Όταν ο Μαραντόνα "υποκλίθηκε" στον Τζακ Μπάουερ!

Ο Ντιέγκο Μαραντόνα εκτός από τις ικανότητες του μέσα στον αγωνιστικό χώρο που τον έκαναν "Θεό", ξεχώριζε πάντα και για τις δηλώσεις - συνεντεύξεις που έδινε κατά καιρούς και πάντα μίλαγε με την γλώσσα τις αλήθειας.

Το Sport24 σας παρουσιάζει μια ξεχωριστή συνέντευξη του Μαραντόνα που κλήθηκε να απαντήσει σε ερωτήσεις "πιστών" του ανά τον κόσμο μέσω του περιοδικού 4-4-2.

Πραγματικά αποκαλύπτει αρκετές μικρές λεπτομέρειες από την προσωπική του ζωή, το παρελθόν του και επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, απολαύστε τις απαντήσεις:

Ποια η άποψη του 17χρονου τότε Ντιέγκο για την ομάδα του 78;

"Είδα κάποια παιχνίδια της Εθνικής μας, με είχαν προσκαλέσει στο γήπεδο για τον αγώνα με την Ιταλία και είχα πάει με τον αδερφό μου. Επίσης είχα πάει και στον τελικό με την Ολλανδία. Πραγματικά ένιωθα πολύ ευτυχισμένος για τα παιδιά, για το Αργεντίνικο ποδόσφαιρο και πανηγύρισα όπως όλος ο κόσμος, αλλά ήμουν πεπεισμένος πως άξιζα να βρίσκομαι σε αυτή την αποστολή"

Πρώτη ευρωπαϊκή ομάδα η Σέφιλντ;

"Ναι είναι αλήθεια, είχα πραγματική προσφορά από την Σέφιλντ και ήμουν μια ανάσα από την ολοκλήρωση της μεταγραφής μου. Τώρα μπορεί αν μην κοιμηθείς τις επόμενες μέρες, αλλά είχαμε αγοράσει και τα εισιτήρια για τις πτήσεις μας. Πραγματικά ήμουν πολύ κοντά, αλλά ξαφνικά χαλάσαν όλα. Η Σέφιλντ και η Άρσεναλ είχαν ενδιαφερθεί για μένα. Θα ήταν ευχαρίστηση μου να έπαιζα στην Αγγλία".

Ένα από τα μεγάλα του μυστικά είναι το 24;

"Είμαι μεγάλος θαυμαστής του 24 και του Κίφερ Σάδερλαντ. Είμαι μεγάλος θαυμαστής του. Δεν έχω χάσει ούτε μια ώρα από τον Τζακ Μπάουερ. Είναι το είδωλο μου. Είναι ο καλύτερος των καλύτερων".

Ισχύει ότι στο μουντιάλ του Μεξικό το 86' έπαιζες με δύο ίδια παπούτσια λόγω τραυματισμού;

"Όχι δεν είναι αλήθεια. Πραγματικά το πόδι μου ήταν σε πολύ κακή κατάσταση, αλλά όχι όπως την παρουσίασαν. Αυτό που μπορώ να σας πω, είναι ότι πάντα έπαιζα με καινούρια παπούτσια. Πάντα. Ποτέ δεν φορούσα παπούτσια από προηγούμενους αγώνες ή της προπόνησης.

Όπως τα στέλνανε οι εταιρείες, έτσι τα φορούσα στους αγώνες. Το μόνο που άλλαζα ήταν οι τάπες από πλαστικές σε αλουμινένιες για να έχω καλύτερη ισορροπία. Στα αποδυτήρια, ήταν πολύ εύκολο να καταλάβεις που καθόμουν γιατί θα έβλεπες στη θέση μου 5 διαφορετικά ζευγάρια παπούτσια. Διάλεγα ανάλογα με τον αγωνιστικό χώρο.

Μάλιστα αυτό που είχα καταλάβει όσο αγωνιζόμουν στην Ευρώπη, ήταν πως οι Ιταλοί αμυντικοί, έπαιζαν με έξι τάπες και εγώ φορούσα μόνο 5. Είχαν καλύτεροι ισορροπία. Τότε ήταν που είπα στον εαυτό μου: "Πρέπει να προσαρμοστείς στο παιχνίδι τους, εάν φορέσεις και εσύ έξι, θα τους σκοτώσεις". Μάλιστα στο τελευταίο Μουντιάλ Νότια Αφρική, παρατήρησα ότι φορούσαν 12 και 14 τάπες. Εγώ φορούσα μόνο 6. Και τα πήγα καλά, έτσι;"

Τελικά νιώθει ένοχος για το χέρι του θεού; Το έχεις μετανιώσει;

"Όχι, ένοχος για αυτό; Ποτέ! Δεν ξέρω πως το πήραν οι Άγγλοι και τι σκέφτονται, αλλά σίγουρα ξέρω τον αργεντίνικο τρόπο και αυτό που νιώθουμε για το ποδόσφαιρο. Και όταν παίζουμε στην Αργεντινή στις αλάνες, πάντα προσπαθούσαμε να πάρουμε το αβαντάζ από τον αντίπαλο μας, με το χέρι, με το φρύδι, να σπρώξουμε κάποιον πίσω από την πλάτη του διαιτητή, γιατί οι νικητές παίρνανε τα σάντουιτς και τα αναψυκτικά.

