Η Μπαρτσελόνα σκόνταψε στην πρώτη φετινή «παράσταση» μπροστά στο κοινό της και διάλεξε να το κάνει την ημέρα της «Diada», ημέρα που οι Καταλανοί φέρνουν στη θύμησή τους μια θλιβερή για τους ίδιους επέτειο: την πτώση της Βαρκελώνης από τους Βουρβώνους και το τέλος της ανεξαρτησίας τους. Το Sport24.gr ακολούθησε τους ποδοσφαιρικούς ρυθμούς των φίλων της μεθαυριανής αντιπάλου του Παναθηναϊκού στο Τσάμπιονς Λιγκ και σας μεταφέρει εικόνες και εντυπώσεις από την γιορτή που ονομάζεται Πριμέρα Ντιβισιόν και που δυστυχώς για εμάς δεν έχει την παραμικρή σχέση με την απόλυτη ξεφτίλα του αθλήματος που ζούμε με κάθε ευκαιρία στην Ελλάδα.

Την ίδια σχεδόν ώρα που οι ισχυροί άνδρες (sic) των δυο μεγάλων ελληνικών ομάδων έδιναν ακόμα μια παράσταση παραγοντισμού ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο αντιπαράθεσης και ικανοποιώντας έτσι το κοινό – δυστυχώς – αίσθημα των κάφρων ανεγκέφαλων, μια άλλη παράσταση – αυτή πραγματική – εξελισσόταν μπροστά στα μάτια μας στην πρωτεύουσα της Καταλονίας με αφορμή τη δεύτερη αγωνιστική της Πριμέρα Ντιβισιόν. Και μην περιμένετε να διαβάσετε ή να δείτε τίποτα εκπληκτικά πράγματα. Άλλωστε το πρωτάθλημα της Ισπανίας δεν τα έχει ανάγκη για να αποδείξει ότι είναι ένα από τα κορυφαία στον κόσμο.

Η ρουτίνα του όμως είναι τόσο καλά προφυλαγμένη από κάθε λογής κίνδυνο – και επικίνδυνο – που πραγματικά προκαλεί τον θαυμασμό σε εμάς που αναλωνόμαστε στη μίζερη ελληνική ποδοσφαιρική καθημερινότητα. Αν λοιπόν σας ενδιαφέρει έστω και στο ελάχιστο να δείτε πώς ακριβώς κυλάει ένα τυπικό ποδοσφαιρικό απόγευμα στη Βαρκελώνη και να νιώσετε έστω και λίγο το μεγαλείο ενός συλλόγου αλλά και μιας νοοτροπίας τόσο διαφορετικής από τη δική μας, διαβάστε αυτό το κείμενο και πολύ περισσότερο δείτε τα βίντεο. Μην τρέφετε αυταπάτες. Δεν πρόκειται ποτέ να τους μοιάσουμε. Δεν θέλουμε να τους μοιάσουμε, οπότε δεν έχει καν νόημα να το συζητάμε.

Όμως όταν φτάσετε στο τέλος, αναλογιστείτε απλά για μια στιγμή, πόσο διαφορετικό θα ήταν το ποδόσφαιρό μας χωρίς όλους όσους του τρώνε τις σάρκες του. Ή μάλλον, ακόμα καλύτερα, σκεφτείτε πόσο διαφορετικό είναι το δικό τους ποδόσφαιρο. Και όταν το συνειδητοποιήσετε, απλά φερθείτε τίμια στο άθλημα και μην επαναλάβετε ποτέ ξανά τη φράση: «Πωπω, τι βλέπουν ρε οι άνθρωποι...». Γιατί η απάντηση είναι τόσο απλή όσο και σκληρή. Βλέπουν το ποδόσφαιρο που έχουν επιλέξει, το ποδόσφαιρο που τους αξίζει. Έχουν επιλέξει να βλέπουν Μέσι και Τσάβι και Ινιέστα, ενώ εμείς φτιαχνόμαστε να ακούμε Μαρινάκη, Πατέρα και Βαρούχα.

