Ρεάλ Μαδρίτης - Ατλέτικο Μαδρίτης 1-2

Κυπελλούχος Ισπανίας για πρώτη φορά μετά το 1996, όταν είχε κάνει το νταμπλ, έγινε η Ατλέτικο Μαδρίτης, η οποία κατάφερε να κάμψει την αντίσταση της Ρεάλ με 2-1 στην παράταση.

Οι "ροχιμπλάνκος" μπορεί να μην είχαν νικήσει τη συμπολίτισσα Ρεάλ από τον Οκτώβριο του 1999, όμως, το κατάφεραν για μία ακόμη φορά σε τελικό κυπέλλου πανηγυρίζοντας έτσι τη 10η Copa Del Rey της ιστορίας τους. Η ομάδα του Ντιέγκο Σιμεόνε δεν είχε χάσει ποτέ σε τελικό από τη Ρεάλ (σ.σ. το μοναδικό της κύπελλο η Ρεάλ το πήρε στα πέναλτι), ενώ συνέχισε και την παράδοση που ήθελε να νικάει πάντα ο φιλοξενούμενος στους τελικούς μεταξύ των δύο ομάδων της Μαδρίτης.

Πιο δυνατά μπήκε η Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό, η οποία πήρε τα ηνία του αγώνα και επιχειρούσε να απειλήσει την εστία του Κουρτουά. Μόλις στο 5ο λεπτό ο Ρονάλντο δοκίμασε το πόδι του, η μπάλα κόντραρε κι έτσι ο Βέλγος τερματοφύλακας δεν είχε κανένα πρόβλημα να μπλοκάρει. Ωστόσο, η επόμενη φάση με πρωταγωνιστές τους δύο προαναφερθέντες παίκτες είχε νικητή τον Πορτογάλο. Στο 14' από εκτέλεση κόρνερ του Εζίλ ο Ρονάλντο πήδηξε εντυπωσιακά και με δυνατή κεφαλιά άνοιξε το σκορ.

Αμέσως μετά η Ατλέτικο Μαδρίτης ανέβηκε και έδειξε τα δόντια της στο 17' με το σουτ του Γκάμπι να περνάει λίγο άουτ. Οι "ροχιμπλάνκος" είχαν την υπεροχή, αλλά την ίδια στιγμή άφηναν πολλούς χώρους τους οποίους δεν εκμεταλλευόταν η Ρεάλ λόγω κάποιων κακών επιλογών στις επιθέσεις της.

Τελικά το γκολ της ισοφάρισης ήρθε στο 35' από τον πρώτο σκόρερ του Copa Del Rey, Ντιέγκο Κόστα. Ο Φαλκάο έκανε εξαιρετική ενέργεια, κράτησε την μπάλα ανάμεσα σε τρεις και την κατάλληλη στιγμή έδωσε την πάσα στον Βραζιλιάνο με την άμυνα της Ρεάλ να μοιάζει διαλυμένη. Ο τελευταίος είχε όλο τον χρόνο και τον χώρο για να κάνει λίγα μέτρα και να σημαδέψει στέλνοντας την μπάλα στη γωνιά του Ντιέγκο Λόπεθ που προσπάθησε αλλά δεν μπόρεσε να αποσοβήσει το γκολ.

Οι "μερένγκες" αναγκάστηκαν έτσι ν' ανεβούν και χωρίς να κάνουν κάτι το ιδιαίτερο άγγιξαν το δεύτερο γκολ λίγο πριν την ολοκλήρωση του ημιχρόνου. Ο Εζίλ έπιασε ένα πολύ δυνατό σουτ έξω από την περιοχή και η μπάλα τράνταξε το αριστερό δοκάρι του Κουρτουά. Αυτή έμελλε να είναι και η τελευταία φάση του ημιχρόνου με αποτέλεσμα οι δύο ομάδες να πάνε ισόπαλες στα αποδυτήρια.

