Ανεξαρτήτως επιλογών και αποφάσεων, ανεξαρτήτως σωστών ή λανθασμένων εκτιμήσεων, ο πολυσυζητημένος τις τελευταίες εβδομάδες σχεδιασμός του ΠΑΟΚ ειδικά ως προς τον αριθμό των φορ που θα υπήρχαν στο φετινό ρόστερ ήταν ξεκαθαρισμένος από την πρώτη στιγμή της έναρξης της προετοιμασίας.

Και για την ακρίβεια ήταν και προσωποποιημένος, υπολογίζοντας ως δίδυμο φουνταριστών, τον επανακάμψαντα από τον σοβαρό περυσινό τραυματισμό Νέλσον Ολιβέιρα και τον Αντόνιο Τσόλακ. Προσθήκη τρίτου, άμεσα τουλάχιστον, δεν προβλέπονταν. Αν και εφόσον όλα κυλούσαν ευκταία στη διάρκεια του καλοκαιριού θα εξετάζονταν είτε η μονιμοποίηση μιας εκ των έσω τρίτης εναλλακτικής, είτε μια προσθετική κίνηση από την αγορά.

Στα μέσα Ιουνίου προέκυψε το ενδιαφέρον των Ρέιντζερς για τον Τσόλακ. Οσες συζητήσεις και αν είχαν γίνει με τον Κροάτη, ώστε να αλλάξει το όλο ψυχολογικό πλαίσιο που "στοίχειωσε" τελικά την παρουσία του στην Τούμπα, όση στήριξη και αν δέχτηκε από το αγωνιστικό τμήμα του Δικέφαλου, η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν κόλλησε και ούτε έγινε δεκτός από την κοινωνία του club και έτσι, όταν η εν λόγω πρόταση εμφανίστηκε, πλέον δεν κρατιόνταν.

Και ειδικά εφόσον η πώληση, με τελικά ευνοϊκούς όρους, ήταν και διοικητικό ζητούμενο, τότε αυτή ολοκληρώθηκε στις αρχές Ιουλίου. Η κακοδαιμονία για τον ΠΑΟΚ ήταν πως την ίδια μέρα που ο Τσόλακ ταξίδευε για Γλασκόβη έγινε γνωστός ο τραυματισμός του Ολιβέιρα, με τη θλάση που υπέστη να τον αφήνει νοκ-άουτ για έναν μήνα και εκτός από τα δύο πρώτα διεθνή παιχνίδια με τη Λέφσκι.

Ο Ροντρίγκο και ο Τόμας

Ο χρόνος – και όχι μόνο – πίεζε για μια άμεση λύση, η οποία θα εντάσσονταν όσο το δυνατόν ταχύτερα και ομαλότερα στην προετοιμασία. Διαθέσιμο μπάτζετ – για αγορά τουλάχιστον - δεν υπήρχε, ούτε και η αγωνιστική λογική/προσέγγιση που είχε εξ αρχής οριστεί, διαφοροποιήθηκε. Ο Ολιβέιρα θα παρέμενε η βασική επιλογή, ο ποδοσφαιριστής που θα έρχονταν – κατά προτίμηση με διαφορετικά χαρακτηριστικά από του Πορτογάλου – θα τον συμπλήρωνε στο ρόστερ.

Επιδιώχθηκε έντονα ο δανεισμός του 31χρονου Βραζιλιάνου φορ της Μπενφίκα, Ροντρίγκο Πίνιο, ο οποίος και αποτέλεσε την σοβαρότερη υποψηφιότητα εκείνης ακριβώς της εποχής. Δεν προχώρησε λόγω των, τότε, απαιτήσεων των Λουζιτανών. Και έτσι, προτιμήθηκε ο Μπράντον Τόμας, ο οποίος τη δεδομένη στιγμή προκρίθηκε ως η καλύτερη επιλογή από όσους ποδοσφαιριστές ήταν και διαθέσιμοι και εντός οικονομικών δυνατοτήτων.

Παράλληλα, μέχρι την αποθεραπεία του Ολιβέιρα, ο Γιώργος Κούτσιας θα έπαιρνε την ευκαιρία του, ενώ όταν αποκτήθηκε ο Καλίντ Νάρεϊ επίσης υπήρξε η σκέψη πως σε περίπτωση ανάγκης θα μπορούσε και αυτός να βοηθήσει στην κορυφή της επίθεσης.