Ας αφήσουμε όμως τη γκρίνια για να ξεκινήσουμε την περιήγησή μας. Πρώτος σταθμός;

16:07 “El Cargolet Picant”

Είναι 4 και κάτι, δηλαδή περίπου δυο ώρες πριν τη σέντρα. Βρισκόμαστε στην οδό Riera Blanca, ούτε πέντε λεπτά από το Camp Nou. Στο νούμερο 7 βρίσκουμε ένα από τα παραδοσιακά στέκια των φίλων της Μπαρτσελόνα, το «El Cargolet Picant», δηλαδή το πικάντικο σαλιγκάρι. Εδώ σταματούν οι «cules» για μια μπύρα με μεζέ (tapa) ή για πολλές μπύρες και πολλούς μεζέδες, πριν πάνε στο γήπεδο. Μπαίνω μέσα και φανταστείτε την έκπληξή μου όταν βλέπω φόρα μόστρα στην μπάρα τρεις φίλαθλους της Έρκουλες.

Συνέρχομαι βέβαια αμέσως – Θανάση βρίσκεσαι εκτός Ελλάδας! – στέκομαι δίπλα τους, παραγγέλνω μια caña (μπύρα σε μικρό ποτήρι) και εξηγώ στον Χοσέ (τον υπεύθυνο του μαγαζιού) τί ακριβώς θέλω. «Να τραβήξεις βίντεο», μου λέει, «αλλά αν διαβάσω πουθενά να γράφεις ότι το πάτωμά μου δεν είναι καθαρό, την έβαψες»! Ενώ αποθανατίζω στο flip τους τοίχους με τις αφίσες της ομάδας και τις αφιερώσεις των παικτών, τα γκαρσόνια σερβίρουν τους θαμώνες με φρενήρεις ρυθμούς.

Ο Χοσέ μου δηλώνει περήφανος ότι ο Πέδρο και ο Ινιέστα ήταν τακτικοί θαμώνες μέχρι να γίνουν γνωστοί κι εγώ του απαντώ ότι το μαγαζί του είναι το αγαπημένο στέκι της Penya Barcelonista d’Atenes, του επίσημου σύνδεσμου δηλαδή της Μπαρτσελόνα στην Αθήνα. Χαμογελάει και ενώ σερβίρει την τέταρτη caña, μου λέει: «Όταν ξανάρθεις, να μου φέρεις μια αφίσα τους, να την βάλω στον τοίχο». Του το υπόσχομαι, τον ευχαριστώ και αναχωρώ για το γήπεδο.

16:40 Φτάνει ο... Ηρακλής

Όλοι οι δρόμοι γύρω από το Camp Nou είναι γεμάτοι από φίλους της Μπαρτσελόνα που κατευθύνονται στο γήπεδο. Το «μπλαουγκράνα» δίνει το χρώμα παντού, εκτός από την είσοδο του γκαράζ των αποδυτηρίων. Εκεί είναι μαζεμένοι 50 περίπου φίλοι της Έρκουλες και έχουν στήσει το δικό τους πάρτι. Λίγα δευτερόλεπτα μετά κάνει την εμφάνισή του το πούλμαν με τους παίκτες της νεοφώτιστης και ο μικρός πυρήνας παίρνει φωτιά. Καραμούζες, κασκόλ, φωνές, συνθήματα υπέρ της ομάδας τους. Οι αστυνομικοί που θα δείτε στο βίντεο βρίσκονταν εκεί για να σταματήσουν την κυκλοφορία και να δώσουν προτεραιότητα στο πούλμαν των φιλοξενούμενων. Όλη αυτή την ώρα, εκατοντάδες φίλαθλοι της Μπαρτσελόνα περνούσαν δίπλα από τους αντίστοιχους της Έρκουλες, χωρίς την παραμικρή διάθεση για αντιπαράθεση...

16:50 Έξω από τη θύρα των δημοσιογράφων

Έχω κάνει το γύρο του γηπέδου ξεκινώντας από την τελευταία θύρα – την 105 – και καταλήγοντας στην 15 από όπου μπαίνουν στο «Καμπ Νόου» οι δημοσιογράφοι. Γύρω γύρω έχω μετρήσει αμέτρητα πλακάκια πάνω στο μπετόν του εξωτερικού τοίχου με τους επίσημους σύνδεσμους της Μπαρτσελόνα σε όλο τον κόσμο. Και φυσικά έχω συναντήσει αναρίθμητες φυλές που συνωστίζονται στις εισόδους: Ευρωπαίοι, Λατινοαμερικάνοι, Ασιάτες, Αφρικανοί, όλοι με ένα κοινό στοιχείο. Την αγάπη τους για το ποδόσφαιρο, το θέαμα και το καμάρι της Καταλονίας.

