Όσιμ: "Μου προκαλούσε στομαχόπονο ο Μαυροκουκουλάκης"

Η Εθνική Ελλάδος αντιμετωπίζει την Εθνική Βοσνίας την Παρασκευή (9/6) στα προκριματικά του Μουντιάλ και ο Ίβιτσα Όσιμ με αφορμή την αναμέτρηση των δυο ομάδων μίλησε στην ΄"Εφημερίδα των Συντακτών". Μόνο που η συνέντευξη αναλώθηκε περισσότερο στον Παναθηναϊκό και την παρουσία του τη διετία 1992-94 στο τριφύλλι.

Ο Όσιμ αναφέρθηκε στις κόντρες που είχε με τον Γιώργο Βαρδινογιάννη αλλά και στα ραντεβού που είχε με τους Βαρδή, Γιώργο και Θεόδωρο Βαρδινογιάννη που αισθανόταν λες και πήγαινε στο απόσπασμα (σ.σ. γέλια).

Επίσης μίλησε για τον Μπορέλι και τον Σαραβάκο και όσα είχαν γίνει εκείνο το διάστημα της παρουσίας του, ενώ σημείωσε πως ο νυν πρόεδρος του τριφυλλιού, Μάνος Μαυροκουκουλάκης, και τότε άνθρωπος του Βαρδή του προκαλούσε στομαχόπονο καθώς δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα απ' όσα έλυνε.

Ο Όσιμ ο οποίος τον Νοέμβρη του 2007 είχε υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο ενώ παρακολουθούσε ένα ματς στην τηλεόραση, έβαλε τέλος στην ενεργό δράση του και πλέον είναι επίτιμος πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της Βοσνίας.

Μιλώντας για την αναμέτρηση με την Εθνική Ελλάδος, χαρακτήρισε το ματς ως πρόωρο τελικό και σημείωσε ότι το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα είναι αρκετά αξιόλογο.

Διαβάστε κάποια αποσπάσματα από τη συνέντευξη:

Ο παλιός σας παίκτης και πρώην ομοσπονδιακός προπονητής, Σαφέτ Σούσιτς, δήλωσε πρόσφατα ότι η Βοσνία μπορεί να προκριθεί απευθείας στο Μουντιάλ της Ρωσίας. Συμφωνείτε μ’ αυτή την εκτίμηση;
"Πώς θα μπορούσα να διαφωνήσω με τον μαθητή μου, τον Σούσιτς; (γέλια) Δεν παύει να είναι όμως ένα δύσκολο εγχείρημα και θα πρέπει -πρωτίστως- να αποβάλουμε τα κόμπλεξ που έχουμε έναντι των Βέλγων και των Ελλήνων.

Πάντοτε πρέσβευα και εξακολουθώ να πρεσβεύω ότι μόνο οι τολμηρές ομάδες κι αυτές που έχουν αυτοπεποίθηση μπορούν να καταγράψουν επιτυχίες.

Η Ελλάδα του 2004 είναι το καλύτερο παράδειγμα! Η Βοσνία π.χ. στο Μουντιάλ της Βραζιλίας παρουσιάστηκε κάπως φοβισμένα και πάντως όχι αντάξια των δυνατοτήτων της. Μου θύμισε τη Σουηδία στο Μουντιάλ των ΗΠΑ το 1994".

Ποια εικόνα έχετε από την παρούσα εθνική ομάδα της Ελλάδας;
"Πρόκειται για μια σοβαρή και αξιόμαχη ομάδα με παίκτες που έχουν παραστάσεις από ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Τη χαρακτηρίζει ένα πάθος και μια αυτοπεποίθηση που εκδηλώνεται στον αγωνιστικό χώρο. Παρακολούθησα τον αγώνα εναντίον του Βελγίου, όπου οι Ελληνες αγωνίστηκαν πολύ καλά και απέσπασαν τον βαθμό της ισοπαλίας από μια ομάδα που -στα χαρτιά- είναι το φαβορί του ομίλου".

