Για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, αυτό που αναγράφεται στην ταυτότητα του 32χρονου σέντερ φορ της ΑΕΚ είναι το "Hugo Miguel Pereira de Almeida". Τώρα, που τακτοποιήσαμε αυτήν τη λεπτομέρεια, να σου πω ότι έγινε γνωστός ως "towering Portuguese striker", διότι υψώνεται στα 191 εκατοστά. Θα τον έλεγες και τη χαρά... της κεφαλιάς.

Η γενέτειρα του είναι λιμάνι και ένα από τα τουριστικά θέρετρα της Πορτογαλίας -με ένα από τα μεγαλύτερα καζίνο της ιβηρικής χερσονήσου-, το Figueira da Foz. Θα το βρεις 150 χιλιόμετρα βόρεια της Λισαβόνας. Έχει προστάτη τον Άγιο Ιωάννη και γίνεται κάθε χρόνο ένα σχετικό πανηγύρι. Ενίοτε, υπάρχουν και τραυματίες από πυροτεχνήματα. Εν πάση περιπτώσει, στη συγκεκριμένη πόλη υπάρχει ο ποδοσφαιρικός σύλλογος Associação Naval 1º de Maio. Εκεί έγινε αντιληπτή η ύπαρξη του από την FC Porto.

Οι "Δράκοι" τον πήραν το 2000. Τον Σεπτέμβριο του 2003 ο José Mourinho τον κάλεσε στην πρώτη ομάδα. Τον Ιανουάριο του 2004, τον δάνεισε στην Uniao Leiria (γιατί το παιδί είχε μπροστά του τους Derlei, Εdgaras Jankauskas, Benni McCarthy, Bruno Moraes και Maciel), με την οποία έδωσε 15 ματς και σκόραρε δυο φορές. Το καλοκαίρι επέστρεψε στη βάση του, αλλά και πάλι δεν ξεπέρασε τις 3 συμμετοχές, για να φύγει με νέο δανεισμό τον Γενάρη του 2005. Μη ξεχνάς πως επρόκειτο για μια χρονική περίοδο, που η FC Porto έκανε εξαιρετική δουλίτσα στην Primera Liga, στο UEFA και το Champions League.

Η δεύτερη... αποστολή του έγινε στην Boavista. Εκεί έπαιξε λιγάκι (14 παιχνίδια) και παραβίασε τρεις φορές την αντίπαλη εστία, πριν γυρίσει και πάλι στο Πόρτο. Αυτή τη φορά κάθισε εκεί για μια σεζόν. Βρήκε τη θέση του στην ομάδα, βρήκε και λεπτά συμμετοχής, όπως "βρήκε" και το γκολ 5 φορές, σε 35 εμφανίσεις -εντός και εκτός συνόρων-, εκ των οποίων οι περισσότερες ήταν ως αναπληρωματικός. Ένα από αυτά, μπήκε στη λίστα με τις πέντε καλύτερες εκτελέσεις φάουλ, στην ιστορία του Champions League.

Όπως έγραψαν κάποιοι, ποιητική αδεία " στην εκτέλεση "σφυροκόπημα" εναντίον της Inter μπορείς να ακούσεις την μπάλα να "σπάει" τον αέρα, καθ' οδόν για την εστία". Χρόνια αργότερα, την ημέρα που η διοργανώτρια αρχή δημιούργησε το video με τα καλύτερα που 'χουν καταφέρει οι μετέχοντες στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση -σε συλλογικό επίπεδο-, στην κατηγορία "εκτελέσεις", εκείνος μοιράστηκε το ντοκουμέντο στη σελίδα του στο Facebook και έγραψε: " είναι τιμή μου που η δική μου εκτέλεση φάουλ θεωρείται μια εκ των πέντε καλύτερων όλων των εποχών, στο Champions League".