Το σκηνικό είναι μοναδικό. Άνθρωποι όλων των ηλικιών, οικογένειες, παρέες, επίσημοι, ανεπίσημοι, πιτσιρίκια, παππούδες, άντρες, γυναίκες, ακόμα και μωρά σε καροτσάκια, δημιουργούν ένα μωσαϊκό που όμοιό τους δεν έχουμε γνωρίσει στην Ελλάδα. Έτσι κι αλλιώς, εδώ οι περισσότεροι που πηγαίνουν στο γήπεδο, θα αποκαλούσαν το θέαμα ξενέρωτο. Λίγα μέτρα αριστερά από την είσοδο των επισήμων (ακριβώς πίσω από την μπουτίκ) υπάρχει παρκαρισμένο ένα κίτρινο λεωφορείο με μπλε και γκρενά ρίγες ζωγραφισμένες στο πλάι του. Πρόκειται για μια αυθεντική Σεβρολέτ της δεκαετίας του ’40, που με αυτήν έκανε τότε τις μετακινήσεις της η ομάδα. Μέσα έχουν τοποθετηθεί κέρινα ομοιώματα των παικτών της εποχής και αποτελεί ακόμα μια απόδειξη του σεβασμού που υπάρχει από το σήμερα στο χθες. Δείτε τη φωτογραφία και θα πάρετε ακόμα μια γεύση του πώς συνδυάζεται το ποδόσφαιρο με τη διασκέδαση.

17:15 Η έξοδος από το ασανσέρ

Τρία τέταρτα πριν την έναρξη του ματς περνάω τον έλεγχο στην είσοδο και μπαίνω στο ασανσέρ που ανεβάζει φίλαθλους και δημοσιογράφους στην Tribuna. Τα δημοσιογραφικά βρίσκονται στο τρίτο διάζωμα, κάτω από το σκέπαστρο, προσφέροντας πανοραμική θέα στους εκπροσώπους του Τύπου. Δεν είναι η πρώτη φορά που επισκέπτομαι το «Καμπ Νόου», όμως η αίσθηση είναι πάντα η ίδια. Μόλις ανοίγει το ασανσέρ και κάνεις δυο βήματα, το πρώτο πράγμα που βλέπεις είναι η ανατολική κερκίδα με το επιβλητικό «mes que un club» στο δεύτερο διάζωμα. Αυτόματα συνειδητοποιείς τι σημαίνει ποδοσφαιρική έδρα. Δεν πρόκειται απλά για γήπεδο, αλλά για πραγματικό κολοσσό...

17:40 Ανακοινώνεται η ενδεκάδα της Μπαρτσελόνα

Έχω πάρει τη θέση μου στα δημοσιογραφικά και χαζεύω τις δυο ομάδες που προθερμαίνονται. Αριστερά η νεοφώτιστη Έρκουλες και δεξιά η FC Barcelona. Το γήπεδο γεμίζει σιγά σιγά και ένα τέταρτο πριν τη σέντρα ακούγεται από τη μεγαφωνία η αρχική ενδεκάδα των γηπεδούχων. Ο κόσμος υποδέχεται το κάθε όνομα με κραυγές ενθουσιασμού, τη μερίδα του λέοντος όμως κλέβει – ποιος άλλος – ο Μέσι. Δευτερόλεπτα αργότερα οι ποδοσφαιριστές των δυο ομάδων αποσύρονται από τον αγωνιστικό χώρο και μπαίνουν στα αποδυτήρια για να ετοιμαστούν για την επίσημη είσοδο στο γήπεδο.

17:45 “Cant dels Segadors” Η πιο ιερή στιγμή της Καταλονίας

Όπως ανέφερα και στην αρχή του κειμένου, η χθεσινή ημέρα είναι ημέρα μνήμης για όλους τους Καταλανούς. Στις 11 Σεπτεμβρίου του 1714 η Βαρκελώνη έπεσε στα χέρια των Βουρβώνων χάνοντας την ανεξαρτησία της. Η «Diada Nacional de Catalunya» είναι επίσημη αργία σε ολόκληρη την Καταλονία και εορτάζεται στην επικράτειά της με διάφορες εκδηλώσεις. Μόλις λοιπόν αποσύρονται οι παίκτες στα αποδυτήρια, κάνουν την εμφάνισή τους στο γήπεδο δέκα Trabucaires φορώντας «μπαρετίνας» (οι καταλανικοί σκούφοι) και κρατώντας τα χαρακτηριστικά κοντόκανα μουσκέτα, τους περίφημους «τραμπούκους», ενώ αμέσως μετά ακολουθεί μια τεράστια «σενιέρα» (η σημαία της Καταλονίας).

