Αν ξέρει να κάνει κάτι καλά σε αυτή τη ζωή ο Óscar Cardozo είναι να σκοράρει. Στην πατρίδα του, την Παραγουάη, αρκεί να πεις "goleador" για να σου πουν το όνομα του. Τώρα, αν χρησιμοποιήσεις το παρατσούκλι του ("Tacuara"), η επιτυχία είναι 100% σίγουρη. Τι σημαίνει αυτό; Μη βιάζεσαι. Θα στα πω όλα για τον παίκτη που βρίσκεται εδώ και λίγη ώρα στην Αθήνα, για τον Ολυμπιακό.

Οι γονείς του τον ονόμασαν Óscar René Cardozo Marín, όταν τον πρωτοείδαν, στις 20/5 του 1983 -την ημέρα που γεννήθηκε. Έγινε γνωστός ως Óscar "Tacuara" Cardozo. Όπου "tacuara", η κυριολεκτική σημασία της λέξεως είναι αυτή:

Ήταν ωστόσο, και το όνομα ακροδεξιού κινήματος που δημιουργήθηκε στην Αργεντινή, το 1953, αρχικά ως αντίπαλο δέος του Juan Perón, πριν ενσωματωθεί στους "Ειδικούς Σχηματισμούς" του προέδρου της χώρας -ο οποίος το Σεπτέμβριο του 1955 "έπεσε" με πραξικόπημα. Μετά τη διαφυγή του, το Movimiento Nacionalista Tacuara τάχθηκε εναντίον της χούντας. Επειδή κάπου πρέπει να καταλήξουμε, το "Tacuara", στην περίπτωση του Cardozo, χρησιμοποιήθηκε γιατί είναι τρομοκράτης της αντίπαλης εστίας. Πόσα γκολ έχει βάλει, πια; Να σου πω.

Ομάδα (Χώρα)	Σεζόν	Συμμετοχές	Γκολ	Ασίστ-Κίτρινες
3 de Febrero (Παραγουάη)	2003	22	14
	2004	12	6
Nacional Asunción (Παραγουάη)	2004	14	3
	2005	29	9
	2006	20	10
Newell's Old Boys (Αργεντινή)	2006-07	33	21
Benfica (Πορτογαλία)	2007-08	45	22	5-5
	2008-09	35	17	3-1
	2009-10	47	38	6-5
	2010-11	42	23	7-5
	2011-12	45	28	7-8
	2012-13	46	33	7-6
	2013-14	32	11	2-0
Trabzonspor (Τουρκία)	2014-15	42	20	4-6
	2015-16	24	8	2-6

Όλα αυτά θα σου πουν πολλά περισσότερα, αν σου εξηγήσω ότι το ποσοστό επιτυχίας (βάσει των συμμετοχών και των γκολ) είναι 54.1%, σε διάστημα 12 συναπτών ετών. Στη Benfica έδωσε 172 γκολ, από το 2007 έως το 2014. Μπορείς να τα δεις στο video που ακολουθεί.

Αν μη τι άλλο, έχει μια συνέπεια και μια διάρκεια. Σε αυτά που πρέπει να σημειωθούν ανήκει και ότι από την πρώτη του χρονιά στη Benfica, έπαιξε σε οκτώ ματς του Champions League (2 για τα προκριματικά και έξι για τους ομίλους), ήταν βασικός τις επτά, έβαλε 3 γκολ και πέρασε 2 ασίστ. Συνολικά, πήρε δύο πρωταθλήματα στην Primeira Liga (2010, 2014), ένα Taça de Portugal (2014), πέντε Taça da Liga (2009, 2010, 2011, 2012, 2014), δυο φορές αναδείχθηκε καλύτερος παίκτης της Παραγουάης (2006, 2009), άλλες τόσες ήταν πρώτος σκόρερ στην Πορτογαλία (2010, 2012), τρεις φορές ήταν κορυφαίος σκόρερ στην Taça de Portugal (2008, 2011, 2013) και μια του Europa League (2010). Πάμε να δούμε τι άλλο είναι.