Η Ρεάλ ήταν η ομάδα που μπήκε καλύτερα και στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Κουρτουά ύστερα από λανθασμένη έξοδο κατάφερε να βγάλει με τα ακροδάχτυλα φάουλ του Εζίλ, ενώ λίγο μετά ο Φελίπε Λουίς έπιασε σουτ στην κίνηση, το οποίο πέρασε λίγο άουτ. Οι "μερένγκες", όμως, πίεσαν στη συνέχεια και έχασαν απίστευτη ευκαιρία στο 60' για να μπουν ξανά μπροστά στο σκορ.

Από ένα διώξιμο του Ράμος η μπάλα έφτασε στον Ρονάλντο, ο οποίος βρήκε τον Μπενζεμά. Εκείνος από πολύ κοντά έστειλε την μπάλα στο δοκάρι. Αποδέκτης στην εξέλιξη της φάσης ήταν ο Εζίλ, ο οποίος είδε τον Χουανφράν πάνω στη γραμμή να σταματά το σουτ του και να μην τον αφήνει να χριστεί σκόρερ. Η ατυχία της Ρεάλ, όμως, δε σταμάτησε εκεί αφού στο 68' είχε νέο δοκάρι από εκτέλεση φάουλ του Ρονάλντο, ο οποίος κατάφερε να περάσει την μπάλα κάτω από το τείχος.

Μετά από αυτή τη φάση ο ρυθμός έπεσε και οι δύο ομάδες δε δημιουργούσαν φάσεις. Μοναδικό αξιοσημείωτο για πάρα πολλά λεπτά ήταν μόνο η αποβολή του Ζοζέ Μουρίνιο, ο οποίος πήρε την άγουσα για τα αποδυτήρια λόγω ενός ξεσπάσματός του. Στα τελευταία λεπτά οι παίκτες των δύο ομάδων με πρώτο τον Ρονάλντο είχαν πολλά νεύρα, ενώ στις καθυστερήσεις η Ατλέτικο είχε την ευκαιρία να κλέψει το παιχνίδι μέσω των τριών συνεχόμενων κόρνερ, κανένα εκ των οποίων δεν είχε αποτέλεσμα.

Υποτονικά άρχισε η παράταση, όμως, πολύ σύντομα η Ατλέτικο φρόντισε να δώσει ενδιαφέρον στο παιχνίδι. Από πολύ ωραία κάθετη πάσα του Κόκε ο Ντιέγκο Κόστα βγήκε μόνος του αλλά πλάσαρε κάκιστα σημαδεύοντας τον Λόπεθ. Ωστόσο, στο 98', τρία λεπτά μετά, ο Κόκε έβγαλε μία σέντρα, ο Μιράντα πετάχτηκε πολύ γρήγορα και προλαβαίνοντας τον Λόπεθ έβαλε την ομάδα του μπροστά στο σκορ. Η μόνη απάντηση που είχε η Ρεάλ ως το τέλος του πρώτου ημιχρόνου της παράτασης ήταν ένα μονοκόμματο σουτ του Ιγκουαΐν το οποίο ανάγκασε τον Κουρτουά να δείξει τα πολύ καλά αντανακλαστικά του.

Εκπληκτική ευκαιρία για να ισοφαρίσει χάνει στο 109' η ομάδα του Μουρίνιο. Ο Ντι Μαρία κάνει ιδανική σέντρα σε ένα σημείο που δεν μπορεί να αντιδράσει κανείς, αλλά ο Εζίλ από κοντά δεν μπορεί να χριστεί σκόρερ λόγω της εκπληκτικής επέμβασης του Κουρτουά. Λίγο μετά ο τελικός παίρνει φωτιά όταν ο Ρονάλντο δέχτηκε ένα δυνατό χτύπημα και στη συνέχεια πήγε να ανταποδώσει εκτός φάσης. Ο Πορτογάλος, ο οποίος είχε και κίτρινη, δε βρήκε τον Γκάμπι, αλλά ο διαιτητής τιμώρησε την πρόθεση και τον απέβαλλε.