Το Καμπ Νόου ξεσπάει σε χειροκροτήματα και ζητωκραυγές και στη συνέχεια μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο και στέκεται δίπλα στην «σενιέρα» η χορωδία «Coral Jove del Orfeo Catala». Οι χιλιάδες θεατές που σχεδόν έχουν γεμίσει τις κερκίδες, σηκώνονται όρθιοι και η χορωδία αρχίζει να τραγουδάει το «Cant dels Segadors» (τραγούδι των θεριστών) που είναι ο εθνικός ύμνος της Καταλονίας. Η στιγμή είναι ιερή, όσοι δεν είναι μυημένοι, παίρνουν μια ιδέα για τον άρρηκτο δεσμό ανάμεσα στην Μπαρτσελόνα και την Καταλονία, για το τι συμβολίζει και πρεσβεύει αυτή η ομάδα για τους Καταλανούς, γιατί ονομάζεται «mes que un club». Μόλις ολοκληρώνεται ο ύμνος, οι Trabucaires πυροβολούν με τα μουσκέτα τους στον αέρα και αποχωρούν μαζί με τη χορωδία μέσα σε αποθέωση.

17:53 "Som la gent blaugrana…"

Την ίδια στιγμή και ενώ η σενιέρα αρχίζει να κυματίζει, κάνουν την εμφάνισή τους οι δυο ενδεκάδες. Έρκουλες και Μπαρτσελόνα παρατάσσονται μπροστά από την καταλανική σημαία, ενώ από τη μεγαφωνία ακούγεται ο ύμνος του συλλόγου, που γράφτηκε το 1974 με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 75 χρόνων ιστορίας της FC Barcelona. Οι παίκτες των δυο ομάδων δίνουν τον καθιερωμένο χαιρετισμό και αμέσως μετά οι «μπλαουγκράνα» πηγαίνουν για να φωτογραφηθούν μαζί με τα πιτσιρίκια των ακαδημιών που βρίσκονται στο γήπεδο. Το παρόν μαζί με το μέλλον συνυπάρχουν κάτω από το θερμό χειροκρότημα του κόσμου.

19:19 Οι παλιές... αγάπες δεν ξεχνιούνται!

Στις 6 ακριβώς ο Velasco Carballo, διαιτητής της συνάντησης, σφυρίζει την έναρξη του παιχνιδιού. Σίγουρα έχετε διαβάσει για την κακή εμφάνιση της Μπαρτσελόνα που συνοδεύτηκε από την ήττα με 0-2 από την Έρκουλες. Η ομάδα από το Αλικάντε πήρε ένα πολύτιμο τρίποντο παίζοντας έξυπνα και έχοντας τους Βαλντές και Καλαταγιούδ σε πολύ καλή ημέρα. Οι «μπλαουγκράνα» εμφανίστηκαν χωρίς ρυθμό, χωρίς ιδέες, χωρίς τα χαρακτηριστικά εκείνα που μας έχουν συνηθίσει. Κρατάω τρία πράγματα από το ματς. Πρώτον, τη συμπεριφορά της κερκίδας. Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι η γκρίνια δεν κάνει ποτέ την εμφάνισή της στο «Καμπ Νόου». Χθες όμως ο κόσμος χειροκρότησε κάθε απόπειρα καλής προσπάθειας από την ομάδα του, περίμενε καρτερικά μέχρι το τέλος έστω τη μείωση του σκορ και αντέδρασε απόλυτα ψύχραιμα στο τελικό αποτέλεσμα.

Δεύτερον, δεν ακούστηκε ούτε ένα σύνθημα εναντίον της Έρκουλες. Καμία βρισιά, καμία βωμολοχία, κανένα ομαδικό μπινελίκι. Αυτό το αναφέρω για τη σύγκριση της άκρατης χυδαιολογίας των γηπέδων και των συνθημάτων της εξέδρας στην Ελλάδα, φαινόμενο που μάλιστα θεωρείται αντριλίκι και ποδοσφαιρική μαγκιά. Η συμπεριφορά των φίλων της Μπαρτσελόνα (αλλά και γενικότερα των ισπανικών ομάδων) απέναντι στον αντίπαλο είναι παράδειγμα που δυστυχώς δεν βρίσκει μιμητές στη χώρα μας. Και η πιο τρανή απόδειξη είναι το 56’ της αναμέτρησης, όταν ο Ντρέντε βγήκε από το παιχνίδι. Όπως και να το κάνουμε, οι παλιές αγάπες δεν ξεχνιούνται και η προηγούμενη θητεία του Ολλανδού στη Ρεάλ Μαδρίτης δεν περνάει απαρατήρητη στη Βαρκελώνη. Το κοινό του «Καμπ Νόου» του χάρισε ένα πολυφωνικό κράξιμο, χωρίς όμως να ασχοληθεί με τη μάνα του, τα θεία και τα γεννητικά όργανα, αρσενικά και θυληκά. Το μυριόστομο «ου» ήταν αρκετό...

