Ακολουθεί η συνέντευξη του Έλντερ Ποστίγκα
-Υποθέτω πως όταν έμαθες για την πρόταση του Παναθηναϊκού, ένα από τα πρώτα πράγματα που ήρθαν στο μυαλό σου θα ήταν οι αναμετρήσεις του 2003. Το 0-1 του Οπόρτο και το 0-2 της Λεωφόρου,στο οποίο είχες δώσει την ασίστ στον Ντερλέι για το πρώτο γκολ.

" Φυσικό δεν είναι; Ήταν ακριβώς μετά από τα δύο εκείνα παιχνίδια,που αρχίσαμε στην Πόρτο να σκεφτόμαστε πως τελικά ίσως και να μπορούμε να πάρουμε το τρόπαιο".

-Κάτι που τελικά καταφέρατε. Εσύ παρ' όλ' αυτά, αμέσως μετά την κατάκτηση του ΟΥΕΦΑ έφυγες από την Πόρτο και την Πορτογαλία κι έτσι... έχασες το πάρτι της κατάκτησης του Champions League την επόμενη χρονιά. Πώς είναι αλήθεια να βλέπεις τους παλιούς σου συμπαίκτες να σηκώνουν το τρόπαιο του Πρωταθλητή και εσύ να μη βρίσκεσαι ανάμεσα τους;

" Σίγουρα παράξενα. Ενστικτωδώς σκέφτεσαι "αχ, να ήμουν κι εγώ εκεί". Από την άλλη δε μετανιώνω. Μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου UEFA, η Τότεναμ και η Αγγλία έμοιαζαν με πρόκληση που δεν ήθελα να προσπεράσω. Πάντα μου άρεσαν οι προκλήσεις, δεν ήθελα να μείνω όλη μου τη ζωή στην Πόρτο και να μην έχω τολμήσει ποτέ να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου και αλλού. Στο κάτω-κάτω,δεν είναι απίθανο να μου δοθεί κι άλλη ευκαιρία στο μέλλον. Ίσως-μακάρι!- και με τον Παναθηναϊκό".

- Μίλησες για προκλήσεις. Τι είδους πρόκληση αποτελούσε για σένα η πρόταση του Παναθηναϊκού;

" Είχα πολλές προτάσεις, από την Ισπανία, τη Γερμανία, την Αγγλία. Θεώρησα όμως σημαντικό να έλθω σε μία ομάδα που διεκδικεί τίτλους. Δεν ήθελα να επαναλάβω το σφάλμα της Τότεναμ. Το πρώτο που ρώτησα ήταν αν έχω το δικαίωμα να παίξω στους αγώνες του Κυπέλλου UEFA. Μου είπαν πως μπορώ. Σε δύο μέρες το είχα αποφασίσει".

-Θα περίμενε ίσως κανείς πως το ότι πριν μερικούς μόλις μήνες απέκτησες το πρώτο σου παιδί, θα σε έκανε να διστάσεις.

" Σίγουρα η ζωή είναι σε όλα της διαφορετική μετά από αυτό. Το συζήτησα όμως και με τη γυναίκα μου και καταλήξαμε πως είναι για καλό. Γι αυτό άλλωστε και μου πήρε δύο μέρες να αποφασίσω. Παλιότερα θα αποφάσιζα σε μια στιγμή"

-Σου έχει ποτέ περάσει από το μυαλό πως η επιτυχία στην περίπτωση σου ήρθε ίσως πολύ νωρίς;

" Είναι δύσκολο να πεις κάτι τέτοιο. Είναι, βέβαια, αλήθεια πως όταν είσαι 19-20 ετών και νικάς,βάζεις γκολ, κερδίζεις Πρωταθλήματα και ευρωπαϊκούς τίτλους νιώθεις βασιλιάς. Φαντάζεσαι πως ο κόσμος όλος σου ανήκει. Κι είναι ένα μικρό σοκ όταν κάποια στιγμή αργότερα αρχίζουν τα δύσκολα και συνειδητοποιείς ότι... μπορεί και να αποτύχεις! Σίγουρα τώρα είμαι πιο ώριμος ως παίκτης, μα και ως άνθρωπος".