Στη συγκεκριμένη φάση, ήξερα την κρισιμότητα, ότι έπαιζα για την χώρα μου, ήξερα ότι έπαιζα ένα πολύ σημαντικό αγώνα Παγκοσμίου Κυπέλλου, αλλά παράλληλα ένιωθα ότι έπαιζα στις γειτονιές και έκρινα ότι θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω και το χέρι μου. Και αφού δεν το είδε ο διαιτητής, ακόμα καλύτερα.

Αλλά ξέρετε, ότι δεν έχω βάλει μόνο αυτό το γκολ με το χέρι, αλλά έχω σκοράρει και με τη Νάπολι απέναντι στην Ουντινέζε. Αφού σκόραρα, ο Ζίκο ήρθε τρέχοντας σε μένα και μου είπε: "Ντιέγκο, πρέπει να πεις στον διαιτητή ότι σκόραρες με το χέρι, ειδάλλως δεν θα είσαι ανέντιμος". Και του απάντησα (δίνοντας το χέρι προς τον Ζίκο): "Χάρηκα για την γνωριμία Ζίκο, είμαι ο Ντιέγκο ανέντιμος Μαραντόνα".

Πιστεύεις στον Θεό; Πως αντιδράς ο ίδιος ως θεός;

" Ο Θεός δεν υπάρχει στην γη. Και είναι καλύτερα που δεν βρίσκεται εδώ, γιατί αν έβλεπε το τι συμβαίνει εδώ, σίγουρα θα επέστρεφε αμέσως στον παράδεισο. Είναι καλύτερα να πιστεύουμε στον Θεό που όλοι μας πιστεύουμε. Ο κόσμος όταν με αποκαλεί Θεό, καταλαβαίνω ότι το κάνει με την ποδοσφαιρική έννοια".

Ξέρεις να μαγειρεύει και αν όχι γιατί;

"Θεέ μου, δεν μπορώ να μαγειρέψω τίποτα. Ούτε ένα βραστό αυγό. Και υπάρχει καλός λόγος για αυτό, είμαι το μοναδικό αγόρι και ο πέμπτος κατά σειρά μετά από 4 αδερφές. Για αυτό το λόγο, ακόμα και καφέ να ήθελα, πάντα οι αδερφές μου σκοτωνόντουσαν για το ποια θα μου τον φτιάξει".

Εάν γινόσουν Μπλάτερ στη θέση του Μπλάτερ τι θα άλλαζες στο ποδόσφαιρο;

"Θα έδινα τη διοίκηση και τις αποφάσεις του ποδοσφαίρου σε ποδοσφαιριστές. Ποτέ μου δεν μπορούσα να χωνέψω αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις για το ποδόσφαιρο και δεν έχουν κλωτσήσει μπάλα ούτε μια φορά στη ζωή τους.

Δεν μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να αποφασίζουν για εμάς, που είμαστε διατεθειμένοι να αφήσουμε τη ζωή μας για τον τίτλο του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Αυτό είναι και το όνειρο μου, δεν θα ήθελα να φύγω από αυτή την ζωή χωρίς να γνωρίζω, ότι τελικά ένας πρώην ποδοσφαιριστής έγινε πρόεδρος της FIFA".

Ο εγγονός σου Μπέντζαμιν, ξεκινάει την ζωή του με κληρονομιά τον μπαμπά Αγκουέρο και τον παππού Μαραντόνα. Ο Ντιέγκο έχει ξεχωρίσει κάτι στον μικρό;

"Όταν μιλάω για αυτόν, νιώθω τιμημένος. Πραγματικά. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα για να καταλάβετε τι εννοώ. Είχα την ευκαιρία πριν λίγο καιρό να περάσω μαζί του σχεδόν μια ολόκληρη εβδομάδα και τον πήγαινα στο πάρκο. Ήδη έχει το ποδόσφαιρο στις φλέβες του. Του αρέσει το ποδόσφαιρο όπως σε εμένα και τον πατέρα του.