20:20 Η ψυχραιμία και η λογική του Πεπ

Το παιχνίδι έχει λήξει και μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες απεσταλμένους μεταφέρομαι στη μικτή ζώνη. Τηλεοπτικά συνεργεία, ραδιόφωνα, γραπτός και ηλεκτρονικές τύπος, όλα αυτά χωρισμένα σε ζώνες για να μην δημιουργείται το αδιαχώρητο. Δίπλα, στην αίθουσα Τύπου, ο Γουαρδιόλα έχει ξεκινήσει να μιλάει στους δημοσιογράφους. Έχω μεγάλη περιέργεια για το πώς μπορεί να δώσει εξηγήσεις μετά από μια ήττα από την νεοφώτιστη Έρκουλες. Μπαίνω στην αίθουσα και θρονιάζομαι στην πρώτη σειρά. Ο παγκόσμιος ρέκορντμαν τίτλων σε μια σεζόν φαίνεται απόλυτα ήρεμος και ψύχραιμος.

Αρνείται να αποδώσει την ήττα στην κούραση των παικτών του από τις υποχρεώσεις με τις εθνικές τους ομάδες. «Αυτό έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν, δεν είναι κάτι καινούργιο». Αρνείται να αποδώσει το φταίξιμο στο χορτάρι. «Δεν θα ήμουν καθόλου σοβαρός αν υποστήριζα κάτι τέτοιο». Αρνείται να αποδώσει την ήττα στο γεγονός ότι η αρχική ενδεκάδα ήταν γεμάτη με θεωρητικά αναπληρωματικούς παίκτες. «Δεν υπάρχουν τέτοιοι χαρακτηρισμοί στη δικιά μου ομάδα. Είμαστε 19 ποδοσφαιριστές που ή κερδίζουμε ή χάνουμε όλοι μαζί».

Είναι όμως αρκετά ειλικρινής ώστε να πάρει πάνω του την ευθύνη, όχι γενικόλογα, αλλά συγκεκριμένα: «Η τακτική που αποφάσισα είχε προβλήματα, δεν λειτούργησε σωστά». Και βέβαια δεν διστάζει να αποδώσει τα εύσημα στην αντίπαλο: «Η Έρκουλες έπαιξε έξυπνα, είχε αξιοθαύμαστη αλληλλοκάλυψη στις γραμμές της, εκμεταλλεύτηκε τις ευκαιρίες που της δόθηκαν και δεν μας επέτρεψε να αντιδράσουμε. Υπάρχουν πολύ καλές ομάδες, με μεγάλους προπονητές και πολύ καλή δουλειά. Μας περιμένει μια δύσκολη χρονιά».

Το Sport24.gr έθεσε το τελευταίο ερώτημα της συνέντευξης Τύπου στον Γουαρδιόλα: «Πιστεύετε ότι η σημερινή ήττα θα επηρεάσει το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό; Πρόκειται ίσως για ένα μάθημα; Θα υπάρξουν αλλαγές στη σύνθεση της Τρίτης;» Ο ήχος στο βίντεο δεν είναι καθόλου καλός, αλλά ο τεχνικός της Μπαρτσελόνα είπε τα εξής: «Όχι, οι παίκτες βλέπουν το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά. Δε νομίζω ότι μπορούμε να μιλάμε για μάθημα μετά από μια ήττα. Δεν μπορεί κανείς να αφαιρεί τη λέξη ήττα από την ποδοσφαιρική μας πραγματικότητα. Είναι κάτι φυσιολογικό. Η συγκεκριμένη ήττα δεν αλλάζει κάτι στην πορεία μας. Θα συνεχίσουμε για να κάνουμε αυτό που ξέρουμε, θέλοντας να το κάνουμε καλύτερα από ότι σήμερα. Όσο για τις αλλαγές, όποιες γίνουν δεν θα γίνουν με βάση το σημερινό παιχνίδι, αλλά τις ανάγκες του επόμενου».

