Ένα απ' τα σοβαρά ζητήματα που αντιμετώπισε ο Παναθηναϊκός στο ντέρμπι του περασμένου Σαββάτου (25/2) με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο, είχε να κάνει με τη στοχευμένη επιλογή των "ερυθρόλευκων" να προσπαθήσουν παίξουν με το μυαλό των παικτών του "τριφυλλιού", όσον αφορά τον τρόπο παιχνιδιού τους και δη το positioning (τοποθετήσεις) των "πράσινων" στο γήπεδο. Δημιουργώντας σε μεγάλο βαθμό συνθήκες ανισορροπίας απ’ τη μέση και κάτω και πολύ περισσότερο στο αμυντικό τρίτο των παικτών του Ιβάν Γιοβάνοβιτς.

Απ' την πρώτη μέρα που ο Σέρβος τεχνικός ανέλαβε το "τιμόνι" του Παναθηναϊκού, απ' την πρώτη μέρα που έβαλε τα κομμάτια της δικής του τακτικής προσέγγισης στην αγωνιστική φιλοσοφία των "πράσινων", μία απ’ τις βασικές λέξεις που ακούγεται μονίμως απ’ τα χείλη του κι απ’ τους συνεργάτες του στις προπονήσεις και τους αγώνες της ομάδας είναι το "position".

Του πήρε πολύ χρόνο κι αμέτρητες εργατοώρες και προπονητικές μονάδες στο "Γ. Καλαφάτης", για να φέρει την ομάδα του στα δικά του "θέλω", όσον αφορά τις θέσεις της και τις αυτοματοποιημένες κινήσεις με, αλλά και -πολύ περισσότερο- χωρίς την μπάλα.

Στα πολλά εξαιρετικά παιχνίδια που έχει κάνει πέρσι και φέτος ο Παναθηναϊκός (με τελευταίο αυτό με τον Βόλο στις 18 Φεβρουαρίου), έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να βλέπει κανείς από ψηλά συνολικά το positioning των παικτών του μέσα στο γήπεδο:

• Απ’ το που πρέπει να είναι και πως πρέπει να κινηθούν οι δύο εξτρέμ, όταν θα πάρει την μπάλα π.χ. ο Ρουμπέν Πέρεθ.
• Πως ανεβαίνει ο Χουάνκαρ όταν είναι "μέσα" στην ενδεκάδα ο Μάγκνουσον, προσφέροντάς του την ασφαλή πρώτη πάσα στην ανάπτυξη και το ανέβασμα με ασφάλεια σ’ όλη την πλευρά, απ’ την στιγμή που ο Ισλανδός καλύπτει όλο το μεγάλο "τετράγωνο" 15Χ15 μέτρων στ’ αριστερά, με το να τραβιέται στο άκρο ως "άτυπος" αριστερός μπακ.
• Με το πώς κάνει διαγώνιες κινήσεις προς τα μέσα ο Κώτσιρας ή ο Βαγιαννίδης, για να τραβήξουν αντίπαλο παίκτη πάνω τους και να αφήσουν περισσότερο ανοικτό χώρο δράσης στον Παλάσιος, προκειμένου να πάει στο ένας-με-έναν (παίρνοντας την μπάλα σε τρίγωνο με έναν κεντρικό χαφ ή τον Μπερνάρ) χωρίς δεύτερο αντίπαλο σε ντουμπλάρισμα πάνω του.

Ένα απ' τα μεγαλύτερα "όπλα" του

Δεν ήταν και δεν είναι εύκολος (ακόμα) ο απόλυτος συντονισμός, δεν εκτελείται πάντοτε ιδανικά η όλη η διαδικασία της ανάπτυξης των "πράσινων", διότι εξαρτάται πάντα κι απ’ το επίπεδο του αντιπάλου, το πόσο ψηλά έχει τις γραμμές του, που έχει τη μεγαλύτερη δύναμη και που τις "αδυναμίες" του.