Πήγαινε με άλογο στις προπονήσεις

Σε συνέντευξη που είχε δώσει η μητέρα του, Rosa Maria τον Σεπτέμβριο του 2012 είχε αποκαλύψει πως "παντρεύτηκα όταν ήμουν 16 χρόνων και ο σύζυγος μου, Genaro ήταν 21. Αποκτήσαμε πέντε παιδιά και τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Για να καταφέρουμε να ζήσουμε, είχαμε γουρούνια και άλογα, ασχολούμασταν με τα καπνά και επιδιορθώναμε τα φανάρια στους δρόμους. Ήταν πολλές οι ημέρες που πουλούσαμε ένα γουρούνι τόσο φθηνά, που δεν μπορούσαμε να αγοράσουμε επαρκή ποσότητα φαγητού για όλους μας. Ζούσαμε σε μια πολύ φτωχή περιοχή και δεν είχαμε αυτοκίνητο".

Εξυπακούεται πως δεν είχαν χρήματα να του αγοράσουν ποδοσφαιρικά παπούτσια ή έστω μια μπάλα. " Έπαιζε στη γειτονιά, με αυτή που έφερναν οι φίλοι του. Όταν άρχισε τις προπονήσεις, πήγαινε με άλογο, αφού δεν υπήρχε άλλο μέσο".Την ημέρα που ο Óscar ενημέρωσε πως θέλει να γίνει ποδοσφαιριστής " ο πατέρας του, του έδωσε την ευχή του, εξηγώντας του ότι με τα γουρούνια και τα καπνά δεν θα μπορούσε να επιβιώσει". Δηλαδή, στην ουσία δεν είχε κάτι να χάσει.

Είχε βρει το δεύτερο πατέρα του, στο πρόσωπο του Juan Araujo, του πρώτου που του είπε πως μπορεί να κάνει καριέρα ποδοσφαιριστή. Ήταν και αυτός που ανέλαβε να τον προπονήσει. Εν ολίγοις, ήταν εκείνος που τον έσωσε, γιατί το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να πάρει τον Óscar σπίτι του για τέσσερα χρόνια -δεδομένης της αδυναμίας των γονιών του να συντηρήσουν τα παιδιά τους. " Mε τα παιδιά μου ήταν σαν αδέλφια" είπε ο Araujo, χρόνια μετά στη "Record" μαζί και ότι "κατά τη διάρκεια της ημέρας δουλεύαμε και το βράδυ πήγαινε σχολείο. Όταν ολοκληρώναμε την προπόνηση, είχε το ελεύθερο να εκτελεί από όπου ήθελε, για να σκοράρει. Του είχα πει ότι αν βάζει μεγάλη δύναμη, ουδείς θα μπορεί να σταματήσει την πορεία της μπάλας προς τα δίχτυα".

Στα 14 του έδωσαν μια ευκαιρία στην Club Atlético 3 de Febrero, μια ταπεινή ομάδα της Ciudad del Este, της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης στη χώρα -με 350.000 κατοίκους. Στο γήπεδο της, το Estadio Antonio Oddone Sarubbi, φιλοξενήθηκαν αγώνες του Copa América 1999. O Óscar έκανε τις προπονήσεις του, πήγαινε στο σχολείο και μετά βοηθούσε τον πατέρα του στην εξόρυξη κάρβουνου. " Από μικρός ήταν πολύ φιλόδοξος" πρόσθεσε ο Araujo, " μου είχε πει ότι ήθελε να πάρει σύντομα μεταγραφή, γιατί ήθελε να ζήσει μεγάλα πράγματα. Ήθελε να νικά. Ήταν ταπεινός, πήγαινε πρώτος στις προπονήσεις και έφευγε τελευταίος. Δούλευε σαν τρελός".

Το πρώτο του εκατομμύριο -και τα 11 γκολ σε 16 ματς

Στην División Intermedia έκανε την πρώτη του εμφάνιση το 2003. Συνδυάστηκε με τον Roberto Gamarra και μαζί μετρούσαν το ένα γκολ μετά το άλλο. Σκόρααραν και στα playoffs που έδωσαν τρεις διαδοχικές προκρίσεις, πριν τον "τελικό" για την άνοδο, που τελικά πήρε η Club Tacuary. Το 2004 ήταν η σειρά της δικής του παρέας να ανέβει. Εκείνος είχε υπογράψει στην Nacional Asunción, αφότου είχε παίξει στα 12 από τα 18 ματς της 3 de Febrero και σκόραρε 6 γκολ.

