Παναθηναϊκός: Ο Μπερνάρ στο "10" αλλάζει και λύνει όλη τη δημιουργία των πρασίνων

Στη συνέντευξη Τύπου του αγώνα της 13ης Νοεμβρίου με τον Ατρόμητο στη Λεωφόρο (2-0 για τον Παναθηναϊκό), στο τελευταίο ματς πριν από το break για το Μουντιάλ, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είχε πει μία ατάκα πριν κλείσουν τα μικρόφωνα, που πέρασε εν πολλοίς στα "ψιλά", αλλά φωτογράφιζε σε ένα βαθμό έναν προβληματισμό, όσον αφορά το δημιουργικό κομμάτι της ομάδας του. "

"Εμάς μας χαρακτηρίζει μια αγωνιστική πειθαρχία και ανεξαρτήτου σκορ δεν αλλάζουμε το πλάνο. Αν είχαμε περισσότερη φαντασία, ίσως κάποια πράγματα να ήταν απλά για εμάς".

Όπου "φαντασία" βάλτε τη μειωμένη παραγωγή φάσεων στα τρία τελευταία ματς του Παναθηναϊκού στη Super League, ελέω της απουσίας πλέον του Αϊτόρ που φαινόταν ολοένα και περισσότερο και του τραυματισμού του Παλάσιος, που ανάγκασε τον Γιοβάνοβιτς να "πειράξει" την τριάδα στη μεσαία γραμμή, μεταφέροντας στο δεξιό "φτερό" τον Μπερνάρ Ντουάρτε.

Δεδομένα που δεν κόστισαν στον Παναθηναϊκό βαθμολογικά, αλλά "έδειξαν" ένα μέρος του προβλήματος το οποίο ήθελε να θεραπεύσει από νωρίς ο Σέρβος τεχνικός πριν η ομάδα του επιστρέψει στα επίσημα παιχνίδια.

Και το έπραξε απ’ την πρώτη μέρα που συγκεντρώθηκε ξανά όλο το γκρουπ μετά τη διακοπή, στην Πέγεια της Κύπρου (28/11), με τον Γιοβάνοβιτς να αφήνει στην άκρη το 4-3-3 και να δουλεύει σταθερά πάνω στο 4-2-3-1. Θέλοντας να πάρει πλέον τον Μπερνάρ από το "8" και να τον φέρει σε ξεκάθαρο ρόλο "δεκαριού", ανάμεσα στις γραμμές των αντιπάλων και μόνιμα πίσω απ’ τον φορ.

Το έκανε σταθερά στα φιλικά της Κύπρου

Και στα τρία φιλικά που έδωσε το "τριφύλλι" στη χειμερινή προετοιμασία του στην Κύπρο με Χάποελ Μπερ Σεβά, ΑΕ Πάφου και Νέα Σαλαμίνα, ο Γιοβάνοβιτς πάτησε πάνω σ’ αυτή τη διάταξη (4-2-3-1) έχοντας πάντα τον Βραζιλιάνο σε ψηλά μέτρα μέσα στο γήπεδο (με τους Ισραηλινούς έπαιξε εκεί στο πρώτο μέρος κυρίως ο Σαβιέρ), στο όριο του επιθετικού τρίτου, προκειμένου να είναι σε άμεση "σύνδεση" με τον φορ και να βλέπει τις διαγώνιες κινήσεις των δύο εξτρέμ.

Και πλέον με τον Μπερνάρ "καλά" και πλήρως εναρμονισμένο και προσαρμοσμένο πάνω στο στυλ παιχνιδιού της ομάδας, ναι, ο Παναθηναϊκός ήταν πια πολύ πιο έτοιμος κι ώριμος πλέον να περάσει στη φάση του 4-2-3-1, αυξάνοντας τις εναλλακτικές και τα πλάνα του εν ώρα αγώνα.

