Υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα "αν" των ελληνικών γηπέδων. Είχε το ταλέντο, τα προσόντα, τις περγαμηνές για μια λαμπρή καριέρα, αλλά ουδέποτε κατάφερε να φτάσει εκεί που προοριζόταν. Μπορεί να μην τον ενδιέφερε βέβαια ή να μην ήταν για τόσο όσο πίστευαν πολλοί. Το σίγουρο όμως είναι ότι ο Πίτερ Οφορίκουε είναι μια από τις φιγούρες που άφησαν το δικό τους αποτύπωμα και τα έκανε όλα με τον δικό του τρόπο.

Η στήλη "Πού χάθηκες εσύ;" επιστρέφει και αναζητά τα ίχνη του "Πίπη", ο οποίος ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος για τα καμώματά του μέσα και έξω από τα γήπεδα την περίοδο που αγωνιζόταν, με το φινάλε του να είναι ιδιαιτέρως αθόρυβο, αφού έβαλε "τίτλους τέλους" μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και αποφάσισε εν συνεχεία να ακολουθήσει το δικό του μονοπάτι με την οικογένειά του πίσω στα πάτρια εδάφη.

Η ανακάλυψη του Σταύρου Παπαδόπουλου και ο Μπο Γιόχανσον

Ο Πίτερ Οφορίκουε γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου 1980 στην στην πρωτεύουσα Άκκρα και στα 12 του χρόνια εντάχθηκε στις ακαδημίες της Γκαπόα Ρίντερς. Στα 15 του, ο τότε ιδιοκτήτης της Καλαμάτας, Σταύρος Παπαδόπουλος, ο οποίος λόγω εργασίας βρισκόταν στην Αφρική, ήταν αυτός που τον ανακάλυψε. Ήταν ένας άνθρωπος που ψαχνόταν με το ποδόσφαιρο και του άρεσε να βρίσκει "λαβράκια". Έτσι συνέβη και με τον Οφορίκουε, τον οποίο έφερε στην ομάδα το 1995, αρχικά για την ομάδα των νέων, αφού ο Ντράγκαν Κοκότοβιτς δίσταζε να τον βάλει, έχοντας παίκτες στην επίθεση όπως οι Λυμπερόπουλος, Τζόνσον και Σεντεμέντες που έκαναν μια χαρά την δουλειά μπροστά.

Όταν έφυγε από την ομάδα, ανέλαβε ο Σουηδός, Μπο Γιόχανσον, ο οποίος έδειξε να εκτιμάει το ταλέντο του Οφορίκουε και τον ανέβασε στην πρώτη ομάδα, με την οποία πρόλαβε να κάνει οκτώ συμμετοχές και να σημειώσει και ένα γκολ. Το καλοκαίρι του 1996, ο Λύμπε έφυγε για τον Παναθηναϊκό και υπήρξε γενικά ριζική αλλαγή στην γραμμή κρούσης της "μαύρης θύελλας". Ο Γιόχανσον εμπιστεύτηκε τον "Πίπη" και εκείνος άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά, κάνοντας σπουδαίες εμφανίσεις. Στο 2-2 με τον Ολυμπιακό στο Στάδιο Καραϊσκάκη τον Οκτώβριο του 1996 μπήκε για τα καλά στα ραντάρ του Γιώργου Λούβαρη, ο οποίος και τον έφερε στην ομάδα το καλοκαίρι του 1997.

Η έλευση στον Ολυμπιακό και τα "πάνω κάτω" στην πορεία του

Τα δημοσιεύματα της εποχής μιλούσαν για ένα ποσό τεράστιο, το οποίο δαπάνησε ο Σωκράτης Κόκκαλης για να τον αγοράσει από την Καλαμάτα, το οποίο άγγιζε το 1 δις δραχμές. Πόνταρε και στη μεταπωλητική του αξία του, διότι ήταν ένα ποδοσφαιρικό διαμάντι εκείνη την εποχή και σε πολύ μικρή ηλικία, μόλις 17 ετών. Μπήκε από νωρίς στις καρδιές των φίλων του Ολυμπιακού, καθώς ήταν από τους παίκτες που άρεσε πολύ το αγωνιστικό τους στυλ και ο Τύπος δεν έχανε την ευκαιρία να γράφει διθυραμβικά σχόλια σε κάθε του καλή εμφάνιση.

