Θα μπορούσε άνετα να παίξει στην ταινία "doctor jekyll and mrs hyde" (από το ομώνυμο βιβλίο του Ρ. Λουίς Στίβενσον), αφού ο χαρακτήρας του εντός αγωνιστικού χώρου δεν είχε καμία σχέση με εκείνον εκτός γηπέδου. Μέσα στο χορτάρι ήταν ένας από τους πιο σκληρούς ποδοσφαιριστές που έχουμε δει στην Ελλάδα, εκτός όμως είναι ένας φιλάνθρωπος και με πολλές ευαισθησίες. Ο λόγος για τον Μοεντίν Ζε Ελίας...

Η καριέρα του Ζε Ελίας ξεκίνησε σαν παραμύθι, χωρίς δράκο, αφού σε ηλικία 16 ετών έκανε το ντεμπούτο του με τη φανέλα της Κορίνθιανς με αποτέλεσμα να γίνει ένας από τους νεότερους ποδοσφαιριστές στην ιστορία του συλλόγου που πέτυχαν αυτό το κατόρθωμα.

Σύντομα κλήθηκε στην ομάδα της Βραζιλία των Νέων, ενώ λίγα χρόνια αργότερα ήρθε η στιγμή να παίξει και στους "μεγάλους". Η φιλία του με τον Ρονάλντο στην Σελεσάο έπαιξε σημαντικό ρόλο στην καριέρα του, κάτι όμως που θα διαβάζετε παρακάτω.

Το όνειρο έγινε γρήγορα πραγματικότητα...

Το ταλέντο του και ο πρωτοποριακός τρόπος με τον οποίο αγωνιζόταν έκανε γρήγορα τον γύρο της Ευρώπης, με την Μπάγερ Λεβερκούζεν να σπεύδει να τον αποκτήσει το 1996. Στον γερμανικό σύλλογο έμεινε μία σεζόν, αρχίζοντας όμως να δείχνει κάποια άσχημα στοιχεία στον τρόπο που έπαιζε.

Την επόμενη σεζόν ο... κολλητός του στην Ίντερ, Ρονάλντο, έκανε τα πάντα έτσι ώστε να τον φέρει στην ομάδα, ζητώντας από τον ποδοσφαιρικό του πατέρα (όπως έχει πει για τον Μάσιμο Μοράτι) να δώσει ένα σκασμό λεφτά στην Λεβερκούζεν για να τον αποκτήσει.

Στην Ιταλία ο Ζε Ελίας έμεινε συνολικά τρία χρόνια. Δυο από αυτά έπαιξε στην Ίντερ (έχοντας 33 συμμετοχές), ενώ το 1999 πήρε μεταγραφή στην Μπολόνια του Χούλιο Κρουζ. Εκεί συνέχισε να δείχνει την ποιότητα του, όμως όλοι είχαν πρόβλημα με το γεγονός πως ήταν... συλλέκτης καρτών.

... Και στη συνέχεια εφιάλτης

Το καλοκαίρι του 2000 ο Ολυμπιακός αποφάσισε να αυξήσει την Βραζιλιάνικη παροικία (Λουτσιάνο, Ζιοβάνι) με την απόκτηση του 24χρονου τότε Μοεντίμ Ζε Ελίας, που ήταν διεθνής με την Εθνική Βραζιλίας. Όλοι μιλούσαν για μια σπουδαία μεταγραφή, και δεν είχαν άδικο, αφού η καριέρα του σκληροτράχηλου μέσου ήταν στο απόγειο της.

Τα πρώτα παιχνίδια του Ζε Ελίας με την φανέλα του Ολυμπιακού ήταν εντυπωσιακά, όμως ο 24χρονος μέσος είχε ένα... ελαττωματάκι. Σε κάθε σχεδόν παιχνίδι έπαιρνε και από μια κίτρινη κάρτα, με αποτέλεσμα να χάνει συνέχεια αγώνες, λόγω τιμωρίας, ενώ από το μέσο της σεζόν και μετά άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους και οι πρώτοι τραυματισμοί.

Η πρώτη του σεζόν στην Ελλάδα ωστόσο ήταν άκρως επιτυχημένη με τον Ολυμπιακό να κατακτά το πρωτάθλημα Ελλάδας παίζοντας εντυπωσιακό ποδόσφαιρο. Η συνέχεια ωστόσο δεν ήταν ανάλογη...

28 κίτρινες και 3 κόκκινες...

Τόσες ήταν οι κάρτες που μάζεψε ο... συλλέκτης Ζε Ελίας στην Ελλάδα στα τρία χρόνια που έμεινε στη χώρα μας, τις περισσότερες από τις οποίες πήρε τα τελευταία δυο χρόνια στον Ολυμπιακό. Τα πρώτα μαύρα σύννεφα ωστόσο στις σχέσεις του με την διοίκηση των "ερυθρολεύκων" μαζεύτηκαν τη σεζόν 2001-2002.

Εκείνη την περίοδο ο Βραζιλιάνος άσος άρχισε να δείχνει πολύ άσχημο χαρακτήρα μέσα στον αγωνιστικό χώρο, με αποτέλεσμα να δεχθεί δυο κόκκινες κάρτες. Μία για κουτουλιά στο ματς με την Ξάνθη και μία για βίαιο χτύπημα σε αγώνα εναντίον του ΠΑΣ Γιάννινα.