Παρεμπιπτόντως, είχε πάρει και δυο μετάλλια από αυτά που δίνουν στους πρωταθλητές κάθε σεζόν, το 2004 και το 2006. Πήρε και εκείνο που φορούν οι κυπελλούχοι της χώρας (το 2006). Μετά, έφυγε για τη Γερμανία. Βλέπεις, αν έμενε στην πατρίδα του, δεν θα αξιοποιούνταν. Η Werder Bremen (πρωταθλήτρια Γερμανίας το 2004) που τον ζήτησε, είχε σε εξέλιξη την πολιτική "παιδομαζώματος", με τον GM της ομάδας, Klaus Allofs να λέει χαρακτηριστικά στο site της UEFA πως " η επιλογή του Almeida συνεχίζει την πολιτική που έχουμε να φέρνουμε νέους παίκτες-παίκτες με συγκεκριμένη εμπειρία που έχουν αυτοπεποίθηση και μπορούν να βελτιωθούν. Ο Hugo είναι πολύ δυνατός επιθετικός και είναι καλός στον αέρα".

Ο προπονητής Thomas Schaaf του έδωσε το χρόνο που χρειαζόταν για να προσαρμοστεί -γιατί η αλήθεια είναι πως στην αρχή δεν έκανε ακριβώς θραύση. Εκείνος τον αποζημίωσε με γκολ εναντίον του Ajax και της Celta Vigo, όπως έφτανε η παρέα του στους ημιτελικούς του UEFA Cup (τη σταμάτησε εκεί η Espanyol του Ernesto Valverde). Είχε κοντά του τον φίλο του από την FC Porto, Diego, αλλά και τους Miroslav Klose και Ivan Klasnić να συνθέτουν μια επικίνδυνη επιθετική γραμμή. Στο τέλος της σεζόν, η Werder ήταν στην τρίτη θέση της Bundesliga.

Παραδοσιακά, αυτός μάζεψε τα πράγματά του και ετοιμάστηκε να επιστρέψει στην Πορτογαλία. Μόνο που στο ρόστερ των "Δράκων" είχαν προστεθεί άλλοι δυο επιθετικοί (Edgar και Ernesto Farias), οπότε δεν υπήρχε κάποιος ουσιαστικός λόγος να κάνει το ταξίδι τζάμπα και βερεσέ. Τότε οι Γερμανοί τον ενημέρωσαν πως θέλουν να τον αγοράσουν. Το σκέφτηκε και τους απάντησε θετικά, στην πρόταση για τέσσερα χρόνια και 4 εκατ. ευρώ. Περνούσε καλά εκεί και αυτό έβγαινε προς τα έξω.

Τον Ιούνιο του 2007 αποχώρησε ο Klose για την Bayern Munich και έκανε ο Almeida ένα βήμα μπροστά. Στις 12 πρώτες αγωνιστικές, είχε ήδη 7 γκολ. Εναντίον της πρωταθλήτριας VfB Stuttgart σκόραρε δυο από τα τέσσερα. Για την ακρίβεια, στις 22/9 έκανε δική του την κορυφή της λίστας με τα πιο γρήγορα γκολ στην ιστορία της γερμανικής λίγκας, όταν παραβίασε δις την εστία σε 50'' (μεταξύ του 3ου και του τέταρτου λεπτού). Στις 20/10 του ίδιου έτους υπέγραψε το υπ' αριθμόν 2.500 γκολ της Bremen, στην πρώτη κατηγορία.

Είχε σκοράρει και με τον Ολυμπιακό, στη 2η αγωνιστική του Champions League. Μόνο που αυτό το ματς έμεινε στην ιστορία, ως η πρώτη νίκη των "ερυθρόλευκων" σε εκτός έδρας παιχνίδι της διοργάνωσης, προϊόν επικής ανατροπής που έγινε στο δεύτερο ημίχρονο. Στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου, ο Πορτογάλος μετρούσε 16 "τεμάχια" σε όλες τις διοργανώσεις και ήταν ο δεύτερος σκόρερ της ομάδας του, μετά τον Diego -είχε 17 γκολ. Η Werder αναδείχθηκε δευτεραθλήτρια Γερμανίας.

