Πέθανε ο Μοντόνικο, ο προπονητής που διαμαρτυρήθηκε με... καρέκλα σε τελικό Κυπέλλου UEFA
Μία από τις πιο σεβάσμιες φιγούρες του κάλτσιο, ο Εμιλιάνο Μοντόνικο, έχασε την πολυετή μάχη με τον καρκίνο σε ηλικία 71 ετών, έχοντας σπουδαία προπονητική καριέρα με μικρομεσαίες ομάδες.
Φτωχότερο έγινε το ιταλικό ποδόσφαιρο από την Πέμπτη, αφού "έφυγε" από τη ζωή ο Εμιλιάνο Μοντόνικο, ένας από τους πιο σεβάσμιους προπονητές μικρομεσαίων ομάδων στη χώρα.
Η ανακοίνωση του θανάτου του, λίγες ημέρες μετά από τη συμπλήρωση 71 ετών, έγινε το πρωί της Πέμπτης, με τον "Μόντο" να δίνει επτά χρόνια μάχη με τον καρκίνο.
Γεννημένος στην Κρεμόνα, άρχισε την καριέρα του από την τοπική Κρεμονέζε και αγωνίστηκε σε Τορίνο, Μόντσα και Αταλάντα. Έπαιζε σε θέση εξτρέμ, όμως δεν έγινε ποτέ διεθνής με την εθνική Ιταλίας.
Σε έναν αγώνα με την Κρεμονέζε, όπου πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του, έβρισε εσκεμμένα τον διαιτητή για να αποβληθεί και να έχει ελεύθερο το επόμενο Σαββατοκύριακο, ώστε να παρευρεθεί σε μία συναυλία των Rolling Stones.
Η προπονητική καριέρα του άρχισε το 1981 στην Κρεμονέζε και μετά από πέντε χρόνια, πέρασε μία σεζόν στη γειτονική Κόμο. Το 1987 ανέλαβε την Αταλάντα και παρότι υποβιβάστηκε, αγωνίστηκε στο Κύπελλο Κυπελλούχων ως φιναλίστ του Coppa Italia (έχασε από τη Νάπολι του Ντιέγκο Μαραντόνα).
Παρότι στη Serie B, με την Αταλάντα κατάφερε να φτάσει μέχρι τα ημιτελικά της διοργάνωσης και να σημειώσει την πρώτη προπονητική επιτυχία του. Κάθισε στο Μπέργκαμο μέχρι το 1990 και ακολούθως ανέβηκε σκαλοπάτι και ανέλαβε την Τορίνο.
Στην πρώτη σεζόν του στη "γκρανάτα" τερμάτισε στην 5η θέση της Serie A και εξασφάλισε έξοδο στο Κύπελλο UEFA, φτάνοντας μέχρι τον διπλό τελικό απέναντι στον Άγιαξ που ετοιμαζόταν για τις σπουδαίες επιτυχίες που ακολούθησαν.
Μετά από το 2-2 στο Τορίνο, οι δύο ομάδες έπαιξαν στο Άμστερνταμ για το τρόπαιο. Ο Μοντόνικο έμεινε στην ιστορία για την κίνηση να σηκώσει μία καρέκλα πάνω από το κεφάλι του αναπαριστώντας το τρόπαιο, ώστε να διαμαρτυρηθεί με αυτόν τον τρόπο σε μία φάση που ζήτησε πέναλτι. Η κίνηση ήταν τόσο χαρακτηριστική, που αποτυπώθηκε ακόμα και στο επιτραπέζιο "Subbuteo".
Το 1992-1993 κατέκτησε το Κύπελλο Ιταλίας απέναντι στη Ρόμα, τον μοναδικό μεγάλο τίτλο του ως παίκτης ή προπονητής.
Από την Τορίνο αποχώρησε το 1994 και ακολούθησε μία δεύτερη θητεία στην Αταλάντα, μία δεύτερη θητεία στην Τορίνο και το 2000 ανέλαβε τη Νάπολι. Τα αποτελέσματα δεν ήταν τα επιθυμητά και σταδιακά το επίπεδο των ομάδων που αναλάμβανε μειωνόταν. Κοζέντσα, Φιορεντίνα στη Serie B, Αλμπινολέφε, πίσω στην Κρεμονέζε, ξανά Αλμπινολέφε και το 2012 ολοκλήρωσε την καριέρα του στη Νοβάρα.
Photo credits: AP Photo/Fabrizio Giovannozzi