Οι τραυματισμοί επίσης δεν τον άφηναν σε ησυχία, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να κάνει μόλις 14 εμφανίσεις στο πρωτάθλημα, γεγονός που δεν πέρασε απαρατήρητο από την διοίκηση Κόκκαλη. Το τέλος ωστόσο άργησε ένα χρόνο και ήρθε μετά από ένα ματς στην Ευρώπη...

Καρατέκα!

Το ημερολόγιο έγραφε 1 Οκτωβρίου του 2002 με τον Ολυμπιακό, σε μια κακή γενικά σεζόν στην Ευρώπη παρά την 6άρα στην πρεμιέρα επί της Λεβερκούζεν (πρώην ομάδα του Ζε Ελίας), με τους "ερυθρόλευκους" να αντιμετωπίζει την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Ολντ Τράφορντ.

Οι Άγγλοι ήταν 2-0 μπροστά στο σκορ με γκολ των Γκιγκς στο 19' και Βερόν στο 26' όταν το χρονόμετρο έφτασε στο 44ο λεπτό και τον Ζε Ελίας εκτός εαυτού, να κάνει ένα από τα πιο ανόητα φάουλ στη μεσαία γραμμή. Συγκεκριμένα ο Βραζιλιάνος άσος έπεσε με τις τάπες των παπουτσιών του (και με τα δυο πόδια) πάνω στον Βερόν, με αποτέλεσμα να προκαλέσει τον εκνευρισμό τόσο των παικτών της Γιουνάιτεντ όσο και των συμπαικτών του!

Οι άνθρωποι του Ολυμπιακού ποτέ δεν συγχώρεσαν αυτή του την ενέργεια και στο τέλος της σεζόν τον... έστειλαν. Βέβαια αυτός δεν ήταν ο μοναδικός λόγος, καθώς οι τραυματισμοί πλέον είχαν αρχίσει να γίνονται όλο και πιο συχνοί.

Αναλαμπή...

Τη σεζόν 2003-04 ο Ζε Ελίας αποφάσισε να επιστρέψει στην Ιταλία και την ομάδα της Τζένοα, στην προσπάθεια του να επανέλθει σε υψηλό επίπεδο μετά από έναν σοβαρό τραυματισμό που τον κράτησε εκτός δράσης για αρκετό διάστημα. Συνολικά πραγματοποίησε 19 εμφανίσεις με ένα γκολ, όμως αυτό δεν ήταν αρκετό για να κερδίσει ένα νέο συμβόλαιο.

Το 2004 η επιστροφή στην πατρίδα ήταν μονόδρομος, αφού οι συχνοί τραυματισμοί είχαν προκαλέσει κατάθλιψη στον βραζιλιάνο άσο. Η Σάντος του προσέφερε "καταφύγιο" και μαζί της κατέκτησε το πρωτάθλημα σε μια σεζόν που έδειχνε πως θα ήταν ένα νέο ξεκίνημα. Τα πράγματα ωστόσο έγιναν ακόμα χειρότερα.

...και κατρακύλα

Τα σακατεμένα γόνατα του Ζε Ελίας δεν του επέτρεψαν να πάρει χρόνο συμμετοχής στην Βραζιλία, όμως το καλό όνομα που είχε κτίσει του έδωσε την ευκαιρία να πάει στην Μέταλουργκ Ντόνετσκ με ένα εξαιρετικό συμβόλαιο. Στην Ουκρανία δεν έμεινε παρά μόνο για λίγους μήνες, για να επιστρέψει στην Βραζιλία, αφού πρώτα πήρε μια καλή αποζημίωση...

Στην πατρίδα του ωστόσο δεν πρόλαβε να αγωνιστεί ούτε λεπτό και έτσι μόλις ήρθε η πρόταση από την Κύπρο και την Ομόνοια την δέχθηκε με κλειστά μάτια. Στην Μεγαλόνησο έπαιξε 12 παιχνίδια, όμως τον Δεκέμβριο του 2006 οι πολλές κάρτες και το γεγονός πως είχε πάρει πολλά κιλά, οδήγησαν την ομάδα της Ομόνοιας στο να σπάσει το συμβόλαιο του.

"Κύριοι, έφτασε το τέλος"

Η καριέρα του Ζε Ελίας ολοκληρώθηκε το 2008, αφού πρώτα ο Βραζιλιάνος άσος έκανε ένα απίστευτο ταξίδι σε Βραζιλία και Γερμανία (σε Λοντρίνα και Άλταχ). Με μια απλή δήλωση ο 31χρονος άσος ανακοίνωσε την αποχώρηση του από την ενεργό δράση, καθώς το σώμα του δεν μπορούσε πλέον να ακολουθήσει τη θέληση του...

" Πάντα ξεχώριζα για την κίνησή μου στο χώρο της μεσαίας γραμμής. Ωστόσο, αισθάνομαι ότι το σώμα δεν έχει τον ίδιο ρυθμό και τη φυσική δύναμη για να αντέξει στις απαιτήσεις του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Για αυτό και αποφάσισα να σταματήσω".

Πείτε το τύχη, πείτε το εκδίκηση των αντιπάλων που σίγουρα του έριξαν πολλές "κατάρες" εξαιτίας του τρόπου που έπαιζε, ο Ζε Ελίας αποχώρησε προδομένος από τους τραυματισμούς, τραυματισμούς που και ο ίδιος προκάλεσε σε πολλούς ποδοσφαιριστές στην καριέρα του. Πάντως μπορεί να μην έπαιξε πολύ μπαλίτσα, όμως ταξίδεψε σε κάθε γωνία του πλανήτη.

Στιγμές από την καριέρα του Ζε Ελίας