Όμως στην πλειοψηφία των αγώνων τους, οι "πράσινοι" -ειδικά όταν έχουν υπομονή, ηρεμία και ισορροπία στο παιχνίδι τους- φτάνουν σε αυτό που θέλουν. Διότι συν τω χρόνω έχει "ζυμωθεί" καλύτερα πια όλη η φιλοσοφία της ομάδας, είναι μεγαλύτερη η τριβή των παικτών μέσω των προπονήσεων και βεβαίως, κάθε παίκτης κατέχει την πρώτη "ύλη" της γνώσης, όσον αφορά τη θέση που θα πρέπει να έχει ανά πάσα στιγμή στο γήπεδο, αναλόγως με το που "παίζεται" η μπάλα. Κι αν θέλετε, το συγκεκριμένο positional play των "πράσινων" ήταν και είναι, ίσως ένα απ’ τα μεγαλύτερα "όπλα" του Παναθηναϊκού σ’ όλη την έως τώρα εφετινή διαδρομή του, που τον έχει φέρει πρωτοπόρο της Super League στις 23 απ’ τις 24 αγωνιστικές που έχουν παιχτεί μέχρι σήμερα...

Αυτό που έκανε τακτικά ο Ολυμπιακός

Μπάλα όμως παίζει κι ο αντίπαλος και είναι αλήθεια πως και στα δύο εφετινά ματς με τον Ολυμπιακό, οι "πράσινοι" συνάντησαν πολλές δυσκολίες, ακριβώς διότι το πρώτο που επιχείρησε να κάνει από πλευράς τακτικής στο γήπεδο, ήταν να "χαλάσει" το positional play του Παναθηναϊκού. Δημιουργώντας μία συνολική ανισορροπία στο παιχνίδι του "τριφυλλιού", προκειμένου να εγκλωβίσει τις κινήσεις και τις επιλογές σε όλα τα "σκαλοπάτια" ανάπτυξης των "πράσινων" και να μην τους επιτρέψει να κρατήσουν εύκολα την μπάλα.

Στο πρώτο ημίχρονο του φαληρικού ντέρμπι του Σαββάτου (25/2) ο Ολυμπιακός το έκανε σε πιο μικρά διαστήματα, ποντάροντας πιο πολύ στο pressing της πρώτης πάσας, απ’ την στιγμή που είχε ακόμα μεγαλύτερη "φρεσκάδα" και την ψυχολογία του γηπεδούχου. Στο δεύτερο όμως, το άλλαξε και το έκανε πιο αποτελεσματικά, δοκιμάζοντας σταθερά δύο πράγματα που δυσκόλεψαν τη ζωή των "πράσινων".

Οι αλλαγές κατεύθυνσης και το κυνηγητό

1. Ο Φορτούνης κυρίως (λόγω της ικανότητας που έχει με την μπάλα στα πόδια) και δευτερευόντως οι άλλοι δύο κεντρικοί χαφ του Ολυμπιακού (Εμβιλά-Χουάνγκ), αναζητούσαν διαρκώς τις αλλαγές κατεύθυνσης της μπάλας, ψάχνοντας (ας το πούμε λίγο... μπασκετικά) την "αδύνατη" πλευρά, για να "πειράξουν" το positioning των παικτών του Παναθηναϊκού και να τους οδηγούν σε ένα διαρκές "πήγαιν’-έλα", κυνηγητό της μπάλας και σε έξτρα κατανάλωση δυνάμεων προκειμένου να καλυφθούν τα αυτά μικρά κενά των θέσεων.

Κι ακόμη κι όταν ο Παναθηναϊκός ανακτούσε την κατοχή, λόγω των κακών τοποθετήσεων που είχαν ήδη οι παίκτες του μέσα το γήπεδο, δεν μπορούσαν να απλώσουν το παιχνίδι τους και να την κυκλοφορήσουν, χάνοντας εύκολα την μπάλα.

