Ανεξάρτητα απ’ το τι μπορεί να πιστεύει ή θέλει να πιστεύει κανείς, η πρόκριση στον ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδας Betsson μέσα απ’ τους δύο πολύ σκληρούς προημιτελικούς ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, κρίθηκε όντως στις λεπτομέρειες και στα δύο παιχνίδια σε ΟΑΚΑ και Φάληρο.
Οι Πειραιώτες δούλεψαν πολύ καλύτερα τις δικές τους προϋποθέσεις και “λεπτομέρειες” τόσο στον πρώτο αγώνα στη Καλογρέζα, όπου βρήκαν ένα μεγάλο γκολ στο 75′ με τον Γιάρεμτσουκ σε ένα ματς που δεν απείλησαν σε κανένα άλλο σημείο του αγώνα, όσο και στη ρεβάνς του “Γ. Καραϊσκάκης”, όπου πίεσαν πολύ στο τελευταίο ημίωρο κι εντέλει πήραν την πρόκριση, χάρις στο σπάνιας ομορφιάς κι εκτέλεσης γκολ του Χρήστου Μουζακίτη.
Την ίδια ώρα ο Παναθηναϊκός δεν εκμεταλλεύτηκε τις δικές του στιγμές. Στο πρώτο ματς με το σκορ στο 1-1 ο Ιωαννίδης και πολύ περισσότερο ο Μαντσίνι (που βρέθηκε και… φάτσα με το τέρμα) δεν μπόρεσαν να νικήσουν τον Πασχαλάκη στο 85′.
Στο Φάληρο ο Πελίστρι στο 52′ έφυγε σε τετ-α-τετ, αλλά αντί να σκάψει πάνω απ’ τον γκολκίπερ του Ολυμπιακού πήγε να τον περάσει κι έχασε τον βηματισμό του, ενώ στο 90+3′, ένα λεπτό μετά το χαμένο πέναλτι του Ελ Κααμπί και δύο πριν το τέρμα του Μουζακίτη, ο Τζούριτσιτς με τη μαγική ενέργειά του επέλεξε να το πάει… μόνος του μέχρι τέλους, αντί να σπάσει την μπάλα στον αμαρκάριστο Σβιντέρσκι για να σκοράρει.
Αποφάσεις κι επιλογές της στιγμής, λεπτομέρειες καθοριστικές στη σούμα των δύο προημιτελικών…
Ο Παναθηναϊκός αποκλείστηκε στο Φάληρο την Τετάρτη (5/2) και για έναν άλλο πολύ απλό, αλλά βασικό λόγο. Γιατί δεν βρήκε δίχτυα για πρώτη φορά μετά από 22 σερί αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις.
Αυτή κι αν ήταν μία εντελώς πρωτόγνωρη συνθήκη επί ημερών Ρουί Βιτόρια, καθώς ακόμη και στην μία και μοναδική προηγούμενη ήττα του Πορτογάλου στον πάγκο του “τριφυλλιού”, αυτή από την Τζουργκάρντεν στη Στοκχόλμη στις 7 Νοεμβρίου, μόλις στον δεύτερο αγώνα του ως τεχνικός του Παναθηναϊκού, οι πράσινοι είχαν βρει δίχτυα (ήττα 2-1 με ανατροπή).
Η ουσία είναι πως απ’ το λευκό 0-0 με τον Ολυμπιακό στις 6 Οκτωβρίου κι έπειτα, επί 4 μήνες και 22 σερί αγώνες ο Παναθηναϊκός (ακόμη και στα τελειώματα του Αλόνσο στον πάγκο του) έβρισκε πάντα δίχτυα.
Σίγουρα δεν είχε… τρελάνει κόσμο με την αποτελεσματικότητά του ή τον αριθμό των τερμάτων που σημείωνε, καθώς είχε σημειώσει μόλις μία φορά τέσσερα γκολ (στο 4-0 επί της Ντινάμο Μινσκ) κι άλλη μία φορά τρία τέρματα (στο προ ημερών 3-2 με τον ΟΦΗ), όμως ακόμα και μ’ αυτές τις χαμηλές “στροφές” στο σκοράρισμα, σημείωνε μίνιμουμ ένα γκολ σε κάθε αγώνα του.
Κι αυτό το “ένα” γκολ πιθανότατα μπορεί να έφτανε στη ρεβάνς του Φαλήρου, αλλά δεν ήρθε ποτέ. Και στο τέλος της ημέρας (και) αυτό του κόστισε την πρόκριση στον επόμενο γύρο…
