Μπορεί αυτή τη φορά να μην παίχτηκε θρίλερ όπως στο εκτός με τον Λεβαδειακό, εντούτοις για ένα ακόμη παιχνίδι ο Ολυμπιακός προβλημάτισε με την απόδοση του παρά το γεγονός πως ο Μήτρογλου βρήκε δίχτυα δις και το 2-0 επί του Πανιωνίου έδωσε τρεις ακόμη πόντους στους Πειραιώτες.

Το πλέον ανησυχητικό, είναι το φαινόμενο των ίδιων αγωνιστικών δυσκολιών που παρουσιάζει η ομάδα του Μίτσελ σχεδόν σε κάθε παιχνίδι που δίνει είτε μακριά από το Φάληρο, είτε μέσα στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης". Και με τον Ισπανό τεχνικό να επιμένει σε επιλογές τακτικής, διάταξης ή προσώπων, που δεν τον δικαιώνουν.

Απέναντι στον Πανιώνιο, με τον Ουζουνίδη να ακολουθεί -ορθώς- την πεπατημένη όσων έφυγαν με αποτέλεσμα από το Φάληρο, ο Μίτσελ σίγουρα περίμενε πως οι παίκτες του θα αντιμετωπίσουν εκ νέου μια διπλή ζώνη άμυνας.

Είχε ξανά όμως δύο ανασταλτικούς μέσους στον άξονα (Εντινγκά, Μανιάτη) που δεν έχουν δημιουργικές ικανότητες, ούτε πατάνε περιοχή, ενώ ο Κασάμι για ακόμη μια φορά ήταν στο πλάι και... ψαχνόταν. Ο Ελβετός διεθνής δείχνει θέληση να το παλέψει, αλλά είναι ηλίου φαεινότερο πως χάνει τουλάχιστον το 40% των δυνατοτήτων του όταν δεν παίζει στον άξονα.

Εξάλλου η έλλειψη κάθετου παιχνιδιού είναι ξεκάθαρη, γεγονός που δεν οφείλεται στον Ντομίνγκες αλλά στο γεγονός πως τόσο οι ακραίοι (κυρίως), όσο και ο Μήτρογλου (που πάντως το πάλεψε κόντρα στον Πανιώνιο) δεν κάνουν συχνά κινήσεις για να υποδεχθούν την μπάλα φάτσα με το τέρμα. Αφελάι και Κασάμι θέλουν την μπάλα στα πόδια και όχι στον χώρο, ενώ ο Μήτρογλου αρέσκεται να παίζει με πλάτη.

Στην θεωρία οι "ερυθρόλευκοι" παίζουν πολύ από το πλάι, αλλά αυτή είναι μισή αλήθεια. Σέντρες, πολλές σέντρες, σχεδόν 20 σε κάθε παιχνίδι αλλά δίχως αποτέλεσμα. Συνήθως μόνο ο Μήτρογλου βρίσκεται στην περιοχή και οι υπόλοιποι έξω από αυτήν. Επομένως, για να υπάρχει αποτέλεσμα, οι σέντρες πρέπει να είναι... συστημένες για τον σέντερ φορ, ειδάλλως είναι μια μορφή ανάπτυξης με περιορισμένες πιθανότητες επιτυχίας.

Ο Ολυμπιακός δεν πλαγιοκοπεί. Πλην του Αφελάι (και όχι σε σταθερή βάση), δεν υπάρχει ακραίος με έκρηξη στην ντρίμπλα, που θα πάει κατά μέτωπον στον μπακ, θα περάσει και θα δημιουργήσει ανισορροπία στην αντίπαλη άμυνα.

Ο Μίτσελ επιμένει πως είναι θέμα συγκέντρωσης και προπόνησης, μαζί με τους παίκτες του όντως δουλεύουν πάνω (και) σε αυτό το κομμάτι, αλλά η σεζόν έφτασε στα μισά και δεν είναι ορατά τα σημάδια ουσιαστικής βελτίωσης. Επιπλέον, παίκτες που έχουν τραβήξει κουπί από την αρχή της σεζόν (Ομάρ, Μαζουακού, Ντομίνγκες) μοιάζουν να έχουν ξεμείνει από ενέργεια.

