Πριν από 15 χρόνια, ο Χενκ τεν Κάτε έχοντας στα χέρια του την πρώτη version του λαμπερού -και υπερτριπλάσιας αξίας σε σχέση με το σημερινό- ρόστερ του πολυμετοχικού Παναθηναϊκού, είχε πει σε μία απ’ τις κλασικές, ζουμερές ατάκες του για τον τεράστιο Ζιλμπέρτο Σίλβα πως "όποιος πιστεύει πως ήρθε εδώ για να κάνει 50 ντρίμπλες σε κάθε ματς και να σκοράρει περνώντας όλους τους αντιπάλους, μόνο και μόνο επειδή είναι ο αρχηγός της Εθνικής Βραζιλίας, μάλλον θα πρέπει να ασχοληθεί με κάποιο άλλο σπορ".

Η συνηθισμένη "άμυνα" του Ολλανδού τεχνικού απέναντι στις ελληνικές υπερβολές, ο οποίος όσο κι αν επικρίθηκε -άδικα πολλές φορές, πληρώνοντας τον εκρηκτικό κι ασυμβίβαστο χαρακτήρα του- ήταν ο πρώτος που προσπάθησε να βάλει τους πάντες σε μία κανονική ποδοσφαιρική λογική κι αντίληψη των βασικών αρχών του αθλήματος.

Το περασμένο καλοκαίρι, ο Παναθηναϊκός επέλεξε να κάνει μία τεράστια επένδυση και να προσφέρει για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια συμβόλαιο "επιπέδου πολυμετοχικότητας" σε έναν ποδοσφαιριστή με τεράστια ποιότητα και πολύ μεγάλες παραστάσεις: Τον Μπερνάρ Ντουάρτε. Πληρώνοντας 1,7 εκατ. ευρώ στον πρώτο χρόνο συμβολαίου του και συμφωνώντας για άλλα 2,5 εκατ. ευρώ για τον δεύτερο. Πολύ απλά διότι η ποιότητα "πληρώνεται" και πληρώνεται καλά.

Παραφράζοντας στην προκειμένη περίπτωση λίγο τα λόγια του Ολλανδού τεχνικού, όποιος περίμενε τον 30χρονο άσο να περνάει σαν... δαιμονισμένος τρεις-τρεις τους αντιπάλους και να γράφει 20 γκολ τη σεζόν, μάλλον κάτι άλλο είχε στο μυαλό του.

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ωστόσο, δίνοντας το "ΟΚ" για την απόκτηση του Μπερνάρ κι έχοντας εξαρχής το όνομά του στην κορυφή των επιλογών του, ήξερε πολύ καλά και τι είχε στο μυαλό του και τι ήθελε και προσδοκούσε απ’ τον Βραζιλιάνο.

Και το έπαιρνε στο μεγαλύτερο κομμάτι της σεζόν, με μικρές εξαιρέσεις λίγων εβδομάδων τον Φεβρουάριο, όταν όντως πέρασε κι αυτός μία περίοδο ντεφορμαρίσματος. Το έβλεπε σε διάρκεια, όχι μόνο στα δύο τελευταία μεγάλα ματς με Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ όπου ο "Μπέρνι" (όπως τον φωνάζουν στο Κορωπί οι συμπαίκτες του) έκανε... παπάδες στο γήπεδο.

Διότι ο Μπερνάρ, τόσο αγωνιστικά, όσο κι από την ανθρώπινη πλευρά, το χαρακτήρα του και την προσωπικότητά του, είναι πολύ απλά το απόσταγμα της συνολικής φιλοσοφίας του Γιοβάνοβιτς γύρω απ’ το τι σημαίνει "παίκτης ομάδας", αλλά και το πώς χτίζεται συνολικά ένα κανονικό, ποδοσφαιρικό γκρουπ.

Τέσσερις φορές τούς προτάθηκε ο Χάμες

Μπορούσε εύκολα να ασχοληθεί και με την περίπτωση του Χάμες Ροντρίγκες ο Παναθηναϊκός το περασμένο καλοκαίρι. Τέσσερις φορές "βομβάρδισε" το mail των "πράσινων" προτείνοντάς τον ο ατζέντης του Κολομβιανού απ’ τα τέλη Ιουλίου μέχρι τα τέλη Αυγούστου.

Διοχετεύοντας μάλιστα την "πρότασή" του και σε ΜΜΕ της πατρίδας του για να υπάρξει κι ο σχετικός... ντόρος, όπως φάνηκε κι από αρκετά δημοσιεύματα εκείνο το διάστημα. Ο Γιοβάνοβιτς εντούτοις, δεν θα πήγαινε ποτέ σε μία τέτοια επιλογή, πολύ απλά διότι για τον ίδιο ο μεγάλος "σταρ", ήταν, είναι και θα είναι πάντα οι ομάδες (του).