-Για τα όσα αναφέρει ο Μουρίνιο στην αυτοβιογραφία του για σένα και την κόντρα σας, τι έχεις να πεις;

" Εκείνη την εποχή πίστευα πως ήμουν ο καλύτερος και πως εκείνος ήταν υπερβολικά αυστηρός μαζί μου. Τώρα πια όμως τον σκέφτομαι σαν μεγάλο αδελφό και πιστεύω πως έκανε το σωστό. Πέρυσι που ειδωθήκαμε ξανά,αγκαλιαστήκαμε".

-Είναι γνωστό πως είδωλο σου,όταν ξεκινούσες το ποδόσφαιρο, ήταν ο Φαν Μπάστεν.

" Πράγματι, θεωρώ πως ήταν ο πιο χαρακτηριστικά κομψός σέντερ φορ. Αυτό, βέβαια,δε σημαίνει πως προσπαθώ -ή πως προσπαθούσα-συνειδητά να τον αντιγράψω. Προτιμώ να χαράζω το δικό μου δρόμο".

-Ποιο είναι το ωραιότερο γκολ που έχεις πετύχει;

" Με την Εθνική,στο 2-1 κόντρα στο Βέλγιο,τον περασμένο Ιούνιο. Με σουτ έξω από την περιοχή, μπες στο youtube να το δεις"!

-Ποια είναι τα βασικά στοιχεία που κάνουν, πιστεύεις, έναν καλό σέντερ φορ να ξεχωρίζει;

" Το ένστικτο και η ικανότητα του γκολ. Κι ακόμα η αυτοπεποίθηση και το καθαρό μυαλό".

-Όχι ο εγωισμός;

" Ανάλογα με το πώς εννοείς τη λέξη. Είναι καλό, λέω εγώ, να μισείς την ήττα. Όταν πάντως παίζεις σε μία μεγάλη ομάδα, δύο είναι οι χειρότερες θέσεις. Του σέντερ φορ και του τερματοφύλακα. Κανείς δεν είναι διατεθειμένος να σε περιμένει περισσότερο από 1-2 παιχνίδια".

-Αυτός, λες, ήταν ο βασικός λόγος που δεν κατάφερες να αποδώσεις σύμφωνα με την αξία σου στην Αγγλία;

" Είναι αλήθεια πως δυσκολεύτηκα να προσαρμοστώ στην Αγγλία. Δεν ήμουν ευτυχισμένος, δε μου άρεσε το στυλ του ποδοσφαίρου στο Νησί. Με το που ξεκίνησα δε να βάζω γκολ... τραυματίστηκα".

- Σε ποια ηλικία πήρες την απόφαση να ασχοληθείς επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο;

" Μόλις τέλειωσα το σχολείο,σε ηλικία 14-15 ετών. Ο πατέρας μου είναι -όπως κι οι περισσότεροι κάτοικοι του Via do Conde- ψαράς,οπότε οι επιλογές ήταν κατά βάση δύο:ποδόσφαιρο ή καΐκι".

-Απ' όσο έχεις ως τώρα δει στην Ελλάδα, οι φίλαθλοι είναι λιγότερο ή περισσότερο παθιασμένοι απ' όσο στην Πορτογαλία;

" Αν μέτρο σύγκρισης είναι τα ντέρμπι Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού -ήταν τα πρώτα ματς που έζησα στην Ελλάδα ως παίκτης του Παναθηναϊκού- θα έλεγα πως στην Ελλάδα είναι περισσότερο φανατισμένοι".

-Στην Πορτογαλία έχεις στην ουσία φορέσει μόνο μία φανέλα, εκείνη της Πόρτο. Θα μπορούσες ποτέ να φανταστείς τον εαυτό σου να φορά τη φανέλα της μεγάλης αντιπάλου, της Μπενφίκα;

" Πολύ δύσκολα. Τα πάντα, βέβαια, μπορεί να συμβούν στη ζωή,μα μην ξεχνάς πως είμαι στην οικογένεια της Πόρτο από τα 11 μου, 14 ολόκληρα χρόνια".

- Αν έβλεπες τον γιο σου με τη φανέλα της Μπενφίκα, πώς θα ένιωθες;

" Ένας πατέρας είναι λογικό να θέλει πάντα το καλύτερο για τον γιο του. Κι ο δικός μου πατέρας πάντως, Μπενφίκα είναι"!

