Ο Ολυμπιακός συνέτριψε τη Λαμία με 6-0 στο γήπεδό της, με έξι διαφορετικούς σκόρερ. Η ομάδα του Μαρτίνς έκανε παρέλαση, παρότι αγωνίστηκε χωρίς Φορτούνη, Βαλμπουενά και Χασάν.

Πέρα από την ευρεία νίκη και τη φωτοβολίδα του Εμβιλά, οι φίλοι των ερυθρόλευκων χαμογέλασαν για έναν ακόμη λόγο. Είδαν για πρώτη φορά φέτος την ομάδα τους να σκοράρει με άνεση στο πρώτο ημίχρονο και να "κλειδώνει" τη νίκη από τα πρώτα 45'.

Μέχρι τη Λαμία, ο Ολυμπιακός είχε μείνει στο ημίχρονο στο 0-0 με Αστέρα, Παναιτωλικό, Ατρόμητο, Απόλλωνα και ΟΦΗ, στο 1-1 με τον Βόλο, ενώ έχανε με 0-1 από τον ΠΑΣ στα Γιάννενα.

Οι ερυθρόλευκοι ήταν μπροστά στο σκορ με το οριακό 1-0 μόνο μετά το πρώτο ημίχρονο των αγώνων με Παναθηναϊκό και Άρη.

Κάπως έτσι ξεκίνησε η κουβέντα για "χαμένα" πρώτα ημίχρονα και τώρα που η ομάδα του Μαρτίνς έβαλε τρία στη Λαμία είναι η κατάλληλη στιγμή να ρίξουμε μια ματιά.

Πάει κάτι λάθος στα πρώτα 45'; Κάνει κάτι στραβά ο Ολυμπιακός;

ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΔΥΟ ΗΜΙΧΡΟΝΑ

Πάμε να πάρουμε απαντήσεις στα δεδομένα της Opta. Στο πρώτο γράφημα έχουμε τις επιθετικές επιδόσεις του Ολυμπιακού μέχρι τώρα στη Super League Interwetten χωρισμένες ανά ημίχρονο. Οι κόκκινες μπάρες έχουν αυτά που κάνει ο Ολυμπιακός στο πρώτο ημίχρονο και οι γαλάζιες όσα συμβαίνουν μετά την ανάπαυλα.

Η πρώτη ματιά λέει πως οι τελικές είναι απολύτως ισορροπημένες, αλλά υπάρχουν διαφορές στην επικινδυνότητα των τελικών. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Ολυμπιακός έχει περισσότερες τελικές στην εστία (27-39), πράγμα λογικό αφού εκτελεί περισσότερο εντός περιοχής (45-60).

Κάπως έτσι διαμορφώνεται και η διαφορά στα xGoals. Οι ερυθρόλευκοι έχουν φτιάξει τελικές για 7.8 γκολ στα πρώτα ημίχρονα και για 10.7 στην επανάληψη.

ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΠΕΙΛΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ

Είναι ξεκάθαρο πως ο Ολυμπιακός απειλεί καλύτερα και περισσότερο στην επανάληψη. Με τις αλλαγές του Μαρτίνς, με τη βοήθεια παικτών από τον πάγκο, με την απογοήτευση των αντιπάλων όταν τελικά μείνουν πίσω στο σκορ, με καλύτερη φυσική κατάσταση.

Όλα αυτά μαζί κάνουν τους ερυθρόλευκους πιο απειλητικούς στο 2ο ημίχρονο. Ίδια ποσότητα τελικών, αλλά από πολύ καλύτερες θέσεις, με μεγαλύτερη απειλή, που εγγυάται και περισσότερα γκολ.

Κι αν το σκορ έχει ήδη ανοίξει, οι εκτελέσεις γίνονται χωρίς άγχος, άρα και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα.

ΤΙ ΕΦΤΑΙΓΕ ΓΙΑ ΤΑ ΕΞΙ ΜΑΤΣ ΜΕ ΜΗΔΕΝ ΣΤΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ;

Παρόλα αυτά, αυτή η διαφορά δεν ήταν η αιτία για τους αγώνες που Ολυμπιακός δεν σκόραρε πριν την ανάπαυλα. Ακόμα και με τη διαφορά ανάμεσα στα δύο ημίχρονα, δεν είναι φυσιολογικό οι ερυθρόλευκοι να μείνουν στο μηδέν στα πρώτα 45' στους πρώτους έξι αγώνες που έδωσαν στο πρωτάθλημα.

