Το Sport24.gr παρακολουθεί την μέχρι σήμερα πορεία των Άλμπερτ και Σίτο Ριέρα, αυριανών αντιπάλων – για πρώτη φορά στην καριέρα τους – στον αγώνα Ολυμπιακού – Πανιωνίου. Διαβάστε τα σύντομα βιογραφικά τους και δείτε το photostory με φωτογραφίες και δημοσιεύματα από τον ισπανικό Τύπο. Ο Άλμπερτ Μπενάιζες, γενικός συντονιστής των παιδικών τμημάτων της Μπαρτσελόνα, θυμάται το πέρασμα του Σίτο Ριέρα από την «Μασία».

Το Σάββατο το βράδυ στο γήπεδο «Γ. Καραϊσκάκης», Ολυμπιακός και Πανιώνιος θα παίξουν για την 9η αγωνιστική της φετινής Super League. Αν υπάρχει κάτι που προκαλεί το ενδιαφέρον σε αυτό το ματς, πέρα φυσικά από την έκβασή του, είναι η πρώτη φορά που θα τεθούν αντιμέτωποι μέσα σε ένα γήπεδο οι αδερφοί Ριέρα, ο Άλμπερτ των «ερυθρόλευκων» και ο Σίτο των «κυανέρυθρων». Οι δυο Ισπανοί για διάφορους λόγους δεν έχουν αγωνιστεί ως αντίπαλοι μέχρι σήμερα, αλλά όπως όλα δείχνουν και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, θα βρεθούν αμφότεροι στις αρχικές ενδεκάδες των ομάδων τους για να έχουμε έτσι την πρώτη «ενδοοικογενειακή» σύγκρουση των Ριέρα και μάλιστα επί ελληνικού εδάφους.

Το Sport24.gr άνοιξε το αρχείο του, βρήκε τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία από την καριέρα των δυο ποδοσφαιριστών και σας τα παρουσιάζει μαζί με ένα photostory στο οποίο μπορείτε να δείτε τις σημαντικότερες στιγμές της πορείας των Άλμπερτ και Σίτο μέσα από τον φωτογραφικό φακό και τα δημοσιεύματα του ισπανικού Τύπου. Από το Μανακόρ της Μαγιόρκα, πόλη καταγωγής των Ριέρα και τους διαφορετικούς προορισμούς που ακολούθησαν οι δυο τους, μέχρι την παραλίγο αναμέτρησή τους το 2005 στον τελικό της «Copa Catalunya» και από την περιπλάνηση του Άλμπερτ στο εξωτερικό και του Σίτο στη Γ’ Κατηγορία του ισπανικού πρωταθλήματος, μέχρι την κατάληξή τους στην Ελλάδα, η ιστορία των δυο αδερφών έχει απ’ όλα. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.

Για το photostory πατήστε εδώ.

Ο Albert Riera Ortega γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1982 στο Μανακόρ της Μαγιόρκα και από μικρός έμαθε το ποδόσφαιρο στις ακαδημίες της τοπικής ομάδας CD Manacor. Πέντε χρόνια αργότερα, στις 5 Ιανουαρίου του 1987, ένα ακόμα μέλος προστέθηκε στην οικογένεια Ριέρα, ο Llorenc ή Σίτο, όπως μας είναι γνωστός. Ακολουθώντας τα βήματα του μεγάλου αδερφού του, ο Σίτο γράφτηκε και αυτός με τη σειρά του στο φυτώριο της CD Manacor.

Ο Σίτο Ριέρα έξω από τη Μασία σε ηλικία 15 ετών (2002)

Το 1999 ο Άλμπερτ πήγε στην πρωτεύουσα και την RCD Mallorca, όπου ο Λουίς Αραγονές του έδωσε την ευκαιρία να κάνει το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα στις 25 Φεβρουαρίου του 2001, σε ένα ματς της Μαγιόρκα με την Ράθινγκ του Σανταντέρ. Την επόμενη χρονιά πήρε περισσότερες ευκαιρίες, συνέχισε να είναι βασικός στην δεύτερη ομάδα του συλλόγου, όμως έπαιξε σε 14 ματς με την πρώτη ομάδα σε πρωτάθλημα, Κύπελλο και Champions League, αντιμετωπίζοντας και τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο (19-9-2001).

