Δεν θα ήταν παράξενο αν ο Ουνάι Σιμόν συνέχιζε με σκυμμένο το κεφάλι για τα υπόλοιπα 100 λεπτά του νοκ άουτ αγώνα με την Κροατία. Πολλοί λυγίζουν από το βάρος της πίεσης. Δεν θα ήταν αδικαιολόγητο να κρύβει το πρόσωπό του από ντροπή. Πίσω είτε από το χέρι είτε με την πορτοκαλί φανέλα του. Κάμποσοι δεν αντέχουν να βλέπουν ότι τους δείχνουν με το δάχτυλο. Θα μπορούσε να σηκώσει τα χέρια ψηλά και να εγκαταλείψει τη μάχη πετώντας στο χορτάρι την ασπίδα του. Ακόμη περισσότεροι είναι εκείνοι που λιποψυχούν και αποφεύγουν ν' αναλάβουν την ευθύνη, αποχωρώντας από το πεδίο της μάχης.

Το λάθος του 24χρονου τερματοφύλακα μετά το γύρισμα του Πέδρι, που στο 20' χάριζε το προβάδισμα στην Κροατία, ήταν οδυνηρό. Έβαλε πολύ άσχημα το πόδι του και έχασε το κοντρόλ, με συνέπεια η μπάλα να καταλήξει βασανιστικά στα δίχτυα του μ' έναν εντελώς απρόσμενο τρόπο. Εκτέθηκε.

Εκείνη τη στιγμή προτιμήσε να σηκώσει το βλέμμα προς τον ήλιο της Κοπεγχάγης. Να τον κοιτάξει στον πυρήνα του, να μην δειλιάσει, και να επαναφέρει τα χέρια του σε πολεμική στάση. Ναι μεν δέχθηκε άλλα δύο γκολ στο τελευταίο δεκάλεπτο της κανονικής διάρκειας, αλλά φρόντισε από το δικό του μετερίζι για τη νίκη-πρόκριση της Ισπανίας στα προημιτελικά του Euro 2020. Με τουλάχιστον δύο σπουδαίες επεμβάσεις σε ροή αγώνα επιβεβαίωσε την (όποια) κλάση του.

Η πρώτη στο ευθύβολο σουτ που δοκίμασε ο Γιόσκο Γκβάρντιολ στο 67', με το σκορ στο 1-2.

Η δεύτερη στο 97', εντός της παράτασης, όταν ο Αντρέι Κράμαριτς εκτέλεσε από θέση βολής, με το σκορ στο 3-3.

Ο νεαρός κίπερ δεν επέτρεψε στον εαυτό του να παρασυρθεί και να φθαρεί από μια κακιά στιγμή. Δεν άφησε τους συμπαίκτες του μόνους όταν όφειλε να 'ναι μαζί τους. Συγκέντρωσε τις δυνάμεις του και μετατράπηκε σε εχέγγυο επιτυχίας. Είχε ενεργοποιήσει το "δεν μπορείς να μείνεις σε μια στιγμή γιατί το παιχνίδι συνεχίζεται" που -συμπτωματικά ή καρμικά- είχε απαντήσει σε ερώτηση για τα συναισθήματά του μέσα στο γήπεδο, παραμονές του ραντεβού με τους Κροάτες. Ούτως ή άλλως ο πορτιέρε της Αθλέτικ Μπιλμπάο δεν είναι από τα παιδιά που εξωτερικεύουν τα συναισθήματά τους ή επηρεάζονται, προσπαθώντας πάντα να κοντρολάρει το "μέσα" του. Δεν ήταν το πρώτο ή το τελευταίο σφάλμα της καριέρας του. Ξέρει πολύ καλά ότι "θα κάνω κι άλλα". Τον νοιάζει μόνο να μάθει απ' αυτά και να "δαμάσει" την αμφιβολία που καθένα γεννά αναπόφευκτα.

