Έναν χρόνο περίπου πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014, όλα είναι έτοιμα για το... test event μέσω του Confederations Cup και οι απανταχού ποδοσφαιρόφιλοι έχουν ήδη πάρει θέση για να απολαύσουν μάχες με πρωταγωνίστριες μερικές από τις πιο φημισμένες ομάδες του πλανήτη.

Η διοργανώτρια Βραζιλία, η πρωταθλήτρια κόσμου και Ευρώπης Ισπανία, η φιναλίστ του τελευταίου Euro Ιταλία, η κάτοχος του Κόπα Αμέρικα 2011 Ουρουγουάη είναι τα τέσσερα πιο "βαριά" ονόματα από τις εθνικές ομάδες που θα παραταχθούν στα γήπεδα της Βραζιλίας αυτό τον Ιούνιο, ενώ η οκτάδα των εκλεκτών συμπληρώνεται με τις Νιγηρία, Ιαπωνία, Μεξικό και Ταϊτή.

Άραγε, η Βραζιλία θα κάνει το θρι-πιτ στις επιτυχίες της στο θεσμό (έχει πάρει το τρόπαιο το 2005 και το 2009) κα θα φτάσει τις τέσσερις κατακτήσεις ή μήπως έχει έρθει η ώρα για κάποια από τις Ισπανία, Ιταλία ή Ουρουγουάη να γράψουν το όνομά τους για πρώτη φορά με χρυσά γράμματα στο βιβλίο του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών;

Ή μήπως υπάρχει χώρος για έκπληξη από την νικήτρια του 1999 ομάδα του Μεξικού ή κάποια από τα άλλα τρία αουτσάιντερ;

Την οριστική απάντηση θα την έχουμε σε περίπου 15 ημέρες από τώρα που θα πέσει η αυλαία, το σίγουρο είναι πως μέχρι να φτάσουμε εκεί, αναμένουμε να ζήσουμε ουκ ολίγες συγκινήσεις.

Τέτοιες άλλωστε μας έχουν προσφέρει αφειδώς στο παρελθόν οι ομάδες που έχουν πάρει μέρος στις 8 προηγούμενες εκδόσεις της διοργάνωσης (αλλά και στις δύο διοργανώσεις που αποτέλεσαν ουσιαστικά τον προάγγελο του Confederations Cup), και το Sport24.gr ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεων παρουσιάζοντάς σας 24 πράγματα-σταθμούς σε αυτό το "ταξίδι στο χρόνο".

Αυτά, είναι...

1. H πρώτη προσπάθεια για μία διεθνή διοργάνωση εκτός Μουντιάλ έλαβε χώρα το 1980. Τότε η Ουρουγουάη διοργάνωσε το "Χρυσό Κύπελλο των Πρωταθλητών Κόσμου" (Copa D'Oro), γνωστό επίσης και ως Μουντιαλίτο ή Μικρό Παγκόσμο Κύπελλο, με την ευκαιρία του εορτασμού των 50 ετών από το πρώτο Μουντιάλ του 1930 που είχε φιλοξενηθεί στην πατρίδα της και το είχε κατακτήσει μάλιστα η ίδια. Σε αυτό το τουρνουά, που είχε την ανεπίσημη έγκριση της FIFA, προσκλήθηκαν και οι έξι χώρες που είχαν κατακτήσει ως τότε το Παγκόσμιο Κύπελλο, με την Αγγλία να αρνείται την πρόσκληση (λόγω έλλειψης κενών ημερομηνιών) και τη θέση της να παίρνει η Ολλανδία ως φιναλίστ των δύο προηγούμενων παγκοσμίων κυπέλλων, 1974 και 1978. Όσον αφορά στο αγωνιστικό σκέλος, οι ομάδες χωρίστηκαν σε δύο ομίλους των τριών ομάδων και αγωνίστηκαν σε τουρνουά ενός γύρου (δύο αγώνες), με τις νικήτριες να αγωνίζονται στον τελικό. Ουρουγουάη και Βραζιλία διεκδίκησαν τον τίτλο στο στάδιο "Σεντενάριο" του Μοντεβιδέο (10 Ιανουαρίου 1981), με τη "σελέστε" να παίρνει τη νίκη με 2-1 με τα τέρματα των Χόρχε Μπάριος και Βικτορίνο (για τους Βραζιλιάνους σκόραρε ο Σόκρατες με πέναλτι).