Το 2000 οι σκάουτ της Μπαρτσελόνα παρακολούθησαν τον Σίτο και του πρότειναν να περάσει από δοκιμή στην ακαδημία της Μπαρτσελόνα. Ο νεαρός πέρασε το τεστ με επιτυχία και έτσι, σε ηλικία 13 ετών μπήκε στη «Μασία». Εκεί έγινε γρήγορα φίλος με τους πιτσιρικάδες της γενιάς του ’87, όπως ο Μέσι, ο Σεσκ, ο Πικέ, ο Πέδρο και ο Σονγκό. Βελτίωσε τα ποδοσφαιρικά χαρακτηριστικά του και μονιμοποιήθηκε στην επιθετική γραμμή, ανεβαίνοντας μια – μια όλες τις κατηγορίες.

Τα πρώτα ποδοσφαιρικά βήματα του Άλμπερτ Ριέρα στην CD Manacor της Μαγιόρκα. Όρθιος, πρώτος από δεξιά, δίπλα στον προπονητή.

Πίσω στη Μαγιόρκα τώρα, τη σεζόν 2002-03 ο Γκρεγκόριο Μανθάνο αποφάσισε ότι ο Άλμπερτ, ο μεγάλος αδερφός, ήταν έτοιμος πια για να αφήσει την Mallorca B και να γίνει βασικό στέλεχος της πρώτης ομάδας. Εκείνη τη χρονιά ο Ριέρα αγωνίστηκε σε 35 παιχνίδια της Πριμέρα (4 γκολ) και σε 7 ματς του Copa del Rey, έχοντας για συμπαίκτη τον Αριέλ Ιμπαγάσα. Οι δυο τους ξεκίνησαν βασικοί στον τελικό του ισπανικού Κυπέλλου (28-6-2003) με αντίπαλο την Ρεκρεατίβο της Ουέλβα, εκεί όπου η Μαγιόρκα με το άνετο 3-0 έφτασε στην πρώτη κατάκτηση του τίτλου στην ιστορία της. Η καταπληκτική χρονιά του Ριέρα προσέλκυσε το ενδιαφέρον πολλών ισπανικών συλλόγων, όμως η Μπορντό πλήρωσε 5 εκατομμύρια ευρώ και τον έκανε δικό της.

Την ίδια σεζόν, το 2002-03 δηλαδή, οι έφηβοι της Μπαρτσελόνα (η κατηγορία «Cadete») απέδειξαν περίτρανα ότι λίγα χρόνια αργότερα θα κατακτούσαν τον κόσμο. Μια ομάδα μοντέλο, μέλη της οποίας ήταν ανάμεσα σε άλλους οι Μέσι, Πικέ, Σεσκ, Σίτο Ριέρα και Τόνι Κάλβο, διέλυσε όλους τους αντιπάλους στο πέρασμά της και κατέκτησε αήττητη πρωτάθλημα και κύπελλο στην Καταλωνία και το πρωτάθλημα στην Ισπανία. Την επόμενη χρονιά ο Μέσι μαζί με τους Σεσκ και Πικέ ανέβηκαν κατηγορία, όμως η ανάμνηση εκείνης της «αρμάδας» των πιτσιρικάδων συνεχίζει μέχρι και σήμερα να είναι σημείο αναφοράς στη «Μασία».

Η ομάδα των εφήβων της Μπαρτσελόνα τη σεζόν 2002-03. Δυο θέσεις αριστερά από τον Μέσι κάθεται ο Σίτο Ριέρα, ενώ δεξιά από τον Αργεντίνο κάθεται (σκυμμένος) ο Τόνι Κάλβο του Άρη.

Την περίοδο που ο Σίτο θριάμβευε στα τσικό της Μπαρτσελόνα, ο Άλμπερτ ξεκινούσε τη θητεία του στη Γαλλία με μια πολύ καλή πρώτη σεζόν (2003-04) στην Μπορντό (32 συμμετοχές με 2 γκολ στο πρωτάθλημα, 7 στο Κύπελλο και 10 παιχνίδια στο ΟΥΕΦΑ). Την επόμενη σεζόν η απόδοσή του έπεσε, με αποτέλεσμα να παίξει μόνο σε 21 ματς, τα περισσότερα εκ των οποίων ως αλλαγή. Έτσι το καλοκαίρι του 2005 η Μπορντό τον έβγαλε στο «σφυρί» και ο Άλμπερτ επέστρεψε στην Ισπανία και την Εσπανιόλ, την αιώνια αντίπαλο της Μπαρτσελόνα, με την οποία ο μικρός αδερφός γνώριζε εκείνες τις μέρες την αποθέωση.