Κλήθηκε και στη "Seleção das Quinas" (τη λες και εθνική) για το Euro 2008, ενώ το 2009 συνέβαλε τα μέγιστα στην πρόκριση της Werder στον τελικό του UEFA Cup (το τρόπαιο σήκωσε η FC Shakhtar Donetsk -με τον Almeida να βλέπει το ματς από τις εξέδρες, λόγω κάρτας που είχε "δει" στον ημιτελικό με την Hamburger SV), αλλά και στην κατάκτηση του DFB Cup (είχε δώσει τέσσερα γκολ σε αυτήν την πορεία -δυο εναντίον των SV Eintracht Nordhorn και Borussia Dortmund). Το δυνατό αριστερό πόδι έδινε τη λύση, όποτε τη χρειαζόταν η ομάδα του -ενώ είχε παρατηρηθεί η αδυναμία να ελέγξει τη δύναμη του σε σουτ από κοντινή απόσταση, για να μαζέψει κάποιες αποτυχημένες απόπειρες.

Εναντίον της FC Köln, βρήκε στόχο από τα 22 μέτρα. Οι ειδικοί μέτρησαν την ταχύτητα: ήταν 124 χιλιόμετρα την ώρα.

Συνολικά, σκόραρε 9 φορές σε 27 συμμετοχές στη Bundesliga και 3 στην Ευρώπη. Τα δυο ήταν στο Champions League. Το ένα εναντίον του Παναθηναϊκού (διαμόρφωσε το 2-2, ως αποτέλεσμα του αγώνα που διεξήχθη στις 22 Οκτωβρίου του 2008), με τους "πράσινους" να προκρίνονται στην εξέλιξη της φάσης, στους "16" της διοργάνωσης.

Δεν άλλαξε κάτι στη συνέχεια. Τη σεζόν 2009-10 συνέχισε απτόητος να σκοράρει (τελείωσε με 11, συμπεριλαμβανομένων των επτά που έβαλε στη Bundesliga), με την Werder να τελειώνει τη διαδρομή ως τρίτη και να κερδίσει τη θέση της στα προκριματικά του Champions League, ενώ εκείνος πήγε μέχρι το World Cup της Νοτίου Αφρικής. Είχε πει πως " θέλουμε να γράψουμε ιστορία, να νικήσουμε και να δείξουμε τη δουλειά μας. Οι εντολές μας είναι να είμαστε επιθετικοί και να σκοράρουμε".

Ήξερε πως δεν υπολογιζόταν για πρώτη λύση. " Ήλθα για να κάνω τη ζωή του Carlos Queiroz δύσκολη", εξήγησε. Παρεμπιπτόντως, ιστορία δεν γράφτηκε. Γύρισε στη Βρέμη, έβαλε 10 γκολ... έτσι για αρχή, έως τις 28/11 του 2010. Εκείνη την ημέρα, στο ματς με την FC St. Pauli έκανε hat-trick. Στις καθυστερήσεις, έκανε και κάτι αψυχολόγητο: έριξε "αγκωνιά" σε αντίπαλο και αποβλήθηκε. Όλα καλά; Μια στιγμή. Περίμενε.

Ανήμερα των Χριστουγέννων του 2010 ενώ είχε 11 γκολ σε 21 επίσημα ματς, αποκαλύφθηκε πως φεύγει από τη Γερμανία. Η Beşiktaş J.K. τον ζήτησε από τη Werder που θα τον απολάμβανε μόνο για ακόμα μισή σεζόν, οπότε είπε να τον πουλήσει. Αυτός πήρε 12 εκατ. ευρώ, για 3 1/2 χρόνια. Σημειωτέον, δύο εκατομμύρια πήρε η γερμανική ομάδα, με τον Bernd Schuster να εξηγεί ότι " δεν μπορούσαμε να τον κρατήσουμε. Ήταν αδύνατο να υπογράψει μαζί μας επέκταση και καταλάβαμε ότι η καλύτερη επιλογή που είχαμε ήταν να πάρουμε τα χρήματα από την πώληση του".

Έγινε ο τέταρτος Πορτογάλος των "αετών" της Κωνσταντινούπολης, μετά τους Simao Sabrosa, Manuel Fernandes και Ricardo Quaresma. Στις 21/1 του 2011 φόρεσε για πρώτη φορά τη νέα του φανέλα, στο πλαίσιο της Süper Lig, εναντίον της Burcaspor. Πέντε ημέρες μετά, έβαλε το πρώτο γκολ: ήταν στο ματς κυπέλλου εναντίον της Trabzonspor (το ματς τελείωσε 2-1). Η Beşiktaş πήρε το σχετικό τρόπαιο, νικώντας στα πέναλτι την İstanbul Büyükşehir Belediyespor. Ο Αlmeida ήταν μεταξύ των εκλεκτών και βρήκε στόχο. Το πρώτο ευρωπαϊκό γκολ ήταν αυτό της 15ης Σεπτεμβρίου, για το Europa League, στα δίχτυα της Maccabi Tell Aviv.

