Περίπου 24 λεπτά -καθαρού χρόνου- πριν απ’ το υπέροχο γκολ του Ντάνιελ Μαντσίνι που έλυσε τον "Γόρδιο Δεσμό" για τον Παναθηναϊκό και τον έκανε πια (και στο σκορ) "αφεντικό" στον αγώνα με την Κηφισιά στην Καισαριανή, προηγήθηκε στο 34’ μία φάση κλειδί για όλο το ματς:

Η καταπληκτική επέμβαση του Γιούρι Λοντίγκιν στην εκτέλεση του Πρίτσα απ' τα 5-6 μέτρα και το μεγάλο "stop" που σήκωσε ο Ελληνορώσος γκολκίπερ στη μοναδική μεγάλη φάση που έφτιαξε η ομάδα του Γιάννη Αναστασίου στον αγώνα.

Μία φάση που ξεκίνησε απ' την απίθανη κούρσα του Τετέι, που πέρασε Γεντβάι, Μλαντένοβιτς και Ρουμπέν πριν γυρίσει την μπάλα προς την περιοχή (επιβεβαιώνοντας το θέμα ισορροπίας που εξακολουθεί να έχει το αμυντικό transition του Παναθηναϊκού, ως μοναδική πληγή στο παιχνίδι του) κι ολοκληρώθηκε με τον Λοντίγκιν να σηκώνεται και να καλύπτει αμέσως και τη γωνία του μετά την πρώτη απόκρουση, βλέποντας την μπάλα να χτυπάει στην εξωτερική πλευρά του δοκαριού και να φεύγει άουτ.

Αυτή είναι άλλωστε, η ζωή κι η δουλειά των γκολκίπερ στις μεγάλες ομάδες. Αυτή η "μία φάση". Κι εκεί ξεχωρίζει η ποιότητα και η εμπειρία και το πόσο σπουδαίος είναι ο τερματοφύλακας που έχει την ευθύνη κάτω απ’ την εστία της μεγάλης ομάδας.

Είναι σπάνιες, ελάχιστες οι περίοδοι στο παρελθόν που αισθάνθηκε ανασφάλεια ο Παναθηναϊκός κάτω απ’ τα γκολπόστ του, έχοντας πάντα σε κάθε εποχή ένα δυνατό σημείο αναφοράς στο Νο1. Με μεγάλους Έλληνες και ξένους γκολκίπερς. Δεν είναι υποκειμενικό, το φανερώνουν κι οι αριθμοί που σε όλα τα μεγάλα ρεκόρ τερματοφυλάκων επί ημερών Α’ Εθνικής/Stoiximan Super League, έχουν δίπλα τους το όνομα ενός γκολκίπερ του Παναθηναϊκού.

Με αποκορύφωμα τα 1.088 λεπτά απαραβίαστης εστίας που βρίσκεται ακόμα ως τις μέρες μας στα... γάντια του τεράστιου Τάκη Οικονομόπουλου.

Απ’ την άλλη πλευρά είναι εξαιρετικά σπάνιο -ακόμα και για τον Παναθηναϊκό- αυτή η σπουδαία συγκυρία να έχει ταυτόχρονα στο ρόστερ του δύο τερματοφύλακες πολύ μεγάλης κλάσης.

Αυτό δηλαδή που συμβαίνει στο "πράσινο" ρόστερ απ’ το καλοκαίρι του 2022, όταν το ο Παναθηναϊκός προσέθεσε στο δυναμικό του -μετά τον Αλμπέρτο Μπρινιόλι- και τον Γιούρι Λοντίγκιν.

Το κορυφαίο δίδυμο στη χώρα

Ο Παναθηναϊκός διαθέτει χωρίς καμία υπερβολή το κορυφαίο δίδυμο γκολκίπερ στην Stoiximan Super League, νιώθοντας σιγουριά κάτω απ’ την εστία του. Κι ο Λοντίγκιν είναι ίσως η μεγαλύτερη "δικλείδα" ασφαλείας του Παναθηναϊκού στη μάχη του για τον φετινό τίτλο. Δεν είναι θέμα "πρώτου" ή "δεύτερου".

Ποτέ δεν ήταν κάτι τέτοιο για τους πράσινους, για τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς και για τον προπονητή τερματοφυλάκων της ομάδας, Γιώργο Μουντάκη.