Είναι, προφανώς, ένας λόγος απ' αυτούς που τον έφεραν σε θέση ισχύος έναντι του Νταβίντ ντε Χέα (και σε δεύτερο επίπεδο του Ρόμπερτ Σάντσεθ), μια απόφαση του εκλέκτορα της "φούρια ρόχα", Λουίς Ενρίκε που είχε ξενίσει πολλούς. Όχι τον Ουνάι Σιμόν, που είχε αποφασίσει από νωρίς ότι θα γίνει τερματοφύλακας. "Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς κάθισα στα γκολπόστ, ήταν σε κάποιο παιχνίδι που δεν υπήρχε άλλος, αλλά μου άρεσε πολύ να πέφτω στο γρασίδι, να λασπώνομαι".

Γεννημένος στη Βιτόρια, το πεπρωμένο του ήταν, φυσικά, να συναντηθεί κάποια στιγμή με την Αθλέτικ Μπιλμπάο που τρέχει πίσω από τα ταλέντα της περιοχής. Ήταν 14 ετών όταν εντάχθηκε στις ακαδημίες του βασκικού κλαμπ και 10 χρόνια αργότερα δεν έχει φύγει ποτέ. Μόνο εκείνες τις 19 ημέρες που πήγε δανεικός στην Έλτσε. Στα τέλη Ιουλίου του 2018 ο Σιμόν δεν χωρούσε στο ρόστερ της Αθλέτικ που είχε συνολικά τέσσερις τερματοφύλακες και έπρεπε ν' αδειάσει καθώς θα περίσσευαν. Προτού συμπληρωθούν τρεις εβδομάδες ο Σιμόν είχε γυρίσει άρον-άρον στο Σαν Μαμές, διότι στα "λιοντάρια" δεν είχαν πλέον κανέναν διαθέσιμο! Ο Κέπα Αριθαμπαλάγα είχε πωληθεί στην Τσέλσι με ποσό-ρεκόρ για γκολκίπερ, ο έμπειρος εφεδρικός Ιάγο Ερερίν είχε χτυπήσει και ο τρίτος Άλεξ Ρεμίρο είχε αρνηθεί να ανανεώσει, οπότε τέθηκε στο περιθώριο.

Το τηλέφωνο του Σιμόν χτύπησε και οι "επιτελάρχες" του ζήτησαν να μαζέψει τα πράγματά του. Μάλιστα στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος, ύστερα από δύο εβδομάδες, με τη Λεγανές αγωνίστηκε βασικός. Όπως και στα επόμενα 6 ματς της νέας σεζόν, έως ότου αποθεραπευτεί ο Ερερίν. Για να μονιμοποιηθεί μεσολάβησε ένας ολόκληρος χρόνος. Ενδιάμεσα έπαιζε πότε-πότε στα ματς κυπέλλου. Δεν κάμφθηκε το φρόνημά του. Τουναντίον μερίμνησε με την ηρεμία, τη δουλειά και την αφοσίωσή του να πείσει ότι αξίζει την εσωτερική "προαγωγή".

Από τον Αύγουστο του 2019 έγινε το Νο1 της Αθλέτικ. Δύο χρόνια μετά έχει συμπληρώσει 92 συμμετοχές με τα "ερυθρόλευκα". Δέχεται κάτι περισσότερο από ένα γκολ ανά ματς και έχει κρατήσει την εστία του ανέπαφη σε 27 αγώνες. Τη Δευτέρα συμπλήρωσε 11 διεθνείς παρουσίες. Ήταν η πρώτη εμφάνιση που τον εδραιώνει ως ένα παράδειγμα πνευματικής δύναμης. Όπως υποστήριξε ο Ενρίκε "ο Ουνάι έχει δώσει ένα μάθημα σε επαγγελματίες και παιδιά που θέλουν να είναι ποδοσφαιριστές". Την απόσταση από villain σε ήρωα την είχε καλύψει στη διάρκεια του ίδιου αγώνα.