Στις 25 Μαρτίου του 2012 μίλησε στην ιστοσελίδα vip.pt για τη ζωή του στην Τουρκία, όπου ειρήσθω εν παρόδω... έγινε έτσι.

Στο θέμα μας: ενημέρωσε πως μαζί με τη σύζυγο του, Andreia είχαν επιλέξει έναν πολυτελή οικισμό στην ασιατική πλευρά της Πόλης ("που είναι πιο κοντά στο γήπεδο"), με κήπο και πισίνα, μακριά από το πολύβουο κέντρο. Ο δημοσιογράφος θύμιζε πως το ζευγάρι παντρεύτηκε στις 18/6 του 2005 και ενώ ήταν μαζί 9 χρόνια. Είχαν δυο κόρες (σήμερα η Mariana είναι 9 και η Matilde 4). Τον πρώτο χρόνο ο Almeida ήταν μόνος... στην ξενιτιά. Μετά εμφανίστηκαν η σύζυγος του, με τα παιδιά, ο δίδυμος αδελφός της Andreia και οι γονείς της. Υπάρχει λόγος που στα λέω αυτά. Μην τα προσπερνάς ελαφρά τη καρδία.

Τον ρώτησαν πώς οραματίζεται το μέλλον του. Απάντησε ότι "μου αρέσει το αγγλικό και το ισπανικό ποδόσφαιρο, αλλά όπου και αν παίζω, θα είμαι ευτυχισμένος. Πριν λίγα χρόνια ούτε καν σκεφτόμουν πως ο δρόμος μπορεί να με βγάλει στην Τουρκία. Ήλθα γιατί το ήθελα -όχι επειδή με πίεσε κάποιος- και λατρεύω τα πάντα εδώ. Νιώθω πολύ καλά". Στην πατρίδα του θα επέστρεφε " μόνο για τις τρεις μεγάλες ομάδες. Λείπω ήδη 7 χρόνια, έχω αρχίσει να συνηθίζω. Συν τοις άλλοις, η καριέρα ενός ποδοσφαιριστή είναι μικρή και πρέπει να εκμεταλλευόμαστε ό,τι ευκαιρία μας παρουσιάζεται".

Η Andreia ενημέρωσε πως γνώρισε τον άνδρα της " στη σχολική αίθουσα. Ήμασταν συμμαθητές" και μολονότι σπούδαζε φυσική αγωγή " όταν μου ζήτησε να τον ακολουθήσω, το έκανα χωρίς να σκεφτώ κάτι. Ήταν επιλογή μου. Φυσικά και υπάρχουν πράγματα που θα με έκαναν να νιώθω πιο ολοκληρωμένη, αλλά όταν ήλθαν οι κόρες μας γέμισε η ζωή μου". Έκανε παρέα με κάποια άλλη σύζυγο; " Όχι, γιατί όλοι οι Πορτογάλοι που είναι εδώ, είναι εργένηδες". Αποκάλυψε πως το στεφάνι της είναι πολύ ρομαντικός άνδρας και του αρέσει να την κακομαθαίνει. Μάλιστα, στα τελευταία γενέθλια, της είχε φέρει από την Πορτογαλία όλους τους φίλους της, για ένα πάρτι-έκπληξη. Κράτα τα αυτά.

Το καλοκαίρι του 2012, επελέγη από τον νέο προπονητή της Πορτογαλίας, Paulo Bento για το Euro 2012, αρχικά ως τρίτη επιλογή πίσω από τους Hélder Postiga και Nélson Oliveira. Όταν τραυματίστηκε ο πρώτος -στο πρώτο ημίχρονο του προημιτελικού με τη Τσεχία-, τον αντικατέστησε ο νέος παίκτης της ΑΕΚ, που αστόχησε εξ επαφής. Ο Ronaldo "καθάρισε" με κεφαλιά, το έθνος πήγε στα ημιτελικά και εκεί έχασε στα πέναλτι από την Ισπανία. Ο Almeida εκτέλεσε το πρώτο και ευστόχησε. Οι João Moutinho και Bruno Alves δεν βρήκαν στόχο και η roja πήγε στον τελικό και μετά στην κορυφή της Ευρώπης.