Τελείωσε τη χρονιά στην Primera División με την ομάδα της Asunción και πρόλαβε να γίνει ο πρώτος σκόρερ της, με 17 γκολ. Κάπου εκεί δέχθηκε την πρόσκληση από την Newell's Old Boys, της Αργεντινής. Πήρε 1.000.000 ευρώ και συνάντησε εκεί τους συμπατριώτες του, Diego Gavilán, Santiago Salcedo και Justo Villar, για το δεύτερο γύρο της σεζόν 2006-07. Στις πρώτες 16 συμμετοχές (σε Apertura και Clausura), σκόραρε 11 φορές και αναδείχθηκε "ο καλύτερος Παραγουανός ποδοσφαιριστής". Τον κάλεσαν και στην εθνική, για το Copa America 2007.

Από το πρώτο του συμβόλαιο, με την Newell’s Old Boys της Αργεντινής, άρχισε να κάνει αποταμίευση. " Δεν είχε πει τίποτα σε κανέναν, ώσπου μια ημέρα ήλθε και μας ανακοίνωσε πως θα ζήσουμε σε ένα νέο σπίτι. Είχα μείνει άναυδη" θυμάται η μητέρα του, " ξέσπασα σε κλάματα και τον έσφιξα στην αγκαλιά μου. Μας αγόρασε ένα κανονικό σπίτι, με τέσσερα δωμάτια. Είχε... και γήπεδο ποδοσφαίρου. Έχει τεράστια καρδιά. Έδωσε σε όλους μας ό,τι χρειαζόμασταν". Αυτό έγινε όταν πήρε 13 εκατ. ευρώ για να πάει στην Benfica (2007). Το buy out ήταν 400.000 ευρώ και οι "μνηστήρες" πολλοί. Κυρίως από την Ευρώπη.Κοντολογίς, η ανέχεια έγινε μια δυσάρεστη ανάμνηση.

Το συμβόλαιο των 10 εκατ. ευρώ

Στις 21/6 του 2007 η Benfica εξέδωσε ανακοίνωση, με την οποία ενημέρωσε πως " αποκτήσαμε τα δικαιώματα του ποδοσφαιριστή Óscar Cardozo και η διάρκεια του συμβολαίου που υπέγραψε μαζί μας είναι πενταετής. Θα επενδύσουμε περί τα 9.156.000 ευρώ, για να αγοράσουμε το 80% του παίκτη". Το άλλο 20% το πήραν τον Απρίλιο του 2008, για 2.5 εκατ. ευρώ. Το σύνολο έφτασε στα 11.1 εκατ. ευρώ. Την ημέρα που ανακοινώθηκε, έγινε η δεύτερη πιο ακριβή μεταγραφή, στην ιστορία του συλλόγου -στην κορυφή παρέμενε ο Simão των 13 εκατ. ευρώ, το 2001. Είχε υποσχεθεί πως θα σκοράρει τουλάχιστον 20 γκολ στην πρώτου του σεζόν. Έφτασε τα 22. Το 21ο ήταν στο 89ο λεπτό του ματς με τη FC Nürnberg, για το UEFA Cup, χάριν του οποίου οι Πορτογάλοι προκρίθηκαν στους "16". Τα μέσα της χώρας έγραφαν πως πρόκειται για σπεσιαλίστα στις εκτελέσεις, ενώ "έχει" και το σουτ από μεγάλες αποστάσεις.