Το αρνητικό αυτό ρεκόρ, που σήκωσε και τόση κουβέντα, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από απλή ατυχία. Σ'αυτά τα έξι πρώτα ημίχρονα, ο Ολυμπιακός είχε 4.2 xGoals. Είχε τελικές δηλαδή που με μια "φυσιολογική" αποτελεσματικότητα θα έπρεπε να του έχουν αποφέρει τουλάχιστον τέσσερα γκολ.

Με απλά ποδοσφαιρικά λόγια, η μπάλα δεν έμπαινε μέσα.

Η ΕΙΚΟΝΑ ΠΑΟΚ, ΑΡΗ, ΑΕΚ ΚΑΙ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ

Όμως, για κάποιους μπορεί το ερώτημα να παραμένει. Είναι φυσιολογικό να υπάρχει αυτή η διαφορά στην απειλή ανάμεσα στα δύο ημίχρονα; Για να πάρουμε απαντήσεις, πάμε να ρίξουμε την ίδια ματιά και στις υπόλοιπες μεγάλες ομάδες του πρωταθλήματος.

Ξεκινάμε από τον ΠΑΟΚ, με το ίδιο γράφημα.

Η ίδια εικόνα. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Δικέφαλος έχει περισσότερες τελικές, περισσότερες τελικές στην εστία και εντός περιοχής.

Κάπως έτσι, η απειλή του ΠΑΟΚ κάνει άλμα από τα 7.8 xGoals των πρώτων ημιχρόνων, στο 10.7 των δεύτερων.

Πάμε και στον Άρη.

Το ίδιο σχήμα και εδώ, άσχετα αν η ομάδα του Μάντζιου απειλεί συνολικά λιγότερο από όλες τις ομάδες του Big-5. Όλοι οι δείκτες πάνε προς τα πάνω μετά την ανάπαυλα.

Ιδού και η ΑΕΚ.

Παρόμοια κατάσταση και στην Ένωση, με τα xGoals μάλιστα να εκτοξεύονται από το 4.8 των πρώτων 45' στο 8.2 των δεύτερων.

Κλείνουμε με τον Παναθηναϊκό.

Ίδια εικόνα και εδώ, με αύξηση στις τελικές. Βέβαια, ο Παναθηναϊκός είναι η μοναδική ομάδα που απειλεί λιγότερο μετά την ανάπαυλα, αφού πέφτει από το 7.4 των πρώτων 45' στο 6.4 των δευτέρων ημιχρόνων.

Εξήγηση γι'αυτήν την πτώση μπορεί να βρει κανείς στα δύο άσχημα δεύτερα ημίχρονα που έκανε ο Παναθηναϊκός με τον Πογιάτος στην Τρίπολη και τη Λάρισα, αλλά και στο "σβήσιμο" των αγώνων που έκανε ο Μπόλονι στις δύο νίκες με Ατρόμητο και Απόλλωνα.

Είναι σαφές πως η διαφορά ανάμεσα στα δύο ημίχρονα δεν είναι αποτελεί "σύμπτωμα" του φετινού Ολυμπιακού. Είναι χαρακτηριστικό όλων των μεγάλων ομάδων, πλην του Παναθηναϊκού για συγκεκριμένους λόγους.

Όλοι απειλούν περισσότερο, γιατί σχετικά προφανείς λόγους. Βελτιώνονται με κινήσεις από τον πάγκο, κουράζονται οι αντίπαλοι που αμύνονται, αποκαρδιώνονται όταν τελικά ανοίγει το σκορ, έχουν ποιοτικότερο ρόστερ και παίκτες που μπαίνουν ως αλλαγή.

ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΠΟΙΟ ΖΗΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ

Το μηδέν στα πρώτα ημίχρονα των πρώτων έξι αγώνων στη σεζόν ήταν για τον Ολυμπιακό μια "ανωμαλία". Ένα τυχαίο γεγονός που βασιζόταν περισσότερο στην αναποτελεσματικότητα στην εκτέλεση, παρά σε κάποιο δομικό πρόβλημα.

Ναι, σε κάποια παιχνίδια το αρχικό σχήμα και τα πρόσωπα ήθελαν διορθώσεις από τον Μαρτίνς, αλλά η μεγαλύτερη απειλή μετά την ανάπαυλα είναι χαρακτηριστικό και των υπολοίπων μεγάλων του πρωταθλήματος.