Το πρώτο επίσημο γκολ του Οφορίκουε συζητήθηκε σε όλη την Ευρώπη, καθώς σκόραρε στην βαριά ήττα από την Ρόζενμποργκ με 5-1 στο Τροντχάιμ για τη φάση των ομίλων του Champions League και ο λόγος ήταν πως ο Οφορίκουε ήταν 17 ετών και 195 ημερών, πράγμα που τον έκανε τον νεαρότερο ποδοσφαιριστή που έβαζε γκολ στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Ο Γκανέζος συνέχιζε να σκοράρει με συνέπεια, έστω και αν ο Μπάγεβιτς πολλάκις τον έφερνε από τον πάγκο και άρχισε να εξαργυρώνει από νωρίς τα χρήματα που δόθηκαν για την απόκτησή του. Ο ίδιος ζούσε το όνειρο, φορώντας την ερυθρόλευκη φανέλα και έχοντας ήδη ένα πλουσιοπάροχο συμβόλαιο.

Το πρώτο παράπτωμα ήταν το πρώτο ταξίδι στην Γκάνα για υποχρεώσεις με την εθνική του ομάδα, όπου.... ξέχασε να επιστρέψει. Επικαλέστηκε πρόβλημα με τη βίζα του και γύρισε σχεδόν ένα δίμηνο μετά, κάνοντας έξαλλο τον Ντούσαν Μπάγεβιτς, ο οποίος παρέπεμψε το θέμα στη διοίκηση του Ολυμπιακού. Έπεσε στα πολύ μαλάκα, δεν δόθηκε μεγάλη συνέχεια και ο ίδιος επέστρεψε στις αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας. Ήταν βέβαια ένα πρώτο "καμπανάκι" για ανάλογα σκηνικά στο μέλλον...

Αν κάτι τον χαρακτήρισε από ένα σημείο και έπειτα, ήταν η έλλειψη σταθερότητας στην απόδοσή του. Άλλοτε έπαιζε πολύ καλά, άλλοτε χανόταν στο γήπεδο, δημιουργούνταν και άλλα πειθαρχικά παραπτώματα και δεν είχε την εξέλιξη που πολλοί περίμεναν από αυτόν. Ο κόσμος δεν έπαψε να τον πιστεύει, ήθελε να τον βλέπει στο χορτάρι, αλλά ο ίδιος έδινε πολλά πατήματα στους εκάστοτε προπονητές του, ώστε να μην μπορούν να "ακουμπήσουν" πάνω του με ασφάλεια. Ένας πολύ καλός παίκτης μεν, αλλά χωρίς τον απαιτούμενο επαγγελματισμό για μια ομάδα με τις απαιτήσεις του Ολυμπιακού. Έμεινε πάντως ως το 2003. Τότε ήταν που πείστηκε ο Σωκράτης Κόκκαλης ότι δεν μπορούσε να περιμένει κάτι παραπάνω από τον Οφορίκουε και ο ποδοσφαιριστής αποδεσμεύτηκε, όντας μόλις 23 ετών.

Η επιστροφή στην Γκάνα, οι επιχειρήσεις, ο ΟΦΗ και το αθόρυβο φινάλε

Αμέσως μετά τον Ολυμπιακό αποφάσισε να επιστρέψει στα πάτρια εδάφη και για ένα διάστημα ασχολήθηκε με τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις της οικογένειάς του, προτού φορέσει την φανέλα της Λίμπερτι Προφέσιοναλς ως το 2005, για να γυρίσει πίσω στην Ελλάδα εκείνη την χρονιά για λογαριασμό του ΟΦΗ.