Η συνέχεια ήταν το ίδιο εντυπωσιακή. Με την ολοκλήρωση της αγωνιστικής περιόδου 2009-10, η ομάδα του ήταν πρωταθλήτρια και κάτοχος του League Cup, πορεία στην οποία εκείνος είχε δώσει 38 γκολ σε 47 ματς -εκ των οποίων τα 26 ήταν στο εθνικό πρωτάθλημα. Η ένωση του με τον Javier Saviola ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να συμβεί στην Benfica, που στις 10/2 του 2010 πούλησε το 20% των δικαιωμάτων του στην Benfica Stars Fund (επενδυτικός οργανισμός που αγόραζε ποσοστό των οικονομικών δικαιωμάτων παικτών και έδινε στις ομάδες ρευστό -μέρος του οποίου επέστρεφαν όταν πουλούσαν τους παίκτες. Τον Ιούλιο του 2014 πουλήθηκε στη Benfica SAD) για 4 εκατ. ευρώ. Είχε εκτιμηθεί πως αξίζει 20 εκατ. ευρώ. Μεταξύ των highlights ήταν και τα δυο πέναλτι στη Liverpool, στο πρώτο ματς για τους "8" του Europa League.

Δυο χρόνια μετά, ήταν ο πρώτος σκόρερ της Primeira Liga για δεύτερη φορά (μετά το 2010, έφτασε τα 20 γκολ) και η Benfica φιναλίστ στην Πορτογαλία. Ακολούθως, άρχισε τα hat trick και έως το τέλος του Δεκέμβρη το 2012 είχε ξεπεράσει τα 100 γκολ, στην εθνική λίγκα. Στο 3-1 επί της Fenerbahçe, στο δεύτερο ημιτελικό του Europa League (και την πρόκριση στον τελικό που πήρε η Chelsea, με γκολ του Branislav Ivanovic στο τέλος), σκόραρε δυο φορές και έφτασε τα 8 γκολ στη διοργάνωση.

Τέσσερις ημέρες μετά τον τελικό του ευρωπαϊκού κυπέλλου, ο Jorge Jesus τον αντικατέστησε στο 70ο λεπτό του εγχώριου κυπέλλου, στις 26/5 του 2013 και ενώ η Benfica προηγείτο 1-0. Τελικά, έχασε 1-2 από τη Vitória de Guimarães -έχασε και την ευκαιρία να πανηγυρίσει ιστορικό treble- και μετά το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή, έγινε αυτό.

Στις 28 του μήνα ζήτησε δημόσια συγγνώμη από τους φαν και τον προπονητή του (κατ' ιδίαν το έκανε στα αποδυτήρια, μετά τον αγώνα -άλλωστε υπό τις οδηγίες του είχε παίξει σε 211 ματς και είχε σκοράρει 131 φορές), μέσω της σελίδας του στο Facebook. Στο μήνυμα πρόσθεσε ότι " έχω αυτό το σύλλογο στην καρδιά μου. Ο τρόπος που ολοκληρώθηκε η χρονιά ήταν τραγικός, από εκείνους που διαλύουν το νευρικό σύστημα. Ελπίζω να μην αμφισβητήσατε ποτέ το πάθος μου. Αγαπώ τη Benfica".

Η τιμωρία, ο τραυματισμός και ο πάγκος

Ο σύλλογος τον τιμώρησε με 72 ημέρες αποκλεισμό από τη ρουτίνα του συλλόγου και με πρόστιμο μισό μηνιάτικο (65.000 ευρώ). Όταν ενσωματώθηκε (2013-14), έπρεπε να καλύψει το χαμένο έδαφος. Τα κατάφερε και άρχισε τα γκολ που επέτρεψαν στην παρέα του να μείνει στη διεκδίκηση του τίτλου. Έως τα μέσα του Νοεμβρίου είχε 13 γκολ -τρία εκ των οποίων τα έβαλε στη Sporting. Μετά, τραυματίστηκε στη μέση και έμεινε εκτός από τις 23/11 έως τις 25/1. Δεν πρόλαβε να επιστρέψει και έχασε άλλα 3 ματς με μικροπρόβλημα. Μετά βρέθηκε να κάθεται στον πάγκο -έβλεπε τους Lima και Rodrigo να κάνουν τη δουλειά.

