Δια στόματος διοίκησης αλλά και προπονητή έχει γίνει σαφές πως ο στόχος στον οποίο επικεντρώνεται ο Ολυμπιακός στο άμεσο διάστημα είναι η κατάκτηση των εγχώριων τίτλων.

Εκεί όπου οι "ερυθρόλευκοι" είναι πλέον... αγκαλιά με το τρόπαιο του πρωταθλητή της Super League, ενώ στο Κύπελλο Ελλάδας καλούνται να ξεπεράσουν το εμπόδιο του Απόλλωνα Σμύρνης και να περιμένουν στον τελικό της διοργάνωσης τον νικητή του άλλου ημιτελικού ανάμεσα σε Ηρακλή και Ξάνθη.

Κακά τα ψέμματα όμως, αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει πως στο Λιμάνι δεν ασχολούνται ήδη με την επόμενη μέρα. Οι προεργασίες για τον σχεδιασμό ενόψει της νέας περιόδου έχουν ήδη ενεργοποιηθεί και αναμφισβήτητα το μεγαλύτερο βάρος πέφτει στο κομμάτι των μεταγραφών.

Μπεν: "Δώρο στους οπαδούς του Ολυμπιακού το γκολ στον Παναθηναϊκό"

Ασχέτως αν το τέλος της χρονιάς φέρει ακόμη δύο τρόπαια στην συλλογή των Πειραιωτών, είναι αρκετές οι αλλαγές που θα γίνουν στο ρόστερ. Γιατί τα αγωνιστικά προβλήματα που κράτησαν συντροφιά στον Ολυμπιακό στο συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι της σεζόν δεν μπορούν να αγνοηθούν, ενώ από την στιγμή που έγινε αλλαγή προπονητή τον Γενάρη, είναι φυσικό επόμενο ο νέος τεχνικός της ομάδας να επιθυμεί να χτίσει τον δικό του Ολυμπιακό το καλοκαίρι.

Παράλληλα υπάρχει και μια ακόμη απόφαση που πηγάζει μέσα από το "ερυθρόλευκο" στρατόπεδο: η δημιουργία ενός συνόλου που δεν θα αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης, ακόμη και αν αυτή είναι ανυπόστατη και προέρχεται τεχνηέντως από κατασκευασμένες κατηγορίες των εγχώριων αντιπάλων καθαρά για επικοινωνιακούς λόγους.

Και η πρόθεση της διοίκησης να "χτυπήσει" με αυτό τον τρόπο τους αμφισβητίες μόνο ευεργετικά αποτελέσματα μπορεί να έχει στο αγωνιστικό σκέλος, προς τέρψιν των οπαδών του Ολυμπιακού και όφελος της ομάδας.

Είναι δύσκολο αλλά και απαραίτητο

Το κομμάτι των μεταγραφών λοιπόν είναι ο βασικός άξονας των αλλαγών που επίκεινται το καλοκαίρι. Και φυσικά η συζήτηση δεν μπορεί παρά να περιστρέφεται γύρω από την αναγκαιότητα απόκτησης ποδοσφαιριστών που θα δώσουν άλλη ποιότητα στο ρόστερ. Ίσως αχρείαστη η παρατήρηση, ωστόσο η κοινή λογική λέει πως δεν υπάρχει κανέναν νόημα να αποκτηθούν 5-6-7-10 παίκτες που θα βρίσκονται κοντά στο επίπεδο του υπάρχοντος ρόστερ. Χρειάζονται οι λεγόμενοι "για το κάτι παραπάνω".

Το σκεπτικό της διοίκησης τα τελευταία χρόνια δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί απόλυτα ορθό, τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο: παίκτες σε μικρή σχετικά ηλικία, με δεδομένο ταλέντο, πολλά περιθώρια εξέλιξης και μεταπωλητική αξία. Ουδέν μεμπτόν.

Μόνο που κρύβει μια παγίδα. Λίγο οι πολλές "δυνατές" στιγμές που είχε ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια κόντρα σε μεγαθήρια της Ευρώπης, λίγο η πολύ καλή σχέση που έχουν αναπτύξει στον Πειραιά με ορισμένους από τους κορυφαίους μάνατζερ, έφεραν στο Λιμάνι παίκτες που είτε συνδύαζαν το τρίπτυχο νεαρός/ταλαντούχος/μεταπωλητική αξία, είτε έψαχναν την ομάδα που θα τους ξαναβάλει στον ποδοσφαιρικό χάρτη της Ευρώπης - βλέπε περιπτώσεις όπως οι Ρομπέρτο και Αφελάι.

Ισά: "Θα πάρουμε 3-4 παίκτες ποιότητας"

Αυτό δεν είναι κακό, κάθε άλλο, αλλά χρειάζεται τον κατάλληλο χειρισμό για να μην γυρίσει μπούμερανγκ. Αν ο παίκτης και ο μάνατζερ του πάρουν τα λάθος μηνύματα δεν θέλει πολύ να γίνει η ζημιά. Εφόσον τους δημιουργηθεί η εντύπωση πως με 7-8 ματς στην Ευρώπη και 3-4 στο πρωτάθλημα (ντέρμπι) θα καταφέρουν μετά από μια σεζόν με τα "ερυθρόλευκα" να κάνουν το άλμα σε κλαμπ με μεγαλύτερο προφίλ, τότε υπάρχει πρόβλημα.