Έχει πολλά παιχνίδια, αυτοκινητάκια, φεράρι, μηχανές, αλλά πάντα πηγαίνει και σηκώνει την μπάλα. Και αυτό που με έχει συγκλονίσει πραγματικά, είναι ότι παρότι όλα τα παιδιά στην ηλικία του κλωτσάνε την μπάλα χωρίς κατεύθυνση, έχει ένα πολύ καλό άγγιγμα της μπάλας και πάντα την φέρνει κοντά στο δεξί του πόδι. Αυτό είναι και το μοναδικό στοιχείο που πήρε από τον πατέρα του (γέλια).

Τα υπόλοιπα είναι δικά μου. Όχι αλήθεια, όταν σουτάρει, μου λέει πάντα: "Παππού" και μπαμ σουτάρει. Η μπάλα πάντα θα βρεθεί ανάμεσα στα πόδια μου. Είναι ένα φανταστικό επίπεδο ευστοχίας αν αναλογιστεί κανείς πως πρόκειται για 21 μηνών παιδί. Προέρχεται από μια ποδοσφαιρική οικογένεια και του εύχομαι να γίνει ποδοσφαιριστής. Αλλά σίγουρα θα έχει να σηκώσει μεγάλος βάρος στις πλάτες του γιατί θα περιμένουν από αυτόν να περάσει όλη την ομάδα και να βάζει γκολ. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα γίνει μπασκετμπολίστας!"

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών;

"Ο καλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών... Νίκησα τον Πελέ με 65% έναντι 35% σε μια ψηφοφορία τώρα τελευταία. Η μαμά μου λέει ότι είμαι ο καλύτερος, οπότε ίσως πραγματικά και να είμαι. Αλλά σίγουρα υπάρχουν ένα σωρό από φανταστικούς παίκτες που θα μπορούσαν ή θα μπορέσουν αν είναι σαν εμένα ή και να γίνουν καλύτεροι από εμένα. Α του βραζιλιάνου(Πελέ) δεν θα βάλω το όνομα...

Αλλά μου άρεσαν πάντα ο Φαν Μπάστεν, ο Γκούλιτ, ο Ζιντάν, ο Ρομάριο, ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο Μέσι, ο Ρονάλντο ο χοντρός. Υπήρχαν αρκετοί παίκτες που κάνανε την μπάλα να γελάει. Και αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Πρέπει να κάνουμε αυτό που μας αρέσει μέσα στο γήπεδο και να κάνουμε τον κόσμο να χαμογελάει έξω από το γήπεδο. Αυτό προσπαθούσα πάντα να κάνω. Διασκέδαζα και έκανα τον κόσμο να διασκεδάζει".

Τζιανφράνκο Τζόλα: "Πότε και γιατί αποφάσισες να μου δώσεις τη φανέλα με το νούμερο 10 ενάντια στην Πίζα για το Κύπελλο Ιταλίας, ημέρα που εσύ φορούσες της φανέλα με το νούμερο 9;"

"Οοοο, (γέλια) μου αρέσει να δίνω κίνητρο στα παιδιά μου. Έτσι ήταν πάντα. Ο Τζιανφράνκο ήταν έτοιμος να πουληθεί στην Λέτσε για δύο λίρες και έτσι πήγα στον Λουτσιάνο Μότζι να του μιλήσω. "Δεν μπορείς να τον πουλήσεις, έχει φοβερές ικανότητες και δουλεύει συνέχεια πολύ σκληρά". Ότι έκανα για τον Τζιανφράνκο, όπως το να του δώσω τη φανέλα με το νούμερο 10, ήταν μέσα από την καρδιά μου, γιατί είχα πίστη για αυτόν.

Ο Φράνκο ήταν κάποιος που με ρωτούσε: "Ντιέγκο, θα σε πείραζε να έρθεις να προπονηθούμε στα φάουλ μετά την προπόνηση;" Και έτσι μέναμε και βάζαμε ψηλά το τοίχος και ξεκινούσαμε να εκτελούμε. Προπονηθήκαμε πολύ. Σήμερα μπορώ να πω με σιγουριά, ότι από το δικό του ταλέντο που είχε αρχικά περίπου στο 40%, κατέληξε να εκτελεί σχεδόν το ίδιο σαν εμένα. Σχεδόν... (γέλια). Είναι πιο κοντός από εμένα ε; (γέλια ξανά).

Το δεξί του πόδι ήταν φανταστικό. Για αυτό το λόγο σκόραρε τόσα γκολ από τις εκτελέσεις και αναδείχτηκε καλύτερος παίκτης στην ιστορία της Τσέλσι. Είμαι πολύ χαρούμενος που ο Τζιανφράνκο πέτυχε τόσα πολλά στην καριέρα του, γιατί στη Νάπολι, πάντα πάλευε για τον εαυτό του. Απλά βρέθηκε κάποιος που στάθηκε δίπλα του, όταν ήταν έτοιμοι να τον πουλήσουν στη Λέτσε".