Παιδιά της Ελλάδας, παιδιά της ΑΕΚ

Τρεις ημέρες στο Πρέστον (και στις γύρω περιοχές που εκδράμει η αποστολή της Ένωσης κι εμείς την ακολουθούμε) και άρχισα να ηρεμώ... Δύο προπονήσεις και ένας αγώνας είναι αρκετοί; Σαφώς και όχι, όμως κάποια πράγματα μπορούν να σε πείσουν ότι τουλάχιστον η προσπάθεια που γίνεται και υγιής και ελπιδοφόρα είναι.

Διότι πάνω από όλα διαπιστώνω σοβαρότητα. Βλέπω παιδιά προσγειωμένα, να δουλεύουν με όρεξη, με θάρρος με πίστη στις δυνατότητές τους, με αποφασιστικότητα για να κερδίσουν το μεγάλο στοίχημα της καριέρας τους. Δεν θα τα καταφέρουν όλοι, όμως όλοι το προσπαθούν και βάζουν τα δυνατά τους προκειμένου να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους.

Το ίντερνετ πλημμύρισε από ενωσίτικο ενθουσιασμό μετά την εμφάνιση απέναντι στην Πρέστον. Οι ΑΕΚτσήδες έσπευσαν να στείλουν μηνύματα αγάπης και υπερηφάνειας μέσω των Social Media στα Ελληνόπουλα που τους έκαναν να αισθανθούν ότι υπάρχει φως στο τούνελ, ότι... ξημερώνει η ελπίδα, ότι η ομάδα βαδίζει σε μονοπάτι υγίας και δημιουργίας.

Λογικό το βρίσκω... Όταν κάθεσαι απέναντι από το τηλεοπτικό κουτί με το φόβο ότι έρχεται η συντριβή και αντιθέτως διαπιστώνεις κάτι που (στην παρούσα φάση) ξεπερνά τις προσδοκίες σου, τότε θα αναθαρρήσεις... Ως και παρασύρεσαι από τον ενθουσιασμό σου.

Όμως στο τέλος της ημέρας...

... δεν έχουν περάσει παρά μόλις τρία 24ωρα από την ημέρα που ξεκίνησε αυτό το πρωτόγνωρο για την ΑΕΚ ταξίδι. Και σίγουρα δεν μπορείς να ξεφεύγεις από το προφανές: ήταν μια εμφάνιση απέναντι σε ομάδα τρίτης εθνικής κατηγορίας. Αγγλική μεν, αλλά με πολύ περιορισμένες δυνατότητες από ότι φάνηκε δε. Ήταν ένα ελπιδοφόρο ξεκίνημα, όμως σήμερα περιμένει η Μπλάκμπερν. Τα χαμόγελα της ικανοποίησης μπορούν εύκολα να μετατραπούν σε μορφασμούς απογοήτευσης ή προβληματισμού.

Έκλεισε ο Τσουκαλάς, έμεινε ο Γιάγκο!

Θα έρθουν και δύσκολες ημέρες γι αυτά τα παιδιά. Αυτές που ο Καλογέρης δεν θα μοιάζει με έναν μικρό ζογκλέρ, που ο Παπαδημητρίου δεν θα μοιράζει σακούλες στο αριστερό φτερό της επίθεσης, που ο Νικολιάς δεν θα παραπέμπει σε κάτι από... Φερνάντο Νάβας, που ο Κοτσαρίδης δεν θα προκαλεί εντυπωσιασμό για τα τόσο απαλά αγγίγματα της μπάλας και αυτή δεν θα υπακούει στις προθέσεις και στα προστάγματά του.

Αυτές θα είναι οι στιγμές που οι πιτσιρικάδες θα χρειαστούν περισσότερο τα «μπράβο» του πρππονητή και την (υπο)στήριξη των οπαδών που πλέον μέσω του διαδίκτυου έχουν γίνει αυστηρότεροι κριτές και από τους δημοσιογράφους, αποτελούν και εκείνοι ένα ξεχωριστό κομμάτι καταγραφής παρατηρήσεων και εξαγωγής συμπερασμάτων ενσωματωμένο στα σύγχρονα Media.

Μικρό καλάθι λοιπόν...

... και συνεχής παρότρυνση προς αυτά τα παιδιά να συνεχίσουν την προσπάθεια και στα δύσκολα, να μην πτοηθούν, να πεισμώσουν και να πιστέψουν ότι έχουν τον κόσμο στα πόδια τους. Αρκεί να συνεχίσουν τη δουλειά με σοβαρότητα, να μην «ψηλώσουν» απότομα, να λένε κάθε πρωί «ευχαριστώ» κοιτώντας μέσα στον καθρέπτη τους επειδή φορούν τη στολή της ΑΕΚ και να νικήσουν το δικαιολογημένο άγχος που δένει τα πόδια τους.

Πρέστον - ΑΕΚ 1-0

Η ΑΕΚ αλλάζει... Γίνεται η ΑΕΚ των ευκαιριών, παύει να στηρίζεται σε μισθοφόρους και προσδοκά να «χτίσει» πάνω στις βάσεις που μπήκαν το 2004 αλλά άρχισαν να γκρεμίζονται μερικούς μήνες μετά με την αθρόα έλευση ξένων παικτών: πάνω στης Ελλάδας τα παιδιά!