Και για τους "ερυθρόλευκους" ακολουθεί ένα εξαιρετικά δύσκολο παιχνίδι στην Μυτιλήνη, απέναντι στην Καλλονή του Γιάννη Ματζουράκη που φέτος παρουσιάζει ένα πολύ δυναμικό σύνολο, ειδικότερα εντός έδρας όπου μετράει 4 νίκες και 3 ισοπαλίες σε 7 ματς και με τέρματα 6-0! Ζόρικο ματς, στο οποίο ο Ολυμπιακός δύσκολα θα "καθαρίσει" αν δεν δείξει πολύ καλύτερο αγωνιστικό πρόσωπο σε σχέση με αυτό που παρουσίασε απέναντι στον Πανιώνιο.

Στόπερ... χθες

Ο Αμπιντάλ ολοκλήρωσε την ποδοσφαιρική του καριέρα με το ματς κόντρα στους Νεοσμυρνιώτες και ο Ολυμπιακός αναζητά τον επόμενο στόπερ του. Παρά το γεγονός του τραυματισμού που βρήκε τον Μποτία , οι Πειραιώτες έναν κεντρικό αμυντικό αναζητούν και μάλιστα... εδώ και τώρα.

"Μίτσελ: Δύο μήνες ψάχνουμε"

Άλλωστε ο Μίτσελ στην συνέντευξη Τύπου ήταν ξεκάθαρος, πως επιθυμία του είναι να έχει τον καινούριο παίκτη στου Ρέντη το αργότερο μέχρι τις 28 Δεκέμβρη.

Ο Μπρούνο Άλβες εξακολουθεί να είναι ψηλά στις προτιμήσεις, αλλά δεν είναι ο μόνος στόπερ στην λίστα των Πειραιωτών (Χελάντερ, Μιρίν). Ενδεχομένως η περίπτωση του όμως, να είναι πιο εφικτή για την χειμερινή μεταγραφική περίοδο.

Με τον Σιόβα να πατάει ολοένα και πιο γερά στα πόδια του και τον Αυλωνίτη να δίνει λύσεις, ο Μίτσελ θεωρεί πως με την απόκτηση του Άλβες ή τέλος πάντων ενός στόπερ, ο Ολυμπιακός είναι καλυμμένος μέχρι να επιστρέψει και ο Μποτία.

Κοιτάζει πάντα για ακραίο

Θέση στην οποία θέλει να ενισχυθεί ο Ολυμπιακός είναι και αυτή του ακραίου κυνηγού. Εκεί οι "ερυθρόλευκοι" ψάχνουν για παίκτη που θα κάνει την διαφορά και όχι για ημίμετρα. Όμως μόνο εύκολη δεν είναι μια τέτοια υπόθεση, ειδικά μέσα στον Γενάρη, όπου οι τιμές είναι πάντα πιο υψηλές και οι σύλλογοι δεν πείθονται εύκολα να αφήσουν τους καλούς τους παίκτες.

Οι Πειραιώτες κοιτάνε και περιπτώσεις αλά Μιραλάς, δηλαδή ποδοσφαιριστές με δεδομένο ταλέντο και αξία, που ενδεχομένως δεν βρίσκονται στα καλύτερα τους αυτή την περίοδο, αλλά θα μπορούσαν να κάνουν την διαφορά στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού. Όπως για παράδειγμα ο Ρίκι Άλβαρες, ο 25χρονος Αργεντίνος της Ίντερ, που αγωνίζεται φέτος δανεικός στην Σάντερλαντ αλλά δεν έχει καταφέρει να προσαρμοστεί στις "μαύρες γάτες" και θέλει να αλλάξει παραστάσεις.

Παίκτης με ποιότητα, παίζει στα άκρα αλλά και πίσω από τον επιθετικό και μπορεί φυσικά να δώσει το κάτι παραπάνω στον Ολυμπιακό. Είναι σαφώς μια ενδιαφέρουσα αλλά και δύσκολη περίπτωση.

Για φορ δεν υπάρχει κάτι χειροπιαστό. Ο Μήτρογλου αρχίζει να βρίσκει δίχτυα, ο Μπενίτες περιμένει τις ευκαιρίες του, υπάρχει η λύση του Διαμαντάκου αλλά και η άκρατη αισιοδοξία για την -ευτυχή- κατάληξη της υπόθεσης του Άλαν Πουλίδο.