2. Η δεύτερη χρονικά διοργάνωση που θεωρείται πρόδρομος του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών είναι το "Έπαθλο Αρτέμιο Φράνκι" (Artemio Franchi Trophy), μία διοργάνωση μεταξύ των πρωταθλητριών χωρών της Ευρώπης και της Νότιας Αμερικής (ουσιαστικά ήταν κάτι ανάλογο με το Διηπειρωτικό Κύπελλο συλλόγων αλλά για εθνικές ομάδες) που διεξήχθη μόνο δύο φορές: το 1985 και το 1993. Η Γαλλία ήταν η νικήτρια του θεσμού το 1985, επικρατώντας 2-0 της Ουρουγουάης στο "Παρκ Ντε Πρενς" (21 Αυγούστου 1985) ενώ το 1993 ο τίτλος κατακτήθηκε από την Αργεντινή, μετά τη νίκη της με 5-4 στα πέναλτι επί της Δανίας (1-1 η κανονική διάρκεια) στο "Χοσέ Μαρία Μινέγια" (24 Φεβρουαρίου 1993).

3. Οι πρωταθλήτριες Ευρώπης και Νότιας Αμερικής αναμετρήθηκαν μεταξύ τους δύο ακόμα φορές, το 1989 και το 1998, ωστόσο οι συγκεκριμένοι αγώνες είχαν χαρακτηριστεί ως επίσημα φιλικά ματς και δεν απονεμήθηκε κάποιο έπαθλο. Αμφότεροι οι αγώνες έλαβαν χώρα σε ευρωπαϊκό έδαφος και νικήτρια αναδείχτηκε η Βραζιλία.

4. Το Κύπελλο Συνομοσπονδιών ξεκίνησε ανεπίσημα το 1992 στη Σαουδική Αραβία έχοντας την ονομασία "Κύπελλο Βασιλιά Φαχντ" (King Fahd Cup). Σε αυτή τη διοργάνωση πήραν μέρος τέσσερις εθνικές ομάδες: η οικοδέσποινα Σαουδική Αραβία (όλα τα ματς έγιναν στο Ριάντ), η Αργεντινή, η Ακτή Ελεφαντοστού και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Μετά τους δύο ημιτελικούς, η Αργεντινή επιβλήθηκε 3-1 της Σαουδικής Αραβίας στον τελικό και οι ΗΠΑ επικράτησαν με 5-2 της Ακτής Ελεφαντοστού στη μάχη για την 3η θέση. Πρώτοι σκόρερ του τουρνουά ήταν οι Γκαμπριέλ Μπατιστούτα και Μπρους Μάρεϊ με 2 γκολ έκαστος ενώ ο μέσος όρος εισιτηρίων σε κάθε ματς ήταν πολύ υψηλός, με 42.375 θεατές.

5. Τρία χρόνια αργότερα, το 1995, η Σαουδική Αραβία διοργάνωσε ξανά το "Κύπελλο Βασιλιά Φαχντ", με τη διαφορά αυτή τη φορά να είναι πως συμμετείχαν έξι ομάδες στο τουρνουά καθώς προστέθηκαν οι πρωταθλήτριες Ευρώπης και Ασίας. Πέρα από το ζευγάρι του τελικού του 1992, Σαουδική Αραβία-Αργεντινή, πήραν μέρος και οι Δανία, Ιαπωνία, Μεξικό και Νιγηρία, με τους Σκανδιναβούς να πανηγυρίζουν στο τέλος την κατάκτηση του τροπαίου χάρη στο "καθαρό" 2-0 επί της "αλμπισελέστε". Όσον αφορά στον "μικρό τελικό", το Μεξικό κατάφερε να επικρατήσει με 5-4 στα πέναλτι της Νιγηρίας, μετά από τον κανονικό αγώνα που βρήκε ισόπαλες με 1-1 τις ομάδες.

