"Ο Δώνης κάνει την κούρσα, θα δώσει στον αμαρκάριστο Βαζέχα που δεν είναι οφσάιντ και αν σκοράρει θα παγώσει το Άμστερνταμ" αυτή είναι η φράση που έχει μείνει χαραγμένη σε όλους τους φίλους του Παναθηναϊκού από το παιχνίδι κόντρα στον Άγιαξ που διεξήχθη σαν σήμερα πριν από 19 χρόνια στην Ολλανδία. Ήταν 3 Απριλίου του 1996 όταν το τριφύλλι έπαιρνε μια τεράστια νίκη με το γκολ του κορυφαίου στράικερ των πράσινων στο 87'.

Μέχρι εκείνη την ώρα όμως η άμυνα του Παναθηναϊκού και ο Γιόζεφ Βάντζικ είχαν κρατήσει το μηδέν στην εστία ανακόπτοντας κάθε επίθεση των ιπτάμενων Ολλανδών και του Λιτμάνεν που ήταν ο κύριος εκφραστής των επιθετικών πρωτοβουλιών του Άγιαξ. Όπως φυσικά έκανε η πράσινη άμυνα σε κάθε παιχνίδι μέχρι την ρεβάνς του ΟΑΚΑ με το τριφύλλι να έχει δεχτεί μόλις τρία γκολ σε εννιά ματς στην φάση των ομίλων, στα προημιτελικά αλλά και στα ημιτελικά.

Ένας από τους στυλοβάτες της αμυντικής γραμμής του Παναθηναϊκού στην πορεία του 1995-96 ήταν ο Μαρίνος Ουζουνίδης ο οποίος είχε παίξει στα 10 (όλα ενενηντάλεπτα) από τα 12 ματς εκείνης της χρονιάς των πράσινων στην Ευρώπη και είχε απουσιάσει από την ρεβάνς κόντρα στον Άγιαξ στο ΟΑΚΑ με την μην παρουσία του στην ενδεκάδα για πολλούς να θεωρείται καταλυτική και να παίζει τον δικό της ρόλο στον αποκλεισμό των πράσινων από τους Ολλανδούς. Ας όψεται το... λουμπάγκο που είχε πάθει τότε ο αμυντικός του Παναθηναϊκού.

Το Sport24 μίλησε με τον 46χρονο πλέον προπονητή, ένας από τους πολλούς εκείνης της ομάδας που ακολούθησαν καριέρα τεχνικού, για το ματς που είχε διεξαχθεί σαν και σήμερα πριν από 19 χρόνια και την μεγάλη νίκη του τριφυλλιού. Το πως έφτασαν οι πράσινοι στη νίκη, ποιο ήταν το μεγάλο τους πλεονέκτημα, κατά πόσο τον έχει σημαδέψει αυτό το παιχνίδι και τι του έχει μείνει χαραγμένο.

Δεν θα μπορούσαμε φυσικά να μην τον ρωτήσουμε και για την ρεβάνς στο ΟΑΚΑ παρουσία 75.000 και πλέον φίλων του Παναθηναϊκού και την μάχη με την καλύτερη ομάδα τότε της Ευρώπης που στέρησε τους πράσινους από την παρουσία τους σε ένα ακόμη Ευρωπαϊκό τελικό.

Ποιο ήταν το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Παναθηναϊκού;
"Ότι παίζαμε χωρίς αίσθηση φόβου, είχαμε εμπιστοσύνη στην ομάδα μας σε όλη την διάρκεια της χρονιάς. Εκείνη την σεζόν προσπαθούσαμε σε κάθε ματς να έχουμε εμείς τον ρυθμό του αγώνα και όχι ο αντίπαλος. Αυτό ήταν και το βασικό μας προτέρημα. Δεν είχαμε προσέξει κάποιον αντίπαλο ιδιαίτερα αλλά όλη την ομάδα.

Μιλάμε άλλωστε για τον καλύτερο Άγιαξ των τελευταίων ετών με πολύ καλούς παίκτες. Βέβαια ο Λιτμάνεν ήταν ο κύριος εκφραστής των επιθέσεων του οπότε δώσαμε εκεί λίγο περισσότερη βάση".