Στην κατηγορία των Νέων («Juvenil A») ο Σίτο ήταν πλέον ο μεγάλος πρωταγωνιστής μετά την αναχώρηση των Μέσι, Σεσκ και Πικέ. Είχαν περάσει 11 χρόνια από την θρυλική «Quinta del Mini» των Ιβάν ντε λα Πένια, Ρουτζέρ Γκαρσία, Τόνι Μπελαμαθάν, Άλμπερτ Θελάδες, Αρνάου και Αρπόν, η οποία είχε κατακτήσει το ιστορικό «triplete», και τους 3 τίτλους δηλαδή της κατηγορίας της (1993-94). Τη σεζόν 2004-05 οι Νέοι της Μπάρτσα επανέλαβαν τον άθλο με μεγάλο πρωταγωνιστή και αρχισκόρερ τον Σίτο: κύπελλο, πρωτάθλημα και κύπελλο πρωταθλητών στην Ισπανία.

Ο Σίτο Ριέρα στον τελικό Κυπέλλου Ισπανίας ανάμεσα στους Νέους της Μπαρτσελόνα και της Σπόρτινγκ Χιχόν. Ο Σίτο σκόραρε για το 1-0 και ο Πέδρο έκανε το τελικό 2-0 (26-6-2005)

Κάπως έτσι ξαναβρέθηκαν τα δυο αδέρφια στην ίδια πόλη αλλά σε διαφορετικά στρατόπεδα. Μετά το Μανακόρ η σειρά της Βαρκελώνης. Στην πρώτη του σεζόν στην Εσπανιόλ, ο Άλμπερτ χρησιμοποιήθηκε ελάχιστα από τον προπονητή των «pericos», Μιγκέλ Άνχελ Λοτίνα (8 ματς στον πρώτο γύρο) και έτσι τον Ιανουάριο του 2006 ο παίκτης παραχωρήθηκε δανεικός στην Μάντσεστερ Σίτι. Ο Στιούαρτ Πιρς τον έβαλε σε 15 παιχνίδια (1 γκολ), αλλά στο τέλος της σεζόν οι Βρετανοί τον έστειλαν πίσω στη Βαρκελώνη, αφού αποφάσισαν ότι δεν ήθελαν να τον αγοράσουν.

Αντίθετα με τον Άλμπερτ που δεν ζούσε και τις καλύτερες στιγμές της καριέρας του, ο Σίτο συνέχιζε την ανοδική του πορεία. Η καταπληκτική του χρονιά στην «Juvenil A» έκανε τους υπεύθυνους του συλλόγου να τον προβιβάσουν στην Barcelona B, χωρίς να χρειαστεί να περάσει από τον ενδιάμεσο σταθμό της Barcelona C. Έτσι ο μικρός βρέθηκε στην Segunda B και καθιερώθηκε από τον προπονητή του, Quique Costas, στην επιθετική γραμμή, ενώ μπήκε στο μικροσκόπιο του τεχνικού της πρώτης ομάδας, Φρανκ Ράικαρντ, ο οποίος παρακολουθούσε από κοντά την εξέλιξή του.

Ο Άλμπερτ Ριέρα στην προπόνηση της Μαγιόρκα πριν την αναμέτρηση με τον ΠΑΟ για το Τσάμπιονς Λιγκ (18-9-2001)

Το καλοκαίρι του 2006 ο Ολλανδός κόουτς αποφάσισε να δώσει στον Σίτο την μεγάλη ευκαιρία. Τον πήρε μαζί του (με 7 ακόμα παίκτες της Barcelona B) στην προετοιμασία της πρώτης ομάδας και στην τουρνέ της Μπαρτσελόνα στην Αμερική. Ο μικρός έπαιξε σε αρκετά ματς προετοιμασίας, έδειξε καλά στοιχεία, αλλά δεν έπεισε τελικά τον Ράικαρντ ότι άξιζε μια θέση στο ρόστερ. Έτσι ξαναγύρισε στην Barcelona B, όμως στην αρχή εκείνης της περιόδου (2006-07) είχε την μοναδική μέχρι σήμερα ευκαιρία να αντιμετωπίσει τον Άλμπερτ μέσα στο γήπεδο.