Αυτόματα άναψαν τα αίματα με τους πάγκους των δύο ομάδων να μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο και να πιάνονται στα χέρια. Την ίδια στιγμή ο Κουρτουά γύρισε και είπε κάτι στους οπαδούς της Ρεάλ, οι οποίοι του πέταξαν ένα αντικείμενο στο κεφάλι. Η Ρεάλ προσπάθησε να φτάσει στην ισοφάριση παρά το αριθμητικό μειονέκτημα, αλλά δεν τα κατάφερε. Το 2-1 έμεινε ως το τέλος με τους "ροχιμπλάνκος" να ολοκληρώνουν τον τελικό με 10 παίκτες λόγω της αποβολής του Γκάμπρι.

ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ: Ντιέγκο Λόπεθ, Εσιέν, Ράμος, Αλμπιόλ, Κοεντράο (Αρμπελόα 91'), Κεντίρα, Τσάμπι Αλόνσο, Μόντριτς (Ντι Μαρία 91), Εζίλ, Ρονάλντο, Μπενζεμά (Ιγκουαΐν)

ΑΤΛΕΤΙΚΟ ΜΑΔΡΙΤΗΣ: Κουρτουά, Χουανφράν, Γκοντίν, Μιράντα, Φελίπε Λουίς, Γκάμπι, Μάριο Σουάρεθ, Κόκε (Ραούλ Γκαρθία 113'), Αρντά Τουράν (Ροντρίγκες 109'), Ντιέγκο Κόστα (Αντριάν 105'), Φαλκάο

*Κόκκινη κάρτα στον Ρονάλντο στο 114' και στον Γκάμπι στο 124'

Ο πίνακας των σκόρερς

8 γκολ

Ντιέγκο Κόστα (Ατλέτικο Μαδρίτης)

7 γκολ

Κριστιάνο Ρονάλντο (Ρεάλ Μαδρίτης)

6 γκολ

Άλβαρο Νεγκρέδο (Σεβίγια)

5 γκολ

Νταβίδ Βίγια (Μπαρτσελόνα)

4 γκολ

Λιονέλ Μέσι (Μπαρτσελόνα)

Καρίμ Μπενζεμά (Ρεάλ Μαδρίτης)

ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ

Μπαρτσελόνα: 26 (1910, 1912, 1913, 1920, 1922, 1925, 1926, 1928, 1942, 1951, 1952, 1953, 1957, 1959, 1963, 1968, 1971, 1978, 1981, 1983, 1988, 1990, 1997, 1998, 2009, 2012)

Αθλέτικ Μπιλμπάο: 23 (1903, 1904, 1910, 1911, 1914, 1915, 1916, 1921, 1923, 1930, 1931, 1932, 1933, 1943, 1944, 1945, 1950, 1955, 1956, 1958, 1969, 1973, 1984)

Ρεάλ Μαδρίτης: 18 (1905, 1906, 1907, 1908, 1917, 1934, 1936, 1946, 1947, 1962, 1970, 1974, 1975, 1980, 1982, 1989, 1993, 2011)

Ατλέτικο Μαδρίτης: 10 (1960, 1961, 1965, 1972, 1976, 1985, 1991, 1992, 1996, 2013)

Βαλένθα: 7 (1941, 1949, 1954, 1967, 1979, 1999, 2008)

Σαραγόσα: 6 (1964, 1966, 1986, 1994, 2001, 2004)

Σεβίγια: 5 (1935, 1939, 1948, 2007, 2010)

Εσπανιόλ: 4 (1929, 1940, 2000, 2006)

Ρεάλ Ουνιόν: 4* (1913, 1918, 1924, 1927)

Μπέτις: 2 (1977, 2005)

Ντεπορτίβο Λα Κορούνια: 2 (1995, 2002)

Ρεάλ Σοσιδεάδ: 1 (1987)

Αρένας: 1 (1919)

Μαγιόρκα: 1 (2003)

Μπιθκάγια: 1 (1902)

Θικλίστα: 1 (1909)

Λεβάντε: 1 (1937)

*Το 1913 η Ρεάλ Ουνιόν κατέκτησε τον τίτλο ονομαζόμενη Ράθινγκ ντε Ιρούν