6. Το 1997, η FIFA ανέλαβε επίσημα τη διοργάνωση και της έδωσε την ονομασία "Κύπελλο Συνομοσπονδιών" (Confederations Cup) ενω όρισε η διεξαγωγή του να γίνεται κάθε δύο χρόνια. Το τουρνουά του 1997 διεξήχθη στο Ριάντ και ήταν ακόμα πιο διευρυμένο καθώς πήραν μέρος οκτώ ομάδες: Σαουδική Αραβία, Αυστραλία, Βραζιλία, ΗΠΑ, Μεξικό, Τσεχία, Νότια Αφρική και Ουρουγουάη. Έχοντας πάντως πολλά μεγάλα αστέρια στο ρόστερ της, όπως οι Ντίντα, Καφού, Ρομπέρτο Κάρλος, Ντούνγκα, Ντενίλσον (παίκτης του τουρνουά), Ρονάλντο και Ρομάριο (πρώτος σκόρερ με 7 γκολ), η Βραζιλία δεν μπορούσε να... χάσει το τρόπαιο. Η παγκόσμια πρωταθλήτρια του 1994 έκανε επίδειξη ισχύος στον μεγάλο τελικό όπου και συνέτριψε με 6-0 τη δύσμοιρη Αυστραλία ενώ η Τσεχία κατέλαβε την 3η θέση νικώντας 1-0 την Ουρουγουάη.

7. Το Κύπελλο Συνομοσπονδιών άλλαξε... ήπειρο το 1999, με το Μεξικό να παίρνει τη σκυτάλη από τη Σαουδική Αραβία και να φιλοξενεί το τουρνουά έχοντας για προσκεκλημένους (στην πόλη του Μεξικού και στη Γκουανταλαχάρα όπου έγιναν οι αγώνες) τις: Σαουδική Αραβία, Γερμανία, Βολιβία, Βραζιλία, Αίγυπτο, ΗΠΑ και Νέα Ζηλανδία. Οι οικοδεσπότες ήταν μάλιστα και αυτοί που χαμογέλασαν στο φινάλε. Στον ημιτελικό έκαμψαν με 1-0 την αντίσταση της ΗΠΑ χάρη στο "χρυσό γκολ" του Μπλάνκο στην παράταση ενώ στον τελικό επιβλήθηκαν με 4-3 της Βραζιλίας του Ροναλντίνιο, σε ένα ματς που κράτησε καθηλωμένους όσους θεατές βρέθηκαν στις εξέδρες του "Azteca stadium" στις 4 Αυγούστου 1999. Όσον αφορά στο ματς της... παρηγοριάς για την 3η θέση, οι ΗΠΑ επικράτησαν με 2-0 της Σαουδικής Αραβίας.

8. Το 2001 η διοργάνωση μεταφέρθηκε στα γήπεδα της Άπω Ανατολής όπου πέρα από τις συνδιοργανώτριες Ιαπωνία και Νότια Κορέα, πήραν μέρος και οι Αυστραλία, Βραζιλία, Καμερούν, Καναδάς, Γαλλία και Μεξικό. Εκεί, με κεκτημένη ταχύτητα από την κατάκτηση του Μουντιάλ (1998) και του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος (2000), η Γαλλία σήκωσε ένα ακόμα σπουδαίο διεθνές τρόπαιο έχοντας για μπροστάρηδες τους Βιεϊρά, Βιλτόρ, Ντεσαγί και Πιρές (απουσίασαν οι Ζιντάν και Μπαρτέζ). Οι "τρικολόρ" απέκλεισαν στα ημιτελικά τη Βραζιλία σε ένα ματς-ρεπετισιόν του τελικού του προηγούμενου Μουντιάλ (2-1), ενώ ένα γκολ του Πατρίκ Βιεϊρά στον τελικό κόντρα στην Ιαπωνία ήταν αρκετό για να τους χαρίσει το τρόπαιο. Ίδιο το αποτέλεσμα και στον "μικρό τελικό", με την Αυστραλία να επικρατεί 1-0 της Βραζιλίας.