-Είσαι κάτι σαν... τοπικός ήρωας για το χωριό σου; Ο μεγαλύτερος παίκτης που έχει γεννηθεί σε αυτό;

" Ο μεγαλύτερος από τους εν ενεργεία! Στο ίδιο χωριό έχουν όμως ακόμα γεννηθεί ο Αντρέ, μέλος της ομάδας της Πόρτο που πήρε το πρώτο Champions League,ο Παουλίνιο Σάντος και αρκετοί ακόμα. Οι αδελφοί Άλβες —ο Μπρούνο και ο Ζεράλδο, που παίζει σήμερα στην ΑΕΚ- είναι από το διπλανό. Μη με ρωτάς πώς εξηγείται... τόση παραγωγή. Ίσως επειδή οι εναλλακτικές είναι μόνο δύο. Είτε ποδόσφαιρο, είτε σαρδέλες"!

-Πόσο σημαντικό είναι το σπίτι στο οποίο ζεις να... βλέπει θάλασσα;

" Έχω μεγαλώσει δίπλα στη θάλασσα και κάτι τέτοιο με ηρεμεί. Ευτυχώς, μένω στη Γλυφάδα"!

-Ήσουν παρών τη στιγμή της γέννησης του γιου σου;

" Ναι και ήταν συγκλονιστικό. Είναι ο πιο σημαντικός άνθρωπος στη ζωή μου και... συστήνω σε όλους μου τους φίλους να κάνουν παιδιά"

-Έστω πως προκύπτει ξαφνικά μία μέρα δίχως καθόλου αγωνιστικές υποχρεώσεις ή προπόνηση. Πώς θα ήθελες να την περάσεις;

" Θα μου άρεσε να ξυπνήσω αργά, γύρω στις 10.30, να πάρω ένα καλό πρωινό, να πάω μια βόλτα στην παραλία, να κάνω μπάρμπεκιου με τους φίλους και την οικογένεια μου".

-Πώς νιώθεις όταν παρακολουθείς εκ των υστέρων τα βίντεο των αγώνων που έχεις παίξει;

" Προσωπικά με βοηθάει και προσπαθώ πάντα να το κάνω. Παρόλο που είναι λίγο οδυνηρό να βλέπεις αγώνες που έχεις χάσει...".

- Βλέπεις όνειρα σχετικά με το ποδόσφαιρο;

" Ναι, βλέπω. Μα το βασικό όνειρο μου είναι να γίνομαι κάθε μέρα και καλύτερος. Μιλώντας δε ειδικότερα για το... Greek dream μου θα έλεγα ένα πρωτάθλημα με τον Παναθηναϊκό. Τέσσερα χρόνια χωρίς τίτλο είναι πολλά για μια μεγάλη ομάδα".

-Θα μπορούσες αλήθεια να «υποσχεθείς» το φετινό πρωτάθλημα;

" Δεν μπορείς να υποσχεθείς τίτλο. Μπορείς να υποσχεθείς πως θα κάνεις τα πάντα για να τον κατακτήσεις,πως όταν θα βγαίνεις από το γήπεδο, θα τα έχεις δώσει όλα. Δε φτάνει όμως πάντα. Χρειάζεται πολλή δουλειά και λίγο άστρο".

-Πιστεύεις στην τύχη;

" Πιστεύω στο πεπρωμένο,δίχως να είμαι μοιρολάτρης. Αν δεν δουλέψεις, δε γίνεται τίποτε".

-Υπάρχει κάτι που φοβάσαι;

" Τα αεροπλάνα. Όχι όσο π.χ. ο Μπέργκαμπ αλλά αρκετά. Προσπαθώ να το καταπολεμήσω συζητώντας με τους διπλανούς μου, ξεφυλλίζοντας περιοδικά την ώρα της πτήσης. Αν με ρωτήσεις όμως μετά από ένα λεπτό τι διάβαζα, δε θα ξέρω να σου πω...".

-Αν είχες τη δυνατότητα να αλλάξεις ένα πράγμα στον κόσμο, ποιο θα ήταν αυτό;

"Θα σταματούσα τους πολέμους"