Άκρως αποκαλυπτικός ήταν ο Πελέ σε συνέντευξη που παραχώρησε ο Πελέ στην "Gazzetta dello Sport" και η οποία δημοσιεύεται στο φύλλο της Πέμπτης (26/5) με το "διαμάντι" του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου να μιλάει μεταξύ άλλων για Ρεάλ, Ατλέτικο, Μπαρτσελόνα, Μίλαν αλλά και για τους Τότι, Νεϊμάρ, Μαλντίνι, Ντούνγκα.

Διαβάστε τις σημαντικότερες ατάκες του Πελέ στη συνέντευξή του στην ιταλική εφημερίδα:

● "Αν ο Τότι είναι ο Ιταλός Πελέ; Σωστό, μπορείτε να τον πείτε έτσι. Είναι πολύ άξιος, πιστεύω ότι αυτή τη στιγμή είναι ο πιο αναγνωρίσιμος παίκτης στον κόσμο. Στη δική μου εποχή θαύμαζαν όλοι τους Ματσόλα και Αλταφίνι ενώ σπουδαίος και ο Πάολο Μαλντίνι".

● "Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα με εκπλήξεις, είναι δύσκολο να προβλέψεις ποια εκ των Ρεάλ ή Ατλέτικο θα πάρει το Champions League. Είναι και οι δύο δυνατές ομάδες. Τώρα μου αρέσει περισσότερο η Ρεάλ επειδή παίζει πιο ανοιχτά, πιο καλλιτεχνικά, λιγότερο αμυντικά. Είναι σημαντικό να παίζεις καλά, εγώ προτιμώ πάντα μία ισοπαλία με σκορ 3-3 ή 5-5 από μία ισοπαλία χωρίς γκολ. Το ποδόσφαιρο είναι ποίηση, φαντασία. Δεν είναι αλήθεια ότι το 0-0 είναι ένα τέλειο αποτέλεσμα".

● "Στην εποχή μου είχα αρκετές προτάσεις από την Ισπανία και θα μπορούσα να έρθω να παίξω στην Μίλαν".

● "Τώρα θα μου άρεσε να παίζω στην Μπαρτσελόνα. Αν μπορούσα να επέστρεφα στο ποδόσφαιρο θα ήταν ωραίο να έπαιζα για αυτούς".

● "Η σημαντικότερη νίκη ήταν εκείνη στο Μεξικό το 1970, στον τελικό του Μουντιάλ, το 4-1 επί της Ιταλίας. Το σημαντικότερο μου γκολ ήταν το 1000ο στην καριέρα μου, το 1969, από το σημείο του πέναλτι. Δεν καταλάβαινα τίποτα, έτρεμαν τα πόδια μου και όμως το μετέτρεψα σε γκολ".

● "Ο Ντούνγκα είναι ένας πολύ τίμιος άνδρας, με πραγματική ηθική, ο οποίος έχει αλλάξει το στιλ παιχνιδιού του. Τώρα είναι λιγότερο αμυντικογενής και νομίζω περισσότερο επιθετικογενής".

● "Ήταν πολύ θλιβερό το τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο γιατί δεχτήκαμε επτά γκολ από την Γερμανία. Μπορεί και να χάσεις στο ποδόσφαιρο αλλά τα επτά γκολ είναι πολλά. Μετά από εκείνη την ήττα ο γιος μου λίγο έλειψε να με δει να κλαίω. Το 1950 που ήμουν 9 ετών είδα τον πατέρα μου να κλαίει μετά την ήττα από την Ουρουγουάη στον τελικό του Μουντιάλ του 1970 που έγινε στη χώρα μας".

● "Η κορυφαία πεντάδα όλων των εποχών; Πρώτα ο Ντι Στέφανο και μετά Κρόιφ, Μπεκενμπάουερ, Μπόμπι Τσάρλτον και Μαραντόνα. Τώρα είναι ο Μέσι"