Για τον προπονητή του Παναθηναϊκού ο "σταρ" είναι εκείνος που μολονότι έχει το ακριβότερο συμβόλαιο και την πιο λαμπερή καριέρα απ’ όλους τους υπόλοιπους του ρόστερ, είναι ο πρώτος που "θυσιάζεται" για την ομάδα σε όποια θέση κι αν χρησιμοποιηθεί, κυνηγώντας τον αντίπαλο μπακ (Ροντινέι) μέχρι τα... αποδυτήρια, για να μην "προδώσει" τον μπακ πίσω του (Χουάνκαρ).

"Σταρ" είναι εκείνος που θα βάλει πρώτα στο μυαλό του το πώς θα εκτελεστεί σωστά το -διαφορετικό από ματς σε ματς- πλάνο του προπονητή, έχοντας ως πρώτη επιλογή το να βγάλει τους υπόλοιπους συμπαίκτες του σε θέση βολής.

Αυτός που εκτελούσε πάντα το πλάνο

Στέκονταν πολλοί για μεγάλο διάστημα (χαρακτηριστικό του Έλληνα γαρ) στους αριθμούς του Μπερνάρ και στο γεγονός πως είχε μόνο ένα γκολ (αυτό στη Νεάπολη) και τρεις ασίστ. Κι επισήμαιναν πως οι αριθμοί του δεν "δικαιολογούν" το υψηλό συμβόλαιό του.

Εύκολη κριτική... Διότι ουδείς έμπαινε στο βάθος των σκέψεων του ίδιου του Γιοβάνοβιτς και στο πόσο τον ικανοποιούσε το γεγονός πως (με ελάχιστες εξαιρέσεις και τις 3-4 μέτριες εμφανίσεις του τον Φεβρουάριο) ο Βραζιλιάνος εκτελούσε απόλυτα το πλάνο.

Υπηρετούσε πιστά τη διαδικασία, τον τρόπο με τον οποίο θέλει να αγωνίζεται ο δικός του Παναθηναϊκός για να διατηρείται στο υψηλότερο επίπεδο η συνολική συνοχή της ομάδας, που ήταν, είναι και θα είναι το μεγαλύτερο "όπλο" των "πράσινων". Κι αυτό ακόμη για να το υπηρετήσει κάποιος σωστά χρειάζεται ποιότητα, προσωπικότητα και παραστάσεις.

Είναι τουλάχιστον 7-8 οι περιπτώσεις που ο "Μπέρνι" σέρβιρε γκολ σε συμπαίκτες του και δεν είδε την μπάλα να μπαίνει στα δίκτυα. Με τον Άρη στη Λεωφόρο (όπου του ακυρώθηκε κι ένα γκολ το οποίο δεν έχει καταλάβει ακόμη κανείς, γιατί δεν μέτρησε), με τον Ιωνικό στη Νεάπολη (τρεις φορές), με τον ΟΦΗ στη Λεωφόρο, το βράδυ της Κυριακής (23/4) στην Τούμπα.

Όλα μπαίνουν κι όλα χάνονται, άλλωστε, στο ποδόσφαιρο, δεν είναι αυτό το θέμα. Το θέμα για τον Γιοβάνοβιτς είναι πως ο Βραζιλιάνος κάνει καλά τη δουλειά του κι ας μην αποτυπώνεται πάντοτε αυτό στο "μάτι" και στους αριθμούς.

Το μόνο "παράπονο" του Ιβάν

Ένα μικρό "παράπονο" είχε μόνο ο προπονητής του Παναθηναϊκού από τον Μπερνάρ: Το γεγονός πως λειτουργώντας πάντα τόσο πολύ αλτρουιστικά, δεν έπαιρνε περισσότερες τελικές προσπάθειες στο όριο της περιοχής απ’ την στιγμή που έχει και το σουτ και την ποιότητα -παίζοντας συνδυαστικά με τον φορ και με τους άλλους χαφ- για να εκτελέσει σωστά. Άρχισε όμως να το κάνει κι αυτό...

Με τον Ολυμπιακό το πλασέ του στο ξεκίνημα του αγώνα (πριν το γκολ του Σπόραρ) κόντραρε την τελευταία στιγμή πάνω στον Εμβιλά κι αντί για τη γωνία του Πασχαλάκη έφυγε κόρνερ. Με τον ΠΑΟΚ, εκτέλεσε ακαριαία και σημείωσε ένα υπέροχο και υπερπολύτιμο γκολ. Άρχισε να το κάνει κι αυτό. Και το κάνει πολύ καλά (και) αυτό...