Στην κρητική ομάδα έμεινε για 1,5 σεζόν, το καλοκαίρι του 2007 πήγε στο Ισραήλ για την Χάποελ Ιρόνι Κιριάτ-Σμόνα και η σεζόν 2008-2009 τον βρήκε στην Κύπρο να αγωνίζεται με τη φανέλα της ΑΕ Λεμεσού, η οποία τον αποδέσμευσε το καλοκαίρι του 2009. Γύρισε πίσω στην Γκάνα, έπαιξε ακόμα στην Άκκρα Χαρτς οφ Όουκ και στην Μπέτσεμ Γιουνάιτεντ, για να σταματήσει τελείως αθόρυβα και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας το 2012 σε ηλικία μόλις 32 ετών. Με την εθνική του κατέγραψε συνολικά 18 συμμετοχές...

Αρκετά ευκατάστατος, ζει στη Γκάνα με την οικογένειά του

Ο Οφορίκουε είναι οικονομικά ευκατάστατος και ζει σε ένα πολυτελές σπίτι έξω από την Άκκρα. Ασχολήθηκε και με το να παρακολουθεί ματς και να ανακαλύπτει ταλέντα στην Γκάνα, ενώ ίδρυσε την "Pipis Management" το 2017 μαζί με έναν Έλληνα μάνατζερ. Το 2020 είχε παραχωρήσει μια συνέντευξη σε ιστοσελίδα της πατρίδας του και είχε ερωτηθεί για το τι έκανε, απαντώντας χαρακτηριστικά: " Δεν ήθελα να είμαι στο ποδόσφαιρο, αλλά ένας φίλος από την Ελλάδα μου τηλεφώνησε μια μέρα και μου είπε να αναζητώ νέα ταλέντα. Αυτό ακριβώς κάνω τώρα".

Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς είχε χάσει και τον πατέρα του, κάνοντας μια ιδιαίτερα φορτισμένη ανάρτηση στο Facebook: "Είπες ότι ήσουν κουρασμένος, αλλά δεν θα πέθαινες. Πάλεψες για τη ζωή σου μόνο για να είσαι μαζί μας, αλλά ο Θεός αποφάσισε να σε ξεκουράσει. Όχι, άλλος πόνος πατέρα. Σε αγαπάμε, αλλά ο Θεός σε αγαπάει περισσότερο".

Ο ίδιος είναι αρκετά ενεργός στο Facebook, συχνά πυκνά ποστάρει φωτογραφίες του με την σύζυγό του και τις τρεις κόρες τους, για τις οποίες είναι πολύ υπερήφανος. Έγινε για πρώτη φορά πατέρας σε πολύ μικρή ηλικία, όταν ακόμα έπαιζε στον Ολυμπιακό. Δεν αναφέρει τίποτα για τα επαγγελματικά του στα social media, αλλά θα τον δει κάποιος πάντα με το χαμόγελο στα χείλη στις φωτογραφίες του. Όσοι τον ξέρουν, λένε πως είναι λιγομίλητος και δεν ανοίγεται πολύ. Πέρυσι μάλιστα ήταν να έρθει και στη χώρα μας, αλλά αυτό δεν συνέβη.

Ο "Πίπης" δεν έκανε την καριέρα του πολλοί περίμεναν από αυτόν, αλλά πορεύτηκε με τον δικό του τρόπο. Έκανε τα δικά του λάθη, πλήρωσε το (όποιο) τίμημά τους και στα 42 του ζει στην γενέτειρά του με τους δικούς του ανθρώπους. μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Το αν θα θελήσει να εμπλακεί ξανά πιο ενεργά, αυτό το γνωρίζει μονάχα ο ίδιος. Κανείς δεν ξέρει άλλωστε τι επιφυλάσσει το μέλλον του. Πάντως, φαίνεται να περνάει καλά...