Αυτός ήταν σε μεγάλο βαθμό κι ο κύριος λόγος που φαινόταν ο Ολυμπιακός να έχει πολύ καλύτερο ρυθμό και να βγάζει μεγαλύτερη ένταση μέσα στο γήπεδο σε μεγάλα κομμάτια του αγώνα, αυξάνοντας την πίεση έξω απ’ το αμυντικό τρίτο των "πράσινων".

Ο ένας παίκτης ανάμεσα στις γραμμές

2. Αναλόγως με το που "παιζόταν" η μπάλα, ο ένας εξτρέμ του Ολυμπιακού έπαιζε μονίμως πολύ πιο εσωτερικά, ανάμεσα στις γραμμές του Παναθηναϊκού, για να προσφέρει το τελικό "σκαλοπάτι" πριν την εκτέλεση ή γενικά την δημιουργία απειλής. Το τελευταίο έγινε κυρίως με τον Κανός, ο οποίος επιχείρησε να "πατήσει" πάνω στην απειρία του Βαγιαννίδη, δημιουργώντας τουλάχιστον τρεις πολύ δύσκολες στιγμές στην άμυνα του Παναθηναϊκού, η οποία είναι αλήθεια πως σε ορισμένα σημεία δεν έδειξε να έχει καθαρό μυαλό, για να διαχειριστεί τα δεδομένα που είχαν δημιουργηθεί.

Ο δεύτερο σκέλος, διορθώθηκε τακτικά για τους "πράσινους" με την είσοδο του πολύ πιο αποτελεσματικού κι έμπειρου σ’ αυτό το κομμάτι Γιάννη Κώτσιρα, ο οποίος "διάβασε" καλύτερα (με τις σχετικές οδηγίες απ’ τους Γιοβάνοβιτς, Κόντη) τη δεδομένη τακτική "ανισορροπία" και περιόρισε το πρόβλημα απ’ την συγκεκριμένη πλευρά. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, πως με το που μπήκε ο 29χρονος μπακ στο γήπεδο, ο Ολυμπιακός άλλαξε πεδίο δράσης στο παιχνίδι του και προσπάθησε να κάνει το ίδιο τρικ απ’ την άλλη πλευρά.

Καλείται να "απαντήσει" με κάτι διαφορετικό

Σε κάθε παιχνίδι, πόσω μάλλον δε όταν μιλάμε για ντέρμπι "αιωνίων", κάθε κομμάτι στην σκακιέρα της τακτικής έχει τη δική του σημασία κι αξία, εν ώρα αγώνα. Και είναι αλήθεια πως στα δύο εφετινά clasico ο Ολυμπιακός έβαλε δύσκολα στον Παναθηναϊκό και πέτυχε να βραχυκυκλώσει σε μεγάλο βαθμό το positioning -και κατ’ επέκταση ένα μεγάλο μέρος του τρόπου παιχνιδιού- του "τριφυλλιού" μέσα στο γήπεδο.

Κι αυτό, αν μη τι άλλο, είναι ένα δυνατό challenge για τον ίδιο τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς ενόψει playoffs (εκεί όπου το επίπεδο κι ανταγωνισμός θα είναι σταθερά πολύ πιο υψηλά), προκειμένου να "απαντήσει" με κάτι... διαφορετικό, τόσο όταν έρθει η ώρα για τα δύο επόμενα ντέρμπι "αιωνίων", όσο κι απέναντι σ’ όποιον άλλο αντίπαλο επιχειρήσει να τον αντιμετωπίσει μ’ αυτή την τακτική προσέγγιση.

Δεν είπε τυχαία άλλωστε, την ατάκα πως "μπορούμε να μάθουμε πολλά απ’ αυτό το παιχνίδι για τη συνέχεια των playoffs" στη συνέντευξη Τύπου μετά το ντέρμπι στο Φάληρο. Γνωρίζει καλά τόσο ο ίδιος όσο και οι συνεργάτες του τι δεν πήγε καλά και τα λόγια έμοιαζαν σαν ένα πρώτο "challenge accepted"!