Η μεταγραφή του Μανώλη Σιώπη ίσως και να μην… ξετρέλανε την πλειοψηφία των φίλων του Παναθηναϊκού, όμως αυτό τις περισσότερες φορές έχει να κάνει και με το πόσο περνούν προς τα έξω τα σωστά μηνύματα γύρω απ’ το έψαχνε και τι είχε πραγματικά ανάγκη αγωνιστικά ο οργανισμός.

Και κυρίως το τι πιστεύει και τη χρειάζεται ο προπονητής. Με αποτέλεσμα να δημιουργούνται όλες οι λάθος εντυπώσεις και να προτρέχουν όλοι, ακόμη και σε περιπτώσεις μίας εξαιρετικά χρήσιμης προσθήκης, όπως μπορεί να αποδειχθεί στο τέλος της ημέρας αυτή του 30χρονου διεθνούς μεσοαμυντικού.

Το “μα απ’ τον Μεϊτέ, πως καταλήξατε στον Σιώπη;” είναι η πρώτη, ανέξοδη κι “εύκολη” ανάγνωση της μεταγραφής, μέσα από ένα μεταγραφικό “παράθυρο” που -ειδικά τον Ιανουάριο- είναι πάντα δύσκολο ως προς τα ζητούμενα που θέτει μία ομάδα. Τις περισσότερες φορές δε, είναι κι άκρως ανατρεπτικό.

Το ζητούμενο όμως, είναι (και θα είναι) πάντα το τι ζητάει, τι θέλει και τι λέει ο προπονητής πάνω σε κάθε μεταγραφική κίνηση…

Απ’ τα τέλη Δεκεμβρίου στον Παναθηναϊκό είχε τονιστεί και συζητηθεί εσωτερικά (ασχέτως αν δεν επικοινωνήθηκε προς τα έξω) η ανάγκη απόκτησης ενός “εξαριού” ως back-up επιλογή πίσω απ’ τον πανταχού παρόντα και “τεντωμένο” απ’ τα σερί ματς Γουίλιαν Αράο. Ανάγκη που έγινε ακόμη πιο επιτακτική στην πορεία μετά το θέμα που απέκτησε ο Βραζιλιάνος με την τενοντίτιδα ελέω της καταπόνησής του απ’ τα σερί ματς σε υψηλές εντάσεις.

Ο Παναθηναϊκός είχε (και) τον Σιώπη στις επιλογές του -όπως επιβεβαίωσε κι ο ίδιος στις πρώτες δηλώσεις του, αποκαλύπτοντας πως οι πρώτες επαφές των δύο πλευρών έγιναν τον Δεκέμβριο- όπως είχε στη λίστα και διαφορετικού τύπου “εξάρια”. Και τον Μεϊτέ και τον Ζαν Ονάνα και τον Μουσράτι και τον Ντέγιαν Λιούμπισιτς, αδερφό του μέσου της ΑΕΚ.

Ο προπονητής σε συνεννόηση με τη διοίκηση (κι εν προκειμένω τον τεχνικό διευθυντή) θέτει το σύνολο με τα “κουτάκια” των αγωνιστικών χαρακτηριστικών που ψάχνει, γνωρίζοντας πως είναι σπάνιες οι περιπτώσεις (πόσω μάλλον δε σε μία συμπιεσμένη μεταγραφική περίοδο όπως αυτή του Γενάρη) να καλυφθούν όλα.

Κι από εκεί και πέρα, ανάλογα με το ποια περίπτωση ή ποιες περιπτώσεις είναι εφικτό να προχωρήσουν, αναπροσαρμόζει και το σχέδιό του πάνω στον παίκτη που θα αποκτηθεί και στα στοιχεία που θα είναι σε θέση να προσφέρει στην ομάδα.

Δεν κάνει “εκπτώσεις”, διότι το κυριότερο ζητούμενο είναι να βρεθεί και να τηρηθεί ο βασικός πυρήνας των χαρακτηριστικών που ζητάει. Με απλά λόγια, για να μην το κουράζουμε, εάν ο Σιώπης δεν του “έκανε” και δεν ήταν ταιριαστός στην κεντρική ιδέα της αγωνιστικής φιλοσοφίας του, δεν θα τον έπαιρνε στον Παναθηναϊκό.