Τι ήταν αυτό που περιμένατε πριν από το παιχνίδι και δεν το αντιμετωπίσατε;
"'Ηταν το τελευταίο παιχνίδι στο παλιό γήπεδο του Άγιαξ και αυτό που συζητούσαμε τις προηγούμενες μέρες ήταν πως ή θα γίνει το μπαμ και θα κερδίσουμε ή θα φάμε πολλά γκολ. Ήταν σίγουρο πως θα ήταν σημαδιακό παιχνίδι. Εμείς πάντως ήμασταν πολύ χαλαροί. Ναι μεν επειδή ήμασταν το αουτσάιντερ αλλά και επειδή είχαμε μεγάλη εμπιστοσύνη στην ομάδα μας.

Ένα από όπλα μας ήταν ότι υπήρχε πολύ καλή χημεία σε όλη την ομάδα, όλων των παικτών μέσα και έξω από το γήπεδο. Θυμάμαι ότι αρκετές φορές εκείνη την χρονιά υπήρχαν βράδια που μαζευόμασταν σε ένα δωμάτιο παραπάνω από δέκα παίκτες και συζητούσαμε και χαλαρώναμε και την άλλη μέρα μπαίναμε και δίναμε τον καλύτερο μας εαυτό".

Θυμάστε κάτι ιδιαίτερο απ' όσα σας είχε πει ο κ. Ρότσα;
"Δεν ήθελε να μας φορτώσει. Δε χρειαζόταν κιόλας να μας πει κάτι το ιδιαίτερο. Όλοι ξέραμε με ποιον παίζαμε και τι είχαμε να κάνουμε και τι έπρεπε να κάνουμε".

Το γκολ του Δώνη είχε προέλθει μέσα από μια φάση που είχατε δουλέψει;
"Όλοι μιλάνε για την κούρσα του Δώνη και το γκολ του Βαζέχα αλλά δεν μιλάνε για την άμυνα που είχε κρατήσει σε εκείνο το παιχνίδι το μηδέν και είχε δεχτεί σε όλη την φάση του Champions League μόλις τρία γκολ. Η ιστορία πάντα κρατάει το γκολ και τον σκόρερ, ποτέ την άμυνα. Έτσι βέβαια είναι το ποδόσφαιρο".

Οι περισσότεροι από όσους βρεθήκατε στην ενδεκάδα εσείς, ο Δώνης, ο Βαζέχα, ο Αποστολάκης, ο Κολιτσιδάκης, ο Γ.Χ. Γεωργιάδης, ο Νιόπλιας, ο Μαραγκός και άλλοι έχετε γίνει προπονητές και μάλιστα με αξιόλογη καριέρα. Πιστεύετε ότι είναι θέμα συγκυρίας, αγάπης για το ποδόσφαιρο, εξυπνάδας που είχατε για να πάτε και τόσο μπροστά;
"Μπορεί να είναι και εντελώς συγκυριακό όπως το λες, αλλά όντως τότε ο Παναθηναϊκός είχε στις τάξεις του παιδιά που ήταν "ποδοσφαιρικά έξυπνα", είχαν ποδοσφαιρικό μυαλό και φυσικά αγάπη για το ποδόσφαιρο και μετά το τέλος της καριέρας μας οι περισσότεροι ακολουθήσαμε την προπονητική".

Στην θητεία σας ως προπονητής σας έχουν ρωτήσει οι παίκτες σας για αυτό το παιχνίδι, το έχετε χρησιμοποιήσει εσείς σαν παράδειγμα ή σαν τακτική σε κάποιο ματς;
"Όχι δεν το έχω χρησιμοποιήσει τουλάχιστον όχι ακόμα. Αλλά πολλές φορές με ρωτάνε κάποιοι παίκτες μου για το τι είχε συμβεί στο ματς με τον Άγιαξ στην Ολλανδία και εγώ τους εξηγώ κάποια πράγματα. Άλλωστε όλοι τους γνωρίζουν ότι ήταν μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Βέβαια εγώ - και είναι κάτι που το έχω πει πολλές φορές - θεωρώ ως πιο δύσκολο ματς εκείνης της πορείας το παιχνίδι στην Πόρτο όπου και πάλι είχαμε κερδίσει αγωνιζόμενοι όμως στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα με 10 παίκτες".