20:35 Τρεζεγκέ: εμείς το παράδειγμα, ο ΠΑΟ την ταχύτητα!

Αμέσως μετά το τέλος της συνέντευξης Τύπου, επιστρέφω στη μικτή ζώνη. Ακριβώς δίπλα μας βρίσκεται ο Νταβίντ Τρεζεγκέ, ο Γάλλος άσος της Έρκουλες, δίνοντας συνέντευξη στο RTL. Τον ακούω να λέει ότι αυτό που ίσως κόστισε στην Μπαρτσελόνα, ήταν η έλλειψη κινήτρου απέναντι σε μια μικρή ομάδα. Του λέω ότι το κίνητρο στο Τσάμπιονς Λιγκ είναι σαφώς μεγαλύτερο και αναφέροντας τους 4 Γάλλους των «πράσινων» τον ρωτάω τι πιστεύει ότι μπορεί να καταφέρει ο Παναθηναϊκός.

«Θα είναι ένα πολύ δύσκολο ματς γιατί η Μπαρτσελόνα προέρχεται από ήττα. Όμως και ο Παναθηναϊκός είναι ένας σύλλογος με μεγάλη ιστορία, διαθέτει μεγάλες μονάδες όπως οι Γάλλοι που προανέφερες, μονάδες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Θα ήταν χρήσιμο να δουν το πώς παίξαμε εμείς, να προσπαθήσουν να παίξουν με παρόμοια τακτική και ίσως μπορέσουν να πάρουν καλό αποτέλεσμα. Η Μπαρτσελόνα θα επιτεθεί και θα αφήσει χώρους που μπορούν να τους εκμεταλλευτούν οι ταχύτατοι Σισέ και Γκοβού».

20:50 Ινιέστα: Άλλη ιστορία το Champions League

Από τους λίγους παίκτες της Μπαρτσελόνα που έχουν βγει στη μικτή ζώνη για να μιλήσουν με τους δημοσιογράφους, ο Αντρές Ινιέστα είναι σίγουρα το μεγαλύτερο όνομα. Ο παίκτης που έχει κατακτήσει κάθε πιθανό τίτλο στο ποδοσφαιρικό στερέωμα και που με το δικό του γκολ οδήγησε την Ισπανία στη νίκη και την κατάκτηση του παγκοσμίου Κυπέλλου, μας πλησιάζει. Η ερώτηση είναι αν η ήττα από την Έρκουλες θα αφήσει σημάδια στην ομάδα ενόψει Τσάμπιονς Λιγκ και ποια είναι η γνώμη του για τον Παναθηναϊκό.

«Δε νομίζω ότι υπάρχει σχέση. Είμαι σίγουρος ότι η ήττα δεν θα μας επηρεάσει για το ματς του Τσάμπιονς Λιγκ. Πρόκειται για δυο διαφορετικά παιχνίδια. Εμείς θα προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε τον Παναθηναϊκό όπως κάνουμε πάντα. Το σίγουρο είναι ότι ο αντίπαλός μας θα προσπαθήσει να μας δυσκολέψει, όπως όλοι, έχει καλούς παίκτες, οπότε θα είναι ένα όμορφο παιχνίδι για να ξεκινήσουμε τη διοργάνωση».

21:10 FC Barcelona vs Panathinaikos

Λίγο μετά τις 9 το βράδυ βγαίνω από το Camp Nou και ψάχνω να βρω ταξί για την επιστροφή στο ξενοδοχείο. Το μάτι μου πέφτει πάνω στην φωτεινή επιγραφή που βρίσκεται έξω από τα εκδοτήρια. Το FC Barcelona vs Hercules CF έχει αντικατασταθεί από το FC Barcelona vs Panathinaikos. Το σίγουρο είναι ότι κανείς στην ομάδα του Παναθηναϊκού δεν θα ευχαριστήθηκε από τη νίκη της Έρκουλες. Είναι πολύ δύσκολο να κάνει η Μπαρτσελόνα δυο συνεχόμενες γκέλες στο γήπεδό της. Αλλά αυτό που φοβίζει περισσότερο είναι η ψυχραιμία και η ηρεμία στα πρόσωπα των ποδοσφαιριστών του Γουαρδιόλα. Την Τρίτη το βράδυ θα ξέρουμε αν θα χρειαστούν προσευχές. Γιατί αυτοί οι τύποι αν αρχίσουν, δε σταματάνε με τίποτα...