9. Η Γαλλία διατηρήθηκε στο θρόνο της το 2003 στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών που ήταν η ίδια διοργανώτρια (οι αγώνες έλαβαν χώρα στο "Σταντ ντε Φρανς", στο "Ζερλάν" και στο "Ζοφρί Γκισάρ"), ωστόσο το συγκεκριμένο τουρνουά έμεινε χαραγμένο στη μνήμη όλων για ένα τραγικό συμβάν: την απώλεια του Μαρκ-Βιβιάν Φοέ. Ο Καμερουνέζος μέσος κατέρρευσε μέσα στο γήπεδο κατά τη διάρκεια του δευτέρου ημιχρόνου του ημιτελικού μεταξύ της Κολομβίας και του Καμερούν, για να επιβεβαιωθεί λίγο αργότερα ο θάνατός του από καρδιακή προσβολή. Στον δεύτερο μάλιστα ημιτελικό, οι παίκτες της Γαλλίας και της Τουρκίας δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους έχοντας μάθει για τον απερίγραπτο χαμό του ενώ όταν ο Τιερί Ανρί άνοιξε το σκορ, όλοι οι παίκτες των "τρικολόρ" πανηγύρισαν δείχνοντας με τα δάχτυλά τους τον ουρανό, θέλοντας να αφιερώσουν το τέρμα στον Φοέ.

Παρά το αίτημα των ομάδων να μη γίνει ο τελικός, η FIFA αποφάσισε να διεξαχθεί κανονικά ο αγώνας, με τους παίκτες της Γαλλίας και του Καμερούν να παρατάσσονται όλοι μαζί αγκαλιασμένοι πίσω από ένα γιγαντιαιό πανό που απεικόνιζε τον Φοέ, κατά τη διάρκεια του ενός λεπτού σιγή. Επιπλέον, την ώρα της απονομής (1-0 υπέρ της Γαλλίας με το "χρυσό γκολ" του Ανρί), ο αρχηγος της Γαλλίας Μαρσέλ Ντεσαγί ζήτησε από τον ομόλογό του από πλευράς Καμερούν, Ριγκομπέρτ Σονγκ, να σηκώσουν μαζί το τρόπαιο στον αέρα... Αμέτρητα τα πανό που υψώθηκαν για τον Μαρκ-Βιβιάν Φοέ σε εκείνο το ματς, με το πιο χαρακτηριστικό να αναφέρει: "Ένα λιοντάρι (σ.σ. αδάμαστα λιοντάρια είναι το προσωνύμιο της Εθνικής Καμερούν) δεν πεθαίνει ποτέ, απλά κοιμάται".

10. Το Κύπελλο Συνομοσπονδιών του 2005 φιλοξενήθηκε στη Γερμανια (πρόβα-τζενεράλε έναν περίπου χρόνο πριν τη διεξαγωγή του Παγκοσμίου Κυπέλλου στην ίδια χώρα) και έχει ξεχωριστή σημασια για την Ελλάδα, καθώς η Εθνική μας ομάδα ήταν στο γκρουπ των "εκλεκτών" (μαζί με Αργεντινή, Βραζιλία, Αυστραλία, Γερμανία, Ιαπωνία, Μεξικό και Τηνησία) ως πρωταθλήτρια Ευρώπης του 2004. Η πρεμιέρα βρήκε το αντιπροσωπευτικό συγκροτημα να γνωρίζει βαριά ήττα με 3-0 από την παγκόσμια πρωταθλήτρια του 2002, Βραζιλία (Αντριάνο, Ρομπίνιο και Ζουνίνιο Περναμπουκάνο τα γκολ), ακολούθησε η ήττα με 1-0 από την Ιαπωνία (σκόρερ ο Ογκούρο), ενώ το φινάλε έφερε και το πρώτο θετικό αποτέλεσμα για την ομάδα του Ότο Ρεχάγκελ, 0-0 με το Μεξικό.

Ο τελικός της διοργάνωσης ήταν άκρως "εμπορικός" καθώς έφερε αντιμέτωπες τις δύο "αιώνιες αντιπάλους" της Νοτίου Αμερικής, Βραζιλία και Αργεντινή, με το ματς να είναι όμως ντέρμπι μόνο στα... χαρτιά. Η "σελεσάο" ήταν σε δαιμονιώδη φόρμα καθόλη τη διάρκεια του τουρνουά και το επιβεβαίωσε κόντρα στην "αλμπισελέστε", επικρατώντας με το εμφατικό 4-1, ενώ η 3η θέση κατακτήθηκε από τους διοργανωτές Γερμανούς (4-3 το Μεξικό στην παράταση). Στα 16 ματς που έδωσαν συνολικά οι ομάδες σημειώθηκαν συνολικά 56 γκολ, που ήταν αριθμός-ρεκόρ στη διοργάνωση, ενώ τα παιχνίδια παρακολούθησαν πάνω από 600.000 θεατές!

