική ευθύνη σε κάποια εξ αυτών.

Οι «πράσινοι» είχαν προηγηθεί με γκολ του Γεωργαμλή ενώ δύο γκολ είχε πετύχει ο Βαγγέλης Βλάχος και ένα ο Σαραβάκος. Ο Ολυμπιακός είχε ισοφαρίσει προσωρινά με τον Ζελελίδη.

Μετά από εκείνο το παιχνίδι ο Καζιμιέρσκι ο οποίος είχε παίξει βασικός σε όλα τα προηγούμενα ματς του Ολυμπιακού δεν φόρεσε ξανά την ερυθρόλευκη φανέλα.

ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: "ΣΥΓΓΡΟΥ ΟΛΟ ΕΥΘΕΙΑ..."

Σκορ: Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός 3-1

Χρονολογία: 2016

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και συναρπαστικά ντέρμπι αιωνίων στο “Γ. Καραϊσκάκης” έγινε στις 13 Μαρτίου του 2016. Το γήπεδο πίτα και να... βράζει. Το σύνθημα ξεχωριστό για την υποδοχή: "Συγγρού όλο ευθεία και μετά αριστερά". Η αναμονή για παλιούς γνώριμους όπως ο Σεμπάστιαν Λέτο μεγάλη. Ο Παναθηναϊκός με πολύ γερή ενδεκάδα στην οποία υπήρχαν παίκτες επιπέδου Μπεργκ, Λέτο, Ζέκα, Βιγιαφάνιες, Μολέδο, Πράνιτς.

Οι ερυθρόλευκοι με τον Μάρκο Σίλβα στο τιμόνι τους και στην ενδεκάδα παίκτες κλάσης όπως ο Τσόρι Ντομίνγκες, ο Καμπιάσο, ο Μιλιβόγεβιτς, ο Φορτούνης, ο Μασουακού και ο Ιντέγε ήθελαν κι αυτή τη νίκη στην πορεία τους για κατάκτηση του πρωταθλήματος με τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Ήταν ένα από τα πιο "γεμάτα" ματς μεταξύ των "αιωνίων" απ' όλες τις απόψεις.

Οι γηπεδούχοι έπειτα από λάθος κοντρόλ του Καμπιάσο βρέθηκαν πίσω στο σκορ μόλις στο 3ο λεπτό έπειτα από ωραίο βαθιά μπαλιά του Λέτο στον Μπεργκ που ευτύχησε να πλασάρει εύστοχα κάτω από τα πόδια του Ρομπέρτο για το 0-1. Οι παίκτες του Ολυμπιακού δεν το έβαλαν κάτω παρά την αναποδιά στο ξεκίνημα και κατάφεραν να ισοφαρίσουν πριν το φινάλε του πρώτου μέρους με το αριστερό σουτ του σπουδαίου Καμπιάσο στο 38’. Ο πολύπειρος Αργεντινός πανηγύρισε με σφιγμένες γροθιές κι έβαλε φωτιά σε όλο το "Καραϊσκάκης".

Στο δεύτερο ημίχρονο έγινε μεγάλη μάχη με τους γηπεδούχους να αυξάνουν την ένταση και την πίεση και να δικαιώνονται τελικά λίγο πριν από το φινάλε με δύο γκολ από τους Ντα Κόστα και Ιντέγε μέσα σε διάστημα τριών λεπτών (87’-89’). Ήταν μια νίκη που πανηγυρίστηκε ανάλογα και λόγω της κρισιμότητάς της, αλλά και λόγω της τεράστιας προσπάθειας που χρειάστηκε να καταβάλλουν οι Πειραιώτες προκειμένου να κάμψουν την αντίσταση ενός ανταγωνιστικού αντιπάλου. Κάπου εκεί ακούστηκε ξανά και το σύνθημα ολοκληρωμένο: "Χαθήκατε παιδιά, Συγγρού όλο ευθεία και μετά αριστερά...".

ΣΑΜΟΛΗΣ: Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ, Ο ΤΖΟΡΤΖΕΒΙΤΣ ΚΑΙ Ο ΟΛΙΣΑΝΤΕΜΠΕ

Σκορ: Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός 2-2

Χρονολογία: 2001

Πιτσιρικάς ζούσα τους ποδοσφαιρικούς αγώνες με μεγαλύτερο πάθος και ενθουσιασμό από ό,τι συμβαίνει σήμερα. Ενδεχομένως γιατί πλέον είναι η δουλειά μου και βλέπω τα πράγματα αρκετά διαφορετικά. Νομίζω πάντως ότι σε πολύ κόσμο συμβαίνει να θυμάται παιχνίδια του παρελθόντος και να αναπολεί παίκτες, γκολ και ευκαιρίες. Προκαλείται μια νοσταλγία για να το πω διαφορετικά. Το πρώτο παιχνίδι λοιπόν που μου έρχεται στο μυαλό όταν ακούω Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός ήταν το ντέρμπι που έγινε 1 Δεκεμβρίου 2001, μία μέρα πριν από τα 14α γενέθλιά μου.

