Από τον Παναθηναϊκό στην ΑΕΚ. Ένα δρομολόγιο το οποίο ακολούθησαν πολλοί και διάφοροι κατά το παρελθόν, αλλά όχι τόσοι μαζεμένοι σε διάστημα μικρότερο του ενός έτους.

Βρίσκοντας εκεί την επαγγελματική ηρεμία και αποκατάσταση που αναζητούσαν για να δουλέψουν χωρίς βαρίδια αλλά συνάμα προσφέροντας στην Ένωση τις υπηρεσίες που έψαχνε, όχι τέλεια, αλλά συνολικά σε καλό επίπεδο.

Το Sport24.gr ανοίγει το φάκελο των επτά και καταγράφει τα πεπραγμένα τους:

ΝΙΚΟΣ ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ (ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ)

Κατά τη δεύτερη θητεία του στην ΑΕΚ, πάλι από το πόστο του τεχνικού διευθυντή (όπως από τον Απρίλιο του 2013 έως και το καλοκαίρι του 2014), ο Λυμπερόπουλος αποδεικνύεται λιγότερο επιδραστικός και αποτελεσματικός στις μεταγραφικές επιδιώξεις της ομάδας, εν συγκρίσει με τους προκατόχους της θέσης, Μπράνκο Μιλοβάνοβιτς και Ντάνιελ Μαϊστόροβιτς.

Τόσο κατά τον Ιανουάριο του 2018 (με ξεκάθαρη αποτυχία να φέρει έναν εκ των τριών εξτρέμ που συνομιλούσε, σε σημείο μάλιστα «κλεισμένων» υποθέσεων), όσο και κατά τη διάρκεια του περασμένου καλοκαιριού (αδυναμία εύρεσης κεντρικού χαφ και νωρίτερα, δραστηριοποίηση Μελισσανίδη για να προχωρήσουν οι υποθέσεις Πόνσε και Μπογέ), δεν αποδείχθηκε όσο ευέλικτος και «καταφερτζής» απαιτεί η θέση στην ΑΕΚ. Το μπάτζετ δεν μπορεί να αποτελεί επαρκή δικαιολογία, ανάλογο είχαν και οι δύο προαναφερθέντες, όμως με τις επιλογές τους «οικοδομήθηκε» μια πρωταθληματική ομάδα.

Στον αντίποδα, ο Λυμπερόπουλος αποδεικνύεται χρήσιμος σε έναν πιο διευρυμένο ρόλο, αυτόν του ενδιάμεσου κρίκου που ενώνει τη διοικητική αρχή με το ποδοσφαιρικό τμήμα. Είχε σημαντική συνεισφορά στην «καταστολή» των νεύρων του Χιμένεθ και της ομαλής λειτουργίας των αποδυτηρίων, ήταν εκεί για να «ενώσει» στα δύσκολα και να συμβάλει στην εδραίωση του οικογενειακού κλίματος, το οποίο ακόμα αποτελεί ένα από τα πλέον σημαντικά όπλα της ΑΕΚ.

ΜΑΡΙΝΟΣ ΟΥΖΟΥΝΙΔΗΣ (ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ)

Δεν είναι εύκολο το έργο του, ωστόσο βάσει των συνθηκών που δημιουργήθηκαν μετά την αποχώρηση του Χιμένεθ, των απαιτήσεων της ομάδας και της οικονομικής πολιτικής που ακολουθεί η ΑΕΚ, αποδεικνύεται ιδανικός συνεχιστής της δουλειάς του Ισπανού. Παρουσιάζοντας μάλιστα ιδιαίτερες βελτιώσεις στον τρόπο με τον οποίο η ομάδα προσεγγίζει τους αγώνες, βοηθώντας τη να αποκτήσει ένα πιο ελκυστικό πρόσωπο, δίχως να απεμπολήσει την περυσινή αποτελεσματικότητά της.

Οι αναποδιές (όχι βέβαια ότι δεν είχε και ο Χιμένεθ αντίστοιχες, χάνοντας τους Μάνταλο, Γιόχανσον και Τσόσιτς) ήταν πολλές κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, ενώ η συνθήκη του Champions League είναι σαφώς πιο ιδιαίτερη και απείρως πιο δύσκολη από εκείνη της συμμετοχής στο Europa League, μιλώντας πάντα σε επίπεδο ομίλων.

Διατηρεί την ομάδα σε καλό επίπεδο, με την πιο παραγωγική επίθεση και δεύτερη καλύτερη άμυνα στο πρωτάθλημα, ενώ το -6 από την κορυφή είναι πλασματικό, λόγω της τιμωρίας αφαίρεσης βαθμών που υποβλήθηκε στην ομάδα αλλά και της γενικότερης παραδοχής ότι (βάσει εικόνας του ματς) η ΑΕΚ δεν άξιζε την ήττα στην Τούμπα.

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΚΟΛΑ (ΒΟΗΘΟΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ)

Είναι ο πιο έμπιστος άνθρωπος του προπονητή, αυτός που σε ένα βαθμό λειαίνει και τις όποιες (λογικές) διαφωνίες μπορεί να προκύψουν με το μεταγραφικό επιτελείο, λαμβάνοντας την ευθύνη για παίκτες που μαζί με τον Ουζουνίδη επιλέγουν ή «κόβουν». Εξυπακούεται ότι για να συμβαίνει αυτό, ο τεχνικός της ΑΕΚ τρέφει τυφλή εμπιστοσύνη στις γνώσεις και στο «μάτι» του Κόλα, ανθρώπου που δουλεύει πολύ και μιλάει λίγο. Ή μάλλον, καθόλου...