11. Το 2005, η παγκόσμια ομοσπονδία ποδοσφαίρου πήρε απόφαση, να διεξάγεται κάθε τέσσερα (και όχι κάθε δύο όπως ίσχυε μέχρι τότε) χρόνια το Συνομοσπονδιών, και έτσι το τελευταίο τουρνουά έλαβε χώρα το 2009 στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής, έναν χρόνο πριν την τελική φάση του Μουντιάλ στην ίδια χώρα. Εκεί έλαμψε και πάλι το άστρο της Βραζιλίας, η οποία κατέκτησε το τρόπαιο για δεύτερη διαδοχική φορά και τρίτη συνολικά, γεγονός που της έχει χαρίσει τον τίτλο της πιο επιτυχημένης ομάδας στο θεσμό.

Η "σελεσάο" επικράτησε στον μεγάλο τελικό με 3-2 των ΗΠΑ αν και βρέθηκε με 2-0 πίσω στο σκορ, με τον Κάρλος Ντούνγκα να δηλώνει χαρακτηριστικά: "Ακόμα και όταν χάναμε 2-0 πιστεύαμε στη νίκη. Για να κάνεις τέτοια ανατροπή χρειάζεσαι μία ομάδα από άνδρες". Στον μικρό τελικό, η απογοητευμένη από την ήττα της στον ημιτελικό Ισπανία (οι ΗΠΑ έγιναν η πρώτη ομάδα που την έριξε στο καναβάτσο μετά από 15 συνεχόμενες νίκες σε επίσημες διοργανώσεις) επιβλήθηκε με 3-2 της Νοτίου Αφρικής. Αξίζει να σημειωθεί πως η παγκόσμια πρωταθλήτρια του 2006, Ιταλία, ξεκίνησε με ενθουσιασμό (3-1 τις ΗΠΑ), όμως η συνέχεια περιελάμβανε δύο "σφαλιάρες" από Αίγυπτο (0-1) και Βραζιλία (0-3) που έφερε τον αποκλεισμό από τη φάση των ομίλων.

12. Η Εθνική Βραζιλίας έχει τις περισσότερες συμμετοχές σε Κύπελλο Συνομοσπονδιών από οποιαδήποτε άλλη ομάδα: αυτή θα είναι η έβδομη συνεχόμενη από το 1997. Η "σελεσάο" έχει επίσης τους περισσότερους τίτλους (τρεις, το 1997, το 2005 και το 2009), τα περισσότερα παιχνίδια (28), τις περισσότερες νίκες (18) και τα περισσότερα γκολ (64). Τα τρία Confederations που κοσμούν το παλμαρέ της έχουν επίσης κατακτηθεί σε τρεις διαφορετικές ηπείρους: στην Ασία (Σαουδική Αραβία) το 1997, στην Ευρώπη (Γερμανία) το 2005 και στη Νότια Αφρική (Αφρική) το 2009.

13. Το Μεξικό είναι η μοναδική ομάδα από την Ποδοσφαιρική Συνομοσπονδία Βόρειας και Κεντρικής Αμερικής που έχει κατακτήσει το τρόπαιο, όταν νίκησε με 4-3 τη Βραζιλία το 1999, ούσα οικοδέσποινα εκείνης της διοργάνωσης. Στον τελικό απέναντι στους "καριόκας" έχει γίνει μάλιστα κα το ρεκόρ προσέλευσης θεατών σε έναν αγώνα, με 110.000 άτομα να γεμίζουν ασφυκτικά το στάδιο "Azteca"... Εντυπωσιακό είναι επίσης το γεγονός πως, από το ξεκίνημα του 21ου αιώνα, το Μεξικό έχει νικήσει τη Βραζιλία περισσότερες φορές από από κάθε άλλη ομάδα! Έξι συνολικά, με πιο πρόσφατη επιτυχία το 2-1 επί των Βραζιλιάνων στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου (Γουέμπλεϊ), που χάρισε στους "σομπρέρος" το πρώτο χρυσό μετάλλιο στο ολυμπιακό ποδοσφαιρικό τουρνουά.