Στις 5 Σεπτεμβρίου του 2006, στο στάδιο «Montilivi» της Τζιρόνα, Εσπανιόλ και Μπαρτσελόνα αναμετρήθηκαν στον τελικό της Copa Catalunya, με τα δυο αδέρφια να βρίσκονται στις αποστολές των ομάδων τους, ο μεν Άλμπερτ με τους «περίκος», ο δε Σίτο με τους «μπλαουγκράνα». Αμφότεροι έμειναν στον πάγκο στο ξεκίνημα του ματς, όμως ο Βαλβέρδε πέρασε τον Άλμπερτ ως αλλαγή στο 82’. Ο Ράικαρντ δεν έδωσε την ευκαιρία στον Σίτο να αγωνιστεί και έτσι το ραντεβού των αδερφών Ριέρα πήρε αναβολή. Μια αναβολή που κράτησε περισσότερα από 4 χρόνια!

Ο φωτεινός πίνακας του "Hampden Park" με το όνομα του Άλμπερτ Ριέρα (τελικός ΟΥΕΦΑ, 16-5-2007)

Ενώ ο Σίτο συνέχισε να αγωνίζεται στην Barcelona B, ο Άλμπερτ άρχισε να πρωταγωνιστεί στην Εσπανιόλ. Ο Txingurri τον καθιέρωσε στη βασική ενδεκάδα των «pericos» και ο μεγάλος Ριέρα έπαιξε τη σεζόν 2006-07 σε 28 ματς της Πριμέρα (4 γκολ), ενώ ήταν παρών σε ολόκληρη την θριαμβευτική πορεία της ομάδας του στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ με 12 συμμετοχές και 4 γκολ. Στον τελικό (16-5-2007) του «Hampden Park», Εσπανιόλ και Σεβίγια διεκδίκησαν το τρόπαιο σε ένα αξέχαστο παιχνίδι που κρίθηκε υπέρ των Ανδαλουσιάνων στα πέναλτι. Νωρίτερα, ο Ριέρα είχε πετύχει το πρώτο τέρμα της ομάδας του, ισοφαρίζοντας το ματς σε 1-1, ενώ στο 58’ εξαπέλυσε έναν κεραυνό, τον οποίο απέκρουσε με υπερένταση ο Παλόπ, στέλνοντας τη μπάλα πρώτα στο οριζόντιο δοκάρι και στη συνέχεια κόρνερ.

Το καλοκαίρι του 2007 ο Άλμπερτ βρισκόταν στην καλύτερη φάση της ποδοσφαιρικής του καριέρας. Δεν συνέβαινε όμως το ίδιο και με τον Σίτο. Ο μικρός έβλεπε ότι δεν είχε πλέον πιθανότητες να κάνει το μεγάλο άλμα στους «μπλαουγκράνα», αλλά και στην Barcelona B τα πράγματα δεν πήγαιναν καλύτερα, αφού η ομάδα είχε υποβιβαστεί στην Tercera Division. Έτσι, με τη βοήθεια και μεσολάβηση του Άλμπερτ, ο Σίτο πήρε μεταγραφή στην Espanyol B έναντι του ποσού των 150.000 ευρώ (25-8-2007), μόλις μια ημέρα μετά την ανανέωση του συμβολαίου του μεγάλου αδερφού του με την πρώτη ομάδα του συλλόγου.

Η διαδικασία των πέναλτι στον τελικό του ΟΥΕΦΑ βρίσκεται σε εξέλιξη και ο Άλμπερτ Ριέρα (αριστερά) είναι ο μόνος που δεν αντέχει να κοιτάξει (16-5-2007)

Οι καλές εμφανίσεις του Άλμπερτ, που συνεχίστηκαν και στην αρχή της σεζόν 2007-08, έκαναν τον πρώην προπονητή του στη Μαγιόρκα και τότε εκλέκτορα της Εθνικής Ισπανίας, Λουίς Αραγονές, να του δώσει την ευκαιρία να φορέσει τη φανέλα με το εθνόσημο. Το ντεμπούτο του με την «furia roja» έγινε σε ένα ματς εναντίον της Δανίας (προκριματικά του EURO 2008). Όμως στον δεύτερο γύρο της Πριμέρα, η Εσπανιόλ πήρε την κατηφόρα και ο Ριέρα ξέσπασε σε μια συνέντευξη Τύπου, κατηγορώντας τον Βαλβέρδε και τη διοίκηση του συλλόγου για την κακή πορεία της ομάδας. Αποτέλεσμα της απουσίας του από τα αγωνιστικά πλάνα του Txingurri, ήταν η μη συμμετοχή του με την Εθνική στην τελική φάση του EURO, όπου οι Ισπανοί αναδείχθηκαν πρωταθλητές Ευρώπης.

