Τώρα είναι εκ των "αφεντικών" στα αποδυτήρια της Μπαρτσελόνα με το λόγο του να έχει βαρύνουσα σημασία. Δεν ήταν, ωστόσο, έτσι πάντα.

Σε ηλικία 18 ετών ήταν στο Μάντσεστερ για τη Γιουνάιτεντ κι ως νεαρός δεν είχε την ίδια άνεση με τους συμπαίκτες του. Ο 31χρονος Καταλανός αμυντικός, Ζεράρ Πικέ, διηγήθηκε με γλαφυρό τρόπο τη στιγμή που άφησε το κινητό του να δονείται στα αποδυτήρια της αγγλικής ομάδας, φοβούμενος το ξέσπασμα του Ρόι Κιν.

"Σε ένα από τα πρώτα μου ματς στο "Old Trafford" ήμασταν στα αποδυτήρια, ετοιμαζόμασταν και ήμουν υπερβολικά ανήσυχος. Φανταστείτε, ήμουν 18 χρονών, καθόμουν στα αποδυτήρια κι έβαζα τις κάλτσες μου δίπλα στον Ρουντ φαν Νίστελροϊ, στον Ράιαν Γκιγκς και τον Ρίο Φέρντιναντ.

Ήθελα να είμαι αόρατος. Σκεφτόμουν, απλά κάνε τη δουλειά σου και πέρνα απαρατήρητος. Καθόμουν δίπλα στον Ρόι Κιν. Τα αποδυτήρια ήταν μικρά, που τα πόδια μας ερχόταν σε επαφή. Δεν υπήρχε χώρος. Ήταν πολύ ήσυχα. Ξαφνικά, άκουγες μια μικρή δόνηση. Πολύ απαλή. Μπζζζ, μπζζζ.

Ο Ρόι έψαχνε στο δωμάτιο. Συνειδητοποίησα ότι ήμουν εγώ. Ήταν το κινητό μου τηλέφωνο. Το άφησα να δονείται και ήταν στην τσέπη του παντελονιού μου στην τσάντα ρούχων που κρέμεται ακριβώς πίσω από το κεφάλι του Ρόι.

Δεν μπορούσε να βρει από πού προήλθε ο θόρυβος. Κοίταζε γύρω στο δωμάτιο σαν μανιακός. Τα μάτια του στράφηκαν σε όλες τις κατευθύνσεις, προσπαθώντας να βρει τι συμβαίνει.

Ξέρεις τη διάσημη σκηνή με τον Τζακ Νίκολσον στη "Λάμψη" όταν έβαλε το κεφάλι του στην πόρτα; Έτσι, έμοιαζε. Σε ποιον ανήκει αυτό το τηλέφωνο; Ρώτησε ξανά. Σιωπή.

Ρώτησε τρεις φορές. Σκ@τ@. Ποιου γαμ... το τηλέφωνο είναι αυτό; Τελικά, μίλησα σαν μικρό παιδί. Χαμηλόφωνα είπα: "Συγγνώμη είναι δικό μου."

Ο Ρόι έβαλε το χέρι του γύρω μου, γέλασε και μου είπε να μην ανησυχώ γι' αυτό. "Όχι, έλα, πλάκα κάνω", μου είπε. Τρελάθηκε. Ήταν απίστευτο. Σχεδόν χέστηκα πάνω μου. Αλλά, ήταν ένα καλό μάθημα".