Ο 18χρονος Έλληνας αγωνίστηκε βασικός στη Σόφια, ο νιόφερτος Γερμανός στη ρεβάνς της Τούμπας. Κανείς δεν έθελξε, ούτε και ανταποκρίθηκε. Ο αποκλεισμός, εν τέλει, δεν άλλαξε ούτε τα αγωνιστικά, ούτε και τα οικονομικά δεδομένα.

Η αποθεραπεία του Ολιβέιρα έφερε ξανά αριθμητική ισορροπία. Η απόφαση για δανεισμό του Κούτσια ήταν έτσι κι αλλιώς ειλημμένη για λόγους και αγωνιστικούς και… επενδυτικούς.

Εφόσον συμφωνήθηκε η επέκταση του συμβολαίου του (διαφορετικά ο 18χρονος θα έμενε τελείως εκτός ομάδας) προτιμήθηκε να "ανδρωθεί" παίρνοντας ευκαιρίες σε ομάδα Super League, εκτός της "ασπίδας" του ΠΑΟΚ, από το να περιμένει στον πάγκο, κάνοντας τα ρεπό όσων βρίσκονταν μπροστά του (και αυτή η ιεραρχία δεν άλλαξε στιγμή) στην αξιολόγηση του τεχνικού επιτελείου.

Σύγκριση, στήριξη, γεναριάτικη πλέον ενίσχυση

Και έτσι, έμειναν πάλι δύο επιθετικοί στο ρόστερ, όπως – αριθμητικά – είχε συμφωνηθεί εξ αρχής. Θεωρήθηκε και τότε πως επαρκούσαν. Και συγκριτικά με τον εγχώριο ανταγωνισμό επίσης: ο Παναθηναϊκός έχει δύο, η ΑΕΚ είχε τον Αραούχο, ο Αλμέιδα μετέτρεψε τον Λιβάι Γκαρσία σε επιθετικό και παρότι τους χρησιμοποιεί παράλληλα δεν "καιγόταν" για τρίτο φορ, ο οποίος εν τέλει αποκτήθηκε (Φαν Βέερτ) σε τελείως συμπληρωματική λογική. Ο Άρης έχει μόνο τον Γκρέι, με τον Πάλμα – αν και εφόσον χρειαστεί – να καλύπτει τη θέση, χωρίς προφανώς να είναι η κανονική του.

Ο κοινός τόπος στη λογική της εν λόγω απόφασης ήταν πως δεν χρειάζονταν – και για λόγους ισορροπίας και για λόγους διαχείρισης στ’ αποδυτήρια - σε μια ομάδα που παίζει με έναν φουνταριστό να διαθέτει τρεις, στα χαρτιά εν δυνάμει βασικούς.

Και εφόσον δεν άλλαξε και κάτι στα οικονομικά διαθέσιμα, παραγνωρίστηκε και η ευπάθεια του Ολιβέιρα (αντίβαρο η στήριξη που επιδιώχθηκε να του προσφερθεί), κάτι που όμως υπογραμμίστηκε μετά τον τραυματισμό του Τόμας.

Τότε όμως το μεταγραφικό παράθυρο είχε προ πολλού "κλείσει", από την δεξαμενή των ελεύθερων κανείς δεν υπήρχε που έστω και ως λύση έκτακτης ανάγκης να συγκινεί, οπότε δεν υπήρχε τίποτα διαφορετικό από την προώθηση της τρίτης εκ των έσω λύσης (Γκορντετζιάνι) και τις διάφορες εναλλακτικές λύσεις τύπου Νάρει (π.χ. Μπίσεσβαρ σε ελεύθερο ρόλο, όπως στο ντέρμπι της περασμένης Κυριακής με τον Παναθηναϊκό).

Και έτσι θα κυλήσουν τα πράγματα για τον επόμενο μήνα ως τη διακοπή για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Με τον Ολιβέιρα σε… γυάλα, με σκέψεις out of the box και τον Γκορντετζιάνι ως έσχατη επιλογή από τον πάγκο, μέχρι, όπως όλα φαίνεται, να υπάρξει μια διορθωτική/ενισχυτική κίνηση στην χειμερινή μεταγραφική περίοδο.