Ήταν πάνω απ’ όλα θέμα εσωτερικού ανταγωνισμού, βελτίωσης κι εξέλιξης της ομάδας και στη θέση του τερματοφύλακα. Κι η παρουσία του αθόρυβου, σούπερ δουλευταρά και πάντοτε μακριά απ’ τα φώτα της δημοσιότητας, Λοντίγκιν, το διασφαλίζει αυτό.

Δεν είναι άλλωστε, τυχαία περίπτωση, διότι για όσους το ξεχνούν, ο Παναθηναϊκός έχει την πολυτέλεια να διαθέτει εδώ κι ενάμιση χρόνο ως (θεωρητικό) back-up έναν γκολκίπερ με 44 συμμετοχές σε Champions και Europa League, πέντε τίτλους στη Ρωσία με τη Ζενίτ, 11 συμμετοχές με την εθνική Ρωσίας και παρουσία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 και στο Euro 2016.

Με τεράστια εμπειρία και παραστάσεις απ’ τα υψηλότερο επίπεδο. Μία πολυτέλεια ποιότητας, καθώς αν το καλοσκεφτεί κανείς, ο Λοντίγκιν θα μπορούσε να είναι αυτή τη στιγμή βασικός σε οποιαδήποτε άλλη μεγάλη ομάδα της Stoiximan Super League.

Η κοινή παρουσία των Μπρινιόλι και Λοντίγκιν δεν ήταν κάτι που έμοιαζε εύκολο στην πρώτη ανάγνωσή του. Υπό την έννοια πως υπάρχει πάντα κι ο εγωισμός κάθε αθλητή που θέλει να παίζει και να είναι πάντα στην πρώτη γραμμή. Ειδικά αν κουβαλάει από πίσω του ένα σπουδαίο παρελθόν κι αμέτρητες παραστάσεις.

Το αίσθημα της δικαιοσύνης

Κι όμως όλο το πλάνο δουλειάς στην καθημερινότητα της ομάδας στο Κορωπί είχε υπομονή, υγιή ανταγωνισμό κι αίσθημα δικαιοσύνης, το οποίο το νιώθουν τόσο οι δύο γκολκίπερ, όσο και οι μικρότεροι (Μαργκόνο, Λίλο), αλλά κι ο Βασίλης Ξενόπουλος που έχει "παλιώσει" πια στον Παναθηναϊκό.

Πάνω απ’ όλα όμως, είχε απόλυτο σεβασμό κι ειλικρίνεια απ’ το προπονητικό τιμ προς τον Λοντίγκιν. Και γι’ αυτό η κουβέντα που έκανε το περασμένο καλοκαίρι με τον Γιοβάνοβιτς, όπου του ξεκαθαρίστηκε πως θα είχε πολύ πιο ενεργό ρόλο στο rotation και στους αγώνες της ομάδας (καθώς θα έμπαινε σε μία σεζόν με πάνω από 50 ματς σε όλες τις διοργανώσεις), έβγαλε απ’ το μυαλό του 33χρονου τερματοφύλακα κάθε σκέψη που μπορεί να του είχε γεννηθεί για να πάει κάπου αλλού, προκειμένου να παίζει περισσότερο.

Γι’ αυτό και πήρε απολύτως συνειδητά, δίχως δεύτερες σκέψεις, την απόφαση να επεκτείνει πρόωρα το συμβόλαιό του με τον Παναθηναϊκό στις 23 του περασμένου Οκτώβρη για άλλα δύο χρόνια, δένοντας το μέλλον του με την ομάδα έως το καλοκαίρι του 2026.

Διότι νιώθει αυτή τη δικαιοσύνη (που τον έχει φέρει ήδη τέσσερις φορές φέτος στο βασικό σχήμα), αισθάνεται καλά με τον ρόλο του στην ομάδα κι αισθάνεται αποτελεί κομμάτι ενός ποδοσφαιρικού πρότζεκτ που συνεχώς "μεγαλώνει".

Και σε μία πολύ ώριμη φάση της καριέρας του, του προσφέρει την ευκαιρία να διεκδικεί σταθερά τίτλους και να συμμετάσχει στα Κύπελλα Ευρώπης.

Κι αυτό του δίνει τεράστια κίνητρα για να δίνει το 101% σε κάθε ματς και να είναι μέλος της ομάδας που θα μπορέσει να επαναφέρει τον Παναθηναϊκό στην κορυφή.

Σε κάθε ματς, σε any given Sunday. Παλεύοντας για να κάνει τη... διαφορά σ’ αυτή τη "μία φάση".