Σημαντικό είναι το έργο του και στην επιχείριση ατομικής βελτίωσης των νεαρών παικτών, συνεπικουρώντας την προσπάθεια του Νίκου Παναγιωτάρα ο οποίος εισχώρησε στο προπονητικό επιτελείο της πρώτης ομάδας για να προΐσταται αυτής της δύσκολης, απαιτητικής αλλά και δημιουργικής αποστολής.

ΝΙΚΛΑΣ ΧΟΥΛΤ (ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ)

Το πρώτο εξάμηνό του στην ΑΕΚ, είχε αρκετές καλές αλλά και ακόμα τόσες προβληματικές στιγμές. Δημιούργησε την εντύπωση ότι πρόκειται για έναν παίκτη που αποδίδει καλύτερα όταν αγωνίζεται εντός, παρά όταν παίζει εκτός έδρας. Στην πορεία της ομάδας προς το πρωτάθλημα, έλαβε μέρος σε 8 ματς Σούπερ Λίγκας, πραγματοποιώντας (κατά σύμπτωση) την καλύτερη εμφάνισή του στο 3-0 επί της πρώην ομάδας του, με ασίστ στον Γκάλο για το 2-0.

Φέτος και περισσότερο από τη στιγμή που ο Ελντερ Λόπες τέθηκε νοκ άουτ λόγω της ρήξης χιαστών που υπέστη, ο Χουλτ παρουσιάζει ένα πολύ πιο σταθερό πρόσωπο, όντας σχεδόν σε κάθε παιχνίδι ένας από τους πιο καλούς παίκτες της Ένωσης. Μετράει ήδη 13 συμμετοχές και 1 ασίστ σε 3 διοργανώσεις.

ΒΙΚΤΩΡΑΣ ΚΛΩΝΑΡΙΔΗΣ (ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ)

Από το ναδίρ, στο ζενίθ. Μετά από μία σεζόν γεμάτη απογοητεύσεις και προβληματική απόδοση, ο Κλωναρίδης έμεινε πνευματικά δυνατός και αυτό ήταν ένα σπουδαίο προσωπικό κέρδος, τα οφέλη του οποίου στην πορεία καρπώθηκε και η ΑΕΚ. Ο «απροσάρμοστος» στα σχέδια του Χιμένεθ, εξελίχθηκε σε όπλο ολκής σε εκείνα του Ουζουνίδη.

Σε μια δύσκολη περίοδο για την ομάδα, με πολλές και σημαντικές απώλειες λόγω τραυματισμών, ο Κλωναρίδης έκανε πολλά βήματα μπροστά, νίκησε το περυσινό κακό παρελθόν του αλλά και την καχυποψία της εξέδρας. Είναι ο πρώτος σκόρερ της ομάδας σε όλες τις διοργανώσεις με 6 τέρματα και ένα πολύτιμο εργαλείο στο οποίο ο προπονητής ξέρει ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να βρει αξιόπιστες επιθετικές λύσεις.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΒΟΥΝΙΔΗΣ (ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ)

Για την έλευση του Καρβουνίδη και του επιτελείου του στον Παναθηναϊκό, ο Λυμπερόπουλος είχε ασκήσει κάτι σαν βέτο. Ήταν ένας από τους αδιαπραγμάτευτους όρους του προκειμένου να αναλάβει εκεί τη δουλειά του τεχνικού διευθυντή. Διότι συνιστά για εκείνον κάτι σαν ποδοσφαιρικό δόγμα, το ότι η ομάδα χωρίς το καλύτερο δυνατό επιτελείο αποκατάστασης, είναι αδύνατον να έχει διάρκεια. Θεωρείται δικαίως αυθεντία στο χώρο του και άπαντες στην ομάδα το αντιλαμβάνονται και αναδεικνύουν.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΩΤΣΗΣ (ΕΡΓΟΦΥΣΙΟΛΟΓΟΣ & ΓΥΜΝΑΣΤΗΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ - ΑΠΟΧΩΡΗΣΕ)

Αν και ήρθε στην ομάδα ως ο άμεσος και πλέον στενός συνεργάτης της ΑΕΚ, αποτελεί πλέον παρελθόν. Επίσημη εξήγηση δεν υπήρξε, πέραν μιας υπόνοιας ότι αυτό συνέβη για λόγους διαφορετικής φιλοσοφίας και προσέγγισης στο θέμα της αποκατάστασης. Το πως τώρα, ο Καρβουνίδης με τον Κωτσή, οι οποίοι είναι επί σειρά ετών συνεργάτες, απέκτησαν αίφνης διαφορά φιλοσοφίας, είναι ένα ζήτημα που χρήζει διερεύνησης.

Επίσης, το αν ο Κωτσής πληρώνει το μάρμαρο των διαδοχικών τραυματισμών με την απομάκρυνσή του είναι κάτι που ναι μεν αιωρείται, ωστόσο δεν είναι και φρόνιμο να χρεώνεται στον εξαίρετο αυτόν επαγγελματία, από τη στιγμή που καμία από τις δύο πλευρές, ανοίγει τα χαρτιά της.