Δεν τον χωρούσε ο τόπος

Μετά το τέλος της σεζόν 2013-14, είχε φτάσει τις 109 συμμετοχές με την Beşiktaş και τα 47 γκολ και βρέθηκε ως ελεύθερος στην αγορά. Το καλοκαίρι απασχολήθηκε στο World Cup, ξεκίνησε το ματς με τη Γερμανία, αλλά τραυματίστηκε στο 28ο λεπτό. Έχασε το δεύτερο παιχνίδι με τις ΗΠΑ και μετά έχασε και τη θέση του από τον Postiga (έως τότε είχε 19 γκολ σε 56 ματς με το εθνόσημο). Αφοσιώθηκε στο να βρει δουλειά.

Το καλοκαίρι του 2013 είχαν κυκλοφορήσει πληροφορίες που τον ήθελαν να 'χει μπει στο στόχαστρο αγγλικών ομάδων και πιο συγκεκριμένα της West Ham, του Sam Allardyce . Ο Almeida είχε ενημερώσει πως τον ιντριγκάρει αυτή η προοπτική "αλλά μόνο για τη σωστή πρόταση. Η αγγλική λίγκα είναι η καλύτερη στον κόσμο και οι φαν τελείως τρελοί για το ποδόσφαιρο. Βλέπω πολλά ματς της Premier League και μου αρέσει πολύ το στιλ του ποδοσφαίρου". Τον Γενάρη του 2014 οι Hammers επέστρεψαν στη διεκδίκηση του, γιατί ακόμα δεν είχαν βρει κάποιον να σκοράρει. Το καλοκαίρι προστέθηκαν στη λίστα η Leicester -τον ήθελε ο Nigel Pearson-, όπως και η Sunderland, αλλά και η Hull. Δεν πήγε σε καμία από αυτές -μάλλον γιατί ποτέ δεν μετουσίωσαν το ενδιαφέρον σε πρόταση.

Δεν υπήρχε κάτι που να τον ικανοποιεί και στις 7/10 είπε το "ναι" στην AC Cesena, που είχε "ανέβει" στην Serie A. Δήλωσε πως ήταν ένα από τα παιδικά του όνειρα να παίξει στην Ιταλία. Είπε και ότι "τα 30 δεν είναι ηλικία για να κάνεις όνειρα. Παρ' όλα αυτά, θα 'χω την ευκαιρία να παίξω με το ίνδαλμα μου, τον Christian Vieiri. Είναι η αρχή μιας νέας περιπέτειας. Δουλεύω πολύ για να ξαναβρώ το γκολ. Θα χρειαστώ μια, δυο εβδομάδες". Τα πράγματα δεν ήταν πολύ εύκολα. Αντιμετώπισε ουκ ολίγα προβλήματα σε επίπεδο προσαρμογής και παιχνιδιού και έπειτα από 10 ματς, στις 30/1 του 2015 ζήτησε να φύγει. Απ' ό,τι φάνηκε, τα αισθήματα ήταν αμοιβαία.

Ο Almeida με τον Schaaf

Βρήκε δουλειά μια εβδομάδα μετά, όταν δέχθηκε την πρόκληση να δοκιμάσει τη ρωσική λίγκα. Υπέγραψε λοιπόν, στη FC Kuban Krasnodar. Άντεξε για 10 παιχνίδια -σκόραρε και δυο γκολ- και μετά έφυγε και πάλι. Δεν πήγε μακριά. Πετάχτηκε στη ρωσική Premier League, FC Anzhi Makhachkala, που μόλις είχε επιστρέψει στην ελίτ των ρωσικών πρωταθλημάτων. Έξι μήνες αργότερα, ζήτησε να φύγει και από εκεί. Τον Γενάρη του 2016 επέστρεψε στη Γερμανία, για την Hannover 96. Εκεί ήταν προπονητής ο Schaaf, ο οποίος ένιωσε την ανάγκη να βοηθήσει το δικό του παιδί. Το συμβόλαιο του έληγε το καλοκαίρι του 2017. Για να τον βλέπετε τώρα στην ΑΕΚ, προφανώς και δεν το εξάντλησε. Ένας από τους λόγους, ήταν αυτός.