14. Η Εθνική Ισπανίας έχει κατακτήσει κατά σειρά τα τελευταία χρόνια το Euro 2008, το Παγκόσμιο Κύπελλο το 2010, και το Euro 2012, και η μοναδική μεγάλη διοργάνωση στην οποία δεν φόρεσε το στέμμα ήταν το Κύπελλο Συνομοσπονδιών του 2009. Ο τρόπος μάλιστα που τέθηκε νοκ-άουτ από τη διεκδίκηση του τροπαίου ήταν επώδυνος, με την ομάδα των ΗΠΑ να την νικάει με 2-0 στον ημιτελικό (24 Ιουνίου, Μπλούμφοντεϊν) με τα τέρματα των Άλτιντορ και Ντέμπσεϊ και να βάζει τέλος στο αήττητο σερί της που κρατούσε 35 ματς! Το εκπληκτικό αυτό σερί είχε ξεκινήσει στις 7 Φεβρουαρίου του 2007 με τη νίκη με 1-0 επί της Αγγλίας στο Μάντσεστερ, με τη "φούρια ρόχα" να ισοφαρίζει το παγκόσμιο ρεκόρ των 35 αγώνων χωρίς ήττα που είχε η Βραζιλία από το 1993 ως το 1996.

15. Η επιστροφή της Ουρουγουάης στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών γίνεται μετά από 16 χρόνια απουσίας, που είναι και ο χρόνος που μεσολάβησε ανάμεσα στους δύο τελευταίους θριάμβους της στο Κόπα Αμέρικα (1995 & 2011). Στην προηγούμενη παρουσία της στο τουρνουά, η "σελέστε" είχε κερδίσει και τα τρία ματς που έδωσε στη φάση των ομίλων, πριν χάσει στον ημιτελικό από την Αυστραλία, με 1-0 στην παράταση. Το "χρυσό γκολ" εκείνης της αναμέτρησης είχε σημειωθεί από τον Χάρι Κιούελ στο 92ο λεπτό.

16. Η Ταϊτή είναι η τρίτη ομάδα που θα εκπροσωπήσει την Ωκεανία στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών, καθώς έχουν προηγηθεί Αυστραλία (από το 2006 ανήκει στην Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Ασίας) και Νέα Ζηλανδία. Η Ταϊτή πήρε το εισιτήριο για τα γήπεδα της Βραζιλίας κατακτώντας το Κύπελλο Εθνών Ωκεανίας το 2012, με τη νίκη της στον τελικό με 1-0 επί της Νέας Καληδονίας. Σε εκείνη τη διοργάνωση πέτυχε πέντε νίκες σε ισάριθμους αγώνες και σκόραρε 20 φορές με τα 15 τέρματα να προέρχονται από τρία αδέρφια και έναν ξάδερφό τους!

17. Η Νιγηρία είναι η μία από τις δύο μόλις αήττητες ομάδες στην ιστορία του θεσμού, έχοντας ρεκόρ 1 νίκη και 2 ισοπαλίες. Η μία από τις δύο ισοπαλίες της ήρθε σε αγώνα κατάταξης για την 3η θέση (1-1 με Μεξικό), στον οποίο οι δυτικοαφρικανοί έχασαν στα πέναλτι. Η έτερη αήττητη ομάδα είναι η Δανία, με 2 νίκες και 1 ισοπαλία.

18. Εάν αγωνιστεί έστω ένα λεπτό κατά τη διάρκεια του τουρνουά, ο 37χρονος Ουρουγουανός σέντερ μπακ Αντρές Σκότι θα γίνει ο τέταρτος γηραιότερος παίκτης που θα έχει συμμετάσχει στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών, μετά τον Τυνήσιο Αλί Μπουμνιζέλ (39 ετών και 2 μηνών), τον Γερμανό Λόταρ Ματέους (38 ετών και 4 μηνών) και τον Γιαπωνέζο Ρουί Ράμος (37 ετών και 10 μηνών).

