Από την ημέρα που ο Ντέμης Νικολαΐδης αποχώρησε από το προσκήνιο, οι διοικούντες _ οι οποίοι είχαν μάθει όλα αυτά τα χρόνια να κρύβονται πίσω έναν άνθρωπο που δεν άφηνε να φθαρούν διότι απορροφούσε όλους τους κραδασμούς _ επιδόθηκαν σε μια σειρά από ερασιτεχνικές κινήσεις και αποφάσεις, απόδειξη αυτού που εξ αρχής ήταν απολύτως διαφανές: ότι η σχέση τους με το ποδόσφαιρο είναι μεν ρομαντική, αλλά δυστυχώς και ανεπαρκής!
Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς ήταν η πρώτη επιλογή τους. Ασφαλώς μια έξυπνη κίνηση από τη στιγμή που αναζητούσαν μια ισχυρή προσωπικότητα αφενός για να σουλουπώσει το «έκτρωμα» του Γιώργου Δώνη κι αφετέρου για να μπορέσουν να κρυφτούν ξανά πίσω από την κουρτίνα έως ότου αποφασίσουν πως θα πορευτούν στη μεταβατική μετά-Νικολαΐδη εποχή. Κι επειδή έπρεπε να ορίσουν κι έναν πρόεδρο, επέλεξαν τον πλέον ακατάλληλο (για την περίσταση): τον Γιώργο Κιντή.

Κιντής και Μπάγεβιτς δεν έχουν τίποτε κοινό. Εκ του αντιθέτου έχουν πολλά να χωρίσουν. Πόσα μπορεί να έχουν αλλάξει από το 2003, όταν ο νυν πρόεδρος ανέφερε στην έκθεση παραίτησής του από μέλος της διοίκησης ότι ο νυν προπονητής, του προκαλούσε πρόβλημα αισθητικής φύσεως; Τίποτα δεν έχει αλλάξει... Απoλύτως τίποτα. Ο Μπάγεβιτς απλώς τον ανέχεται, ο Κιντής δεν θα του έδινε ξανά τη δουλειά αν ήταν στο χέρι του. Οι δυο τους θα προτιμούσαν να μην έχουν ούτε καλημέρα, αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ.

Αυτό λοιπόν κατάφεραν οι μέτοχοι. Να βάλουν δύο "γάιδαρους»"να «μαλώνουν» σε ξένο αχυρώνα. Στην πορεία αυτοί έγιναν τρεις, αφού διαπιστώθηκε ότι πρόβλημα με τον Κιντή έχει και ο τεχνικός διευθυντής Στέλιος Μανωλάς. Πρόβλημα συνεννόησης. Πρόβλημα επικοινωνίας. Μεταγραφές ζητεί το τεχνικό επιτελείο, άλλα λόγια να αγαπιόμαστε απαντά ο πρόεδρος που όμως από πάνω έχει ποδοσφαιρική άποψη και «κόβει» παίκτες την απόκτηση των οποίων εισηγείται ο προπονητής (σ.σ. περίπτωση Μαρινέλι).

Σύμφωνα με πληροφορίες του SPORT 24, ο Γιώργος Κιντής έχει αποφασίσει να παραιτηθεί. Αναμένεται να το πράξει δημοσίως στη συνέντευξη της Τετάρτης (όπως σας είχαμε ενημερώσει από την περασμένη Δευτέρα), καταθέτοντας παράλληλα και τις απόψεις του για το πως η εταιρεία μπορεί να γίνει και πάλι λειτουργική.

Όπως αποκάλυψε την Κυριακή σε σχετικό ρεπορτάζ η εφημερίδα "SPORTDAY", θα καλέσει τους μετόχους να πουλήσουν. Ή διαφορετικά να μειώσουν τα κόστη τουλάχιστον κατά το ήμισυ και η ΑΕΚ να επιστρέψει πέντε χρόνια πίσω, στο σχέδιο που εκπονήθηκε το 2004. Με νεαρούς ποδοσφαιριστές που θα έχουν χαμηλά συμβόλαια και περιθώρια εξέλιξης. Φτου και από την αρχή δηλαδή...

Η ΑΕΚ στην παρούσα φάση είναι σε κατάσταση ομηρίας. Από μετόχους που πλέον δεν έχουν ούτε μεταξύ σημεία επαφής, που δεν θέλουν να επενδύσουν, που κουράστηκαν, κορέστηκαν, που πολύ απλά, αλλιώς είχαν ονειρευτεί την ενασχόλησή τους με το ποδόσφαιρο και αλλού αυτή τους πάει. Ουδείς μπορεί να τους αδικήσει επειδή πιστεύουν ότι οι στόχοι δεν κρίνονται μέσα στα γήπεδα, όταν ένα πρωτάθλημα το στερούνται στα χαρτιά (2008) ή ότι όταν ένα μη σφύριγμα (του Βασσάρα στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό το 2005) τους αφαιρεί τη συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Ακόμη πάντως κι αν υποθέσουμε ότι οι βασικοί μέτοχοι _ που σύμφωνα με πολύ καλά πληροφορημένες πηγές, έχουν μετανιώσει με την επιλογή του Κιντή και αισθάνονται ότι δεν έπρεπε να τον «μπλέξουν» στα πόδια του Μπάγεβιτς από τον οποίο είναι ευχαριστημένοι για τα αγωνιστικά και δυσαρεστημένοι που σε κάποια πράγματα δεν βάζει νερό στο κρασί του _ αποφασίσουν να πουλήσουν, ποιος εγγυάται ότι θα βρεθεί αγοραστής;

Ένας είναι ο υποψήφιος. Ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Την πρόταση του οποίου απαξίωσε πλήρως ο Νικολαΐδης τον περασμένο Μάιο. Τώρα στην ΠΑΕ κάποιοι χτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο που έκλεισαν τόσο άκομψα την πόρτα στον Τίγρη και στην πορεία προσπάθησαν να κρατήσουν κάποια παραθυράκια ανοιχτά με δηλώσεις του τύπου «όλοι όσοι θέλουν να βοηθήσουν είναι ευπρόσδεκτοι».

Σύμφωνα με όσα λέγονται (και δεν πρέπει να απέχουν από την πραγματικότητα) ο Μελισσανίδης δεν είναι ιδιαίτερα "ζεστός" να ασχοληθεί με την ΑΕΚ σε μια περίοδο που προσπαθεί να βγει αλώβητος από την οικονομική κρίση και να εξασφαλίσει ότι τα επιχειρηματικά συμφέροντά του δεν θα πληγούν. Κι αν δεν μπορεί εκείνος, οι μέτοχοι μάλλον θα αναγκαστούν να κυβερνήσουν το καράβι ως το καλοκαίρι και τότε να καταστρώσουν ένα νέο σχέδιο.