Ετσι όπως έχει διαμορφωθεί η βαθμολογία του ομίλου, το ματς στη Ζένιτσα αποκτά χαρακτήρα τελικού; "Οντως, το προσεχές παιχνίδι έχει καθοριστικό χαρακτήρα. Οποια ομάδα νικήσει νομίζω ότι θα καταφέρει να πάρει το εισιτήριο για τα τελικά του Μουντιάλ ή έστω τη δεύτερη προνομιούχα θέση, καθώς πρόκειται λίγο-πολύ για ισοδύναμες ομάδες.

Κατ’ εμέ, θα ήταν ευχής έργο να προκριθούν και οι δυο αυτές ομάδες, γιατί θα ήταν πολύ σημαντικός ο συμβολισμός για τις ίδιες τις χώρες τους. Πέραν τούτου θα υποδήλωνε μια συνέχεια στη διαδρομή των συμμετοχών σε μεγάλες διοργανώσεις, κάτι που έχει πολύ μεγάλο αντίκτυπο".

Ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία σάς έφερε στον Παναθηναϊκό. Επιτρέψτε μας μια αναδρομή σ’ εκείνη την περίοδο.
"Είχα παραιτηθεί τον Μάιο του 1992 από την τεχνική ηγεσία των Πλάβι. Ηταν το ελάχιστο που μπορούσα να κάνω για τη γενέτειρά μου, το Σαράγεβο, που σφυροκοπούνταν ήδη ανελέητα. Δεχόμουν πιέσεις πανταχόθεν και δεν μπορούσα να κυκλοφορήσω χωρίς οχλήσεις στο Βελιγράδι, ενώ λίγο αργότερα ανακοινώθηκε κι ο αποκλεισμός της Γιουγκοσλαβίας από το Euro της Σουηδίας.

Η πρόταση του Παναθηναϊκού ήταν για μένα μια πρόκληση, καθώς θα αναλάμβανα, μετά από πολλά χρόνια στην εθνική, πάλι έναν σύλλογο, και μάλιστα με καλό όνομα στο ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό στερέωμα. Συν τοις άλλοις διέθετε ένα μοντέρνο αθλητικό κέντρο, από τα καλύτερα εκείνης της εποχής, κάτι που αποτελούσε ένα επιπλέον δέλεαρ".

Παρ’ όλα αυτά η συνεργασία με τη διοίκηση της ομάδας δεν ήταν πάντα αρμονική;
"Εξ αρχής συνάντησα ένα κλίμα καχυποψίας εκ μέρους της διοίκησης. Επρεπε να δίνω ραπόρτο για καθημερινά και τετριμμένα πράγματα, γεγονός που δεν το είχα συναντήσει μέχρι τότε. Με τον Γιώργο (Βαρδινογιάννη) μπορώ να πω ότι «απολάμβανα» τις διαφωνίες μας.

Αυτός όμως που μου προκαλούσε στομαχόπονο και αποστροφή ήταν ο Μάνος Μαυροκουκουλάκης, που ως γενικός αρχηγός και εντεταλμένος του Βαρδή δημιουργούσε περισσότερα προβλήματα απ’ όσα θα έπρεπε να λύνει.

Αξέχαστες μου έχουν μείνει και οι συσκέψεις με την «τριανδρία» (Βαρδής, Γιώργος και Θόδωρος), όπου προσερχόμουν πάντοτε κουστουμαρισμένος σαν να πήγαινα σε εκτελεστικό απόσπασμα!!! (γέλια)".

Ο Στράτος Αποστολάκης, ένας από τους πιο έμπειρους διεθνείς παίκτες της εποχής, παραδέχτηκε πρόσφατα ότι, αν και είχατε μια «δύσκολη συνεργασία», η προπονητική σας και η εν γένει ποδοσφαιρική σας φιλοσοφία ήταν «τριάντα χρόνια μπροστά από την εποχή σας».
"(χαμογελώντας) Τώρα είναι αργά, Στράτο!"