Ήταν η 8η αγωνιστική της Α' Εθνικής και στο Ολυμπιακό Στάδιο, κάτω από πολλή βροχή και κρύο, οι ερυθρόλευκοι κοντράρονται με το "τριφύλλι". Στο σπίτι μου στην Κρήτη θυμάμαι να παρακολουθώ το παιχνίδι σε περιγραφή Μανόλη Μαυρομάτη. Ο Αλέκος Αλεξανδρής γράφει το 1-0 στο 24' έπειτα από πάσα του Καρεμπέ στον Τζιοβάνι και έξοχη μεταβίβαση του Βραζιλιάνου στον σκόρερ. Ο Τζόρτζεβιτς έκανε το 2-0 στο 42' με εκτέλεση φάουλ.

Ο Ολυμπιακός είχε ευκαιρίες να βάλει και τρίτο γκολ με Γιαννακόπουλο και Τζιοβάνι, ώσπου δύο γκολ του Ολισαντέμπε, στο 71' και στο 77', ήρθαν για να διαμορφώσουν το 2-2. Σαφέστατα έχουν γίνει κι άλλα σπουδαία παιχνίδια, ίσως πολύ καλύτερα από αυτό το ντέρμπι του Δεκεμβρίου του 2001, αλλά είναι αυτό που μου έρχεται πρώτο στο μυαλό όταν ακούω ντέρμπι αιωνίων. Ήταν τότε που έβλεπα μπάλα από την τηλεόραση, μακριά από την Αθήνα, και σκεφτόμουνα πόσο πολύ θα ήθελα μια μέρα να ζήσω ένα τέτοιο παιχνίδι από κοντά, μέσα στο γήπεδο.

ΓΟΥΛΗΣ: "ΚΥΡΙΑ, ΝΑ ΒΓΩ ΓΙΑ ΝΑ ΠΙΩ ΛΙΓΟ ΝΕΡΟ;"

ΣΚΟΡ: Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός 2-3

Χρονολογία: 1995

Όλα αυτά τα χρόνια λάτρεψα πολλά clasico, αλλά αν θα πρέπει να κρατήσω ΕΝΑ στο μυαλό μου, θα επιλέξω χωρίς δεύτερη σκέψη το ντέρμπι της 1ης Μαρτίου 1995 στο παλιό στάδιο Καραϊσκάκη, στη ρεβάνς των προημιτελικών του Κυπέλλου Ελλάδας. Όχι μόνο γιατί ο Παναθηναϊκός νίκησε με 3-2, ανέτρεψε το 1-2 που είχε χάσει στο πρώτο ματς στο ΟΑΚΑ και προκρίθηκε ως το τέλος του δρόμου και την κατάκτηση του νταμπλ. Αλλά για το πλήρες πακέτο όλων, όσων έγιναν εκείνη τη μέρα.

Το συγκεκριμένο ντέρμπι με βρήκε στην τρυφερή ηλικία των 16,5 ετών και στη Β’ Λυκείου στο τιμημένο 3ο Λύκειο Νέας Σμύρνης. Θυμάμαι ήμασταν απογευματινή βάρδια, οπότε μέσα στο μεσημέρι οργανωθήκαμε όλοι για το πώς θα... καβαντζώσουμε τα ραδιοφωνάκια χωρίς να μας πάρει χαμπάρι η φιλόλογος. Στην τάξη η συντριπτική πλειοψηφία των αγοριών ήταν Παναθηναϊκοί, ενώ υπήρχαν δύο Ολυμπιακοί, ένας ΑΕΚτζής κι ένας Πανιώνιος.