Ζήτησε συγγνώμη από όλους " για την ηλίθια και αχρείαστη ενέργεια μου. Θα προσπαθήσω να κάνω τα πάντα για να αποκαταστήσω την εικόνα μου στα μάτια σας". Η ομοσπονδία τον τιμώρησε με τρία ματς -γιατί το χτύπημα στον Dominik Kohr, της Augsburg το "έπιασε" η κάμερα της γερμανικής... ΕΡΤ. Το ματς διεξήχθη στα τέλη του Φεβρουαρίου. Η ομάδα του -που είχε χάσει τα οκτώ τελευταία ματς και ήταν στην τελευταία θέση της βαθμολογίας- για πάντα. Τι είχε πάθει όμως, το παλικάρι και βρέθηκε από το ζενίθ στο ναδίρ; Χώρισε.

Το ατόπημα που δεν συγχώρησε η γυναίκα του

Τον Μάρτιο του 2014 η Andreia εγκατέλειψε το σπίτι που έμεναν μαζί στην Τουρκία, επέστρεψε με τα παιδιά τους στην Πορτογαλία και υπέβαλε αίτηση διαζυγίου. Όλα αυτά έγιναν γνωστά ένα χρόνο αργότερα, μαζί με κάτι ακόμα: δεν είχε δύο κόρες, αλλά τρεις. Και πού είναι το κακό; Το κοριτσάκι που γεννήθηκε στις 26/1 του 2013 και πήρε το όνομα Maiara Victoria ήταν καρπός εξωσυζυγικής σχέσης που είχε το 2013, με τη Susana Maria Silva. Η Jornal de Notícias έκανε την αποκάλυψη, ενημερώνοντας ότι εκείνος αναγνώρισε το τρίτο παιδί στις 18/3 του 2013. Οι πρωταγωνιστές της ιστορίας δεν είπαν λέξη, σε κανέναν. Μηδέ ξεκατινιάστηκαν. Εκείνος ανέλαβε όλες τις υποχρεώσεις της μικρής Maiara. Ξεκίνησε προσφέροντας της ένα σπίτι, για να μεγαλώσει.

Μπορεί να μην έγινε ο κακός χαμός, αλλά το πόσο στοίχισε στον Almeida ο χωρισμός με τη γυναίκα του φάνηκε από την κάθετη πτώση που είχε η καριέρα του. Οι γονείς του έσπευσαν να βοηθήσουν και εκείνος τους κάνει έκτοτε... status στο Facebook, σε κάθε ευκαιρία. Κατ' αρχάς, ανήμερα της γιορτής της μητέρας, πέρυσι, αποθέωσε τη δική του, γράφοντας " το να είσαι μητέρα είναι κάτι το μοναδικό, το μαγικό και το ιδιαίτερο. Το να κουβαλάς εννέα μήνες έναν άνθρωπο μέσα σου. Δεν μπορώ να περιγράψω πώς νιώθω που είμαι γιος σου. Είμαι πολύ υπερήφανος για εσένα και ευχαριστώ το Θεό που μου έδωσε εσένα για μητέρα. Είσαι πάντα δίπλα μου, πάντα με στηρίζεις, σε στιγμές πολύ δύσκολες. Αρκεί ένα βλέμμα για να καταλάβεις αν είμαι καλά και να μου πεις τα κατάλληλα λόγια, για να με βοηθήσεις. Super Mom σε ευχαριστώ για όσα έχεις κάνει για εμένα".

Στον πατέρα του... δεν ανοίχτηκε τόσο. Για να σου ολοκληρώσω, όταν έφυγε από την Hannover 96 δέχθηκε άκρως δελεαστική πρόταση από την Κίνα, την οποία απέρριψε. Ήθελε να δώσει στον εαυτό του άλλη μια ευκαιρία. Για την ακρίβεια, περίμενε μια ευκαιρία. Του την έδωσε η ΑΕΚ. Μένει να διαπιστώσουμε (και εμείς και εκείνος) αν θα την αξιοποιήσει, με τρόπο που να τιμά αυτά που λέει πως θέλει.