Με την ολοκλήρωση της σεζόν 2007-08, η διοίκηση της Εσπανιόλ διαπραγματεύτηκε την παραχώρησή του στη Λίβερπουλ και η συμφωνία ανακοινώθηκε την 31 Αυγούστου. Την επομένη, ο Ριέρα υπέγραψε το νέο του τετραετές συμβόλαιο (έναντι 2 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο συν 500 χιλιάδες ευρώ μπόνους) με τους «reds», οι οποίοι πλήρωσαν στους Καταλανούς περίπου 10 εκατομμύρια ευρώ για την αγορά. Ενώ ο Άλμπερτ έπαιρνε το αεροπλάνο για την Βρετανία, ο Σίτο αναχωρούσε από τη Βαρκελώνη με προορισμό την… Ελλάδα! Μετά την πρώτη του σεζόν στην Espanyol B, η οποία συνοδεύτηκε από έναν ακόμα υποβιβασμό (από την Segunda B στην Tercera), ο σύλλογος αποφάσισε να τον δώσει δανεικό στον νεοφώτιστο στην Super League Πανθρακικό.

Ο Σίτο Ριέρα σε επιθετική προσπάθεια από αγώνα της Espanyol B (2008)

Στις 13 Σεπτεμβρίου του 2008 ο Άλμπερτ έκανε την παρθενική του εμφάνιση στην Πρέμιερ Λιγκ, παίζοντας στο Άνφιλντ εναντίον της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στη νίκη των «κόκκινων» με 2-1. Ακριβώς δυο εβδομάδες νωρίτερα, στις 30 Αυγούστου, ο Σίτο είχε κάνει το δικό του ντεμπούτο στο ελληνικό πρωτάθλημα, στην ήττα του Πανθρακικού με 1-2 από τον Εργοτέλη. Ο μικρός Ριέρα έπαιξε συνολικά σε 28 ματς με τους Θρακιώτες πετυχαίνοντας 5 γκολ, όμως η ομάδα του υποβιβάστηκε στο τέλος της σεζόν και ο Σίτο επέστρεψε στη Βαρκελώνη. Αντίθετα, η πρώτη σεζόν του Άλμπερτ στο «νησί» κρίθηκε απόλυτα πετυχημένη, αφού έπαιξε 40 ματς σε όλες τις διοργανώσεις, ενώ σημείωσε 5 γκολ και έδωσε 5 ασίστ.

Μια συνεργασία που ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 2009 ο Πανιώνιος και η Εσπανιόλ (ανταλλαγές παικτών από τα φυτώρια και τις ακαδημίες), έδωσε την ευκαιρία στον Σίτο να βρει τον καινούργιο ποδοσφαιρικό του προορισμό. Ο 22χρονος επιθετικός έφτασε στη Νέα Σμύρνη στις 8 Ιουλίου και υπέγραψε τριετές συμβόλαιο ύστερα από εισήγηση του προπονητή των «κυανέρυθρων», Εμίλιο Φερέρα, που την προηγούμενη σεζόν είχε κοουτσάρει τον Πανθρακικό, έχοντας υπό τις οδηγίες του τον Ισπανό επιθετικό. Ο μικρός Ριέρα έπαιξε στη σεζόν 2009-10 σε 25 ματς πρωταθλήματος και πέτυχε 4 γκολ, ενώ φέτος σκόραρε το νικητήριο τέρμα της ομάδας του εναντίον της ΑΕΚ στην προηγούμενη αγωνιστική. Πλέον περιμένει το Σάββατο και την πρώτη φορά που θα βρει απέναντί του μέσα σε γήπεδο τον αδερφό του.

