Το "διαζύγιο" με τον Φατίχ Τερίμ ήταν αναπόφευκτο. Κι άργησε... Έπρεπε να έχει έρθει πολύ νωρίτερα, ενδεχομένως κι απ’ το φινάλε της κανονικής περιόδου της Stoiximan Super League, όχι μόνο λόγω των 6 χαμένων βαθμών στα ματς με τη Λαμία, την Κηφισιά και τον ΟΦΗ που έβαλαν τον Παναθηναϊκό σε μειονεκτική θέση απ’ την εκκίνηση των playoffs (4^η θέση, στο -4 απ’ τον πρώτο ΠΑΟΚ).

Αλλά κυρίως λόγω της απουσίας ποδοσφαιρικού σχεδίου που "φώναζε" στα παιχνίδια του Παναθηναϊκού, μαζί με την σταδιακή απαξίωση του ρόστερ. Από τότε είχε αρχίσει το πράγμα να... κακοφορμίζει (λέξη που είχε χρησιμοποιήσει ο Γιάννης Αλαφούζος για τον τρίτο χρόνο του Γιοβάνοβιτς στο "τριφύλλι"), όμως το δυστύχημα για τους "πράσινους" είναι πως ο ιδιοκτήτης της ποδοσφαιρικής ομάδας "κώλωσε" εκείνη την περίοδο να πάρει μία τέτοια απόφαση.

Έπαιξε καθοριστικό ρόλο σ’ αυτό η πολύ καλή σχέση του με τον Τούρκο τεχνικό, παρότι ο Παναθηναϊκός δεν ήταν "καλά" στο εσωτερικό του και ο ίδιος λάμβανε τα μηνύματα. Δεν τα "διάβασε" σωστά αυτά τα μηνύματα και στη συνέχεια, καθώς (όπως και οι περισσότεροι) τα έβαλε κάτω απ’ το... χαλάκι, μετά το σερί των 4 νικών που έφεραν τον Παναθηναϊκό σε απόσταση βολής απ’ την πρώτη θέση.

Στην OPAP Arena, ωστόσο, κι ακόμη περισσότερο στην ήττα απ’ τον Άρη στη Λεωφόρο το χαλάκι έφυγε απ’ τη θέση του και βγήκαν όλα προς τα έξω... Κι εκεί είχε ένα περιθώριο, μέσα στη διακοπή του Πάσχα να κάνει μία αλλαγή και να προκαλέσει ένα ηλεκτροσόκ, όμως δεν το έκανε πιστεύοντας πως υπήρχε ακόμη περιθώριο να "σωθεί" η χρονιά, παρότι η ατολμία του είχε ήδη κοστίσει τον τίτλο.

Μετά και την συντριβή απ’ τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα όμως δεν υπήρχε πλέον κανένα άλλο περιθώριο. Η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη με τον Τερίμ στην ομάδα και θα έπρεπε άμεσα, έστω και στο παρά... ένα, να γίνει μια μεγάλη προσπάθεια για να στρίψει το πηδάλιο που είχε πορεία προς τα βράχια, ενόψει του "τελικού" της 3^ης ευρωπαϊκής θέσης με τον Ολυμπιακό και του τελικού του Κυπέλλου με τον Άρη.

Το μεγαλύτερο ζήτημα στην προκειμένη περίπτωση, ήταν το ποιος θα μπορούσε να αναλάβει το ρόλο του προπονητή-καμικάζι, για να μπορέσει να αλλάξει άμεσα την ψυχολογία στα αποδυτήρια, να ξαναδώσει αυτοπεποίθηση και το χαμένο κίνητρο στους παίκτες, έχοντας ελάχιστο χρόνο στη διάθεσή του καθότι σε δύο μέρες είναι το ματς με τον Ολυμπιακό και σε 8 μέρες ο τελικός.

Ζυγίστηκαν όλα τα δεδομένα κι έγιναν πάρα πολλές "ζυμώσεις" το τελευταίο 24ωρο, ωστόσο, άπαντες έκριναν πως η επιλογή του Χρήστου Κόντη (θα) ήταν η πλέον ενδεδειγμένη λύση αυτή την στιγμή.

Ακόμη και σ’ αυτή τη δεινή θέση ο Παναθηναϊκός χρειάζεται κανονικό προπονητή κι ο Κόντης είναι κανονικός προπονητής. Το απέδειξε τους τελευταίους μήνες, όταν ανέλαβε τον σχεδόν καταδικασμένο Βόλο και τον κράτησε στη Stoiximan Super League, στη δεύτερη σόλο δουλειά του (μετά τη Χάτα των Η.Α.Ε.), έχοντας επιλέξει πλέον να απογαλακτιστεί απ’ την προπονητική σύνδεσή του με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς (με τον οποίο βεβαίως έχει ακόμη άριστη σχέση), προκειμένου να δοκιμάσει τις δικές του δυνάμεις ως πρώτος προπονητής.

Τα τέσσερα σημαντικά πλεονεκτήματα

Η επικείμενη έλευση του Κόντη προσφέρει στην παρούσα φάση -άμεσα- σημαντικά πλεονεκτήματα με βάση πάντα και τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στον Παναθηναϊκό:

1. Γνωρίζει άριστα το περιβάλλον, όπερ σημαίνει πως είναι σαν να πιάνει δουλειά... χθες και δεν χρειάζεται ούτε λεπτό προσαρμογής.
2. Έχει πλήρη εικόνα κι επίγνωση της κατάστασης και των δυνατοτήτων του ρόστερ, καθώς με το 85% των παικτών της πρώτης ομάδας είχε άμεση και καθημερινή τριβή επί 2,5 χρόνια. Μόνο τους Μπακασέτα, Ντραγκόφσκι, Ακαϊντίν, Λημνιό και Ούγκο θα βρει ως νέα πρόσωπα σε σχέση με την ομάδα που άφησε μαζί με τον Γιοβάνοβιτς τον Δεκέμβριο και ξέρει τι μπορεί και τι πρέπει να πάρει απ’ τον καθένα.
3. Είχε εξαιρετική σχέση με όλους τους παίκτες, καθώς ως βοηθός προπονητή ήταν πολύ κοντά τους σε πράγματα που δεν αφορούσαν μόνο το ποδόσφαιρο, αλλά και την καθημερινή ζωή τους. Κι αυτό θα τον βοηθήσει εξαρχής να τους προσεγγίσει σωστά και να βελτιώσει πρώτα και πάνω απ’ όλα το κλίμα και την ψυχολογία των αποδυτηρίων που είχαν διαταραχθεί (σε απίστευτο βαθμό) τους τελευταίους 1-2 μήνες.
4. Επί Γιοβάνοβιτς είχε πάνω του ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της τακτικής της ομάδας. Στον σχεδιασμό και την εκτέλεσή της μαζί με τον Σέρβο τεχνικό. Δεν είναι... μαθητούδι, αλλά κανονικός προπονητής, ξέρει τι σημαίνει η πίεση του να δουλεύεις στον Παναθηναϊκό και η ευθύνη μίας τέτοιας θέσης κι έχει πολύ μεγάλη αυτοπεποίθηση κι εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του.

Στοιχεία που λείπουν αυτή την στιγμή απ’ τον Παναθηναϊκό και χρειάζεται να αποκτήσει ξανά η ομάδα στα δύο επόμενα καθοριστικά παιχνίδια, για να σώσει μία χρονιά που πήγαινε για ολική καταστροφή.