Η επιστροφή του "Τούκου" και η άνοδος του Μπένιαμιν Βέρμπιτς του έδωσαν τη δυνατότητα να το προβάρει όλο αυτό σε συνθήκες κανονικού αγώνα κόντρα στη Νέα Σαλαμίνα και να το δει στην πράξη στο πρώτο παιχνίδι Κυπέλλου με τον Βόλο, όπου ο Παναθηναϊκός έβγαλε περισσότερες συνεργασίες και τριγωνικούς συνδυασμούς από κάθε φορά το τελευταίο δίμηνο.

Για να μην "πειράξει" το ρόλο του ως "10"

Ήταν πλέον τόσο πειστική η εικόνα, που ο Γιοβάνοβιτς δεν το σκέφτηκε καθόλου να αλλάξει πάλι σύστημα και να επιστρέψει ξανά στο 4-3-3, όταν "έχασε" λίγες μέρες πριν από τον αγώνα με τον Ιωνικό τον Βέρμπιτς με τον ελαφρύ μυϊκό τραυματισμό στον ορθό μηριαίο μυ.

Επέλεξε να βρει τη λύση για τα "φτερά" της επίθεσης εκ των έσω, με τη χρησιμοποίηση του Γιώργου Βαγιαννίδη δεξιά και τη μετακίνηση του Παλάσιος αριστερά, μόνο και μόνο για να μην "πειράξει" την (πολύ) μεγαλύτερη επιδραστικότητα που παρουσιάζει πλέον στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού η παρουσία του Μπερνάρ στο "10".

Η εικόνα του αγώνα μέχρι το 60' με 65' του αγώνα στη Νεάπολη τον δικαίωσε. Με τον Βραζιλιάνο να κάνει τα... πάντα μέσα στο γήπεδο, να αλλάζει και να "λύνει" όλη τη δημιουργία του Παναθηναϊκού.

Διότι πέρα απ’ το γκολ που πέτυχε (ακριβώς επειδή ήταν εκεί, ως "δεκάρι" για να πάρει το... ριμπάουντ απ’ την απόκρουση του Χουτεσιώτη), έμοιαζε ασταμάτητος σε όλα τα κομμάτια του αγώνα. Κι αν ο Παναθηναϊκός την... πάτησε και δέχθηκε στο τέλος την ισοφάριση από τους Νικαιώτες, οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός πως οι υπόλοιποι δεν αξιοποίησαν τις τρεις (!) πάρτε-βάλτε ασίστ του Μπερνάρ, σε Παλάσιος, Τσέριν και Σπόραρ.

Ο υποστηρικτικοί ρόλοι στα δύο "φτερά"

Η "φαντασία" που έλειπε (και στην οποία είχε αναφερθεί ο Γιοβάνοβιτς) ήταν πλέον εκεί, με τον Μπερνάρ να έχει και την ποιότητα και την προσωπικότητα και ειδικό βάρος για να σηκώσει πάνω του όλη την ομάδα στα ματς που θα ακολουθήσουν, υποστηρίζοντας απόλυτα πλέον το ρόλο του καθαρού "δεκαριού".

Το μοναδικό "βάσανο" για τον Σέρβο τεχνικό στην προκειμένη περίπτωση είναι ένα: Τα στηρίγματα που θα έχει κάθε φορά στα άκρα της επίθεσης, διότι με το που λείπει ένας, δημιουργείται αμέσως ανισορροπία. Και είναι ξεκάθαρο πλέον πως ο Βραζιλιάνος δεν θα πρέπει να "χαραμίζεται" στα "φτερά" της μεσοεπιθετικής γραμμής.

Αυτό, ωστόσο, θα λυθεί μια και καλή, με τις μεταγραφές. Όχι (μόνο) ενός, αλλά δύο εξτρέμ, προκειμένου να μπορέσει να αντέξει και να μην... βραχυκυκλώσει όλος ο "μηχανισμός" μπροστά στο δεύτερο μισό της σεζόν.