Μπορούσε ο Παναθηναϊκός να έχει αποφύγει το προ διημέρου (7/11) "κάζο" στην "Tele2Arena" και την οδυνηρή ανατροπή απ’ την Τζουργκάρντεν που του δυσκόλεψε κι άλλο τη ζωή, ακόμη και για την πρόκριση στην 24άδα των νοκ-άουτ του Conference League;

Θα μπορούσε, όχι μόνο αν δεν εμφάνιζαν οι παίκτες του αυτή την απαράδεκτη νοοτροπία και δεν... εξαφανίζονταν απ’ το γήπεδο στο καταστροφικό δεύτερο ημίχρονό τους, αλλά ακόμη περισσότερο εάν ήταν στοιχειωδώς πιο κυνικοί κι αποτελεσματικοί στο πρώτο 45λεπτο σε 3-4 περιπτώσεις που είχαν πρόσφορο έδαφος για να πλήξουν την άμυνα των Σουηδών.

Και δεν έμεναν εφησυχασμένοι και σχεδόν... υπνωτισμένοι, στην (όποια) σιγουριά τους έδινε το σχετικά γρήγορο προβάδισμά τους απ’ το θαυμάσιο γκολ του Φίλιπ Τζούριτσιτς στο 17’.

Εν αντιθέσει με την περσινή σεζόν, όπου "πυροβολούσαν" κατά... ριπάς τις αντίπαλες εστίες (τουλάχιστον στο πρώτο τρίμηνο της χρονιάς), φέτος οι "πράσινοι" πραγματικά "υποφέρουν" στο γκολ. Σε 19 επίσημα ματς σε Stoiximan Super League κι Ευρώπη έχουν σκοράρει μόλις 22 φορές, ήτοι 1,16 γκολ σε κάθε παιχνίδι. Όταν πέρσι οι αριθμοί τους στην αρχή έπαιζαν πάνω απ’ το 2,5 σε μέσους όρους.

Μάλιστα σ’ αυτά τα 19 παιχνίδια έχουν βάλει μόλις μία φορά 4 γκολ στη "σβηστή" ρεβάνς με την Μπότεφ στη Φιλιππούπολη κι άλλα 3 σ’ εκείνο το ματς με τον Πανσερραϊκό, όπου τα δύο τελευταία "πράσινα" γκολ ήρθαν απ’ τον Τζούριτσιτς μετά το 80’. Από εκεί και πέρα, σκόραραν 2 φορές στον πρώτο αγώνα με την Μπότεφ (2-1), στη ρεβάνς με τη Λανς (2-0) και στη Λεωφόρο κόντρα στην Καλλιθέα (2-2 με γκολ ισοφάρισης απ’ τον Τετέ στο 95').

Από εκεί και πέρα, ο Παναθηναϊκός παίζει από... μηδέν έως ένα γκολ σ’ όλα τα υπόλοιπα 14 παιχνίδια του! Δεν σκόραρε στον πρώτο αγώνα με τον Άγιαξ στο ΟΑΚΑ (0-1), με τον Αστέρα Τρίπολης (0-1), με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα (0-0), με την ΑΕΚ (ήττα 2-0 στην OPAP Arena), με τον Ολυμπιακό (0-0 στο ΟΑΚΑ) κι έβαλε μόλις ένα γκολ στα παιχνίδια: με τον Άγιαξ εκτός (1-0 ως τα πέναλτι), με τη Λανς εκτός (ήττα 1-2), με τον Λεβαδειακό εντός (1-0), με την Μπόρατς εκτός (1-1), με τον ΟΦΗ εκτός (νίκη 1-0), με την Τσέλσι εντός (ήττα 1-4), με τον Άρη εντός (1-1), με τον Βόλο εκτός (νίκη 1-0) και με την Τζουργκάρντεν εκτός (ήττα 2-1).

Θλιβερές επιδόσεις για σύλλογο που -θέλει να- έχει πρωταγωνιστικές βλέψεις σε πρωτάθλημα και Conference League και για την ώρα "χορεύει" διαρκώς κάτω από ένα... σκοτσέζικο ντους (σαν αυτά που υπομένει απ’ το ξεκίνημα της χρονιάς ο κόσμος του), αδυνατώντας να βρει σταθερότητα κι ένα σερί νικών που θα τον ξεκολλήσει και ψυχολογικά.

Έγινε μία πολύ κακή συνήθεια

Αυτό το "μηδέν έως ένα γκολ" έχει γίνει πλέον μία πολύ κακή συνήθεια για τους "πράσινους" ακόμη περισσότερο τις τελευταίες 7 εβδομάδες σε 8 σερί ματς σε Ελλάδα κι Ευρώπη, βαραίνοντας επιπλέον τα πόδια των παικτών του Παναθηναϊκού.

Από το παιχνίδι με τον Πανσερραϊκό (22/9) κι έπειτα οι "πράσινοι" δεν έφτασαν ούτε μία φορά πάνω απ’ το ένα γκολ σε αγώνα τους. Δεν σκόραραν στα δύο μεγάλα ματς με την ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό, πήραν δύο νίκες στο γκολ σε Ηράκλειο και Βόλο (στο Πανθεσσαλικό βεβαίως το σκορ έπρεπε να είναι πολύ μεγαλύτερο βάσει ευκαιριών), έφεραν δύο ισοπαλίες με 1-1 (Μπόρατς και Άρη) και ηττήθηκαν απ’ την Τσέλσι και την Τζουργκάρντεν.

Κι αν τα ντέρμπι ή τα ματς με αντιπάλους επιπέδου Τσέλσι έχουν σαφώς υψηλότερο βαθμό δυσκολίας και πίεσης, και προσφέρουν την όποια "δικαιολογία", το ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα εστιάζεται στα υπόλοιπα παιχνίδια, τα οποία ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε βάση εικόνας και διαφοράς δυναμικότητας να "καθαρίζει" κι όχι να τα οδηγεί στην... κόψη του ξυραφιού, ακροβατώντας διαρκώς ανάμεσα στο τρίποντο (Ηράκλειο, Βόλο) και στο "κάζο" (Μπάνια Λούκα, Στοκχόλμη).

Εκτός από διαφορετική προσέγγιση και νοοτροπία (την οποία δεν μπόρεσε να περάσει ο Αλόνσο και καλείται -ή άλλον πρέπει- να επιβάλλει στη σωστή βάση της πλέον ο Ρουί Βιτόρια) ο Παναθηναϊκός χρειάζεται άμεσα ένα "ξέσπασμα", αλλά και σταθερότητα, για να μπορέσει να αλλάξει το "έργο". Γιατί ακόμη και τώρα μπορεί να το "γυρίσει". Εφόσον βεβαίως γίνει πολύ πιο αποτελεσματικός ξεμπλοκάροντας πρώτα στην επίθεσή του και μαθαίνοντας να διαχειρίζεται και να κοντρολάρει καλύτερα τις διαφορετικές φάσεις του κάθε αγώνα.

Όσο όμως παραμένει εγκλωβισμένος σ’ αυτό το "μηδέν έως ένα γκολ" και δεν θα αναζητάει τρόπους για να εδραιώνει το προβάδισμά του και την παρουσία του σε κάθε ματς, τόσο θα φλερτάρει επικίνδυνα με τις απώλειες. Και στο τέλος θα... πυροβολεί τα πόδια του.