Γιατί είναι εντελώς διαφορετικό να σε βλέπει ένας ποδοσφαιριστής ως έναν σύλλογο που θα τον βελτιώσει, θα του προσφέρει τα εχέγγυα να εξελιχθεί και ενδεχομένως μετά από ένα διάστημα 2-3 χρόνων θα τον βοηθήσει να κάνει το άλμα και εντελώς διαφορετικό να έχει τη νοοτροπία ότι θα τα δώσει όλα σε 10-12 παιχνίδια και μετά θα χαιρετίσει.

Αυτό βεβαίως είναι πρωτίστως θέμα χαρακτήρα. Δεν γίνεται ένας παίκτης, ούτε μάνατζερ, να αντιμετωπίζει τον Ολυμπιακό ευκαιριακά. Για παράδειγμα, η αγωνιστική συμπεριφορά των Ρομπέρτο και Ομάρ σε σχέση με τον Αφελάι ή ακόμη και τον Μαζουακού, είναι εκ διαμέτρου αντίθετη. Οι δύο πρώτοι αντιμετωπίζουν με πάσα σοβαρότητα όλα τα παιχνίδια. Οι δύο άλλοι έδειξαν να γοητεύονται -για να το πούμε κομψά- περισσότερο με την Ευρώπη.

Ο ατζέντης του Μαζουακού από τον Δεκέμβρη κιόλας ανακίνησε θέμα του πελάτη του με ιταλικές ομάδες, ενώ αυτός του Αφελάι είπε ορθά-κοφτά πως ο Ολυμπιακός για τον Ολλανδό ήταν η ιδανική μετάβαση του παίκτη από την απραξία στην δράση με στόχο μια μεγαλύτερη ομάδα σύντομα.

Μόνο σενάρια μέχρι το Πάσχα

Το στοίχημα λοιπόν για τον Ολυμπιακό το καλοκαίρι δεν είναι μόνο το να φέρει ποδοσφαιριστές που θα κάνουν την διαφορά αλλά και να είναι πραγματικά ευχαριστημένοι που θα παίξουν με τα "ερυθρόλευκα". Να γουστάρουν στην προοπτική να φορέσουν την φανέλα των Πειραιωτών. Να έχουν τον αντίστοιχο χαρακτήρα.

Παίκτη με χαρακτηριστικά που τον αναγάγουν σε κάτι ξεχωριστό το καλοκαίρι θα βρεις. Το ζόρικο είναι να συνδυάζει την ποιότητα με μια... παρτενέρ, η οποία συχνά αποδεικνύεται τόσο μπλαζέ. Νοοτροπία, αυτή η δύσκολη. Έτσι λέγεται.

Αυτό είναι το δυσεύρετο αλλά και απαραίτητο στοιχείο που οφείλουν να προσέξουν οι Πειραιώτες στις μεταγραφές, προκειμένου να καταφέρουν σταδιακά να φτιάξουν και να διατηρήσουν έναν βασικό πυρήνα παικτών με προοπτική τουλάχιστον μιας τριετίας.

Το να δίνει ο Ολυμπιακός παίκτες σε ευρωπαϊκούς συλλόγους και μάλιστα με συμφωνίες όπως αυτές για τους Μήτρογλου, Σάμαρη και Μανωλά, είναι και αναπόφευκτο και ωφέλιμο για τον σύλλογο. Όχι μόνο για να διατηρεί την υγεία στα οικονομικά του αλλά και επειδή ανεβάζει το πρεστίζ του πανευρωπαϊκά.

Ωστόσο και σε αυτή την περίπτωση είναι απαραίτητο να διατηρείται μια ισορροπία και να μην χάνεται το μέτρο. Ειδικότερα σε ό,τι αφορά τους αντικαταστάτες ποδοσφαιριστών που είχαν κομβικό ρόλο στην ενδεκάδα. Εκεί δεν υπάρχει χώρος για στοιχήματα, παρά μόνο για παίκτες που έχουν τις ανάλογες παραστάσεις και την ποιότητα να καλύψουν τα κενά.

Το σίγουρο είναι πως ο Ολυμπιακός για ένα ακόμη καλοκαίρι δεν θα μας επιτρέψει να βαρεθούμε, καθώς τα όσα βγαίνουν έως τώρα από το ρεπορτάζ κάνουν λόγο για μια θερινή μεταγραφική περίοδο όπου οι Πειραιώτες θα είναι ιδιαίτερα... ζωηροί. Τόσο στην εγχώρια αγορά με τους Έλληνες νεαρούς ποδοσφαιριστές που ξεχωρίζουν, όσο και στην ξένη.