Ενα άλλο σημείο τριβής με τον πρόεδρο του ΠΑΟ, Γιώργο Βαρδινογιάννη, ήταν ο Χοσέ Μπορέλι;
"Θα πρέπει εξ αρχής να ξεκαθαρίσω ότι το πρόβλημα υπήρχε πριν αναλάβω εγώ προπονητής της ομάδας, ενώ παρερμηνεύτηκε και διογκώθηκε από τον Τύπο της εποχής.

Ο Μπορέλι, αν θυμάστε, απουσίαζε από την καλοκαιρινή προετοιμασία, καθώς επιζητούσε τη λύση του συμβολαίου για λόγους προσωπικούς. Επιστρέφοντας στην ομάδα, τέλη Οκτώβρη, ήταν παντελώς ανέτοιμος για να παίξει.

Οταν ανέκτησε τη φυσική του κατάσταση τον χρησιμοποιούσα, καθώς ήταν από τους παίκτες με εξαιρετικά προσόντα στην καθοδήγηση του παιχνιδιού και ικανός να κάνει το αναπάντεχο.

Για κακή του τύχη, όμως, ήταν αρκετά επιρρεπής στους τραυματισμούς, ενώ και οι αντοχές του ήταν μάλλον αρκετά περιορισμένες. Κάπως έτσι θυμάμαι το θέμα Μπορέλι και το είχα εξηγήσει άπειρες φορές στον Γιώργο [Βαρδινογιάννη], που έδειχνε μια παθολογική εμμονή γι’ αυτόν τον παίκτη".

Τον «φάκελο «Σαραβάκος» πώς τον θυμάστε;
"Αν ο Σαραβάκος είχε γαλουχηθεί ποδοσφαιρικά στη Γιουγκοσλαβία, πολύ πιθανό να είχε γίνει ένας τεράστιος ποδοσφαιριστής σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, καθώς διέθετε σπάνια χαρίσματα. Οταν ανέλαβα εγώ προπονητής ήταν ήδη τριάντα ενός ετών και δεν θεωρούσε απαραίτητο ή ίσως δεν ήταν διατεθειμένος να δεχτεί αλλαγές στον τρόπο που αγωνιζόταν.

Ο Μήτσος ήταν σαν ένα μικρό παιδί που ήθελε τα χάδια του χωρίς ανταπόδοση. Το ζήτημα είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις, γιατί τα ΜΜΕ το παρουσίαζαν τεχνηέντως σαν κόντρα και προσπάθεια απαξίωσης του παίκτη, κάτι βέβαια που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα".

Πολλοί ισχυρίζονται ότι ο διάδοχός σας στον ΠΑΟ, Χουάν Ραμόν Ρότσα, καρπώθηκε τα επόμενα χρόνια την επιτυχία, τις βάσεις της οποίας εσείς βάλατε. Αποτελεί αυτό ένα είδος αναγνώρισης και δικαίωσης για σας;
"Αυτές οι προσεγγίσεις είναι περισσότερο φιλολογικού ενδιαφέροντος. Στο ποδόσφαιρο οι προπονητές ανταλλάσσονται με μεγάλη συχνότητα και ταχύτητα. Απλώς εγώ μέχρι τότε είχα συνηθίσει σε πιο μακροχρόνια project, τόσο στην εθνική Γιουγκοσλαβίας και τη Ζελέζνιτσαρ όσο και μετέπειτα στη Στουρμ Γκρατς.

Ειλικρινά δεν κατάλαβα ποτέ τον λόγο απομάκρυνσής μου, καθώς η ομάδα έπαιζε καλό ποδόσφαιρο και ήταν δεύτερη στη βαθμολογία. Ισως να μην ήμουν αρκετά διπλωμάτης. Νοσταλγώ πάντως ακόμη την Αθήνα και την «ψαροταβέρνα του Μήτσου» στο Φάληρο, όπου απολάμβανα με τον συνεργάτη μου Δημήτρη Παναγιωτάκη τα πιο νόστιμα μπαρμπουνάκια της Μεσογείου! (γέλια)".

Όποιος θέλει να διαβάσει ολόκληρη τη συνέντευξη του Ίβιτσα Όσιμ μπορεί να το κάνει στο www.efsyn.gr.