Το 0-1 του Καπουράνη στο 26’ με βρήκε στην τάξη την ώρα των κειμένων, να φωνάζω δυνατά λες και ήμουν στο γήπεδο "γκολ" και να με πετάει έξω με μονόωρη αποβολή η φιλόλογος. Δεν πτοήθηκα πάντως κι άραξα κάτω μπροστά από το κυλικείο, περιμένοντας να χτυπήσει μετά από λίγο το διάλειμμα για να κατέβουν και οι υπόλοιποι. Πριν πάμε στο διάλειμμα ο Αλεξανδρής ισοφάρισε λίγο πριν βγει το ημίχρονο, ενώ στο 59’ κι ενώ πλέον είχε χτυπήσει ξανά το κουδούνι για να πάμε πάνω, ο Καλιτζάκης από το γύρισμα του Ίβιτς σημείωσε το αυτογκόλ που έδωσε ακόμη πιο ισχυρό προβάδισμα στον Ολυμπιακό. Λέω από μέσα μου "ότι κι αν γίνει από εδώ και πέρα, μην αντιδράσεις πάνω. Ήρεμα μη φας και δεύτερη μονόωρη και χαθεί η μπάλα στο τέλος".

Ξανά μάθημα back-to-back με την ίδια φιλόλογο. Το κεφάλι γερμένο στο θρανίο και το ραδιοφωνάκι με ακουστικό στο αριστερό αυτί, σε σημείο κοντά στην κουκούλα για να μην το βλέπει.

Στο 71’ ο Δώνης ισοφάρισε σε 2-2. Ένα "ναι, ρε γαμώτο, πάμε…" ακούστηκε όσο πιο... πνιχτά μπορούσα, την ώρα που κοιτούσα απέναντι τους "τρελαμένους" Βαγγέλη και Αλέξανδρο να σφίγγουν γροθιές. "Μα τι συμβαίνει σήμερα; Γιατί είστε τόσο ανήσυχοι" η ατάκα της καθηγήτριας που δεν ήξερε γρι από μπάλα. Κουβέντα εμείς... Στο 87’ ο Καραταΐδης έκανε το πέναλτι στον Δώνη. Στο 90’ ο Βαζέχα το εκτελεί και κάνει το 2-3. Ε, δεν γίνεται, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ρε φίλε. "Κυρία, να πάω να πιω λίγο νερό, γιατί δεν αντέχω άλλο;" η επόμενη ατάκα μου προς την καθηγήτρια.

"Τόσο πολύ επείγει;" η απάντησή της. "Όσο δεν φαντάζεστεεεε". "Τράβα" η... ευγενική απάντησή της. Δύο... νανοσεκόντ αργότερα είμαι ήδη στην πόρτα και μόλις βεβαιώθηκα ότι δεν με βλέπει στη γωνία, αρχίζω να φωνάζω "γκοοοοοοοοοοοοοοολ" περνώντας τρέχοντας μπροστά απ’ όλες τις τάξεις του ορόφου. Κι επιδεικτικά δίπλα απ’ την τάξη του Β3, όχι μόνο γιατί εκεί ήταν η κοπέλα που γούσταρα τότε -αν και δεν με... έβλεπε στο μισό μέτρο (σιγά μην σου πω κι όνομα)- αλλά κι επειδή εκείνη την ώρα έκανε μάθημα ο φιλόλογος που ήταν άρρωστος Παναθηναϊκός κι άρχισε να σφίγγει κι αυτός γροθιές πανηγυρίζοντας!

Μέχρι να ανέβω ξανά μετά το... γύρο του θριάμβου, η απόλυτη ψυχρολουσία. Ο Νικάκης έδωσε πέναλτι στον Ολυμπιακό! Μπαίνω στην τάξη σα... βρεγμένη γάτα. Πέφτω... πεθαμένος στο θρανίο και περιμένω. Ο Βάντσικ αποκρούει την εκτέλεση του Αλεξανδρή. "ΝΑΙ!" λέω ξανά πνιχτά, την ώρα που ο Αλέξανδρος δύο σειρές πιο πέρα, δεν κρατήθηκε και φώναξε: "Το έπιασε, το έπιασεεεε".

Η φιλόλογος... σοκαρισμένη γυρίζει από τον πίνακα και ψάχνει να βρει το ποιος το φώναξε. "Τι έπιασε; Ποιος έπιασε;" ρωτάει αποσβολωμένη για να ακολουθήσει η μυθική ατάκα του Βαγγέλη, που ούτε ο ίδιος κατάλαβε τι ήθελε να πει: "Τα παπούτσια του κυρία. Τα κορδόνια του". Το απόλυτο ΣΟΥΡΕΑΛ σκηνικό!

Η καθηγήτρια έκανε έναν μορφασμό απορίας κι αφού επί δύο ώρες γινόταν το μάλε-βράσε, χωρίς να έχει πάρει... μυρωδιά, πετάει το αμίμητο: "Αρχίζω να καταλαβαίνω τι συμβαίνει...", για να ξεσπάσει σε δυνατά γέλια όλη η τάξη.

Κι εδώ που τα λέμε 25 χρόνια μετά, ανάθεμά με κι αν κατάλαβε...