Ο Άλμπερτ Ριέρα αστειεύεται με τον Τσάμπι Αλόνσο σε προπόνηση της Λίβερπουλ (2008)

Πώς έφτασε όμως και ο Άλμπερτ στην Ελλάδα; Στη δεύτερη χρονιά του (2009-10) στη Λίβερπουλ, ο Μπενίτεθ δεν τον χρησιμοποίησε πολύ και ο μεγάλος Ριέρα παραχώρησε μια συνέντευξη στην ισπανική «Marca», μέσω της οποίας καταφέρθηκε εναντίον του προπονητή του, χαρακτηρίζοντας την ομάδα ως «καράβι που βυθίζεται». Ο Μπενίτεθ τον τιμώρησε με αποχή από τις προπονήσεις και η διοίκηση προσπάθησε να τον παραχωρήσει στην Σπαρτάκ Μόσχας, μια συμφωνία που τελικά χάλασε, αφού οι Ρώσοι έκριναν υπερβολικές τις απαιτήσεις του ποδοσφαιριστή. Το χειρότερο όμως για τον Ριέρα ήταν ότι ο Ντελ Μπόσκε, που το 2009 τον είχε πάρει στην αποστολή του Confederations Cup και τον είχε χρησιμοποιήσει στα περισσότερα παιχνίδια της προκριματικής φάσης του Μουντιάλ, τον άφησε εκτός 23άδας για την Νότια Αφρική λόγω έλλειψης αγωνιστικής ετοιμότητας.

Η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους μας. Ο Ολυμπιακός ενδιαφέρθηκε για την απόκτησή του, οι διαπραγματεύσεις με τη Λίβερπουλ έφτασαν σε προφορική συμφωνία, στη συνέχεια ήρθε στην Αθήνα ο μάνατζερ Άνχελ Καστέλ και μετά από μαραθώνιες συζητήσεις οι «ερυθρόλευκοι» συμφώνησαν μαζί του για την υπογραφή τετραετούς συμβολαίου με τον ποδοσφαιριστή, σε μια μεταγραφή που σίγουρα ανήκει στις κορυφαίες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο Άλμπερτ στις 8 μέχρι σήμερα συμμετοχές του με τον Ολυμπιακό, έχει πετύχει 3 γκολ και έχει δώσει 3 ασίστ. Απόψε το βράδυ θα γνωρίζουμε ποιος από τους δυο Ριέρα θα φύγει χαμογελαστός από το γήπεδο «Γ. Καραϊσκάκης». Το σίγουρο είναι ότι αμφότεροι θα ζήσουν μια πολύ ξεχωριστή στιγμή στην καριέρα τους.

Άλμπερτ Ριέρα και Φερνάντο Τόρες σε προπόνηση της "furia roja" (2009)

Το Sport24.gr επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Άλμπερτ Μπενάιζες, γενικό συντονιστή των παιδικών τμημάτων της Μπαρτσελόνα και του ζήτησε να θυμηθεί το πέρασμα του Σίτο Ριέρα από τη «Μασία». Διαβάστε όσα μας είπε:

« Τον Σίτο τον είχαμε παρακολουθήσει μετά από ενημέρωση που είχαμε από ανθρώπους μας που έψαχναν για ταλέντα. Τον φέραμε στη Μασία, τον δοκιμάσαμε και τον κρατήσαμε. Εγώ τον είχα προπονήσει στην κατηγορία Cadete B και είχαμε δημιουργήσει μια πολύ καλή σχέση. Ο Σίτο είναι ευγενικός, φιλικός, ήσυχος, ένα πολύ καλό παιδί. Και σαν παίκτης θυμάμαι ότι ήταν γρήγορος, έβλεπε γήπεδο και είχε την αίσθηση του γκολ.

Ανήκε σε μια από τις πιο επιτυχημένες γενιές των τελευταίων χρόνων, στην περίφημη γενιά των ’87άρηδων, μαζί με τον Μέσι, τον Φάμπρεγκας, τον Σονγκό, τον Πικέ και πολλούς άλλους. Σε αυτές τις κατηγορίες είχαν κατακτήσει τα πάντα. Είχα γνωρίσει και τους δικούς του, αλλά και τον αδερφό του που ερχόταν να τον δει. Πολύ δεμένοι μεταξύ τους. Τους στέλνω τα χαιρετίσματά μου, εύχομαι το Σάββατο να είναι οι κορυφαίοι του αγώνα και ας κερδίσει ο καλύτερος. Ειδικά στον Σίτο στέλνω όλη μου την αγάπη και να του πεις ότι θα παρακολουθήσω το ματς και θα χειροκροτήσω όλες του τις προσπάθειες».

Η οικογένεια Ριέρα σε απαρτία. Από αριστερά: ο Σίτο, η Γιούλια Κορολίοβα (σύζυγος του Άλμπερτ), ο Άλμπερτ, η μητέρα Φρανσέσκα και ο πατέρας Γιορένς.