19. Εθνική Ισπανίας σημαίνει... ρεκόρ: Ο Βιθέντε Ντελ Μπόσκε είναι ο μοναδικός προπονητής που έχει στη συλλογή του Euro, Παγκόσμιο Κύπελλο και Τσάμπιονς Λιγκ, ο Σέρχιο Ράμος έγινε τον περασμένο Μάρτιο ο νεότερος Ευρωπαίος παίκτης (27 ετών) που συμπληρώνει 100 συμμετοχές με τη φανέλα με το εθνόσημο, ενώ μαζί με τους Ινιέστα, Τσάβι και Κασίγιας συνθέτει μία τετράδα που έχει αγωνιστεί σε τουλάχιστον 18 από τα 19 ματς της "φούρια ρόχα" στις τρεις τελευταίες μεγάλες διοργανώσεις. Το συγκρότημα του Ντελ Μπόσκε είναι αήττητο για 25 σερί επίσημα ματς, με 19 παίκτες να παραμένουν στο ρόστερ από το περασμένο Euro και 18 από το προηγούμενο Μουντιάλ.

20. Για τρίτο διαδοχικό διεθνές τουρνουά, δεν υπάρχει παίκτης της Ίντερ στην αποστολή της Εθνικής Ιταλίας. Για την ακρίβεια, ο μοναδικός παίκτης των Μιλανέζων που έχει φορέσει τη φανέλα της "σκουάντρα ατζούρα" από το 2004 και μετά είναι ο Μάρκο Ματεράτσι (τελευταία του συμμετοχή στο Euro 2008).

21. Ο εθνικός ύμνος της Ισπανίας ("La Marcha Real") είναι ο μοναδικός στον κόσμο που δεν έχει λόγια, καθώς αποσύρθηκαν μετά το θάνατο του Ισπανού δικτάτορα, Φράνκο, το 1975. Στον αντίποδα, ο εθνικός ύμνος της Ουρουγουάης είναι ο μεγαλύτερος σε διάρκεια, φτάνοντας περίπου στα πέντε λεπτά. Κατά την ανάκρουσή του πάντως, παίζονται μόνο οι δύο πρώτες στροφές.

22. Αν και θα αγωνιστεί σε ξένη ήπειρο, η ομάδα του Αλμπέρτο Τζακερόνι δεν θα αισθανθεί -λογικά- μόνη, με τη Βραζιλία να φιλοξενεί γύρω στο 1.500.000 Ιάπωνες μετανάστες, τους περισσότερους από κάθε άλλη χώρα. Αλλά και η πιο ισχυρή μή-ασιατική "μειονότητα" μέσα στην Ιαπωνία έχει δημιουργηθεί από τους περίπου 325.000 Βραζιλιάνους που κατοικούν στη "χώρα του ανατέλλοντος ηλίου". Από τις χώρες που συμμετέχουν στο τουρνουά, πολυπληθέστερη είναι η Νιγηρία με 175.000.000 κατοίκους, γεγονός που την κάνει σύμφωνα με υπολογισμούς το 7ο μεγαλύτερο έθνος στον κόσμο.

23. Η Εθνική Ισπανίας βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο Νο 1 της παγκόσμιας κατάταξης της FIFA. Μάλιστα, αν εξαιρέσουμε τον Αύγουστο του 2011 που η Ολλανδία την πέρασε προσωρινά, η "φούρια ρόχα" βρίσκεται συνέχεια στην κορυφή μετά την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου στη Νότια Αφρική το 2010. Από εκεί και πέρα η Ιταλία καταλαμβάνει αυτή τη στιγμή την 8η θέση, το Μεξικό τη 17η, η Ουρουγουάη τη 19η, η Βραζιλία την 22η, η Νιγηρία την 31η και η Ιαπωνία την 32η. Πολύ μακριά τους βρίσκεται η "σταχτοπούτα" της διοργάνωσης, Ταϊτή, που είναι στην 138η θέση της βαθμολογίας της FIFA.

24. Η ιστορία του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών μέσα σε ένα video:

Ώρα λοιπόν για... σάμπα και μπάλα!