Θεωρείτε ότι είναι η μεγαλύτερη νίκη ελληνικής ομάδας και η μεγαλύτερη Ευρωπαϊκή στιγμή μετά το Γουέμπλεϊ και τον τελικό του 1971;
" Είναι όντως μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες σε ελληνικό επίπεδο και στιγμές που δεν μπορούν να επαναληφθούν εύκολα. Θυμάμαι ακόμα τι πανικός είχε γίνει στο αεροδρόμιο με χιλιάδες φίλους της ομάδας να μας περιμένουν τα ξημερώματα και να φεύγουμε μέσα σε ξέφρενους πανηγυρισμούς.

Τις επόμενες μέρες όλα τα ξένα κανάλια μιλούσαν για αυτό το παιχνίδι και την ομάδα που νίκησε τον αήττητο Άγιαξ μέχρι εκείνη τη στιγμή. Μια ομάδα που ήταν το φαβορί για την κατάκτηση του Champions League αλλά τελικά το έχασε στα πέναλτι από την Γιουβέντους. Αν περνούσαμε κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να είχε γίνει. Επίσης μην ξεχνάτε ότι εκείνη την χρονιά πήραμε και το νταμπλ. Μιλάμε για πράγματα που δεν είναι εύκολα και πόσο μάλλον για μια ελληνική ομάδα".

Και μετά ακολούθησε η ρεβάνς στο ΟΑΚΑ με 75.000 κόσμο την θυμάστε; Θυμάστε την ατμόσφαιρα;
"Ναι τα θυμάμαι όλα πολύ καλά. Ήταν κάτι πολύ όμορφο αλλά στράβωσαν πολύ γρήγορα τα πράγματα. Σε ένα διπλό παιχνίδι συνήθως περνάει η καλύτερη ομάδα και ο Άγιαξ ήταν καλύτερος. Να φανταστείς είχε κάνει το τέλειο παιχνίδι στην ρεβάνς είχε όλα και όλα τέσσερα αβίαστα λάθη σε όλο το ματς. Ήταν απόλυτα συγκεντρωμένοι σε εκείνο το παιχνίδι και ήρθε και το γρήγορο γκολ και τους βοήθησε πάρα πολύ.

Νομίζω ότι αν δεν είχε χαλάσει η αμυντική συνοχή μας ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Να μπορούσαμε να κάνουμε κάτι καλύτερο και να είχαμε μια ακόμη ευκαιρία σαν Παναθηναϊκός σε έναν Ευρωπαϊκό τελικό".

Στην ρεβάνς δεν είχατε αγωνιστεί, τι είχε συμβεί;
"Είχαμε ένα παιχνίδι, μια εβδομάδα νωρίτερα, κόντρα στην ΑΕΚ και στο ζέσταμα έπαθα λουμπάγκο και δεν μπόρεσα να αγωνιστώ σε εκείνο το ματς που είχαμε κερδίσει 1-0 με γκολ του Μπορέλι. Τις επόμενες μέρες έκανα θεραπεία και χωρίς να κάνω προπόνηση ο κ. Ρότσα με πήρε στην αποστολή και ήμουν στον πάγκο.

Στο δεύτερο μέρος μάλιστα και πριν γίνει το 2-0 ο Χουάν γύρισε στον πάγκο και μου είπε: "Σήκω να κάνεις ζέσταμα να μπεις, μήπως πάμε το ματς στην παράταση". Δεν μπορούσα να παίξω βέβαια, δεν ήμουν καλά. Έγινε το 2-0 οπότε δεν πέρασα στο παιχνίδι, μου είπε ο Χουάν να κάτσω και πάλι στον πάγκο".

Πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν καταλυτική την απουσία σας από τη ρεβάνς...
"Αυτό είχε πει τότε και ο προπονητής μετά το ματς. Εγώ όμως δεν θεωρώ ότι ήταν μόνο ότι έλειψα εγώ, αλλά οι εσωτερικές αλλαγές που έγιναν και χάλασαν την συνοχή της άμυνας μας που είχε φάει μόλις τρία γκολ σε όλη την διάρκεια του Champions League. Θα ήταν διαφορετικά πιστεύω τα πράγματα".

Έχει περάσει από το μυαλό σας πώς θα ήταν αν γινόταν ένα ματς παλαιμάχων ανάμεσα στις δυο ομάδες, του χρόνου εξάλλου συμπληρώνονται είκοσι χρόνια από εκείνο το ματς...
"Όχι δεν είναι κάτι που μου έχει περάσει από το μυαλό αλλά θα ήταν πολύ ωραία να συμβεί, θα μου άρεσε, ίσως θα πρέπει να το σκεφτούμε".