Στις 14/5 του 2014 ήταν ένας από εκείνους που αστόχησαν, στη διαδικασία του πέναλτι με τη Sevilla, στον τελικό του Europa League. Είχε τελειώσει την πιο "φτωχή" χρονιά του. Είχε μόλις (;) 11 γκολ, σε όλες τις διοργανώσεις. Επτά στο πρωτάθλημα, το οποίο κατέληξε για 33η φορά στα χέρια της Benfica... που πια συζητούσε το ενδεχόμενο της πώλησης του -κάτι που αρνείτο πεισματικά να κάνει νωρίτερα. Και αν οι Πορτογάλοι δεν αποκάλυψαν με ποιον συζητούν, το έκανε για αυτούς η Trabzonspor.

Στις 4 Αυγούστου του 2014 έφυγε από τη Λισαβόνα ως ο ένατος σκόρερ όλων των εποχών και ο δεύτερος σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ήταν στο Νο1 της λίστας με τους ξένους σκόρερ της ομάδας, έχοντας φτάσει τα 172 τέρματα. Στην άφιξη του στην Τουρκία, στις 5/8 έγινε αυτό.

Βλέπεις, ήταν η πιο ακριβή μεταγραφή της γειτονικής Süper Lig. Η Benfica είχε πάρει 4 εκατ. ευρώ και εκείνος 2.5 εκατ. ευρώ για κάθε χρόνο, συν τα bonus που θα μπορούσαν να φτάσουν το 1.650.000 ευρώ, αν η απόδοση του ήταν η... αυτή η γνωστή. Ήταν προσωπική επιλογή του προπονητή, Vahid Halilhodžić, τον οποίον ευχαρίστησε εμπράκτως με γκολ στις 21/8, στο 2-0 επί της Rostov για το Europa League. Μολονότι γινόταν τακτικά αλλαγή, σιγά σιγά άρχισε να σκοράρει δυο και τρεις φορές, στο ίδιο ματς. Ήταν ο πρώτος σκόρερ της λίγκας, στο πρώτο μισό της χρονιάς και τελείωσε με 17 γκολ, σε 29 συμμετοχές. Η ομάδα του τερμάτισε στην 5η θέση της βαθμολογίας. Ακολούθως, ενημέρωσε ότι θα απέχει από το Copa América, λόγω μέσης.

Η τελευταία αγωνιστική περίοδος αφορούσε 24 συμμετοχές, εκ των οποίων οι 21 ήταν για το πρωτάθλημα, 8 γκολ, 2 ασίστ και 6 κίτρινες κάρτες, με τον προπονητή του να τον αφήνει εκτός αρκετά, εξηγώντας πως δεν έχει καλή φυσική κατάσταση. Είχε και διάφορους τραυματισμούς. Από τα μέσα Δεκεμβρίου και για ένα μήνα απείχε με πρόβλημα στους προσαγωγούς και στις αρχές του Φεβρουαρίου έπαθε ρήξη σε μυ του μηρού που τον κράτησε εκτός άλλον ένα μήνα.

Για να έχεις την πλήρη εικόνα, πρέπει να ξέρεις ότι από την ημέρα που πήγε στην Τουρκία ο Cardozo, η ομάδα του άλλαξε πέντε προπονητές: ο Halilhodžić έφυγε τον Νοέμβριο του 2014, για να πάει ο Ersun Yanal που έφυγε την 1/7 του 2015, για να αντικατασταθεί από τον Shota Arveladze που... έδωσε τη σκυτάλη στον Sadi Tekelioglu τον Νοέμβριο του 2015, πριν ακολουθήσει ο Hami Mandirali τον Γενάρη του 2016, ο Taner Yilmaz τον Μάιο και... επιστρέψουν στον Υanal. Ο Παραγουανός είχε ενημερώσει από τον Ιούλιο πως δεν έχει την παραμικρή διάθεση να μείνει. Έκανε και αίτημα να κερδίσει την ελευθερία του και προέκυψαν διάφορες πληροφορίες που ξεκινούσαν από την Αγγλία (Everton, Norwich City), εκτείνονταν στην Ιταλία (Lazio) και έφταναν έως την Αμερική (New York Red Bulls, Real Salt Lake). Tελικά, ήλθε στην Ελλάδα.