Δεν είναι τέτοιος τύπος προπονητή και χαρακτήρα που θα βάλει στο ρόστερ έναν παίκτη αν δεν τον θέλει κι ο ίδιος, μόνο και μόνο για να ικανοποιηθεί το λαϊκό αίσθημα του “κάναμε μεταγραφή”.

Τα 4 στοιχεία που θα του προσφέρει

Η ουσία των πραγμάτων, είναι το τι περιμένει ο Πορτογάλος πως θα του δώσει αγωνιστικά ο Σιώπης. Στις δηλώσεις που έκανε στην Cosmote TV μίλησε με “θέρμη” για τον διεθνή μεσοαμυντικό, υπογραμμίζοντας μέσα σ’ όλα πως μπορεί να αγωνιστεί και να βοηθήσει με το… καλημέρα. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για τον Βιτόρια, καθότι μπαίνει στην εξίσωση ένας ποδοσφαιριστής που ήταν βασικός όπου κι αν έπαιξε τα τελευταία χρόνια κι έρχεται με πολύ καλό ρυθμό στα πόδια του. Από εκεί και πέρα, ο Σιώπης μπορεί:

-Να του προσφέρει την ευελιξία πολλών διαφορετικών συνδυασμών στον άξονα της μεσαίας γραμμής. Ακόμη και με τον Αράο παρόντα ή σε πιο ευέλικτους σχηματισμούς με τον Τσέριν ή τον Μαξίμοβιτς στο “8” και τους Μπακασέτα ή Ουναχί λίγο πιο μπροστά σε κάτι ενδιάμεσο εσωτερικού χαφ και “10αριού”.

-Να του δώσει ταχύτητα που έλειπε απ’ τη μεσαία γραμμή του Παναθηναϊκού, ιδίως στις αμυντικές μεταβάσεις, όπου οι “πράσινοι” εξακολουθούν να έχουν θέματα σε κάποια ματς (παρότι έχει υπάρξει πολύ μεγάλη βελτίωση επί ημερών Βιτόρια στο αμυντικό transition). Και η παρουσία του βραχύσωμου μέσου, αλλά και τα τρεξίματα και οι καλύψεις του, θα φέρουν μεγαλύτερη ισορροπία.

-Να αποτελέσει έναν πρώτο σταθερό πόλο πάνω στην ανάπτυξη. Δεν είναι παίκτης που θα πάρει την μπάλα και θα την κουβαλήσει για μέτρα μέσα στο γήπεδο, όμως τα τελευταία χρόνια παίζοντας στο εξωτερικό έχει βελτιώσει πάρα πολύ την αντίληψή του γύρω απ’ το παιχνίδι, τις πρώτες πάσες του και το positioning σε φάση χτισίματος του παιχνιδιού, αλλά κι αμυντικής οργάνωσης.

-Να αποτελέσει τρομερά θετικό στοιχείο μέσα στα αποδυτήρια. Είναι Έλληνας διεθνής (σε μία περίοδο που δεν είναι εύκολο για τις ελληνικές ομάδες να έχουν πολλούς διεθνείς στο δυναμικό τους), θα τονώσει κι άλλο το ελληνικό στοιχείο, ενώ όπου έπαιξε ήταν πάντα η “ψυχή” των αποδυτηρίων.

Σίγουρα ο Σιώπης δεν είναι… Μακελελέ ή Καντέ, όμως ο ίδιος ο Βιτόρια γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους τι μπορεί να καρπωθεί αγωνιστικά κι απ’ τον 30χρονο μεσοαμυντικό, αλλά κι απ’ τον Σβιντέρσκι.

Έχοντας έναν χαφ με πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά απ’ όλους, ο οποίος είναι ο πρώτος που θα “θυσιαστεί” για την ομάδα και το “εμείς”. Κι αυτό κάθε κανονικός προπονητής το εκτιμάει και το μετράει διπλά και τριπλά…